پاورپوینت کامل نگاهی سبز به قاره سیاه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی سبز به قاره سیاه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی سبز به قاره سیاه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی سبز به قاره سیاه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۴

با توجه به اینکه جناب عالی حضور طولانی و موءثری در غرب آفریقا داشتید، ابتدا تحلیلی از وضعیت فرهنگی، دینی و … منطقه ارائه نمایید تا مخاطبان، این منطقه را بهتر بشناسند؟

از شما که وقتی را برای آفریقا در اختیار ما گذاشتید و همچنین از مجله وزین پگاه که در شماره های اخیر خود به آفریقا پرداخته است تشکر می کنم و امیدوارم که بخش های دیگر هم به همین سمت و سو حرکت کرده و نگرش جدیدی نسبت به منطقه آفریقا پیدا کنند.

باید عرض کنم که آفریقا واقعاً مظلوم است و در مظلومیت اش همین بس که شناخته شده نیست. مردم اکثر کشورها، وقتی اسم آفریقا را می شنوند، به یاد انسان های گرسنه، شکم های برآمده، اندام های نحیف و لاغر و سرهای بزرگ شده و یا مردمانی که از تمدن و فرهنگ و از پیشرفت های بشری و تکنولوژی های جدید به دور هستند، می افتند. در صورتی که وضع این چنین نیست و زیباترین منطقه های موجود در عالم در آفریقاست. سرسبز ترین منطقه ها در آفریقاست. بیشترین رودها و منابع آبی در آفریقا وجود دارد. بیش از پنجاه درصد از جمعیت بالای ششصد میلیونی این قاره، مسلمان هستند. آفریقا، قاره ای است که پیامبر اسلام(ص) برای رساندن پیام خود، قبل از هر قاره دیگری آن را انتخاب کرد. اولین گروهی که به عنوان سفیران اسلام به خارج از جزیره العرب اعزام شدند، به حبشه یا اتیوپی فعلی رفتند.

علت این که در این قاره، جنگ های خانمان سوز زیادی وجود دارد، این است که قدرت های استعماری میخواهند از این جنگ ها در جهت منابع مادی خودشان بهره برداری کنند. اگر ثبات و امنیت در کشورها وجود داشته باشد، یقیناً قدرت های استعمارگر نمی توانند به مطامع شخصی خودشان برسند، از این رو سعی می کنند که دولت ها را با مردم، مردم را با خودشان و قومیت ها را با هم دیگر در این قاره به جان هم بیندازند تا بتوانند بهره برداری های خودشان را ببرند.

شما می دانید که جنگ آینده کشورها، جنگ آب است نه جنگ نفت، و قاره ای که بیشترین آب را در اختیار دارد، آفریقاست. جنگ آینده، جنگ زمین است برای کشاورزی، و تنها جایی که می تواند تأمین کننده نیاز غذایی مردم جهان باشد، قاره آفریقا و همچنین آمریکای لاتین است. لذا در این یکی دو دهه اخیر، رویکرد کشورها به آفریقا کلاً عوض شده و از جمله کشورهایی که به طور برق آسا در آفریقا سرمایه گذاری می کند، رژیم صهیونیستی است. چون اسرائیل در فلسطین اشغالی با کمبود زمین، منابع طبیعی و آب مواجه است، لذا احتیاج زیادی به باغ، زمین های کشاورزی و گلخانه دارد، که برای تأمین این نیاز در بسیاری از کشورهای آفریقایی، زمین های بسیار زیادی را گرفته است و کشاورزی می کند.

خلاصه این که نباید به آفریقا به دید یک قاره عقب مانده و قاره ای که از تمدن، فرهنگ و مدنیت به دور است، نگاه کنیم. متأسفانه قدرت های استعمارگر برای این که بتوانند رقبای خودشان را در قاره آفریقا کم کنند، سعی بر این دارند که آفریقا را آن طور که خودشان می خواهند، معرفی کنند، تا نگاه های کمتری معطوف آفریقا شود تا آنها بتوانند به چپاول خودشان ادامه دهند.

