پاورپوینت کامل داستان جنگل و میرزا کوچک خان/درنگی بر «کوچک جنگلی» ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داستان جنگل و میرزا کوچک خان/درنگی بر «کوچک جنگلی» ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داستان جنگل و میرزا کوچک خان/درنگی بر «کوچک جنگلی» ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داستان جنگل و میرزا کوچک خان/درنگی بر «کوچک جنگلی» ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۳۹

پیرامون نهضت جنگل و شخصیت میرزا کوچک جنگلی تاکنون کتاب های بسیاری نوشته شده ، که از زاویه ی دید تاریخ و تحلیل اسناد به آن نهضت و بارزترین شخصیت آن پرداخته اند. در کنار کتاب های تاریخی چند کتاب نیز در قالب رمان و داستان به چشم می آیند. این آثار داستانی معدود بنابر سنت رایج داستان نویسی ایران، نیم نگاهی به الگوهای کلاسیک خارجی در زمینه ی رمان تاریخی به ویژه رئالیسم سوسیالیستی دارند اما در برآیند نهایی نتوانسته اند در چارچوب مؤلفه های رمان تاریخی اثری شایان اعتنا و برجسته را به سامان برسانند.

در رمان های تاریخیِ شخصیت محور با تمرکز بر فراز و نشیب و روند حوادث زندگی قهرمان داستان، واقعه ای تاریخی بازکاوی می شود و با چینش آدم های فرعی و طرح حوادث فرعی و شرح و توصیف جغرافیای وقایع ماجرایی تاریخی در قاب اثری داستانی ماندگار می شود. اما رمان های مورد اشاره ی ما نه در پردازش شخصیت ها – به خصوص شخصیت فرهمند میرزا کوچک خان موفق بوده اند نه در ارائه ی تصویری در یادماندنی از آن واقعه ی بزرگ. این آثار به طور عمده از نگاه های جزمی نگر ایدئولوژیک رنج می برد که سایه ی سنگین آن را می توان به طور مشخص در دو محور تحریف تاریخ و تحریف شخصیت ها دید.

اما تصویری دقیق تر از تاریخ و رمان؛ در اواخر قرن نوزدهم میلادی اوایل قرن بیستم، گیلان دروازه ی اروپا به ایران بود و آمد و شدهای تجاری و فرهنگی و سیاسی به اروپا از جمله روسیه ی تزاری از این ناحیه صورت می پذیرفت؛ روسیه ی تزاری که در این سال ها در رهگذر انقلابی سوسیالیستی به اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی تغییر نام می یافت. ارتباط تاریخی و ریشه دار با بخش مهمی از شوروی – یعنی پاره های جدا شده از ایران بزرگ – موجب آن شد تا نهضت جنگل – علیرغم پافشاری براسلام و ایران – به لبخندهای مرموز وارثان تزار اعتماد کند اما به شهادت اسناد فراوان تاریخی همین اعتماد یکی از زمینه های اصلی ناکامی نهضت جنگل را رقم زد و به دنبال عهدشکنی ناجوانمردانه ی رفقای سوسیالیست در شوروی و هم پیوندان آنان در درون نهضت ضربه ی سنگینی بر میرزا کوچک و یاران وارد آمد. و پرچمدار امیدی بزرگ در خاک و خون خفت تا استبداد نوپای پهلوی از جنگ کابوسی بزرگ رهایی یابد و قامت افرازد.

با چنین پیش زمینه ای، این را به حساب طنز تاریخ باید گذاشت که بخش عمده ای از آثار ادبی مرتبط با نهضت جنگل و شخصیت میرزا به دست کسانی قلمی شده که دل سپرده ی اردوگاه شوروی بوده اند.

