پاورپوینت کامل از سروده های نیما یوشیج ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از سروده های نیما یوشیج ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از سروده های نیما یوشیج ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل از سروده های نیما یوشیج ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

۳۶

مدح مولای متقیان

(که در روز عید غدیر گفته ام)

گفتی ثنای شاه ولایت نکرده ام

بیرون ز هر ستایش وحد ثنا علی است

چونش ثنا کنم که ثنا کرده ی خداست

هرچند چون غُلات نگویم: خدا علی است

شاهان بسی به حوصله دارند مرتبت

لیکن چو نیک در نگری پادشا علی است

گربگذری ز مرتبه ی کبریای حق

بر صدرِ دور زودگذر کبریا علی است

بسیار حُکم ها به خطامان رود ولی

در حقِّ آن که حُکم روَد بی خطا علی است

گر بی خودم، وگر به خود، اینم ثناش بس

در هر مقام بر لبم آوای یا علی است

چهار رباعی در ستایش مولا علی(ع)

۱

آن کس که نه با علی دل خویش بباخت

چیزی نشناخت، گرچه بس چیز شناخت

در ساخت دلم به هر بدی، لیک دلم

با آن که بدِ علی به لب داشت نساخت.

۲

با دانش هر کس از رهی کار بساخت

در دائره سرگشته چو پرگار بتاخت

رانی اگرَم، وگر که خواهی بنواخت

نشناخته رفت آن که علی را نشناخت

۳

محمود؛ علی، عابد و معبود علی است

وز جمله ی آفریده مقصود علی است

گفتی که علی که بود؟ فاشت گویم

بودی به میان نبود، ور بود علی است

۴

صدبار شکست و بست و درهم پیوست

تا نام علی مرا در آئینه ببست

من بگسلم از تو با جفای تو ولیک

از مهر علی دلم نخواهد بگسست

در وصف بهار و منقبت مولای متقیان علی(ع)

(بخشی از یک قصیده)

باز آمد نوروز مَهِ دلبر و ساغر

زان گشت همه باغ پر از ساغر و دلبر

بس گل شکفیده است ز هر جانبِ بُستان

بس غنچه دمیده است به هر گوشه به ره بر

… هر دم که در اندیشه ی آن ماه جبینم

با جلوه بهاری است مرا تازه برابر

هر صبح برآرد سر، خورشید ز خاور

نوروزم باشد چو بدو روز کنم نو

یا نو کندم یادِ وی اندیشه ی مضطر

دل برده و جان در دل و او در دل و جانم

تفسیر کن این گفته اگر نیست مفسر

بر دیده چو آن مه به تمنا بنشانم

مهتاب شبی دارم و بستانی نوبر

حیرانیم افزاید و با حیرت چندین

درمانم هم در دل از حیرت آخر

او را چه بنامم که بوَد نام سزاوار

او را چه ستایم که بود آنَش در خور؟

گر مردش خوانم؛ چه کنم مردمی اش را

ور مردُم؛ چون دارم این گفته مصوَّر؟

برنایم اندر صفتش گفتن، از یراک

من هر صفتش گویم از آن است فراتر

این کار زمن ناید و رنج آوردم دل

چون یادش بر دل گذرد، فکرش در سر

یاد وی، هر رنگ براندازد از دل

فکر وی، هر نقش گریزاند از بر

بر دیده ی من خندد، چون شوکت نوروز

وندر بَرم اِستاده چنان سدّ سکندر

مهرش همه با جانم و با جانم مستور

رویش همه ام در دل و در دل شده مُضمَر

از سرّ ضمیر است، کش اِفشا نتوان کرد

افشا شدنش خواهد، اگر صبح فسونگر

گر خواهم مانم، ندهد دل که بمانم

ور خواهم گویم، سخنی نیست برابر

با یادش و با فکرش سخت اندر مانم

چون فکرش و یادش که به من مانَد اندر

بگذار، دلم گفت، چو بَر نایی، بگذار!

بگذر تو هم ای دل، به دل گفتم، بگذر!

… ما اهل زمانیم که مُرده است در او، مَرد

گر زان که نمرده است، به چشم منش آور!

بر مَرد، نه وقعی بنهادیم و از این است

هر روزی با خیلی نامرد، برابر

گو مَرد کجا باشد؟ اگر من به خطایم

ور نیست مرا شرم از این پرسش بهتر.

بر سر قایقش

بر سر قایقش اندیشه کنان قایق بان

دائماً می زند از رنج سفر بر سر دریا فریاد:

«اگرم کشمکش موج سوی ساحل راهی می داد.»

*

سخت طوفان زده روی دریاست

ناشکیباست به دل قایق بان

شب پر از حادثه، دهشت افزاست.

*

بر سر ساحل هم لیکن اندیشه کنان قایق بان

ناشکیباتر برمی شود از او فریاد:

«کاش بازم رَه بر خطّه ی دریای گران می افتاد!»

برف

زردها بی خود قرمز نشده اند

قرمزی رنگ نینداخته است

بی خودی بر دیوار،

صبح پیدا شده از آن طرف کوه «ازا کو» امّا

«وازنا» پیدا نیست

گرته ی روشنی مرده ی برفی همه کارش آشوب

بر سر شیشه ی هر پنجره بگرفته قرار،

من دلم سخت گرفته است از این

میهمان خانه ی مهمان کُش روزش تاریک

که به جان هم – نشناخته – انداخته است:

چند تن خواب آلود