با چنین تصوری از آفریقا، رسانه های غربی چه قدر در این قاره سبز تأثیرگذار هستند؟

غالباً این امر توسط رسانه های غربی و وابسته به صهیونیسم انجام می شود؛ زیرا غالب رسانه ها، آفریقا را به گونه ای نشان می دهند که گویا در آفریقا چیزی جز جنگ، خونریزی، فقر، گرسنگی و شکم های برآمده از فقر و بیماری کودکان نیست. متأسفانه چنین تصوَری در رسانه های ما نیز دیده می شود و لذا به واسطه آن، ذهنیت و تصورات بسیاری از مردم و حتی مسئولان کشور ما به آفریقا، ذهنیت خوبی نیست.

وضعیت ادیان و مذاهب در مناطق غرب آفریقا چگونه است؟

در منطقه غرب آفریقا، دین اسلام بیشترین پیروان را دارد. بعضی از کشورها، بیش از ۹۵ درصد و بعضی ها بیش از ۹۹ درصد مسلمان دارند، که این درصد، درصد بسیار بالایی است به طور کامل، در آفریقا، دین اصلی، دین اسلام است و بالاترین درصد پیروان ادیان، متعلق به مسلمانان است. گرچه ممکن است به علل سیاسی، آمار مسلمانان را کمتر اعلام کنند. به عنوان نمونه در یکی از کشورها، یکی از مسئولین اعلام کرده بود که درصد مسلمانان ما، ۱۶ درصد است و حال آنکه در آمار سازمان ملل، درصد مسلمانان آن کشور بین۴۰ تا ۴۵ درصد ذکر شده بود. لذا از آن مسئول سوال کردم، شمایی که ادعا می کنید بیش از ۵۰ درصد مردم کشورتان، مسلمان هستند، چطور الآن اعلام کردید که فقط ۱۶ درصد مردم مسلمانند؟! گفت: برای این که اگر درصد مسلمانان را واقعی و زیاد ذکر کنیم، کشورهای غربی و همچنین بانک جهانی، به ما کمک نمی کنند و کمتر می توانیم از منافع مادی و اقتصادی آنها برخوردار باشیم، لذا ما مجبور هستیم که آمار مسلمانان را کم و غیرواقعی اعلام کنیم.

بنابراین، به دو جهت آمار مسلمانان کم ذکر می شود: یکی به خاطر مسائل داخلی و جلب منافع اقتصادی و مالی و دیگری، به خاطر قدرت های بزرگ. شما می دانید که کمپانی های بزرگ خبرگزاری و رسانه ای، دست صهیونیست ها و دشمنان اسلام است. و لذا شرکت های بزرگ رسانه ای و قدرت های ضداسلامی، یقیناً علاقه مند نیستند که آمار مسلمانان را بالا ذکر کنند. حداقل در هر منطقه ای، آمار مسلمانان را بیش از ۲۰ درصد کمتر ذکر می کنند، ولی اگر شما وقتی وارد کشورهای آفریقایی شوید، می بینید که در تمام شهرها و روستاهای آن منطقه، شمال، جنوب، غرب و شرق و همه جای آن مناطق، آثار اسلامی وجود دارد.

ورود اسلام به منطقه آفریقا به قرن اول هجری برمی گردد، ولی مسیحیت با استعمار وارد این منطقه شده است. لذا مسیحیت در این منطقه، سابقه دار نیست. شما در غرب آفریقا کلیسایی که قدمت بیش از یکصد سال داشته باشد، پیدا نمی کنید، ولی مساجدی که قدمت بیش از هشتصد سال دارند، در غرب آفریقا وجود دارند. بعد از اسلام، دومین آیینی که در آفریقا پیرو دارد، آیین های محلی یا آنیسم است. سومین مذهبی که در آفریقا وجود دارد، مسیحیت است و غیر از این سه، آیین دیگری مثل یهودیت و غیره در غرب آفریقا نیست. اگر شما به تاریخ برگردید، پاپ قبلی، (پاپ ژان پل دوم)، ادعا کرده بود، که سال ۲۰۰۰م، همه آفریقا باید مسیحی شود، ولی این ادعا نه تنها به وقوع نپیوست، بلکه آمار مسلمانان هم بیشتر شد. اینها یک فکر خاصی را در سر خود می پروراندند، ولی الحمدلله، انجام نشد و انجام نخواهد شد.

