پاورپوینت کامل عاشورا و معیارهای روایی «زبان حال» ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عاشورا و معیارهای روایی «زبان حال» ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عاشورا و معیارهای روایی «زبان حال» ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عاشورا و معیارهای روایی «زبان حال» ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

زبان حال، اگر به گونه ای درست و با شرایط به بازگویی رویداد عاشورا بپردازد کاری منطقی و درست و مورد پذیرش عالمان دینی است و آثار بسیار خوبی را نیز در پی دارد. اما با کمال تاسف گاهی زبان حال هایی گفته و خوانده و نمایش داده می شود که موجب شرمساری و سر افکندگی است. زبان حال هایی که به هیچ روی با مبانی اعتقادی اسلام و آموزه های آن و همچنین با مقام امام حسین(ع) و دیگر عاشورائیان سازگاری ندارد. برای این که میزان و معیاری برای شناخت زبان حال های درست از نادرست داشته باشیم، اشاره ای به حدود و شرایط بازگویی رویداد عاشورا به زبان حال مفید و مناسب می نماید:

۱. پرهیز از خلط زبان حال به زبان قال: در زبان حال، همانند زبان قال، هر چند شاعر، نویسنده و نمایشنامه نویس می تواند آن را به امام(ع) و یا یکی دیگر از اهل بیت(ع) و یا دیگر عاشورائیان، به صراحت و یا به اشاره نسبت دهد. مثلا براساس زبان حال بگوید که امام(ع) چنین گفتند و یا چنین کردند ولی آن چه مهم است این که در مواردی که ممکن است برخی به اشتباه بیفنند باید تصریح کرد که زبان حال است نه زبان قال. بر همین اساس برخی بین زبان حال ، به نثر و شعر تمایز قائل شده و گفته اند: چون در شعر و همانند آن، استفاده از زبان حال زیاد رواج دارد، نیاز به قرینه و یا تصریح به این که آن چه می گوییم زبان حال است نه زبان قال، ضرورتی ندارد. ولی در برخی از نثرها نیاز به قرینه و یا تصریح است، چرا که ممکن است برخی به ظاهر آن، توجه کرده و گمان برند که این عین سخنان امام(ع) است(۱) .

به همین جهت علی(ع) در خطبه ای مفصل و مشروح پس از آن که سوره الهیکم التکاثر حتی زرتم المقابر «را تلاوت کردند در بیان حال مردگان در بخشی از آن فرمودند:

وَ لَئِنْ عَمِیَتْ آثَارُهُمْ وَ انْقَطَعَتْ أَخْبَارُهُمْ لَقَدْ رَجَعَتْ فِیهِمْ أَبْصَارُ الْعِبَرِ وَ سَمِعَتْ عَنْهُمْ آذَانُ الْعُقُولِ وَ تَکَلَّمُوا مِنْ غَیْرِ جِهَاتِ النُّطْقِ فَقَالُوا کَلَحَتِ الْوُجُوهُ النَّوَاضِرُ وَ خَوَتِ الْأَجْسَامُ النَّوَاعِمُ وَ لَبِسْنَا أَهْدَامَ الْبِلَی وَ تَکَاءَدَنَا ضِیقُ الْمَضْجَعِ وَ تَوَارَثْنَا الْوَحْشَهَ وَ تَهَکَّمَتْ عَلَیْنَا الرُّبُوعُ الصُّمُوتُ فَانْمَحَتْ مَحَاسِنُ أَجْسَادِنَا وَ تَنَکَّرَتْ مَعَارِفُ صُوَرِنَا وَ طَالَتْ فِی مَسَاکِنِ الْوَحْشَهِ إِقَامَتُنَا وَ لَمْ نَجِدْ مِنْ کَرْبٍ فَرَجاً وَ لَا مِنْ ضِیقٍ مُتَّسَعا».(۲)

هر چند نشانه هایشان ناپدید گردیده است و خبرهایشان قطع شده، چشم عبرت آنان را دید، و گوش خرد بانگشان را شنید. سخن سر دادند بی لب و دهان چنین گفتند: (اما نه زبان قال) که: چهره های شاداب در ترنجید، و تن های نرم پوسید، و مارا پوشاک فرسودگی در بر است و سختی تنگی گور برسد وحشت را به ارث می بریم از یکدیگر. سرایهای خاموش بر سرمان فرو ریخت. چندان که زیبایی تن هامان بر پر نماند و آب و رنگ چهره هامان بر جا… و ماندنمان در خانه وحشت دراز و دیرپا. نه ازاندوهی گشایش یافتیم و نه از تنگی جای، فراخی و رهایش.

