پاورپوینت کامل شرق شناسی در بوته ی نقد ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرق شناسی در بوته ی نقد ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرق شناسی در بوته ی نقد ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرق شناسی در بوته ی نقد ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

گفت وگو از: علیرضا گنجی

مقدمه:

چگونه نگریستن به شخصیت ـ و نتیجه ی تحقیقات شرق شناسان غربی ـ از مسایلی است که غالبا بعنوان نقطه ای مبهم در ذهن متفکران مسلمان مشرق زمین، وجود داشته است.

چون برخی از شرق شناسان، در ارزیابی اهداف کارشان، قایل به غرض آلوده بودن پاره ای از کارها با مسایل سیاسی هستند،۱ لذا می توان آنچه را که بعنوان شرق شناسی توسط غربی ها انجام شده، به دو دسته ی کلی تقسیم نمود.

۱. حرکت های شرق شناسی که بعضا آلوده به اغراض سیاسی هستند؛ که این روند، خصوصا در بین مستشرقین انگلیسی و فرانسوی دیده می شود، و بویژه آن را درباره ی کشورهایی که روزگاری مستعمره ی آنها بوده اند، اعمال می کنند.

۲. برخی از جریانات شرق شناسی، که در حرکتی سلیم قرار دارند و اهداف آنها بیش تر در راستای کنکاش در پیشینه ی فرهنگ و تمدن و ادبیات جهان شرق بعنوان «مادر تمدن انسانی» خلاصه می شود.

دسته ی دوم بیش تر شامل شرق شناسان آلمانی می شود و شاید علت آن این باشد که آلمان هیچ گاه در تاریخ سیاسی خود، کشورهای جهان سوم را ـ بجز مواردی محدود در آفریقا ـ مستعمره ی مستقیم خود منظور نکرده است….

از مهم ترین مسایلی که در نقد شرق شناسی در جهان عرب بوجود آمده، جریانی است که پس از انتشار کتاب «ادوارد سعید»، با عنوان: «استشراق در مجامع علمی» آغاز شد.

در حال حاضر، با وجود اینکه بیش از یک دهه از نگارش این کتاب می گذرد، اما تأثیرات آن بگونه ای است که هنوز موج های ایجاد شده بواسطه آن، به بحث هایی که در مجامع علمی و فرهنگی مطرح می شود، تلاطم می بخشد. در این اواخر دکتر «احمد برقاوی»، از متفکران کشور سوریه، کتابی با عنوان: «اسیران دهم» نوشته که در این کتاب، شرق شناسی و موضع گیری هایی را که در مقابل آن مطرح می شود، به بوته ی نقد گذاشته است.

در اینجا ضمن تشکر از همکاری دوستان گرامی رایزنی فرهنگی کشورمان در بیروت، توجه خوانندگان را به مصاحبه ای که با ایشان انجام شده است جلب می کنیم.«پگاه»

جناب عالی در کتاب خود (اسیران دهم) به انتقاد از شرق شناسی، از ایدئولوژی تا معرفت پرداخته اید، حال سؤال این است که ما امروزه چه برداشتی از شرق شناسی داریم؟ و آیا هدف کنونی شرق شناسی، با اهداف گذشته ی آن تفاوت کرده است؟

شرق شناسی پدیده ای است که به شکلی تقریبا منحصر به فرد، توسط غرب برای تحقیق در مورد تاریخ و اوضاع و احوال خاور زمین، به کار گرفته می شود. با توجه به گفته ها و آرای مغرب زمینیان در امور مربوط به خاور زمین، میدانِ مقوله ی شرق شناسی در گذشته، کلیه ی دولتها و کشورهای عربی و اسلامی و هم چنین کشورهای جنوب شرق آسیا، چین و ژاپن، را در برمی گرفت. با توجّه به تغییر تدریجی اوضاع جهان، میدان دربرگیرنده ی شرق شناسی نیز تا حدود زیادی تغییر کرده است؛ ولی در خصوص جهان عرب، باید اظهار داشت که: ما هنوز هم در محدوده و میدان معرفت شرق شناسانه ی مغرب زمین قرار داریم. شرق شناسی در گذشته اهدافی را دنبال می کرد که پاره ای از آنها عملی بود و پاره ای دیگر معرفتی. برای اینکه یک طرف بتواند طرف دیگر را کنترل کند، باید از دانش و معرفت درستی نسبت به آن دیگری برخوردار باشد، چرا که در غیر این صورت قادر به کنترل نخواهد بود.