با بررسی ابتدایی وضعیت مسلمانان غرب و شرق آفریقا درمی یابیم که اسلام اینها نزدیکی زیادی به اسلام شیعی ما دارد تحلیل جنابعالی در این خصوص چیست؟

این تحلیل کاملاً درست است. ما در برخورد با اینها در می یابیم که اسلام شان به تشیع نزدیک است، زیرا آنها بحث زیارت و شفاعت را قبول دارند. توسل دارند. اهل سنت اگر صاحب بچه دوقلو شوند، حتماً اسم بچه های دوقلوی پسرشان را حسن و حسین می گذارند. حتی اگر ده بار خداوند متعال به آنها فرزند دوقلو عنایت کند، ده تا حسن و حسین می گذارند و می گویند: حسن اول، حسین اول، حسن ثانی، حسین ثانی، حسن ثالث، حسین ثالث و الی آخر. من خودم دوستی داشتم که نام او حسن خامس بود؛ یعنی والدینش حداقل پنج تا دوقلو داشتند که نام آنها را حسن و حسین گذاشته بودند. در میان زن ها هم نام فاطمه بیشترین اسم را داراست. شمایل متعددی از امیرالموءمنین(ع) و ائمه معصومین(ع) با قدمت های زیاد وجود دارد، که اگرچه صحیح نیستند، اما نشان دهنده زیربنای دینی آنهاست که ریشه در مذهب تشیع دارد. اعتقاد به زیارت قبور، اعتقاد به اولیای خدا، درخواست دعا از بزرگان دین و… نشانه های دیگری از این مسأله است. همچنین احترام زیاد آنها به سادات و موارد زیادی از این دست، که مخاطبان ایرانی کمتر می دانند.

آیا در غرب آفریقا سادات هم وجود دارد؟

بله! اسلام توسط ادریس بن حسن(ع) از اولاد امام حسن(ع) وارد این مناطق شده و اینها حکومت ادارسه را در کشور مغرب(مراکش) برپا کردند. لذا اسلامی که وارد آفریقا شد، اسلام اهل بیت(ع) بود و مردم آفریقا هنوز هم بر همان اسلام باقی هستند. آنجا هم سادات وجود دارند و به آنها شریف گفته می شود. سادات زیادی هم در کشور مالی هستند که به آنها حیدره گفته می شود. اعتقاد آنها به سادات بسیار زیاد است. اگر سیدی فرزند آنها را بکشد از او انتقام نمی گیرند و او را قصاص نمی کنند. اگر فرد سیدی به خانه آنها بیاید و به مدت حتی یک سال، دو سال یا ده سال هم بماند، شبانه روز به او خدمت می کنند و به اصطلاح از گلوی خود باز می کنند و به او می دهند. حتی فرزندان خود را نذر سادات می کنند. هرگاه مریض شوند زیرپوش یک سید را برای شفا به مریضشان می پوشانند.

در غرب آفریقا با اینکه از نظر فقهی، مالکی مذهب هستند، اما تا همین چند سال اخیر اجازه نمی دادند که کف مساجدشان کاشی یا سیمان شود و می گفتند باید ماسه یا رمل باشد تا روی خاک سجده کنند. اگر به روستاهای آنها بروید می بینید که بیرون مسجد را سیمان می کنند، ولی می گویند که داخل مسجد و محل نماز باید خاکی باشد. بعضی از جاها هم که حصیر پهن می کنند، محل سجده را خالی می گذارند.

در کشور سنگال گروهی سنی مذهب به نام مهدیه هست، که مانند ما قائل به وجود و حیات امام زمان(عج) هستند البته تفاوت هایی با ما دارند، ولی اعتقادشان به مهدی غایب شبیه ماست. در کشور نیجر هم روز عاشورا تعطیل رسمی است. خودم در برخی کتب قدیمی غرب آفریقا دیدم که بزرگان آنها به فرزندانشان وصیت کرده بودند: شما در شهری که در آن مُبغض علی بن ابی طالب(ع) هست، اصلاً نزول نکنید و از آن شهر عبور کنید. اینها همه رگه های مذهب اهل بیت(ع) است. لذا اینها همه می گویند که ما شیعه بودیم، ولی خودمان نمی دانستیم.

