پاورپوینت کامل اعجاز درد;چند شعر از روانشاد استاد محمود شاهرخی ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اعجاز درد;چند شعر از روانشاد استاد محمود شاهرخی ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اعجاز درد;چند شعر از روانشاد استاد محمود شاهرخی ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اعجاز درد;چند شعر از روانشاد استاد محمود شاهرخی ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

مرداب در کویر

من آن شبم که ز بخت سیه سحر نشدم

به روی مهر جهان تاب دیده ور نشدم

چو برق، قافله ی نور از کرانه گذشت

دریغ و درد! منِ خفته باخبر نشدم

شگفت بین که دَم گرم کیمیاکاری

گرفت در من و چون قلب تیره زر نشدم

از آن رحیق که در جام کرد پیر مغان

دگر شدند حریفان و من دگر نشدم

چو زمهریر بوَد جان من که آتش عشق

شرر به خرمنم افکند و شعله ور نشدم

چو بود در سر من باد عُجب، هم چو حباب

به هفت بحر گرفتم مقام و تر نشدم

ز خار و خاره، گلُ از فیض نوبهار دمید

چو شاخ خشک از این نفحه بارور نشدم

پرندگان مهاجر به مرز نور شدند

به جمع شان منِ پر بسته هم سفر نشدم

دلم ز سنگ بود سخت تر که این همه داغ

به دهر دیدم و چون لعل خون جگر نشدم

در این کویر چو مرداب تیره دل ماندم

از آن که «جذبه» سوی بحر رهسپر نشدم

سلطنت عشق

عاشق نتوان گفت اسیران هوا را

خورشید نشاید که نهی نام سَها را

هرگز نشود سلطنت عشق، مسلم

هر بی هنرِ بولهوسِ بی سروپا را

آنان که به جان دردِ غم عشق خریدند

شادند بدین درد و نجویند دوا را

عاشق نبوَد هر که زند لاف محبّت

تا بر دل خونین ننهد تیر بلا را

از مرگ چو پروا نکند عاشق صادق

دیگر ز چه اندیشه کند رنج و عِنا را

تا چند عبث گرد جهان هرزه بپویی

باز آبه حریم دل خود، بوی خدا را

بر وحدت مطلق نِگرد عارف کامل

یک جلوه شناسد من و تو، ما و شما را

خواهی که شود در تو عیان عکس رخ دوست

ای دل تو زآیینه بیاموز صفا را

دادم به رهت جان و غمینم که چرا نیست

در خوردِ تو چیزی؛ منِ بی برگ و نوا را

گر «جذبه» کنی جان و جهان بر سر این کار

باید که به پایان ببری عهد و وفا را

اعجاز درد

یک جرعه درد بود، نیازی که داشتم

شد کارساز سوز و گدازی که داشتم

رقصان شدند پردگیان حریم قدس

از سوی عشق و نغمه ی سازی که داشتم

پایم ز پویه ماند، ولی عشقِ طُرفه کار

کوتاه کرد راه درازی که داشتم

چون در میان مسجدیان مَحرمی نبود

گفتم به پیر میکده رازی که داشتم

تا شد رواق ابروی جانانه قبله ام

معراج قرب گشت نمازی که داشتم

چون شیخ شهر دعوی تقوا نمی کنم

عینِ حقیقت است مجازی که داشتم

در تنگنای لفظ محال است شرح عشق

بخشای بر فرود و فرازی که داشتم

محمود گرچه نام من آمد ولی دریغ

غم بود در زمانه ایازی که داشتم

شعله ی نهفته

ساقی کجاست شطّ شرابی که داشتم

آن شعله ی نهفته در آبی که داشتم

گم شد میان معرکه ی مرگ و زندگی

شوریده رندِ خانه خرابی که داشتم

کاری نبود بر سپر سینه ی سپهر

شب سوزِ نیزه دار شهابی که داشتم

در جاده های تَف زده پای درنگ سوخت

از التهاب شور و شتابی که داشتم

برمن مگیر اگر که به حیلت ربوده اند

زاغانِ سفله، بال عقابی که داشتم

از چشم دل به گونه ی زردم چکیده است

خونگریه های زخم عتابی که داشتم

کابوس روزمرْگیِ ما عشوه می فروخت

در تنگنای دوزخِ خوابی که داشتم

بغض هزار ساله ی من در گلو شکست

افتاد از نفس، تب و تابی که داشتم

داغم از این که «غیرت دریا شدن نداشت»

سیلاب اشک من به سرابی که داشتم

شعر راستین

چنان فشرد سرانگشت درد نای مرا

که نشنود پس از این گوشِ کس نوای مرا

چنان شکسته نفس در گلوی خسته ی من

که تاب آه ندارد دل شکسته ی من<