«دختر رعیت» (۱۳۳۱) شاخص ترین اثر داستانی محمود اعتماد زاده (م ۰ا. به آذین) است که گوشه هایی از نهضت جنگل را در بستر داستانی محلی (روستایی) به تصویر می کشد. به آذین این زمان را در چارچوب سبک محبوب خود یعنی رئالیسم سوسیالیستی به رشته ی تحریر در می آورد، در چشم اندازی که بر مبنای تضاد طبقاتی ارباب و رعیت شکل می گیرد و در گریزهای گاه و بی گاهش به مناسبات اجتماعی به تبعیت از موج مرسوم آن سال ها طبقه ی روحانی را هم کیسه و هم دست بازاری های ظاهرالصلاح زالو صفت نشان می دهد و در لابه لای روایت ها از فضای سیاسی جامعه طرح هایی می دهد که از شعله ور شدن قیام جنگل ملتهب است. او با دستمایه قراردادن خاطره های کودکی، خطوطی از خرده فرهنگ شمالی – از آداب و سنن اجتماعی و خانوادگی – را برجسته می کند اما در روایت نهضت جنگل به دلیل تعلقات و تعصبات حزبی، تاریخ را به نفع ایدئولوژی مصادره کرده و تصویری وارونه از شخصیت میرزا کوچک خان ارائه می دهد. او با ساختن دوگانه ی موهومی به نام گروه جنگل و گروه انقلاب، رفقای هم فکرش را گروه انقلاب گیلان می خواند که احسان الله خان، خالوقربان و حیدر عمواوغلی سردمدار آن بوده، در مقابل اینان میرزا کوچک و یاران اش را به عنوان گروه جنگل قرار می دهد. به آذین میرزا کوچک را قدرت طلب، سست پیمان و عهدشکن و فراری از انقلاب می خواند و آن سه رفیق را تا مرتبت رهبران پاکباخته و شهید یک انقلاب خونین برمی کشد که دوراندیشی و قاطعیت انقلابی شان با خیانت میرزا کوچک درهم شکسته شد: «.. نزدیک پل چمارسرا به گروهی تفنگدار برخوردند اینان سربازان کرد بودند که با میرزا به انقلاب پیوسته بودند و، پس از فرار او به جنگل، همچنان به انقلاب وفادار مانده بودند…» (دفتر رعیت / ص ۱۱۲)(۱)

«خیانت میرزا» مضمونی است ساخته و پرداخته ی اسلاف به آذین که اخلاف وی نیز به آن شاخ و بال فراوان داده اند و در کتاب ها و نوشته های پرشماری که در ایران و شوروی به چاپ رسیده از ان سخن رفته است. فی المثل «شاهین ابراهیم اف» یکی از اعضای گروه ۵۳ نفر ارانی در کتاب تاریخ کمونیسم ایران خود، به جنبش جنگل نیز می پردازد. ابراهیم اف با نسبت دادن معاهده ی ۱۹۱۸ (۱۲۹۷ شمسی) جنگلیان با انگلیسیان به مساعی اکثریت تاجر و زمین دارکمیته ی اتحاد اسلام، می نویسد که کوچک خان با فروکاستن خود به یک یک تدارکاتچی اشغالگران انگلیسی، اعتبار خود را در بین توده ها از دست داد […] ابراهیم اف برای ارائه تصویری کامل از «خیانت» کوچک خان مدعی می شود که رهبر جنگلیان در ماه های حساس و پایانی جنبش نه فقط با مشیرالدوله «لیبرال» در تماس بود (که کاملاً محتمل است»، بلکه همچنین با نخست وزیر قوام نیز، که جنبش را نابود کرد تماس داشت […] ابراهیم اف شکست جنبش را به خصلت خرده بورژوایی و بی ثبات کوچک خان که وی را به خیانت از پی خیانت رهنمون ساخت، و دسیسه های دشمنان جنبش، نسبت می دهد – نه خطاهای حزب کمونیست یا متحدانش…»(۲)

رمان «کوچک جنگلی» نوشته ی امیرحسین فردی (۱۳۸۰) هشتاد سال پس از نهضت جنگل منتشر می شود؛ پنجاه سال پس از «دختر رعیت». روایت فردی در این رمان از تاریخ روایتی است نزدیک تر به واقعیت نهضت جنگل. حوادث رمان در فضای رئال شکل می گیرند و نویسنده با آفرینش شخصیت های غیرتاریخی چون کدخدا، مناف، مونس و نریمان در پی بسط داستان و افزودن بر جذابیت آن است. در میان این آدم ها فریمان شخصیتی پررنگ تر دارد. پسر کدخداست. پهلوان است و محبوب. از پدرش دل خوشی ندارد. برای جذب شدن به بلشویک ها (کمونیست ها) زمینه دارد:

«نریمان شکسته و خرد شده بود. از نگاه مردم، گریزان بود.