به خاطر دارم، دکتر مزروعی که از روشنفکران برجسته آفریقایی و استاد دانشگاه های آمریکاست، در سمیناری که با موضوع بیداری اسلامی سخنرانی می کرد، می گفت: در سراسر دنیا، آزادیخواهان و انقلابیون زیادی وجود داشتند؛ مثل نلسون ماندل، چه گوار و امثال اینها، ولی این افراد تنها خود را به خطر انداختند، و زن، بچه یا خانواده آنها در هتل ها استراحت می کردند و تنها کسی که نه تنها خود، بلکه زن و بچه و عزیزان خود را نیز در معرض خطر قرار داد، حسین بن علی(ع) بود، که تاریخ مثل او را سراغ ندارد. این استاد که شیعه هم نیست، می گفت: روح اسلام خواهی و مبارزه طلبی نمی تواند مبدأیی داشته باشد، مگر مبدأ حسینی. بعد هم اضافه می کرد: این روح جدید آزادیخواهی که امروز در فلسطین به وجود آمده از خود آنها نیست، چون مبارزه فلسطین، امروز شروع نشده، بلکه بیش از پنجاه سال است که آنها مبارزه می کنند. ولی مبارزه امروزشان با گذشته فرق می کند، چرا که اینها این شیوه مبارزه را از لبنانی ها آموخته اند. لبنانی ها نیز از خودشان نیست، بلکه آنها هم این روح مبارزه را از امام حسین(ع) گرفته اند. لذا ایشان می گفت: فلسطینی ها گرچه از نظر احکام شریعت سنی اند، ولی اعتقاد و منش آنان، منش شیعی و حسینی است و اضافه می کرد: در آفریقا هم مردم بدون آنکه بدانند، شیعه هستند، همه آنها پیرو اهل بیت(ع) و پیرو امام حسین اند، ولی چون فقه امام حسین(ع) به آنها نرسیده است، دست بسته نماز می خوانند والا همه اهل بیتی هستند.

فکر می کنید به چه دلایلی آنها از اسلام اهل بیت(ع) یا تشیع خودشان خبر ندارند؟

دلیل اول این است، که در طول تاریخ آن قدر فشار دستگاه های حاکمه بر اهل بیت(ع) و دوستان اهل بیت(ع) زیاد بوده که اگر می دیدند کسی بر مبنای فقه امام صادق(ع) عمل می کند، او را شناسایی می کردند و خودش، خانواده و خانه اش را از بین می بردند. لذا مردم به علت فشار زیاد، مجبور بودند که از لحاظ احکام عملی، بر مبنای فقه مالکی عمل کنند، ولی از نظر عقیدتی، فکری و بینشی، عقیده و بینش شیعی داشته باشند.

دلیل دوم، ضعف دستگاه های تبلیغی تشیع است، که متأسفانه ما در زمینه نشر معارف اسلامی، فوق العاده کوتاهی کردیم. در تمام قاره آفریقا شما می بینید، که کتاب ها و منابع اهل سنت وجود دارد، ولی اگر شما بخواهید دو جلد کتاب شیعی پیدا کنید، به ندرت پیدا می شود. تا بیست سال قبل که تقریباً اصلاً نبوده است. حال چگونه ممکن است که آنها فقه امام صادق(ع) را یاد بگیرند؟! آیا ما کتاب ها و منابع معتبر شیعی برای آنها فرستادیم؟! یا اینکه قبل از آن، فقه شیعی را به ایشان آموزش دادیم؟! لذا وظیفه امروز حوزه های دینی و مسئولان مذهبی ماست که نسبت به نشر و گسترش مبانی دینی و فقهی مذهب اهل بیت(ع) در کل دنیا، بخصوص قاره آفریقا، بیشتر برنامه ریزی کنند و فعالانه تر عمل کنند. آفریقا نیاز به کار و برنامه ریزی جدی دارد.