۲. سازگاری زبان حال با زبان قال: زبان حال نباید با خطبه ها، نامه ها و کارهای امام(ع) ناسازگار باشد. بنابراین شعر و یا نثر و نمایشی که با انگیزه ها و اهدافی که به روشنی در گفتار امام(ع) آمده است ناسازگار است درست نیستند.از باب نمونه: زبان حال هایی که بیانگر آنند که امام حسین در نهضتی که به وجود آوردند مضطر و بدون اراده بودند و یا زبان حال هایی که می گویند: امام حسین(ع) و دیگر عاشورائیان شهید شدند تا از گنه کاران امت شفاعت کنند، با سخنان امام حسین(ع) بویژه با وصیت نامه مشهور آن بزرگوار ناسازگار است.(۳) چرا که امام حسین(ع) در این وصیت نامه از اصلاح امور امت امر به معروف و نهی از منکر و… سخن گفته که هم با اضطرار و هم با هدف قیام برای شفاعت از گنه کاران امت سازگاری ندارد. بنابراین، چنین چیزهایی را نمی توان به عنوان زبان حال، گفت و یا نمایش داد.

۳. سازگاری با مقام امام(ع) و دیگر عاشورائیان: زبان حال باید با مقام امام(ع) و دیگر عاشورائیان سازگاری داشته و از افراط و تفریط به دور باشد. بنابراین، زبان حال هایی که با علم و عصمت امام(ع) و عزت عاشورائیان سازگار نباشد و یا زبان حال های غلو آمیزی که امام(ع) را موجودی مافوق انسان و در حد خدا و… قرار دهد همانند سخنان کفر آمیزی که برخی از مداحان به تقلید از صوفیان می گویند: ما حسین اللهی ایم، به هیچ روی، درست نیست. متاسفانه در زبان حال هایی که گفته شده افراط و تفریط های بسیاری صورت گرفته است اشعاری از این دست:

شدم راضی که زینب خوار گردد اسیر کوچه و بازار گردد.

با روش و منش امام حسین(ع) و اهل بیت سازگاری ندارد. قیام امام حسین(ع) افزون بر بعد عرفانی و تربیتی بعد حماسی نیز دارد. امام حسین(ع) شخصیتی است که در برابر ستم و ستمگران قیام کرده است و به هیچ روی، ذلت و خواری را نه برای خودش و نه برای هیچ مسلمان دیگری چه رسد به عقیله بنی هاشم زینب کبری نمی پسندد. سخن و عمل او در جاهای گوناگون از عزت و شرافت و آزادی و آزادگی حکایت دارد.(۴) ذلت و خواری از نگاه امام(ع) تسلیم در برابر یزید است. اسارت اهل بیت از جمله زینب کبری که به جرم دفاع از حق و حقیقت صورت گرفته، عین عزت و افتخار و سرافرازی است.

علی اکبر فرزند امام حسین(ع) یکی از قهرمانان کربلا و نخستین شهید از بنی هاشم است. روایات بیانگر شجاعت، شهامت، ادب، ایثار و عشق او به شهادت در راه خداست. ولی متاسفانه اشعاری درباره او گفته شده است که نه تنها شخصیت او را تحریف کرده که پیامدهای منفی و ناگواری نیز دارد محتوای این اشعار این است که علی اکبر نوجوانی است هیجده ساله که امید دامادی داشته ولی به هدف خود نرسیده است. از این روی ناراحت است. پدر و مادر نیز از این که در حق او کوتاهی کرده اند ناراحت اند. به عنوان نمونه از زبان امام حسین(ع) در بالای نعش علی اکبر به عنوان زبان حال چنین سروده اند:

