پاورپوینت کامل عصر ظهور در نگاه ادیان;قسمت دوم ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عصر ظهور در نگاه ادیان;قسمت دوم ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عصر ظهور در نگاه ادیان;قسمت دوم ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عصر ظهور در نگاه ادیان;قسمت دوم ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

تطبیق علائم ظهور در دو دین اسلام و مسیحیت:

۱-آتشی از آسمان: در بعضی از روایات اسلامی به آتش زرد و سرخ خامی اشاره شده که از مقدمات ظهور حضرت مهدی (عج) است . از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که فرمود:

وقتی آتش بزرگی از سوی مشرق مشاهده گردید که در بعضی شب ها بالا می آید، در آن هنگام گشایش کار مردم پدید می آید و این آتش اندکی قبل از ظهور قائم خواهد بود. (بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۴۰)

و از امام باقر (علیه السلام) روایت شده که فرمود:

وقتی از جانب مشرق آتشی بزرگ و سرخ خام مشاهده نمودید که سه یا هفت روز بالا می آید . در آن هنگام به خواست خدا منتظر فرج آل محمد (صلی الله علیه و آله) باشید و خدا عزیز و حکیم است. (بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۳۰)

در انجیل لوقا نیز از آتشی شبیه آنچه در روایات اسلامی آمده به عنوان نشانه ای از ظهور یاد شده است:

«در آن زمان، دنیا مانند زمان لوط خواهد بود که مردم غرق کارهای روزانه شان بودند، می خوردند می نوشیدند خرید و فروش می کردند، می کاشتند و می ساختند تا صبح روزی که لوط از شهر سدوم بیرون آمد و آتش گوگرد از آسمان بارید و همه چیز را از بین برد. بلی به هنگام بازگشت من، اوضاع دنیا به همین صورت خواهد بود.» (لوقا ۲۸-۳۰ : ۱۷). علامتی مشابه علامت آتشی از آسمان، در احادیث اسلامی وجود دارد که همانند آن در منابع مسیحی به چشم نمی خورد و از ظاهر شدن دستی در آسمان خبر داده است، در این رابطه امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: « سالی که صیحه آسمانی شنیده می شود، قبل از آن، در ماه رجب، نشانه ای دیده خواهد شد.» سئوال شد: آن نشانه چیست؟ امام صادق پاسخ دادند: «سیمایی در قرص ماه دیده می شود، و کف دست روشنی در فضا ظاهر می شود.» (الغیبه، ص۱۳۴ – بحارالانوار، جلد ۵۲؛ ص ۲۳۳ – منتخب الاثر، ص ۴۴۱)

سه نکته مهم را باید در رابطه با حدیث بالا یادآور شد، نخست آنکه این حدیث معین نمی کند که چقدر قبل از آن در ماه رجب؟ و فقط بیان می کند: «سالی که صیحه شنیده شود، قبل از آن در ماه رجب، نشانه ای دیده خواهد شد.»

دوم آنکه اگر از قسمت دوم حدیث، یعنی از دیده شدن سیمایی در قرص ماه صرف نظر کنیم، می توان این حدیث را به دو پدیده ی آسمانی که در سال جاری اتفاق افتاد، تعمیم داد. یعنی اینکه در ماه رجب نشانه ای دیده شد اما نه به عنوان سیمایی در قرص ماه، بلکه به عنوان طولانی ترین کسوف قرن در ۲۹ رجب سال ۱۴۳۰ ه.ق، و سه ماه قبل از آن در آسمان دست روشنی کشف شد که تصویر آن را برای اولین بار وب سایت های یونیورس تودی و آسمان کابل منتشر کردند و پس از آن این تصویر به بعضی از وب سایت مهدویت رسید و آن را نمونه ای از علائم ظهور دانستند.

نکته سوم اینکه مشابه این حدیث، احادیثی دیگر نیز وجود دارند که به تفصیل طی مقاله ای با عنوان فجر مقدس ۶ در مورخ ۰۱/۰۵/۱۳۸۲ در وب سایت موعود دات اُ آر جی آمده است و بیان می دارد که منظور از ماه رجب در حدیث بالا ماه رجبی می باشد که سفیانی خروج می کند و ظاهر شدن دست روشن همزمان با ظاهر شدن چهره ی شخصی در آسمان است که به سمت او اشاره می کند.