از شدت شرم و خجالت، دلش می خواست زمین دهان باز می کرد و او را می بلعید تا دیگر روی زمین نباشد و اهالی صنوبرسرا به او نخندند. پدرش حرمت او را نگه نداشته بود. جلوی آن همه جمعیت، چنان سیلی محکمی به گونه اش نواخته بود که صدای آن تا سر دیگر صنوبر سرا رفته بود. نریمان صنوبر سرایی، پسر کداخدا، برای خودش اسم و رسمی دست و پا کرده بود؛ پهلوان بود؛ خوش اخلاق و خوش قلب بود. شاید به همین خاطر تبلیغاتچی های بلشویک محلی اول به سراغ او آمدند وقاپش را دزدیدند. برای اینکه او نریمان بود، نه یک جوان معمول…»(۳)

نثر فردی در این رمان نثری است روان با توصیف هایی زنده و ملموس که عطف به فضای رئالیستی کار – به عهد – از اغراق های شاعرانه فاصله می گیرد. «کوچک جنگلی – در سی و پنج فصل نوشته شده، کوتاه بودن فصل ها به خوانش متن ضربآهنگی دور از اطناب و ملال می دهد. در ترتیب و تدوین فصول از روند تداوم خطی حوادث تخطی شده تا داستان کششی دو چندان یابد. روایت فصل به فصل میان شخصیت های داستانی یعنی مناف و نریمان و مونس و شخصیت های واقعی جا به جا می شود، با داستانی فرعی یعنی عشق نریمان و موس – دختر مناف – به پیش می رود،دو داستان تاریخی و خیالی با هم تداخل می کنند و در پایان فرجامی غمبار می یابند:

«مونس به تنهایی عادت کرده بود. با تنهایی همدم شده بود […] بعد از مرگ مناف […] کمتر از خانه بیرون می رفت […] یک روز غروب و بعد از چند ساعت حرف زدن، وقتی نجمه می خواست از خانه مناف برود، بی اختیار به مونس گفت: «مونس، توهم پاشو برویم خانه ما، من هم مثل تو تنهایم. از وقتی که نریمان رفته، جز تو دلم نمی خواهد با کسی حرف بزنم.

مونس سرخ شد و سرش را پایین انداخت[…] ته دلش راضی بود برود، اما قبول نکرد. [ص ۲۰۹]

اکنون از زاویه هایی دیگر به رمان «کوچک جنگلی» نظر می کنیم. این رمان را از چند جهت می توان با «دختر رعیت» مقایسه کرد؛ اول در سبک و لحن، کوچک جنگلی همانند آن دیگر، رمانی – محلی تاریخی است. هر دو به شیوه ی رئالیستی نوشته شده اند. حتی در تحلیل های طبقاتی مشابهت هایی دارند. هر دو با آفریدن شخصیت های داستانی و تعقیب رخدادهایی که بر آنان می گذرد، آنان را در نهضت جنگل شرکت می دهند و از لا به لای روابط و کنش های آنان پرده هایی از آن نهضت خونین را گزارش می کنند؛ از دریچه ی چشم شخصیت های غیرتاریخی.

به رغم چند دهه فاصله ی نوشتاری، نثر کوچک جنگلی لحنی همگون با دختر رعیت دارد. دختر رعیت شمالی تر است و ضربآهنگی سریع تر دارد. آشنایی ژرف نویسنده با آداب، سنن، جغرافیای وقوع داستان در فضاسازی، توصیف ها و حتی دیالوگ ها (تکیه کلام ها و خوش کلامی هاوگوشه ها و کنایه ها) اصالت بیش تری دارد. واقعی تر و ملموس تر می نماید. اما کوچک جنگلی از آشنایی با فرهنگ، تاریخ و جغرافیای داستان نشان چندانی ندارد و در اندازه های توصیف توریستی و طبق معمول از گیلان متوقف می شود. بخش مهمی از وقایع داستان در روستایی ناشناس به نام «صنوبرسرا» می گذرد. و جغرافیای واقعی نهضت جنگل را مغفول می گذارد؛ رشت، انزلی و یک دوبار یادی از کسماء و دیگر هیچ… .

رمان تاریخی وقتی در چارچوب رئالیسم نوشته می شود،در حقیقت معیارهای نقد و ارزیابی خود را نیز همانند هر اثر دیگری باز می شناساند. این درست که رمان تاریخی رمان است و تاریخ نیست، باید به الزامات رمان و تخیل هنری وفادار باشد،اما شخصیت ها، وقایع و مکان های داستانی و غیرتاریخی در چنین رمانی تا آنجا ارزش دارند که به پررنگ کردن خطوط تاریخی و برجسته کردن چهره ی شخصیت های تاریخی و افزودن بر جذابیت، زیبایی و کششِ اصل ماجرا به کار آیند. استفاده به جااز اوصاف اقلیمی نهضت و عناصر فرهنگ بومی برای رنگ آمیزی داستان و فضاسازی در راستای منطق رئالیستی امری است ضروری،که بی شک از الزامات رمان تاریخی است. از نثر که بگذریم، مشابهت مهم تر این دو اثر، در التزام عقیدتی هر دو رمان است، البته به دو خاستگاه متفاوت ایدئولوژیک، که در واقع ف