پاورپوینت کامل تحلیل گفتمانی جبنش دانشجویی ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحلیل گفتمانی جبنش دانشجویی ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحلیل گفتمانی جبنش دانشجویی ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحلیل گفتمانی جبنش دانشجویی ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

با نگاهی کلی به گذشته تاریخی – سیاسی و ساخت اجتماعی – طبقاتی جنبش دانشجویی ایران، حاکمیت سه گفتمان(۱) کمونیستی، اسلامی و لیبرالیستی در آن به چشم می خورد. گفتمان نظام معنایی بزرگ تر از زبان است. گفتمان مشتمل بر عناصر زبان شناختی و غیر(فرا)زبان شناختی است. عناصر غیرزبان شناختی عبارتند از حرکات، پدیده ها، ساختارها… معنادار. در تلقی گفتمانی از روابط اجتماعی هر چیزی واجد معنا و دارای قابلیت تفسیر شدن می باشد.

نوع اول: گفتمان مارکسیستی

حاکمیت گفتمان کمونیسم و به تبع آن، سیطره جریان های مارکسیستی به طور عام و جریان ها و تشکل های مارکسیسم دانشجویی به طور خاص، از سابقه ای همپای پس از مشروطه برخوردار هستند.در واقع، همپای حضور جریان ها و تشکل های کمونیستی و مارکسیستی در تاریخ سیاسی ایران قبل از انقلاب، حضور این گفتمان هم وجود داشته است. در گذشته، هم مرزی با اتحاد جماهیر مارکسیستی – سوسیالیستی شوروی و کمک های فکری و مالی آن ها، سبب می گردید تا چنین جریان ها و تشکل هایی، با شتاب فراوان در ایران شکل گرفته و گسترش یابند. از آن هنگام تا سال های آغازین دهه ۱۳۴۰ به طور مطلق و پس از آن تا سال های اولیه دهه ۱۳۶۰ کج دار و مریز و به هر طریق ممکن، حیات فعال یا نیمه فعال خویش را حفظ کرده و گاه در متن و گاه در حاشیه تحولات اجتماعی و سیاسی ایران حضور داشته اند و نیز، تحولات اجتماعی و سیاسی متعددی را در حد ظرفیت خود پدید آورده اند.

اما در محیط های دانشگاهی، وضع این گفتمان، متفاوت تر از بیرون از آن بود زیرا: در دهه های ۱۳۵۰ و ۱۳۴۰، مارکسیسم نه تنها یک گفتمان، بلکه یک گفتمان تقریبا مسلط در جامعه دانشگاهی ایران بود و موثرترین دشمن گفتمان اسلامی و لیبرالی به شمار می رفت و حتی گاه دیگر گفتمان های موجود را تحت تأثیر خود قرار داده بود. این گفتمان، حتی در مقاطعی که تسلط چندانی نداشت، با خرده گفتمان هایی چون گفتمان قومیت گرایی حضور خود را حفظ کرد، بنابراین، می توان گفت: گفتمان مارکسیستی – کمونیستی یا به عنوان یک گفتمان مطرح، حیات داشته و یا در حاشیه محیط های غیر دانشگاهی دهه های ۱۳۵۰ و ۱۳۴۰ حضور داشته است. علت سیطره این گفتمان در اغلب دوره تاریخی قبل از انقلاب، به استثنای همسایگی با شوروی و کمک های آن، میل به شورش و انقلاب در جوانان دانشگاهی مخالف وضع موجود بود و گفتمان مذکور در کوبا، چین و… نشان داده بود که می تواند روحیه شورشی و مشی انقلابی را در اختیار همه کسانی که از پتانسیل اسلام انقلابی امام خمینی(ره) آگاه نبودند، قرار دهد که خواهان شورش های اجتماعی و انقلاب های سیاسی یا طالب حرکت های براندازانه اند. (احمد زاهدی، جنبش دانشجویی و جنبش کارگری، مندرج در:moc.ed.di-fi )

این گفتمان با فراز و فرود کمونیسم مادر یا برادر بزرگ تر( اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی) فراز و فرودهای فراوانی یافت، زیرا: یک گفتمان غیربومی تحمیل شده به شمار می رفت و از پشتوانه مردمی چندانی برخوردار نبود. مراد از فراز و فرودهای شوروی، تنها فراز و فرودهای ناشی از فروپاشی نیست که در دهه ۱۹۹۰ روی داد، یعنی، مقطعی که پیش از آن، گفتمان کمونیستی به دلیل سلطه بلامنازع گفتمان اسلامی متأثر از انقلاب اسلامی به کلی محو شده بود بلکه منظور آن است که روس ها، همواره نگاه ایدئولوژیکی به جریان ها و تشکل های کمونیستی در ایران نداشتند تا در هر شرایطی از آن ها، حمایت نمایند بلکه در برخی از موارد، با نگاه منافع ملی به آن نگریسته اند که حاصل چنین نگاهی، گاه حمایت از آن ها و گاه تبری جستن از آن ها بوده است، زیرا: گاه حمایت از آن ها برای روس ها ایجاد خسارت در منافع ملی را به همراه داشت.