امروزه شرق شناسی، منحصر به میدان دانش سیاسی شده است. اگر در گذشته ما به شرق شناسانی؛ همچون «کرچکوفسکی» و «نولد کدنه» بر می خوردیم، امروزه به جای آنان با شرق شناسانی؛ نظیر «بریماکوف» و «برنامویس» و «پاتریک سیل» روبرو هستیم.

حتی شرق شناسان آلمانی که قبلاً در کار خیزش فرهنگ و میراث فرهنگی عربی و اسلامی بودند، امروزه این سؤال را مطرح می سازند که جوهر روابط سیاسی موجود و حدود مرزهای رشد و ماهیت اصول گرایی چه می باشد؟ تمامی این امور، حوادث و پدیده های سریع و زودگذری هستند که بر این نکته دلالت دارند: شرق شناسی همانطور که دچار تحول و دگرگونی شده است، تحت تأثیر عوامل سودطلبانه ی صرف نیز قرار گرفته است. البته ما منکر سودجویی موجود در شرق شناسی گذشته که اهداف مربوط به شناخت سیاسی شرق را دنبال می کرد نمی شویم. همه ی این فعالیت ها در جهت ابراز و اعمال سلطه بوده است، که شرق شناسان را بسوی دست یافتن به شناختِ صحیحِ از ما سوق داده است.

ما نمی توانیم منکر این مطلب بشویم که در ماورای شرق شناسی، یک انگیزه و بعد ایدئولوژیک نیز وجود داشته است؛ بدین معنی که ما چگونه می توانیم میان دانش و ایدئولوژی، ـ در داخل میدان و محدوده ی ـ شرق شناسی تمیز بدهیم؟

همان گونه که گفتم: شرق شناسی، دانش مغرب زمینیان از شرق می باشد، لذا در اینجا تذکر این نکته لازم است که هر مغرب زمینی که به شرق می آید تا درباره ی آن تحقیق کند، یک سری دانسته از شرق به همراه دارد و این پیش فرضها در واقع نقش افکار گذشته را ـ در مورد تحقیق درباره ی شرق ـ ایفا می کنند. در واقع شرق در ذهن چنین شرق شناسانی، در خانه های معرفتی قرار می گیرد، که از قبل برای شرق ساخته شده است. بدین ترتیب واقعیت شرق، با موجودیت تحریف شده ی آن درهم می آمیزد؛ بدین معنی که وجود آن مفهوم و پندار زاید از شرق، ـ که پیشاپیش در ذهن شرق شناس موجود بوده است ـ به گونه ای عمل می کند که شرق شناسی را با ایدئولوژی آمیخته می سازد. در ذهن چنین شرق شناسی، صفات معین و ویژه ای برای یک عرب وجود دارد که مسلّما در دیدگاه او درباره ی عرب مسلمان، تأثیر می گذارند. از این رواست که می بینیم وقتی شرق شناس در مورد دموکراسی در جها ن عرب سخن می گوید، متوجه این نکته نیست که دموکراسی و شرایط تاریخی آن و ارتباط این مفهوم با روابط میان دولت و جامعه، درجوامع عربی وجود نداشته است. به نظر چنین شرق شناسی، عدم حضور دموکراسی، ناشی از وجود اسلام، یا تفکر بدوی و قبیله ای، یا اسطوره ای می باشد. بنابراین از دیدگاه او، علت عدم حضور دموکراسی، ارتباطی با واقعیت و تاریخ نداشته و تنها از ذهنیت انسان عرب ناشی می شود؛ ذهنیتی که تا ابد با او همراه است. به این ترتیب است که شرق شناس کذایی، به ارزیابی کار و عملکرد می پردازد بعنوان مثال: عدم وجود کار تولیدی در منطقه ی عربی، دلایل گوناگونی دارد، ولی در ذهن یک شرق شناس جاافتاده است که در میان اعراب تنفر از کار، بعنوان یک اصل روانشناسی مطرح است. با توجه به این مقدمه برای اینکه بتوانیم وارد میدان و محدوده ی عمل شرق شناسی بشویم، باید میان دو نگرش ذیل تمییز قایل شویم:

