پاورپوینت کامل تکنولوژی های ارتباطی و تروریسم در آسیای جنوب شرقی (قسمت اول) ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تکنولوژی های ارتباطی و تروریسم در آسیای جنوب شرقی (قسمت اول) ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تکنولوژی های ارتباطی و تروریسم در آسیای جنوب شرقی (قسمت اول) ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تکنولوژی های ارتباطی و تروریسم در آسیای جنوب شرقی (قسمت اول) ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint :

۴

چکیده

فعالیت های تروریستی و افراطی در جنوب شرق آسیا پدیده جدیدی نمی باشد. زیرا در دوران جنگ سرد ناسیونالیست های قومی و گروه های مختلف مذهبی به یک چنین اقدامات تروریستی مبادرت می نمودند. با اتمام جنگ سرد نیز به دنبال گسترش اسلام سیاسی در این منطقه و در واکنش به سیاست های مدرن حکومت های آسیای جنوب شرقی فعالیت های افراطگرایانه و تروریستی در این نقطه از جهان روبه افزایش گذاشت. در این دوران حملات تروریستی در تایلند، اندونزی، فیلیپین و مالزی افزایش یافت. برای مثال در میان مناطقی در تایلند که مسلمانان مالایایی ساکن می باشند این حملات از سال ۲۰۰۴ افزایش یافته است. البته باید به این نکته توجه داشت که این حملات به جمعیت های غیر مسلمان یا غربی آسیبی وارد نساخته است. اما با این حال امروزه تایلند به مکانی مهم برای انجام چنین فعالیت هایی تبدیل شده است. در مقابل فعالیت گروه های بنیادگرای اسلامی تاحد بسیار زیادی در فیلیپین کاهش یافته است. زیرا گروه های تروریستی ابوسیاف و انشعابیون میسوری از نظر ساختاری دچار انشعاب شده و به حالت انزوا درآمده اند. جبهه آزادیبخش اسلامی موروMoro Islamic Liberation Front MILF)) که از نظر سازمانی بسیار پیشرفته بود هم از مواضع افراطی خود عقب نشینی نموده و به راهکارهای صلح آمیز روی آورده است. فعالیت گروه های تروریستی کمونیستی در فیلیپین نیز اگرچه تاحدی محسوس می باشد اما گروه New Peoples Army NPA)) از نظر سازمانی، رهبری و تعداد نفرات با افول چشمگیری روبرو شده است. در اندونزی نیز فعالیت گروه های تروریستی در نوسان می باشد. البته این گروه ها تاکنون توانسته اند از تکنولوژی های ارتباطاتی پیشرفته ای بهره مند گردند. بنابراین از آنجاییکه این سازمان های تروریستی در هنگام برنامه ریزی و اجرای عملیاتهای خود از طیف گسترده ای تکنولوژیها به عنوان نیرویی تقویت کننده بهره می گیرند در مقاله حاضر پس از بررسی گروه های افراطی و فعالیت آنها در جنوب شرق

آسیا به طور مختصر به نحوه استفاده آنها از تکنولوژی ارتباطی نیز پرداخته می شود.

مقدمه

از زمانی که جنگ داخلی در افغانستان در دهه ۱۹۸۰ آغاز شد و چریک های افغان با حمایت کامل امریکا وارد میدان نبرد علیه نیروهای روسی شدند، حرکت های رادیکال مسلحانه در جنوب شرقی آسیا به تدریج گسترش یافت. در این زمینه چندین عامل تاثیرگذار بودند:

در منطقه جنوب شرق آسیا ۲۳۰ میلیون مسلمان که حدود ۲۰ درصد کل جمعیت جهان اسلام را تشکیل می دهند، زندگی می کنند. بیشتر مسلمانان این منطقه دیدگاه های نوگرایانه و همکاری جویانه دارند و مایل اند با سایر گروه های مذهبی و نهادهای غیردینی همزیستی و همکاری داشته باشند. با این حال، رگه های ضدتکثرگرا و تندرو اسلامی نیز در جنوب شرق آسیا وجود دارند که از کشورهایی چون عربستان، پاکستان و افغانستان الهام گرفته اند.