۲-دجال: «دجال» در زبان عربی به معنای «آب طلا» است و به همین علت، افراد بسیار دروغگو که باطل را حق جلوه می دهند، «دجال» نامیده می شوند. دجال ستمکاری است که در آخرالزمان مردم را گمراه خواهد کرد و در هر سه دین یهودیت، مسیحیت و اسلام مطرح شده است. «دجال» لقب دغلبازی است که نزد یهودیان «آرمیلوس» و نزد مسلمانان «صائد بن صید» نامیده می شود.(مجله موعود شماره ۱۸)

این نشانه، در کتاب های اهل سنت، از نشانه های برپایی قیامت دانسته شده است ولی در منابع روایی شیعه، از نشانه های ظهور به شمار می رود. بر اساس آنچه از ظاهر اخبار استفاده می شود، دجال فردی است که در آخرالزمان و پیش از قیام مهدی (عج) خروج می کند و غیر عادی است و با انجام کارهای شگفت انگیز جمع زیادی از مردم را می فریبد و سرانجام به دست عیسی مسیح (علیه السلام) در کنار دروازه «در» در منطقه شام به هلاکت می رسد. (حوزه، ش۷۱، ص۲۶۲).

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «قیامت برپا نمی شود، تا وقتی که مهدی (علیه السلام) از فرزندانم قیام کند و مهدی (عج) قیام نمی کند، تا وقتی که شصت دروغگو خروج کنند.» (ارشاد، ج۲، ص۳۷۱)

یا می فرمایند: «قبل از برپایی قیامت، خروج دجال است و پیش از دجال، سی دروغگو، یا بیشتر خروج خواهند کرد.» (بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۰)

در کتاب مقدس نیز اطلاعات جامعی پیرامون دجال آمده است. البته واژه دجال (ضد مسیح) تنها در مسایل یوحنا وارد شده اما ادعا شده است که در مکاشفه یوحنا، وسایل پولس و با صراحت کمتری در اناجیل و کتاب دانیال نیز مترادف های این واژه به کار رفته است. (موعود، ش۳۱، دجال ،آنتی کریست در کتاب مقدس)

در مسایل یوحنا آمده است: «فرزندان عزیزم، پایان دنیا نزدیک شده است. شما حتما درباره ظهور دجال که دشمن مسیح است چیزهایی شنیده اید . حتی الان نیز مخالفین مسیح همه جا دیده می شوند.» (رساله اول یوحنا، ۱۸ : ۲)

یوحنا نیز از چندین دجال سخن می گوید ولی بین دجالان بسیار و یک دجال فرق می گذارد:

دجال می آید. الحال هم دجالان بسیار ظاهر شده اند. (رساله اول یوحنا، ۱۸ : ۲).

تفاوتی که «سفیانی» با «دجّال» دارد شاید بیشتر در این است که دجّال از طریق حیله و تزویر و فریب، برنامه های شیطانی خود را پیاده می کند، امّا سفیانی از طریق استفاده از قدرت تخریبی وسیع خود این کار را انجام می دهد؛ در روایات آمده است که سفیانی نقاط آبادی از روی زمین را زیر پرچم خود قرار خواهد داد، که نظیر آن را در حکومت ابوسفیان و معاویه و یزید در تاریخ خوانده ایم.(بحار الانوار،ج ۵۲، ص۲۶)

«علامت دیگر، خروج سفیانی با پرچم سبز و صلیب طلایی است.» (کورانی، ترجمه مهدی حقی؛ ص ۱۳۰). همان طور که در فرهنگ عام رایج است، مردم رنگ سبز را به نشان دینی بودن و صلیب را به عنوان نماد غرب و یا غربزدگی می شناسند. پس می توان این طور برداشت کرد که سفیانی شخصی است غربی و یا غربزده که ادعای دیانت می کند و با تبلیغات وسیع، توسط پول، سرمایه و عوام فریبی اش همانند معاویه، گروه زیادی را، به لطف پرچم سبز اطراف خود جمع می کند. پس می توان این طور نتیجه گیری کرد که تفاوت بارز سفیانی با دجال این است که سفیانی علاوه بر حمایت مردمی، از پشتیبانی غرب و حمایت نظامی آنها برخوردار است.