مخواه پیش عدو این شکست مرا به حجله می روی ببوس آخر دست مرا

ملول گشته دل داغدار ناشادت که من نکرده نور دیده دامادت

نکرده ام پدری ای پسر تو حق داری ولی مکن خجلم نور دیده حق داری

به تو اگر سخن آبدار می گویم ز من مرنج که بی اختیار می گویم

نسبت دادن چنین سخنانی به امام حسین(ع) هر چند به عنوان زبان حال با شخصیت و منطق و عمل امام حسین (ع) سازگاری ندارد. بسیاری از عالمان و متفکران اسلامی از چنین اشعاری شکوه کرده اند. از باب نمونه شهید مطهری در این باره می نویسد:

«شما را به خدا ببینید حرف هایی را که گاهی وقت ها از یک افراد در سطح پایین می شنویم که مثلا می گویند: من آرزو دارم عروسی پسرم را ببینم، به فردی چون امام حسین(ع) نسبت می دهند. آن هم در گرماگرم زد و خورد که مجال نماز خواندن (به گونه ای طبیعی) نیست.(۵)»

نه تنها این اشعار با مقام امام(ع) و علی اکبر و همچنین دیگر عاشورائیان سازگاری ندارد که با منابع تاریخی معتبر نیز، نمی خواند. چرا که سن علی اکبر بیش از هیجده سال بوده است. شهید قاضی طباطبایی پس از تحقیق سن او را بیست و هشت سال نوشته است.(۶) افزون بر این، او پیش از عاشورا ازدواج کرده است.

۴. تحریف نکردن عاشورا به نام زبان حال: به نام زبان حال، به تحریف تاریخ عاشورا و اهداف و انگیزه های آن نپردازیم. در بسیاری از اشعار آمده است که امام حسین(ع) در روز عاشورا به هنگام جنگ که مجال نماز خواندن به صورت طبیعی نبود و امام نماز خوف خواندند. در اندیشه دامادی قاسم بوده و دخترش فاطمه را به عقد او در آورده است. این ماجرا که به نثر و شعر به عنوان زبان حال مطرح شده بنیان تاریخی ندارد و صد در صد جعل و تحریف و دروغ است. برخی از متفکران اسلامی که در این باره به تحقیق پرداخته به این نتیجه رسیده اند که ملا حسین کاشفی اولین کسی است که این مطلب را در کتابی به نام روضه الشهداء نوشته و اصل قضیه صد در صد دروغ است.(۷)

افزون بر این، امام حسین(ع) دختری که در سن ازدواج باشد نداشته است. در اشعاری دیگر همین فاطمه ای که در این ماجرا به عقد قاسم در آمده در مدینه به سر می برد و چشم انتظار علی اکبر است و علی اکبر در کشاکش جنگ از سکینه قلم و کاغذ خواسته که برای او نامه بنویسد.

در بسیاری از اشعار نیز، کشته شدن امام حسین(ع)، اسیری زینب(ع)، شهادت علی اکبر و… وسیله ای برای شفاعت امت گنه کار دانسته شده به عنوان نمونه: از زبان امام حسین(ع) برخی چنین سروده اند:

آخر منم سلاله سالار کاینات لب تشنه در میان شما با مخدرات

بهر شفاعت گنه دوستان خویش کردیم سینه را هدف تیر حادثات

و یا شاعر دیگری، از قول امام حسین(ع) نقل می کند که کربلا قربانگاه من و هفتاد و دو تن شده:

تا پناه خیل زواران شود شافع جرم گنه کاران شود.

نمونه هایی از این دست بسیارند. این اشعار و همانند آن ها به هیچ روی، با سخنان و فلسفه قیام آن حضرت سازگاری ندارد، چرا که اگر شهادت این بزرگواران را وسیله ای برای بخشیده شدن و یا شفاعت امت گنه کار بدانیم به گونه ای مستقیم آن حضرت را مروج گناه و معصیت معرفی کرده ایم با این که آن حضرت به صراحت یکی از اهداف قیام خود را مبارزه با ستم و فساد دانسته است.