گرایش های تندروانه در آسیای جنوب شرقی با ظهور حرکت مقاومت مجاهدین افغان علیه نیروهای اتحاد جماهیر شوروی سابق و حمایت ائتلاف بین المللی از آنها، تقویت شد. بسیاری از رهبران گروه های تندرو در جنوب شرق آسیا یا در جنگ های افغان ها شرکت داشتند یا بعدها در این مناطق آموزش دیدند. علاوه بر این، بیشتر آنها در مدارس علوم دینی تحصیل کرده اند. برای نمونه، پاکستان به علت داشتن موقعیتی خاص برای تفسیر تندروانه تر از اندیشه های اسلامی، محلی برای تحصیل نیروهای افراطی از کشورهای مختلف اسلامی از جمله جنوب شرق آسیا بوده است.

علاوه بر این، گروه های محلی مستقر در منطقه با توسعه ارتباطات خود زمینه های لازم را برای الهام گرفتن، کمک گرفتن و هم چنین تغذیه مالی گروه های رادیکال بین المللی پیدا کردند. تا سال ۱۹۸۰، در جنوب شرق آسیا چندین گروه جدایی طلب و تندرو اسلامی وجود داشت. برای مثال، حرکت های تجزیه طلبانه مسلمانان جنوب تایلند، مقاومت طولانی مردم آچه اندونزی برای استقلال و جریان های تجزیه طلبی مثلشورشیان مورو در فیلیپین تا پیش از آغاز جنگ افغانستان تاثیرات مهمی در منطقه برجای گذاشتند. (ابوزهیر شیخ، ۱۹۹۳)

عوامل دیگری نیز مزید بر علت شد تا کشورهای حوزه جنوب شرق آسیا به کشورهایی مناسب برای فعالیت های شبه نظامی و تشکیل گروه های جهادی تبدیل شوند. مرزهای این منطقه بسیار آسیب پذیر، غیرقابل کنترل و نفوذپذیر است و نظام کنترل مهاجرت و حفاظت دولتی نیز بسیار ضعیف عمل می کند. برای نمونه، تا این اواخر برای ورود به مالزی نیاز به گرفتن روادید نبود و مسلمانان از هر کشور عضو سازمان کنفرانس اسلامی می توانستند بدون ممنوعیت وارد این کشور شوند. در فیلیپین نیز نظام کنترل مهاجرت بسیار ضعیف است به گونه ای که به راحتی یک خارجی می تواند با شهروند فیلیپینی ازدواج کند و هویت خود را تغییر دهد. حتی مقررات کشوری را می توان با رشوه در این کشور به راحتی زیرپا گذاشت.

از سوی دیگر، روابط اقتصادی گسترده، مستمر و طولانی و نیز پیوستگی ها و وابستگی های کشورهای جنوب شرق آسیا به کشورهای خاورمیانه و جنوب آسیا موجب روابط نزدیک میان این کشورها شده است. در عین حال، خارج از کانال های مالی دولتی و درهای کنترل دولتی می توان از حسن روابط سوءاستفاده کرد. این عوامل همگی امکان انتقال منابع مالی را از بانک های کشورهای خاورمیانه و جنوب آسیا به منطقه جنوب شرق آسیا تسهیل می کند.

فعالیت گروه های تبهکاری و مافیایی شامل قاچاق موادمخدر نیز در سطح منطقه بسیار گسترده است و می تواند به تحرک مالی گروه های رادیکال کمک کند. افزون بر این، جنوب شرق آسیا تامین کننده انواع سلاح های نظامی هم در سطح تولید و هم در سطح واردات محسوب می شود. امروزه یکی از مظاهر رادیکالیسم اسلامی در آسیای جنوب شرقی حزب جماعت اسلامی اندونزی است که ارتباط نزدیکی نیز با القاعده دارد. علاوه براین این گروه ها تاکنون توانسته اند که از تکنولوژی های ارتباطی پیشرفته ای بهرمند گردند اگرچه در نبرد اذهان و قلوب برای مشروعیت یافتن نزد مردمان خود شکست خورده و به عنوان گروه های افراطی و تروریستی شناسایی شده اند. بر همین اساس در متن حاضر ما ابتدا به ارائه تعاریفی از تروریسم و انواع آن می پردازیم و پس از آن نحوه فعالیت گروه های افراطی در جنوب شرق آسیا را بررسی می نماییم.