عمده ترین مطالبات و شعارهای گفتمان مارکسیستی عبارت بودند از:

– جهان طبیعی، جهان اجتماعی و جهان اندیشه، اجزای به هم پیوسته فرایند عمومی حرکت و تکامل اند و قانون حاکم بر کل این حرکت تکاملی، قانون دیالکتیک یا تضاد است.

– جامعه دارای ساخت اقتصادی است و لذا نظام اجتماعی متأثر نظام و لذا ساخت مادی جامعه،یک حقیقت بنیادی است که بر پایه آن نهادهای اجتماعی قرار می گیرند.

– به بیان دیگر، به تفسیر طبقاتی از امور سیاسی می پردازد به این معنا که همه امور سیاسی – اجتماعی ریشه در خواسته های اقتصادی و مالی انسان ها و دولت ها دارد.

– سرمایه محور معرفی کردن اسلام تا حدی که اعتبار مفاهیم اسلامی در مقاطعی مهمی از تاریخ ایران کم رنگ و فاقد قدرت جهت دست زدن به انقلاب شده بود.

– این گفتمان در تلاش برای پیوند زدن جنبش دانشجویی با جنبش معلمان و کارگران و زنان برای براندازی گفتمان های دیگر و تشکیل دولت کمونیستی و مانند آن بود.

– دموکراسی و آزادی مطلوب اند اما در چارچوب نگاه مارکسیستی، به علاوه، این گفتمان بر مبارزه با امپریالیسم، سرمایه داری و استعمار و اجرای عدالت خواهی و فقرستیزی تأکید می ورزید، گرچه در عمل، نه در دوران تسلط تقریبا کامل و نه در دوره های کم رنگ فعالیت های آنان در عصر پس از انقلاب اسلامی، هیچ گاه این شعارها را نتوانستند در درون و بیرون از جامعه ایران، محقق سازند و همین موضوع، آنان را به شکست کامل در صحنه داخلی ایران سوق داد تا حدی که رگه های احیا شده و در حال احیا شدن گرایش های سوسیالیستی نمی تواند به یک گفتمان مطرح و قابل توجه، تبدیل شود بلکه در ایده آل ترین حالت، به جایگاه یک خرده گفتمان دست خواهد یافت.(حسین بشیریه، جامعه شناسی سیاسی، تهران: نشرنی، ۱۳۷۴،ص۲۶۰-۲۶۵)

نوع دوم: گفتمان لیبرالیستی

این گفتمان در سه مقطع تاریخ ایران معاصر ظهور یافت: اول: در مقابل پدرسالاری سنتی قاجاری در قالب مشروطه خواهی، دوم: در برابر شبه مدرنیسم پهلوی با عنوان نهضت ملی و سوم: در مقابل مردم سالاری دینی با عنوان جنبش جامعه مدنی که این جنبش مدنی ویژگی بخش مهمی ازجنبش دانشجویی امروزین را تشکیل می دهد. ویژگی های امروزین این گفتمان در جنبش دانشجویی عبارت است: قانون گرایی به سبک مشروطه، ضدیت با استبداد به شیوه نهضت ملی و تلقی مدرن و دموکراتیک از اسلام به روش روشن فکری دینی. (محمدباقر خرمشاد، روشن فکری و روشن فکری دینی در ایران در سه حرکت، مجله رهیافت های سیاسی و بین المللی، شماره ۴، بهار و تابستان ۱۳۸۲، ص ۱۲۰) البته استفاده از آموزه های دینی، کم و بیش در گفتمان لیبرالیستی وجود داشته است از این رو، گفتمان لیبرالیستی کمتر به صورت عریان در طول تاریخ ما مطرح شده است.بلکه چون امروز در جنبش دانشجویی، با گرایش به دین به میدان آمده و لذا از طریق مقولات دست کاری شده دینی زیر به مقوم سازی خود در ایران روی آورده است:

– دین را امری سیال و شناور معرفی کرد که می توان از آن برداشت ها و تفسیرهای متفاوتی به عمل آورد.

– دین امر نامتعین، حیرت زا و مبهمی است که بر هر فردی، به صورتی جلوه کند و نمایان می شود.