متاسفانه بسیاری از زبان حال ها براساس تحریف ها و دروغ هایی است که شماری از مداحان و روضه خوانان و تعزیه خوانان از دیگران شنیده و یا در کتاب های غیر معتبر دیده اند. وقتی عروسی قاسم و… و فدایی شدن امام حسین (ع) برای گنه کاران امت، تحریف و دروغ است چگونه می توان براساس آن شعری و یا نثری ادیبانه و یا نمایشی به زبان حال سرود و نوشت و انجام داد. متاسفانه امروزه با این بهانه دروغ بستن به امامان و اهل بیت(ع) آسان تر از دروغ بستن به دیگر مردم شده است. برای اثبات این ادعا کافی است که نگاهی به برخی از مجالسی که به نام امام حسین(ع) برگزار می شود داشته باشید، نه تنها با کمال جسارت آن چه را برای گرمی مجالس لازم می دانند می گویند که از سوی برخی از متدینان نیز تشویق می شوند. علامه نراقی، در این باره می نویسد:

«بلی شیطان لعین چون در هر طرف در کمین و در یمین و یسار و خلف و قدام در می آید و هر عملی که اجر آن بیش تر، سعی آن ملعون در ضایع کردن آن، اکثر است. جمعی از روضه خوانان را بر آن داشته که هر رطب و یابسی برسد بگویند به خیال این که باعث گریه و شور شود، خواه راست و خواه دروغ. و چنین عمل عظیم الاجر را ضایع کنند و مرتکب چنین معصیت شوند به جهت تصور ادراک مستحبی و حال آن که غلط است.(۸)»

شخصی از آیت الله گلپایگانی می پرسد:

بنده بااین که از معلومات عربی بهره ای ندارم ولی چون به حضرت اباعبد الله الحسین علاقه شدیدی دارم مرثیه و مصیبت می خوانم و نمی دانم راست یا دروغ است ؛روزه ام در ماه مبارک رمضان با این وضع چگونه است ؟

معظم له در پاسخ می نویسند:

مرثیه و مصیبت در صورتی که مشکوک باشد،نسبت دادن آن به امام جایز نیست و موجب بطلان روزه است ؛مگر آن که نسبت،به کتابی، که در آن نوشته شده است بدهید.(۹)

ودر پاسخ فرد دیگری که مسئله را به شرح زیر پرسیده است:

روضه خوان به عنوان زبان حال در مثل ماه مبارک رمضان، اشعاری می خواند و یا قضایایی را نقل می کند که مطابق با واقع نیست. آیا این کار سبب بطلان روزه است یانه ؟

در پاسخ می نویسند:

اگر اشعار به عنوان زبان حال، در مورد مصایب واقع شده، ذکر شود و مناسبت هم داشته باشد عیب ندارد. لکن نقل قضایایی که اصلا واقع نشده جایز نیست و اگر به امام نسبت دهند مبطل روزه است.(۱۰)

۵. شایستگی های لازم برای بازگویی عاشورا به زبان حال: بازگویی رویداد عاشورا به زبان حال کار هر کس نیست. کسی که می خواهد شعر، قصه، رمان و نمایشنامه ای در این زمینه بنویسد باید به تاریخ عاشورا و قهرمانان آن و همچنین با جبهه مقابل یعنی دشمنان امام(ع) آشنایی داشته باشد. افزون بر این، تحلیل درستی از عاشورا و مسائل مربوط به آن داشته باشد.

قلمرو بهره گیری از زبان حال

یاد آور شدیم که بازگویی عاشورا به زبان حال، هر چند خود گونه ای از هنر است، ولی در عین حال، در بسیاری از قالب های هنری می تواند نقش موثر داشته باشد و آن ها را در خدمت پیام های عاشورا و ترسیم چهره واقعی آن قرار دهد.

بی شک، قالب های هنری در دنیای امروز نقش و جایگاه بسیار والایی در پیام رسانی دارند. هنر از مهمترین، موثرترین و رساترین ابزار در جهت ارائه حقایق و تاریخ اسلام به شمار می آید. هنر این توان و قدرت را دارد که بیش ترین سخنان را، در کم ترین زمان ولی با موثرترین زبان بیان کند. پیامی امروز ماندگار و پیروز است که بتواند از این قالب های هنری بیش ترین بهره را ببرد. یکی