۳- خسوف و کسوف: یکی دیگر از نشانه های ظهور، کسوف در نیمه ماه رمضان و خسوف در آخر و یا اول همان ماه است که در احادیث فراوانی از آنها نام برده شده است. امام باقر (علیه السلام) می فرماید: «برای مهدی ما، دو نشانه است که از هنگامی که خداوند آسمان ها و زمین را خلق فرمود، سابقه ندارد: خسوف در اول ماه رمضان و کسوف در نیمه همان ماه.» (منتخب الاثر، ص۴۴۴)

در منابع مسیحی نیز سخن از خورشید گرفتگی و تیرگی ماه به عنوان نشانه های ظهور به میان آمده است: «پس از این مصیبت ها، خورشید تیره و تار خواهد شد و ماه، دیگر نخواهد درخشید، ستاره ها خواهند افتاد و آسمان دگرگون خواهد شد. آنگاه تمام مردم، مرا خواهند دید که در ابرها با قدرت و شکوه عظیم می آیم.» (مرقس، ۲۶ – ۲۴ : ۱۳)

تطبیق رجعت و قرقیسیا در ادیان مختلف:

۱- رجعت: رجعت از ریشه «ر ج ع» عربی و در لغت به معنای یکبار بازگشتن است.(ابن منظور، لسان العرب، نشر ادب الحوزه، ۱۴۰۵ ق، ج ۸، ص ۱۱۴) رجعت بمعنای عام آن یعنی بازگشت مردگان به زندگی در دنیا و امکان آن در اسلام، و دیگر ادیانی که معتقد به قیامت هستند نیز، مورد تایید است.

یکی از ویژگی های رجعت در اسلام این است که صالحان را منحصر در قوم و قبیله خاصی نمی داند بلکه می گوید، ممکن است هر مظلوم و موءمنی و یا هر کافر ظالمی زنده شود و در نهایت به طور قاطع حق مظلومین از ظالمان باز پس گرفته می شود، بر خلاف آن دین یهود، بیشترین تکیه را بر قوم خود، سرزمین خود، و منافع خود، دارد. در دین مسیحیت نیز اعتقاد به اصل رجعت وجود دارد و هدف عالی از ظهور و رجعت حضرت عیسی(ع) و یارانش، رهایی مظلومین از ستم ظالمان و برقراری حکومت دادگستر جهانی است. بازگشت مسیح، شامل ربوده شدن کلیسا (موءمنان) است. در یک چشم بر هم زدن، ناگهان و بدون خبر، عیسی(علیه السلام) آنانی را که آماده ی بازگشت به سوی او هستند می رباید. او در این بازگشت به زمین نزول نمی کند، بلکه مقدّسان او را در هوا ملاقات کنند (اول تسالونیکیان، ۴: ۱۶، دوم تسالونیکیان، ۲: ۱). با این رجعت مردگان در مسیح برخواهند خاست و زنده خواهند شد و زندگان دارای زندگی باقی خواهند گردید. (اول تسالونیکیان، ۴: ۱۶، اول قرنتیان ۱۵: ۵۳). هدف از این ملاقات در آسمان، دادرسی ایمان داران و دادن پاداش به موءمنان و حساب پس دادن در استفاده از استعدادها و اموال و فرصت هایی است که به آنها داده شده بود، (انجیل متی، ۲۵: ۱۴ ۳۰، انجیل لوقا، ۱۹: ۱۱ ۲۷، انجیل متی، ۲۵: ۱ ۱۶، دوم تسالونیکیان، ۲: ۶ ۸.) و آماده کردن اوضاع و از بین بردن موانع ظهور است.(الهیات مسیحی، ص ۳۴۴).

رجعت در انجیل: در عهد جدید انجیل حکایتی درباره زنده شدن دختری به دست حضرت عیسی (ع) نقل شده است: سرپرست عبادتگاه آن محل رسید و او (عیسی) را پرستش کرد و گفت: دخترم همین الان فوت کرد ولی استدعا دارم بیایید و دستتان را روی او بگذارید تا زنده شود پس عیسی و شاگردان به طرف خانه او راه افتادند … وقتی عیسی به خانه سرپرست کینه رسید و یا گروه نوحه خوان ها و مردم مضطرب روبرو شد، فرمود: همه تان بیرون بروید این دختر نمرده خوابیده است. سرانجام وقتی همه بیرون رفتند عیسی در داخل اطاق رفت دست دختر را گرفت و دختر صحیح و سالم از جا بلند شد. (انجیل عیسی مسیح، ص ۸۴.)

یا داستان زنده شدن فرزند آن بیوه زن که دهی از فوت او در عزا و ماتم شد و حضرت عیسی (ع) که دلش برای داغ دیده سوخته بود به امر پروردگار پسر را زنده کرد. (انجیل عیسی مسیح، ص ۸۰-۸۱.) و یا داستان زنده شدن ایلعازر که چهار روز از مرگش گذشته بود و او را به خاک سپرده بودند و حضرت عیسی (ع) به خواهش مرتا خواهر ایلعارز او را به دنیا بازگرداند. (انجیل عیسی مسیح، ص ۱۳۰-۱۳۱.)

رجعت در عهد عتیق (تورات): در کتاب دانیال نبی باب دوازدهم مطالبی ذک