تعریف تروریسم و ابعاد آن

در فرهنگ ها و دانشنامه های بین المللی تعاریف مختلفی از تروریسم ارائه شده است که بیشتر آنها دارای شباهت های زیادی با هم می باشند. چنانچه بخواهیم بر اساس هدف، روش و ابزار، کارکرد این تعاریف را مورد توجه قرار دهیم، می توانیم به دسته بندی مناسبی از آنها دست یابیم و از میان آنها چندین تعریف که انعکاس دهنده تعاریف مختلف ارائه شده می باشد را انتخاب و ارائه نماییم.

در یک دسته بندی، تروریسم به استفاده از خشونت سیاسی، تهدیدات اجتماعی یا حملات برنامه ریزی شده بازمی گردد که با جنگ نامتعارف ارتباط نزدیکی دارد. در این چارچوب تروریست ها کسانی هستند که به هیچ نیروی نظامی شناخته شده ای تعلق ندارند و اغلب به عنوان بازیگران یاغی شناخته می شوند. شایان ذکر است که اغلب تروریست ها این تعاریف را رد کرده و بیشتر خود را جدایی طلب، مبارز آزادی بخش، انقلابی، شبه نظامی، چریک، مجاهد یا فدایی معرفی می نمایند.

در یک دسته بندی دیگر، تروریسم متقاعدسازی با استفاده از ترس و ترساندن توسط یک گروه کوچک معرفی و ریشه مفهومی آن به دوران انقلاب فرانسه و ژاکوبن ها کشانده شده است. در آن دوران انقلاب فرانسه افراطیون نام تروریست بر خود نهاده و با افتخار از آن استفاده می کردند. متعاقب این جریان در دوران انقلابی گری فرانسه واژه تروریسم برای دوران حکومت وحشت و بیان جنایات و سوءاستفاده آنها به کار گرفته شد.

از یک نگاه دیگر تروریسم به رفتار خشونت آمیز و سرکوبگرانه و اغلب با اهداف سیاسی اطلاق می شود. تروریست ها از بین برنده نظم موجود و تعقیب کننده نظم جدید می باشند. فعالیت های تروریستی به منظور ایجاد ترس از طریق اقدامات خشونت آمیز غیرمنتظره و اغلب علیه اعضای یک جمعیت انجام می شود.

مجموعه تعاریف ارائه شده از تروریسم در دانشنامه ها و فرهنگ ها مفاهیمی مانند ترساندن، خشونت، تغییر وضع موجود، سازمان مند بودن یا تشکیلاتی بودن اقدام کننده را مورد توجه قرار داده اند. با این وجود در یکی از این منابع با توجه به تعاریف مختلف، شاخصه ها و اجزای مفهومی تروریسم به شرح زیر ترسیم گردیده است:

۱) خشونت: عمومی ترین ویژگی تروریسم خشونت یا تهدید به استفاده از خشونت می باشد. با این وجود این واژه نمی تواند مفهوم اختصاصی از خشونت تروریستی ارائه دهد و بسیاری از دیگر اقدامات که نمی توان آنها را تروریسم نامید از قبیل شورش، جنایات سازماندهی شده و جنگ را دربر می گیرد.

۲) قربانی: انتخاب تصادفی یا از روی هدف غیرنظامیان یکی از ویژگی ها و معیارهای اقدامات تروریستی است. در این خصوص برخی گروه های تروریستی نظیر ات یا ارتش جمهوریخواه ایرلند قبل از حملات خود به مردم هشدار می دهند تا از شمار قربانیان کاسته شود و برخی نظیر القاعده به دنبال بیشترین قربانی می باشند.