نتیجه ایی که از دو مقوله فوق به دست می آید، عبارت است از:

دریافت های لیبرالیستی و التقاطی از اسلام، تفسیرهایی از اسلام است که در عرض و کنار سایر تفسیرها قرار می گیرد و به اندازه تفسیرهای رسمی از دین، اعتبار دارند، از این رو، برخی بر آن اند که سنت سیاسی و فکری حاکم بر جنبش دانشجویی و انجمن اسلامی، در واقع، مغایر با اصول اسلامی نیست، بلکه قرائت و برداشت دیگری از آن هاست، لذا نتیجه می گیرند: نمی توان به جنبش دانشجویی و انجمن های اسلامی اعتراض کرد که چرا چنین و چنان می کنید و اصول تفکر اسلامی و احکام یقینی اسلام را زیرپا می گذارید! بنابراین، جنبش دانشجویی با صبغه انجمن های اسلامی درهمان حال که اسلامی اند، می توانند لیبرالیستی، سکولاریستی، پلورالیستی، اومانیستی و… نیز باشند، البته، دسته ای از آن ها چنین گفتمانی را در جنبش دانشجویی محصول ضرورت انطباق با مقتضیات زمان و همسویی با تحولات اجتماعی معرفی می کنند.

در گفتمان لیبرالیستی یا شبه لیبرالیستی جنبش دانشجویی به استثنای ویژگی های پیش گفته، ویژگی های دیگری از جمله: اباحه گری، نژاد پرستی، گاه عقلانیت غیردینی، حقوق بشر و دموکراسی غربی، اصالت فرد، وابستگی و نه استقلال، خشونت و… که حول دال مرکزی(۲) سکولاریسم، جمع شده و با هم، زنجیره هم ارزی(۳) را تشکیل می دهند.

به دلیل برخورداری از این ویژگی ها آن را نئولیبرالیسم می نامند که در دامن روشن فکری دینی رشد کرده است.

جنبش دانشجویی به تأثیر از نئولیبرالیسم ایرانی یا روشن فکری دینی در پی فراهم کردن زمینه هایی برای تحقق دموکراسی با صبغه کمتر درونی و بیشتر بیرونی است. برخی از نظریه پردازان دموکراسی چون: هانتینگتون، این گذار را متأثر از امواج جهانی شدن و سرایت آن بر ایران می بینند. این دسته از نظریه پردازان می گویند: ساختار نظام بین الملل به ویژه در عصر جهانی شدن به عنوان اصلی ترین عامل موثر در گذار به دموکراسی درآمده است.

جنبش دانشجویی به دو صورت می کوشد از بحران گذار، گذر کند:اول:با مسالمت. در مسالمت کار با ائتلاف داخلی و خارجی انجام می گیرد که آن را اصلاحات می نامند. برخی از ویژگی های اصلاحات مورد نظر جنبش دانشجویی عبارت است از:

– تأکید بر قانون اساسی یا قانون گرایی به جای تأکید بر خصلت های ایدئولوژیکی

– تبدیل الیگارشی(۴) حاکم به نوعی دموکراسی محدود یا شبه دموکراسی

– گسترش ظرفیت مشارکت سیاسی مردم در قالب احزاب و شوراه

– انجام کوشش هایی در تقویت تشکل ها و نهادهای جامعه مدنی

– انجام اقداماتی در جهت نهادمند کردن نظام سیاسی و نظارت بر آن

– انجام کوشش هایی در جهت تحکیم موقعیت و کارویژه نهادهای دموکراتیک

– تحقق کوشش هایی به منظور گسترش فرهنگ سیاسی دموکراتیک

– تلاش دولت برای برقراری وفاق اجتماعی جدید بر هویت اسلامی – ایرانی

– گسترش نسبی آزادی مطبوعات برای نقد عملکرد دولت و نظام سیاسی

– تلاش برای رفع اختلال در فرایندهای ارتباطی با سیستم بین المللی

دوم: در صورت ناکامی اصلاحات، دست به خشونت می زند. خشونت به دو شکل اتفاق می افتد: قیام های انقلابی از پایین و یا کودتاهای چپ گرایانه. (حسین بشیریه، دیباچه ای بر جامعه شناسی ایران، تهران: نشر نگاه معاصر، ۱۳۸۱، ص ۱۷۷ و ۷۱) بخشی از آشوب های پس از انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری ایران که منتسب به دانشجویان افراطی شده است، گواه بر مدعای فوق است. (میزگرد نمایندگان ادوار اتحادیه های دانشجویی درباره انتخابات دوره دهم، مندرج در:nsraf swe)