۱. ایدئولوژی ای که زمام امور ذهنی شرق شناس را در دست داشته و پیشاپیش در مورد شرق حکم صادر می کند؛

۲. حقایقی که از طرف شرق شناسان در خصوص پدیده ی شرق ابراز شده و قابل انکار نیست.

بنابراین آیا می توان گفت شرق شناسی ثمره ای از نتایج توطئه ی غرب علیه ما است؟ یا اینکه وسیله ای از وسایل اِعمال سیطره ی غرب بر شرق بشمار می رود؟ یا اینکه شرق شناسی از همه ی این اتهامات مبرّا بوده و در پی یافتن دانش و معرفت خالص است؟ به نظر شما موضعی که باید برای پاسخ دادن به شرق شناسی بکار گرفته شود، از چه ویژگی هایی برخوردار می باشد؟

شرق شناسی در حقیقت دربرگیرنده ی اغلب این امور است که شما بیان کردید و تنها شامل یک بعد از آنها نمی شود. در این خصوص باید توضیح دهم که متأسفانه در دیدگاه و موضع گیری ما نسبت به شرق شناسی، دانش غربی در دشمنی با ما است، که باید بعنوان یک دانش تحریف شده و قلاّبی تلقی گردد. از چنین دیدگاهی، دانش شرق شناسی، گونه ای از توطئه و فسادانگیز علیه آگاهی ما به حساب می آید. به نظر من موضع ما نسبت به موضوع شرق شناسی، باید نگرش دانش دوستانه باشد، ما باید خود را از بند پیش قضاوت های ذهنی در خصوص غرب، رها کنیم؛ زیرا وجود پیش قضاوت در مورد غرب، شرق شناسی غربی را وادار می کند تا متقابلاً در مورد ما با ذهنیت پیشین خود، قضاوت کند. بنابراین زمانی که می خواهیم شرق شناسی را تعریف کنیم، باید ادوات و وسایل معرفتی لازم را برای درهم شکستن و نقد گفتمان شرق شناسانه در اختیار داشته باشیم؛ نقد و بررسی شرق شناسی در وهله ی اول، دانش و شناخت روش های تحقیق شرق شناسان می باشد؛ زیرا ما و شرق شناسان در خصوص روش های تحقیق و شناخت، اشتراک نظر داریم. از این رو شرق شناسی در گونه های مختلفی طبقه بندی می شود که عبارتند از:

۱. شرق شناسی مارکسیست؛

۲. شرق شناسی ساختارگرای بنیادین؛

۳. شرق شناسی شیفته ی بررسی نصوص و متون؛

۴. شرق شناسی زبان شناسی.

شرق شناسی، روش های تحقیق و شناخت متعددی دارد، ما باید این سؤال را مطرح کنیم، که کدامیک از این روش ها برای شرق شناسی شایستگی دارند؟ و نتایج مترتب بر اینگونه روش های تحقیق چیست؟

حال اگر شرق شناسان، یک روش تحقیق را برای مطالعات خویش برگزینند، اختلاف نظر در محدوده و میدان شرق شناسی بوجود می آید. بعنوان مثال، شرق شناسی مانند (رودنسون) را درنظرمی گیریم که در کتاب خویش موس