۳) هدف: هدف تروریسم ایجاد وحشت و ترس در قربانی است که این قربانی می تواند حکومت، کل جامعه یا گروهی از اعضای جامعه باشد. اقدامات تروریستی بر این اساس برای جلب توجه گسترده مردم طراحی می شوند و به دنبال ایجاد شوک روانی در جامعه می باشند.

۴) انگیزه: اقدامات تروریستی ممکن است برای رسیدن به اهداف سیاسی یا مذهبی انجام شود و یا ممکن است بر اساس کسب منافع شخصی صورت گیرد. اگر سارقی به بانک حمله کند و پس از کشتن رئیس بانک با مقداری پول فرار کند نمی توان او را تروریست نامید ولی اگر انگیزه همین شخص در سرقت از بانک ایجاد ترس و وحشت در مردم یا مقاصدی مانند بی اعتماد کردن مردم به بانک ها و بی ثبات کردن اقتصاد باشد، این کار یک اقدام تروریستی به حساب می آید.

۵) قانونمندی: غیرقانونی بودن از ویژگی های بارز تروریسم است.

۶) قبول مسئولیت: صدور بیانیه پس از اقدام تروریستی یکی از ویژگی های تروریسم است. این بیانیه می تواند ضمن قبول مسئولیت اقدام، ترویج کننده مواضع عقیدتی، سیاسی و یا ملی تروریست ها نیز باشد.

۷) عامل اقدام تروریستی: بسیاری از تعاریف تروریسم، اقدامات حکومت های قانونی را به عنوان اقدام تروریستی در نظر نمی گیرد مگر آنکه کار آنها پنهانی و در زمانی غیر از جنگ انجام شود. اقدامات جنگی اصولاً در حوزه تروریسم قرار نمی گیرد. اما می توان حمایت های حکومتی که در آن یک حکومت از فعالیت تروریستی در یک کشور دیگر حمایت به عمل می آورد را اقدام تروریستی قلمداد کرد. این نوع از تروریسم را برای فعالیت های گروه های قانونی نظیر سازمان CIA ، گشتاپو و KGB تحت عنوان تروریسم دولتی استفاده کرده اند.

غیرقانونی بودن به عنوان یک شاخصه ابتدا حکومت ها را از دایره تروریسم خارج می نماید اما در شاخصه عامل اقدام تروریستی، حکومت ها نیز با یک قید وارد دایره تروریسم می شوند و آن اینکه اقدامات آنان غیرقانونی باشد. اما هنوز معلوم نیست اقدامات یک حکومت علیه حکومت دیگر با کدام قانون سنجیده می شود: قوانین داخلی کشور عمل کننده یا حقوق بین الملل. با این وجود، اشاره به دوران جنگ و صلح تا حدودی گرایش را مشخص می کند و معلوم می شود که در دوران جنگ میان کشورها، هیچکدام از اقدامات کشورها علیه یکدیگر را نمی توان در دایره تروریسم قرار داد.

ابعاد و انواع تروریسم

فرهنگ ها و دانشنامه ها، خصوصاً دانشنامه های مرتبط با موضوع تروریسم به معرفی انواع و ابعاد تروریسم پرداخته اند. آنها در انواع تروریسم به تروریسم ملی گرا، تروریسم سیاسی، نارکو تروریسم، تروریسم مذهبی، تروریسم تحت حمایت حکومت ها، تروریسم دولتی، سایبر تروریسم و تروریسم آزاد و در ابعاد تروریسم به تروریسم هسته ای، بیوتروریسم، تروریسم کشاورزی، تروریسم شیمیایی و تروریسم جنایی پرداخته اند.