نوع سوم: گفتمان اسلامی

گفتمان سومی که بر جنبش دانشجویی البته گاه و بی گاه و گاه بیش و گاه کم، سیطره داشته است، گفتمان اسلامی ( دینی) یا امام خمینی و یا انقلاب اسلامی بوده است. این گفتمان با طرد نگاه ماتریالیستی یا اصالت دادن به ماده و یا نگاه مادی به همه امورجهان که موجود در گفتمان کمونیستی بود و نیز، با رد گرایش اومانیستی یا اصالت دادن به انسان( انسان به جای خدا) و با دور انداختن منطق سکولاریستی یا جدایی دین از عرصه عمومی و سیاست، فرازها و برهه هایی بر تاریخ جنبش دانشجویی ایران چیره پیدا کرد. این گفتمان در دهه ۱۳۴۰ تولد یافت و در دهه ۱۳۵۰ شکفت و در دهه های ۱۳۶۰ به اوج بالندگی رسید.( محمدباقر خرمشاد، میزگرد گفتمان انقلاب سلامی ۱۲ اندیشه انقلاب اسلامی، شناره ۱، ص۴)

این گفتمان در قبل از انقلاب اسلامی به شیوه زیر جایگزین گفتمان شاهنشاهی می شود:

۱- در گفتمان شاهنشاهی مسلط، دال مرکزی، شاه و مشروعیت آسمانی او بود و بقیه مفاهیم چون میهن و دین حول این دال مرکزی قرار می گرفتند. این مرحله، طی سال های ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۹ روی نمایاند.

۲- در گفتمان شاهی، مفاهیم اسلامی چون شاه سایه خدا و میهن وجود داشت و آن ها حول محور سلطنت قرار گرفته بودند اما به تدریج به سوی وقته ها(۵) حرکت کردند. این مرحله، سال های ۱۳۳۹ تا ۱۳۴۲ را در برمی گیرد.

۳- مفاهیم مفصل بندی(۶) شده در این گفتمان به تدریج به مرحله بی قراری می رسند زیرا، از سه ویژگی موقتی بودن، امکانی بودن و آزادی که از ویژگی های از جاشدگی اند،(۷) برخوردار بودند. این مرحله که از سال های ۱۳۴۲ آغاز شد و تا ۱۳۴۸ ادامه یافت، مفاهیمی از گفتمان شاهنشاهی به چالش کشیده شد ولی هنوز گفتمان شاهی در حالت ثبات بی قرار کننده قرار داشت، چون اولا، مخالفان جدی ای برای شاه وجود داشت، و ثانیا، این مخالفان جدی، قصد تغییر گفتمان شاهی یا به تعبیر دیگر، قصد تغییر نظام سیاسی را نداشتند. عامل اصلی بی قراری این دوره، اصرار نظام سیاسی بر اجرای نوسازی بود که از ویژگی هایی چون مقابله با سنت، اقتصاد تک محصولی، سرکوب خشن و دولت تحصیل دار برخوردار بود.

۴ – در دوره ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۷، با وارفتگی دال مرکزی گفتمان شاهی، گفتمان اسلامی به تدریج جایگزین آن گفتمان شد. به چند دلیل، این اتفاق (جاگزینی گفتمان اسلامی به جای گفتمان شاهی) روی داد:

– وعده هایی که رهبری مذهبی یعنی امام خمینی(ره) می داد، قابل وصول تر می نمایاند.

– گفتمان های دیگری چون گفتمان چپ گرایانه و ملی گرایانه برخلاف گفتمان رهبری دینی امام محبوبیت خود را از دست دادند یا به درجه محبوبیت دست نیافتند.

– رهبری ایرانی هویت( هژمونی) یا فضای جدیدی را فراهم آورد که به قول میشل فوکو(۸)، پهلو به افسانه می زد. امام خمینی(ره) به صورت اسطوره ظهور کرد و این اسطورگی به قول لاکلاو و موف لازمه(۹) هر گفتمانی است.

این گفتمان، بر مبنای تفکر معنوی و خدا محوری و ضد سکولاریستی با محوریت مفهوم و مصداق ولایت فقیه، استوار شده است. ولایت فقیه نماد اصلی، دال مرکزی و هسته بنیادی گفتمان اسلامی یا اسلام سیاسی است و از این رو، ماتریالسیم(مادی گرایی)، اومانیسم( انسان مداری)،پلورالیسم دینی( کثرت گرایی دینی)، لیبرالیسم( آزادی خواهی غیردینی)و سکولاریسم( جدا انگاری دین و سیاست) را طرد می کند و آن را تحقیر می نماید. گرچه دال مرکزی این گفتمان، ولایت فقیه است ولی از عناصری نظیر جمهوریت( مردم سالاری دینی)، قانون گرایی، روحانیت، عدالت، استقلال، مستضعفین، علم و پیشرفت و… زنجیره هم ارزی این گفتمان را پدید می آورند.

نکته حائز اهمیت تر در این گفتمان این که: زنجیره تمایز آن با لیبرالیسم، مدرنیته غربی و زنجیره تمایز آن با ماتریالیسم، آخرت گرایی آن است.

نفی استثمار، ن