آیا در آن منطقه، رسانه شیعی فعالی نیز وجود دارد؟

در کشورهای غرب آفریقا، تلویزیون شیعی نداریم، چون بودجه ندارند. ولی علاقه زیادی دارند که کانال های تلویزیونی داشته باشند. با وجود اینکه شرایط پیرامونی فراهم است، ولی به خاطر فقدان بودجه، ما تلویزیون شیعی نداریم. ولی ایستگاه های رادیویی شیعی در آنجا وجود دارد و کاملاً قابل استفاده است اما با این همه باز هم نیاز است که ایستگاه های رادیویی گسترش و توسعه پیدا کند. مجلات شیعی زیادی در آنجا وجود دارد و نویسندگان شیعی در غرب آفریقا زیاد است. اساتید دانشگاهی شیعه در غرب آفریقا زیاد هستند. نمایندگان مجلس برخی کشورها، شیعه هستند که کم هم نیستند.

یعنی تشیع شان را اظهار می کنند؟

بله! کاندیدای ریاست جمهوری یکی از همین کشورهای غرب آفریقا، شیعه بود، که متأسفانه رأی نیاورد و نفر دوم شد. استاندار شیعی زیادی داریم. وزیر شیعی داریم. در مناصب بالای مدیریت؛ مانند پزشک، مهندس، وکیل و… شیعه زیاد داریم. مقام افتا در برخی از کشورها در دست شیعیان است و تشیع در برخی از کشورها، به عنوان مذهب رسمی در کنار دیگر مذاهب اسلامی، پذیرفته شده است. در بعضی از کشورها، تشیع به عنوان یک مذهب مترقی و بر مبنای منطق و استدلال نگریسته می شود و در مسائل دینی، به مجالس علمای شیعه مراجعه می کنند و از آن ها نظرخواهی می کنند و اتفاقاً در بسیاری از این موارد، نظرات شیعه چون بر مبنای عقلانیت و اجتهاد استوار است، بیشتر مورد قبول قرار می گیرد.

آیا مواردی را که فرمودید مختص کشور نیجریه است، که بیش از هشت میلیون شیعه دارد؟

خیر! در اکثر کشورهای غرب آفریقا، شرایط بدین گونه است؛ زیرا من به مدت دوازده سال در آفریقا بودم و بسیاری از این موارد را خودم دیدم. شیعه در غرب آفریقا یک جریان بومی است، ولی تبلیغات زیادی می کنند که جریان شیعی در آفریقا را غیر بومی معرفی کنند، که این چنین نیست. شیعه در منطقه، کاملاً بومی و سابقه دار است. مثلاً در شهر تُمبوکتو در شمال کشور مالی، کتاب های زیادی مانند اصول کافی مرحوم کلینی، مختصر النافع محقق حلی و نهج البلاغه با هفتصد سال قدمت وجود دارد. من خودم در همین کشور و در شهر گاو، تعداد زیادی شیعه بومی پیدا کردم، که بیش از هشتصد سال قدمت داشتند و اثنی عشری هم بودند. وقتی از آنها بپرسید، که شما با کجا در ارتباط هستید و از کدام مرجع، تقلید می کنید؟ گفتند: نحن منقطعون عن العالم الاسلامی، لا أحد ینظر الینا و لا ننظر إلی أحد! متأسفانه با جهان اسلام هیچ ارتباطی نداشتند.

در ابیات و اشعار محلی غرب آفریقا مناقب، فضایل و کرامات زیادی از امیرالموءمنین(ع) وجود دارد. گاهی معجزاتی را به آن حضرت نسبت می دهند، که حتی در کتاب های ما هم پیدا نمی شوند! فرهنگ، زاییده یک روز و دو روز و یک سال و دوسال نیست. آنها در فرهنگشان وقتی می خواهند کسی را خیلی مدح کنند به او صفاتی، همچون بدر علی می دهند. وقتی کسی را می خواهند به شجاعت بستایند و تعریف و تمجید کنند می گویند: خیبر علی، خیبر علی.

آیا شیعیان آن مناطق، جریانات و گروه های فعالی دارند؟ و آیا خوجه ها همانند شرق آفریقا، در غرب این قاره هم فعالیت دارند؟