تروریسم ملی گرا: گونه ای از تروریسم معرفی گردیده که به واسطه آن تروریست ها به دنبال یک حکومت مستقل و پایان دادن به اشغال کشور و یا حرکت ضداستعماری برای پایان دادن به استعمار کشور و کسب استقلال آن می باشند. این واژه همچنین برای توصیف گروه هایی که به دنبال ایجاد یک حکومت مستقل در یک منطقه قومی و مذهبی می باشند نیز به کار رفته است. با وجود معرفی تروریسم ملی گرا به عنوان یکی از انواع تروریسم، ویژگی های آن محل مناقشه است و هنوز مشخص نیست چه نوع جنگ یا خشونتی مشروع تلقی می گردد. از سوی دیگر این گونه گروه ها بیشتر خود را مبارزان راه آزادی درگیر در یک جنگ نامتقارن معرفی می نمایند.

تروریسم سیاسی: نوعی از تروریسم معرفی شده که برای تحت تأثیر قرار دادن تحولات اجتماعی سیاسی که احتمال وقوع آنها به طریق مسالمت آمیز میسر نمی باشد به کار می رود و گفته می شود این نوع از تروریسم از سوی گروه های کوچک فاقد پایگاه قدرت مورد استفاده قرار می گیرد و زمانی بیشترین تأثیر را دارد که علیه یک حکومت ظالم و استبدادی به کار گرفته شود.

نارکو تروریسم: تروریسم و اقدامات تروریستی ای معرفی شده که از سوی سوداگران مواد مخدر به کار گرفته می شود. این نوع تروریسم اولین بار از سوی رئیس جمهور اسبق پرو در سال ۱۹۸۳ میلادی برای توصیف حملات تروریست گونه علیه پلیس مبارزه با مواد مخدر این کشور به کار برده شد. نارکو تروریسم برای توصیف حملات سوداگران مواد مخدر برای تأثیرگذاری بر سیاست های دولت و عدم اجرای قانون به واسطه تهدیدات منظم و استفاده از خشونت استفاده می شود. پابلو اسکوبار،قاچاقچی کلمبیایی، یکی از نمونه های معروف نارکو تروریسم معرفی گردیده است.

تروریسم مذهبی: نوعی از خشونت مذهبی است که اقدامات آن به واسطه مذهب توجیه می شود. در این چارچوب تروریسم مسیحی، تروریسم اسلامی و تروریسم یهودی و هندو به عنوان انواع تروریسم مذهبی معرفی شده اند.

تروریسم تحت حمایت حکومت ها: نوعی از تروریسم معرفی شده که برای توصیف حمایت ها خصوصاً حمایت های مالی از سازمان های تروریستی توسط حکومت ها به کار می رود. این کمک ها اغلب به عنوان پاداش حملات تروریستی توسط کشور یا کشورها به گروه های تروریستی اعطا می گردد. تروریسم تحت حمایت حکومت ها دارای نتایج استراتژیک معرفی شده و در مواقعی به کار گرفته می شود که امکان استفاده از نیروهای نظامی و متعارف وجود ندارد. در غرب تروریسم تحت حمایت حکومت ها اغلب برای نشان دادن و توصیف سیاست های مشخص و تأمین منابع مالی گروه های تروریستی توسط کشورهای عربی و اسلامی به کار گرفته شده است. کشورهای کوبا، پاکستان، ایران، بریتانیا و ایالات متحده به عنوان حامیان تروریسم تحت حمایت حکومت ها معرفی گردیده اند.

تروریسم دولتی: به استفاده دولت ها از خشونت و سرکوب علیه گروه ها یا مردم آن کشور یا یک کشور دیگر اطلاق می شود. این نوع تروریسم می تواند توسط خود نیروهای رسمی حکومت مانند پلیس یا ارتش انجام شود (مانند اسرائیل علیه مردم فلسطین) یا انجام آن به گروه های تروریستی و شبه نظامی مورد حمایت دولت سپرده شود. البته میان تروریسم دولتی و اقدامات خشونت آمیز دولتی مرز و تفاوت وجود دارد.

