پاورپوینت کامل چالش شریعت و مصلحت دراندیشه ی معاصر عرب ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چالش شریعت و مصلحت دراندیشه ی معاصر عرب ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چالش شریعت و مصلحت دراندیشه ی معاصر عرب ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چالش شریعت و مصلحت دراندیشه ی معاصر عرب ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

«حوارات لقرن جدید» نام مجموعه کتاب هایی است که تاکنون بیش از ۱۴ جلد آن به اهتمام دو ناشر عرب منتشر شده و در آن کوشش شده مهم ترین پرسش ها و معضله های فکری که در طلیعه ی قرن جدید میلادی هم چنان گریبان متفکران جهان اسلام ـ و خصوصا جهان عرب ـ را گرفته، مطرح و به بحث گذارده شود. ناشران این مجموعه، معتقدند تنها با گفت وگوی صاحبان آرا و دیدگاه های مختلف می توان به یافتن پاسخ این پرسش ها و حل این معضله ها امید داشت. از این رو در هر جلد از کتاب های این مجموعه، دو تن از متفکران جهان عرب درباره ی موضوعی یکسان به بیان آرا و تأملات خویش پرداخته اند. روش کلی این گفت وگوهای کتبی ـ و غیر مستقیم ـ بدین گونه است که نخست از آن دو تن مقاله ای در موضوع تعیین شده آمده و سپس در ادامه، هر یک از آن مقاله ها، مورد بررسی و نقد نویسنده ی مقاله ی دیگر قرار گرفته است.

آشنایی با مباحث این مجموعه، نه تنها به دلیل آگاهی از فضای فکری حاکم بر جهان عرب و آرای اندیشه وران آن، بلکه هم چنین به دلیل روش ابتکاری و جالب توجهی که در پرداختن به این گونه مباحث انتخاب شده، مفید و ثمربخش است و می تواند الهام بخش گفت وگوهایی از این دست میان متفکران ایرانی ـ و حتی فراتر از آن میان متفکران ایرانی و عرب ـ باشد.«پگاه»

کتاب الاجتهاد؛ النصّ، الواقع، المصلحه ـ هم چنان که در سخن ناشر آمده ـ در تلاش برای پاسخ گفتن به پرسش هایی از این قبیل فراهم آمده است:

آیا نصّ می تواند مصالح واقعی انسان ها را تحقق بخشد؟ اگر نصّ، ثابت و مصلحت، متغیر است، امر ثابت چگونه می تواند امر متغیر را بر گیرد و مصالح نوبه نو را پاسخ دهد؟ انسان چگونه می تواند مفهوم نصّ را در یابد؟ آیا امکان دارد از نصِّ واحد، درزمان و مکانی واحد، فهم واحدی ارایه شود؟ آیا تفسیر انسان از نص، تقدس دارد؟اگر اجتهاد به معنای کاربرد عقل بشری برای دریافت معانی و مقاصد نص باشد، چگونه می توان از بستن یا گشودن باب آن سخن گفت؟ آیا لازمه ی اجتهاد، پذیرش امکان خطای انسان در فهم نص نیست؟ چگونه می توان این خطا را تصحیح کرد؟

با این همه، می توان گفت موضوع اصلی کتاب، رابطه ی شریعت و مصلحت است. اگر بخواهیم اهمیت موضوع را از منظر خود بسنجیم، کافی است به خاطر بیاوریم چگونه استقرار نظام جمهوری اسلامی و طرح نظریه ولایت مطلقه فقیه توسط امام خمینی که بر طبق آن حکومت اسلامی تنها به مصلحت نظام مقید است، مفهوم مصلحت را در اندیشه و فقه شیعه، از حاشیه به متن آورد و مباحث پردامنه ای را در این باره موجب شد و حتی برخی طرح این مفهوم را گام بلندی در فرآیند عرفی شدن فقه شیعی دانستند. اکنون نیز که چندین سال از طرح این موضوع گذشته می توان گفت نه از اهمیت آن کاسته شده و نه بر وضوح آن چندان افزوده شده است. از سوی دیگر، جالب است که می بینیم به رغم آن که «مصالح مرسله» از دیر زمان توسط فقهای اهل سنت مطرح و پذیرفته شده ـ تا اندازه ای که از نشانه های تمایز فقه سنی و شیعی دانسته شده ـ هم چنان در میان فقیهان و متفکران اهل سنت بحث هایی مهم و اساسی درباره ی آن در جریان است.

در این جا مناسب است پیش از مروری بر مباحث کتاب، با نویسندگان آن آشنا شویم. احمد الریسونی در سال ۱۹۵۳ در مغرب به دنیا آمد و تحصیلات خود را در همان جا با دفاع از رساله ی دکترایش با عنوان نظریه التقریب و التغلیب و تطبیقاتها فی العلوم الاسلامیه به پایان رساند. از او آثاری چند منتشر شده که می توان به التعدد التنظیمی للحرکه الاسلامیه ماله و ما علیه و نیز مدخل الی مقاصد الشریعه اشاره کرد. در حال حاضر وی استاد علم اصول فقه و مقاصد شریعت در دانشکده ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه محمد پنجم در رباط و نیز رئیس جنبش توحید و اصلاح است.

