پاورپوینت کامل اسلام و حکومت ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسلام و حکومت ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسلام و حکومت ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسلام و حکومت ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

شما در آثارتان اهتمامی خاص به مسئله‏ی پاورپوینت کامل اسلام و حکومت ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارید. به نظر شما، آیا اسلام الکوی حکومتی خاصی ارائه داده است و یا می‏توان الگویی را از متن اسلام استنباط کرد؟

آری، من در بسیاری از نوشته هایم به موضوع دولت و قدرت و سیاست و رابطه‏ی این‏ها با اسلام پرداخته‏ام و به شبهات لائیک‏ها پاسخ گفته‏ام دولت اسلامی دولتی است بین لائیسیزم و یزدان سالاری (تئولکراسی). من معتقدم اسلام مدلی از رابطه‏ی دینی و دولت ارائه می‏کند. مدل اسلام با دیگر مدل‏ها تفاوت دارد. این مدل نه یزدان سالاری و به تعبیر غری‏ها کلیسا سالاری است ـ که در آن فقط خدا و حکومت مطرح است و امت فراموش می‏گردد ـ و نه لائیسیزم که در آن تنها امت و حکومت مطرح است و خدا نادیده گرفته می‏شود. در الگوی اسلام سه رکن مطرح است: خدا یا شریعت الاهی، امت به عنوان جانشین خدای سبحان و حکومت به عنوان جانشین مردم. ازاین رو، الگوی اسلام در بین الگوهای فکری دیگر همانند ندارد. این الگو بین حاکمیت شریعت به قدرت امت و نیابت دولت از امت جمع گرده است. این الگو با نظریه‏ی جانشین (استخلاف) ـ ک در اسلام مطرح است ـ هم خوانی دارد. بر اساس این نظریه، امت منبع قدرت است به شرط آن که حرامی از دین را حلال و حلالی از دین را حرام نشمارد. شریعت، چارچوب اصی است وامت در داخل این چارچوب منبع قدرت‏ها است. شریعت در نصوصی که از لحاظ دلالت و سند قطعی است، مساحتی محدود را مشخص و بیش‏تر مساحت‏ها را به قدرت وقانون گذاری امت وانهاده ست. این امر بخشی از فلسفه‏ی اسلام در باب نظام حکومتی است.

من مسئله‏یی را طرح کرده‏ام که بسیاری از صاحب نظران بدان بی توجه بوده‏اند. و آن این که مبادی اسلام و نظام‏های اسلامی تفاوت دارند. ببینید، مبادی اسلام، الاهی است؛ اما همه‏ی نظام‏های، بشری و ساخته و پرورده‏ی ما است ؛ برای مثال مبدا شورا، اسلامی است اما نظام شورایی راما می‏سازیم. ما تصمیم می‏گیریم یک مجلس یا دو مجلس داشته باشیم. انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان چه کسانی باشند؟ عدالت، فریضه‏یی الاهی و عدل یکی از نام‏های خدا است؛ اما این که نظام عادلانه کدام است، ما تعیین می‏کنیم. ما می‏گوییم نظام فئودالی، سرمایه داری، سوسیالیستی یا تعاونی عدالت به ارمغان می‏آورد. تعیین نوع نظام عادلانه به عهده‏ی ما است که بر اساس دگرگونی و تحولات تصمیم می‏گیریم. عدالت قضایی، منشأ الاهی دارد؛ اما نظام قضایی ساخته و پرداخته‏ی دست ما است. همه‏ی نظام‏ها بشری‏اند.

در این چارچوب می‏توانیم ازتمدن غربی و میراث دموکراسی غربی نیز استفاده کنیم. استفاده کنیم. استفاده از میراث و عناصر و ساز وکارهای غربی هیچ حد و مرزی ندارد.

دموکراسی مردم را منبع قدرت می‏شمارد؛ اما اسلام، حکم راتنها از آن خدا می‏داند. آیا این دو با هم تناقض دارند؟

نه اصلا چنین نیست. البته درست است که حکم از آن خداست؛ اما مردم (امت) جانشین خدایند.قدرت و دولت و تعیین مردم است. خدا فرود نمی‏آید و حکومت نمی‏کند. این شما هستید که به نام خدا حکومت می‏کنید. الگوی اسلامی، ایده‏ی حاکمیت و سیادت خدا را مطرح می‏کند. اما چه کسی شریعت را اجرا می‏کند؟ چه کسی اجتهاد می‏ورزد و احکام رااستخراج می‏کند و بدان تحول می‏بخشد؟ قطعاً انسان به این حرام یا حرامی را حلال کند، مگر به هنگام ضرورت؛ چنان که می‏دانیم. از این رو، ایده‏ی مدنی و بشری بودن نظام‏ها و رعایت و حفظ مبانی اسلام، دولت اسلامی رابا دو صفت سالامی و مدنی می‏نمایاند. این دولت نه دولت لائیک است که آسمان را بی ربط با زمین می‏داند وانسان را از قداست شریعت می‏رهاند و نه دولت یزدان سالار (تئوکرات) است که نقش و قدرت امت را حذف می‏کند. دموکراسی غربی، مردم (امت) را به طور مطلق منبع قدرت قانون گذاری می‏داند و معتقد است این منبع می‏تواند حرام را حلال و حلال را حرام کند؛ چنان که امروزه انحرافات جنسی را مباح کرده‏اند.

جامعه اسلامی می‏تواند همه‏ی سازو کارهای دموکراسی را بپذیرد. تنها یک قید بر قدرت امت نهاده شده است و آن این که حرامی را حلال و حلالی را حرام نکند. بنابراین، دموکراسی ـ با صرف نظر از مبنای فلسفی سکولاریستی‏اش که انسان را سرور هستی و خود محور و خود بسنده می‏داند ـ پذیرفته است؛ به عبارت دیگر، گره زدن دموکراسی با لائیسیزم خطایی است که م