سایبر تروریسم: یکی دیگر از انواع تروریسم معرفی شده است که به تلاقی تروریسم و فضای سایبر اشاره دارد و بیشتر به اقداماتی اطلاق می شود که با استفاده از فضای سایبر اقدام به از کاراندازی سیستم های اطلاعاتی می نماید. گفته می شود که اولین بار در دهه ۸۰ باری کالین iاز این واژه استفاده کرده است. از دید کالین ورود به رایانه های شرکت های تولیدکننده مواد غذایی و افزودن موادی به مواد سازنده غذاها که در نهایت باعث مرگ، بیماری یا وحشت مردم شود و یا ورود به رایانه های فرودگاه ها و برهم زدن برنامه های پرواز که موجب بروز حوادث و سوانح هوایی گردد مثال های بارز سایبر تروریسم می باشند.

نوع دیگر تروریسم، تروریسم آزاد نام گرفته است. تروریسم آزاد به اقدامات تروریستی لقب داده شده که بدون حمایت یا وابستگی به سازمان های تروریستی توسط افراد یا گروه های کوچک با هدف شخصی، بشردوستانه یا حمایت از محیط زیست انجام می شود.

در خصوص ابعاد تروریسم، یکی از آنها تروریسم هسته ای نام نهاده شده است. این نوع تروریسم به اقداماتی گفته شده که در آن از تسلیحات هسته ای علیه مردم و غیرنظامیان استفاده شود. این نوع اقدام شامل استفاده از بمب ها و موشک های هسته ای علیه اهداف غیرنظامی و همچنین اقدام علیه راکتورها و یا مخازن و انبارها و زاغه های محل نگهداری تجهیزات و سلاح های هسته ای و در نتیجه ایجاد فاجعه در یک منطقه یا کشور می گردد.

بیوتروریسم: به عنوان یکی دیگر از ابعاد تروریسم به اقدامات تروریستی اطلاق می شود که در آن از تسلیحات یا مواد کشنده بیولوژیک برای اهداف غیرنظامی استفاده می شود که نمونه های معروف آن پاکت های حاوی میکروب آنتراکس در ایالات متحده در سال ۲۰۰۱ و حمله فرقه آمریکایی راج نیش آمریکایی با استفاده از باکتری سالمونلادر سالاد بارهای شهر آریگان در سال ۱۹۸۴ می باشد.

تروریسم شیمیایی: یکی دیگر از ابعاد تروریسم معرفی گردیده و به اقدامات تروریستی اطلاق می شود که از مواد و عوامل شیمیایی در بمب ها و یا موشک ها علیه اهداف غیرنظامی استفاده می گردد. از این نوع حمله بیشتر در جنگ های میان کشورها استفاده شده است اما می توان به حمله تروریستی فرقه آاُوم شینریکو با گاز سارین به متروی توکیو در سال ۱۹۹۵ به عنوان مهم ترین نمونه این نوع تروریسم اشاره کرد.

تروریسم کشاورزی: یکی از ابعاد تروریسم لقب گرفته است که با استفاده از تاکتیک های بیوتروریسم با هدف نابودی مزارع مواد غذایی نظیر غلات انجام می گیرد. این نوع تروریسم تاکنون نمونه نداشته اما تأکید گردیده که تروریسم کشاورزی پاشنه آشیل کشورهای غربی بوده و باید به آن توجه خاص مبذول شود.

تروریسم جنایی: نیز یکی دیگر از ابعاد تروریسم است که ناظر بر اقدامات تروریستی تشکیلاتی با مطامع مشخص می باشد.

یکی دیگر از ابعاد تروریسم از سوی فرهنگ ها و دانشنامه ها، تروریسم انتحاری نام گرفته است. تروریسم انتحاری به معنای قربانی شدن خود خواسته فرد برای انجام یک حمله تروریستی است و بیشتر از اواخر قرن بیستم رایج و تشدید گردیده است. در قرن نوزدهم آنارشیست های روس با نوشتن نامه برای دوستان و خداحافظی با آنان دست به عملیات انتحاری می زدند. در دهه ۱۹۸۰ و دوران