محمد جمال باروت منتقد پژوهش گر سوری و کارشناس مرکز عربی مطالعات استراتژیکی در دمشق که آثار متعددی را منتشر کرده است، از جمله: الحداثه الاولی(۱۹۹۱)، حرکه التنویر العربیه فی القرن التاسع عشر، جامعه حلب نموذجا(۱۹۹۴)، یثرب الجدیده، الحرکات الاسلامیه الراهنه (۱۹۹۴)، أطیاف الحداثه: ما بین علمانیه النخبه و اسلامیه الامه (۱۹۹۴)، المجتمع المدنی مفهوما و اشکالیه (۱۹۹۵) و حرکه القدیسین العرب النشأه ـ التطور ـ المصائر(۱۹۹۷).

احمد الریسونی در مقاله ی خود با عنوان «الاجتهاد بین النص و المصلحه و الواقع» سه بحث اصلی و کم و بیش مستقل را دنبال کرده است:

۱. اجتهاد

ریسونی با نقل روایتی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله که مجتهد مخطی را دارای اجری واحد دانسته، از آزادی اجتهاد دفاع می کند و خطای در فهم نص را، لازمه ی طبیعی آن می داند. با این حال، بیش از آن که مخالفان اجتهاد را به نقد کشد، دعوی «اجتهاد مطلق»ـ و به طور مشخص نظریات محمد الطالبی ـ را به نقد کشیده و رد می کند. به نظر وی، دلایل مدعیان اجتهاد مطلق ـ از قبیل این که «هیچ کس به تنهایی حق تفسیر دین را ندارد،» «هیچ کس نمی تواند مدعی شود همه ی حقیقت را در اختیار دارد» یا «در اسلام سلسله مراتب کلیسایی وجود ندارد» ـ گرچه بهره ای از حقیقت دارند، نمی توانند «اجتهاد مطلق» را ثابت کنند.

به طور کلی، اجتهاد در دین به معنای تلاش برای ارایه ی فهمی روش مند از دین است که تحقق آن مشروط به وجود ویژگی هایی است که هر مجتهدی باید آنها را داشته باشد.

۲. شریعت و مصلحت

ریسونی نظریه ی خود را درباره ی نسبت میان شریعت و مصلحت در قالب این عبارت خلاصه کرده است: «شریعت، مصحلت و مصلحت، شریعت است.» مصلحت بودن شریعت ـ به اجماع قالب علما ـ به این معنا است که احکام شریعت در جهت جلب مصلحتی واقعی و دفع مفسدتی واقعی است. شریعت بودن مصلحت نیز بدان معنا است که هر چه را یقین کردیم مصلحت است، جزیی از شریعت بشماریم و اصولی چون مصالح مرسله، استحسان، سد ذرائع و… در فقه اهل سنت بر این اساس مبتنی است، اما اختلاف نظر در این است که مصلحت چیست؟

از مصلحت تعریف های متفاوتی شده و آن را به صورت های مختلفی تقسیم کرده اند. ریسونی مصلحت را هر چیزی می داند که خیر و منفعت عموم مردم ـ علاوه بر خیر تک تک آنان ـ در آن باشد. مصلحت را به مصلحت دین، مصلحت نفس، مصلحت نسل، مصلحت عقل و مصلحت مال و از نظر سلسله مراتب آن به ضروریات، حاجیات و تحسینیات تقسیم کرده اند. هم چنین امری که در یک زمان و مکان مصلحت است، ممکن است به اقتضای زمان و مکانی متفاوت، به مفسده تبدیل شود. ریسونی در تحلیل نهایی،مصلحت واقعی را آن مصلحتی می داند که پس از بررسی همه جانبه ی آن براساس تعریف ها و تقسیم های یاد شده، به دست آید.

ریسونی در ادامه به بررسی امکان تعارض نص و مصلحت می پردازد. نخستین کسی که امکان تعارض نص و مصلحت را مطرح کرد و تقدم مصلحت را بر نص در این حالت ضروری شمرد، نجم الدین طوفی (۶۷۳ ـ ۷۱۶ه··.) بود. خلاصه ی پاسخ ریسونی به این مدعا این است که هر گاه تصور رود میان نص و مصلحت تعارضی وجود دارد، یا مصلحت موردنظر، مصلحت به معنای واقعی کلمه نیست و یا فهم نص و تطبیق آن با واقعیت دچار خطا و کاستی است. وی به منظور اثبات نظریه ی خود به بررسی سه نمونه از تعارض ادعایی نص و مصلحت می پردازد که عبارت اند از: روزه، حجاب و حد سرقت.

ریسونی معتقد است اگر به سه اصل زیر توجه شود، هیچ گاه توهم وجود تعارض میان نص و مصلحت به وجود نمی آید:

۱) تنها معیار شناخت مصالح، نص است. (معیاریه النصوص فی تقدیر المصالح)

۲) نصوص را باید مطابق با مصلحت تفسیر کرد. (التفسیر المصلحی للنصوص)

۳) نصوص را باید مطابق با مصلحت تحقق بخشید. (التطبیق المصلحی للنصوص).

۳. رابطه ی فقه و واقعیت

به نظر ریسونی، فقه و واقعیت، رابطه ای دو سویه دارند. از یک سو فقه و اجتهادِ فقهی در پی آن است که واقعیت را در چارچوب شریعت در آورد و از سوی دیگر واقعیت از سه راه بر فقه تاثیر می گذارد:

۱) تحقیق مناط در معنای موسع آن که شامل شناخت درست موضوعات احکام نیز می شود؛

۲) انجام اندیشی (اعتبار المآل) یعنی توجه به نتایج افعال و تکالیف فقهی و تاثیر دادن آنها در هنگام استنباط حکم و فتوی؛

۳) توجه به دگرگونی ها و تاثیر دادن آنها در اجتهاد.

خلاصه آن که، شناخت واقعیتی که اجتهاد در آن و برای آن صورت می گیرد