اوضاع غرب آفریقا با شرق آفریقا متفاوت است. خوجه ها و بهره ها یا اسماعیلی ها در شرق آفریقا وجود دارند، ولی در غرب آفریقا نیستند. جریان های شیعی در غرب آفریقا، جریان های بومی، خودجوش، رو به رشد و به تعبیر یکی از علمای بزرگ آفریقا، در حال انفجار نور است. بله! در غرب آفریقا، لبنانی ها هستند و در برخی از کشورها تمرکز بیشتری دارند و در بعضی کشورها، کمتر، اما نقش زیادی در گسترش تشیع نداشتند. آنچه که امروز در غرب آفریقا به وقوع می پیوندد، توسط خود افراد بومی است، که قلمروی بسیار وسیعی را تحت نفوذ فکری و اندیشه اهل بیت(ع) در آوردهاند. فکر می کنم که اگر حمایت های معنوی و بعضاً مادی از علمای شیعه در غرب آفریقا صورت بگیرد، ما شاهد درخشش غیرقابل تصور تشیع در این منطقه خواهیم بود؛ چون آموزه های دینی، فکری و عقیدتی مردم غرب آفریقا بر مبنای مذهب اهل بیت(ع) است و تنها مشکلی که آنها دارند، مشکل کم آگاهی و جهل آنهاست و اگر ما بتوانیم آن جهل را برطرف کنیم، یک گام به جلو رفتیم و ما مانعی پیش رو نداریم. آنچه که در برابر تشیع است این است که ما بتوانیم غبار جهل و حجاب نادانی نسبت به اندیشه و تفکر شیعی را برداریم، آن گاه مردم خودشان فی دین الله افواجا می شوند.

مرجعیت فکری و علمی شیعیان غرب آفریقا با قم است یا نجف و لبنان؟

مرجعیت فکری شیعیان غرب آفریقا، با قم است. اینها از حوزه های علمیه قم پیروی می کنند و چشمشان به عالمان و مراجع ایران دوخته شده است.

آیا این اقبالی که از آفریقا به قم است، آیا چنین توجه و استقبالی از قم به آفریقا نیز هست؟

توجه زیادی از طرف مردم غرب آفریقا نسبت به تشیع وجود دارد. واقعاً اگر ما بتوانیم کاری انجام بدهیم، شاهد معجزه در این منطقه خواهیم بود، ولی متأسفانه این توجه و اقبال، یک طرفه است. از طرف ما، کوتاهی، تقصیر، قصور و عدم استفاده از فرصت ها وجود دارد. ما کمتر به فکر آن ها هستیم. برای نشر اندیشه و فکر تشیع نه تنها در غرب آفریقا، بلکه در جهان، یکی دو ارگان هستند که کار و فعالیت می کنند: یکی جامعه المصطفی العالمیه است و دیگری مجمع جهانی اهل بیت(ع). البته در بعضی از کشورها، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی هم فعالیت هایی دارد. ما از همین فرصت استفاده می کنیم و از کسانی که دلسوز دین و هدایت جوامع هستند، درخواست می کنیم که به ندای یا للمسلمین مردم آن مناطق گوش دهند و دست کمک به سوی آنها دراز کنند و از آنها حمایت کنند. آنها حمایت های بسیار ناچیزی احتیاج دارند، که ما نباید این حمایت ناچیز را از آنها دریغ کنیم.

فکر می کنید علت این همه قصور، کوتاهی ها و کم توجهی های ما به آن مناطق چیست؟

به نظرم دو تا عامل سبب شده تا ما به آن مناطق توجه نکنیم: عامل اول، روحیه درون گرایی ماست. ما بیشتر به خودمان می پردازیم تا دیگران. به عنوان مثال شما به شهر قم نگاه کنید، تولید علم، زیاد صورت می گیرد، ولی این تولید علم در خود حوزه می ماند و به مجامع علمی و آکادمیک دنیا نشر پیدا نمی کند. عامل دیگر، بی اطلاعی و ناآگاهی ما از وضعیت خارج از خودمان مثلاً منطقه غرب آفریقاست. یکی از مشکلات اساسی ما این است که ما همیشه دایره فعالیت خودمان را تا به آن جایی که چشممان می بیند، محدود نموده و در خارج از محدوده خودمان، فعالیت نکردیم. بنابراین، اگر شما به جریان و حرکت اطلاع رسانی که درباره این منطقه شروع کردید، ادامه بدهید و حتی بعضی از مجلات ویژه نامه ای تحت عنوان این مناطق منتشر نمایند، کار شایسته و لازمی است و من فکر می کنم که شما می توانید رسانه خوبی باشید که اطلاعات آن مناطق را بگ