پاورپوینت کامل ایران۲۰۰۰،یاابداع مجددمردم سالاری ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایران۲۰۰۰،یاابداع مجددمردم سالاری ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایران۲۰۰۰،یاابداع مجددمردم سالاری ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایران۲۰۰۰،یاابداع مجددمردم سالاری ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

مترجم:مطوریان

در طول قرن بیستم، جهان اسلام در بومی نکردن دموکراسی مطلقا منحصر به فرد بوده است. هم اکنون نزدیک به یک قرن است که جهان اسلام، از اندونزی تا ترکیه و مغرب، در تلاش بوده است موضع خود را در برابر مفهوم دموکراسی که به وسیله ی جهان غرب پدید آمده است، روشن کند: در ابتدا دموکراسی مسیحی و سپس دموکراسی سکولار (غیر دینی). به طور کلی، این موضع به دو صورت اعمال شده است:

اوّل این که اشکال گوناگون دموکراسی ناشی از تحولات قرون هیجده و نوزده و نیز دموکراسی های مدرن را در رابطه ی با مدرنیسم شناسایی و بررسی کند؛ و دوم این که دموکراسی را در رابطه ی با دنیای غربی مسیحی مطالعه کند و هر دو (هم اولی و هم دومی) را بر اساس هویت اسلامی خود رد کند.

هر دو روش، اغلب یکی پس از دیگری تجربه شده اند و امروز نیز هنوز در جهان اسلام در کنار یک دیگر حضور دارند(بسته به این که کدام کشور را در نظر بگیریم و نیز این که بخش های مختلف آن جامعه ی به خصوص، چه تمایلاتی داشته باشند).

در طول قرن بیستم، کشورهای اسلامی، در حالی که بین رد کامل و اساسی مفهوم دموکراسی و تشکیل رژیم های دموکراتیک (و یا حتی دموکراتیک خلقی) که به وسیله ی ارتش رهبری می شدند، هرگز در بومی کردن پدیده ی دموکراسی موفق نبوده است، در حقیقت، بر خلاف آسیا (جایی که ژاپن ده ها سال است رفتارهای دموکراتیک مؤثری از خود بروز می دهد، و امروز هم تحولات جاری در کره ی جنوبی، تایلند، و فیلیپین در راستای استحکام پایه های دموکراسی به پیش می روند و یا امریکای لاتین، جایی که ده ها سال است که دموکراسی (اگر چه به صورت ناپیوسته) در حال ریشه دواندن بوده است، جهان اسلام خارج از روند تکاملی و بنیادین جامعه ی جهانی باقی مانده است.

پیش بینی

ایران،[پس از انقلاب اسلامی] شاهد ظهور اولین دموکراسی ایجاد شده به وسیله ی یک جامعه ی مسلمان بوده است.

ایران، کشوری اسلامی است که نماد بارز مخالفت با غرب و تمامی ارزش های آن بوده است و اکنون، نخستین کشور اسلامی است که زنجیره ای از کشمکش های سیاسی ـ که گاه خشونت آمیز نیز هستند ـ به وقوع می پیوندد، در عین حال این کشمکش ها به وسیله ی صندوق های رای، داوری شده و حل و فصل می گردند.

از طرف دیگر، به دلیل رادیکالیسم ذاتی انقلاب ایران در قطع کامل وابستگی خود به غرب، و نیز به دلیل رد این انقلاب به وسیله ی بخش بزرگی از جهان اسلام به سبب ترس از سرایت انقلاب به آن مناطق، هیچ تردیدی وجود ندارد که این انقلاب یک انقلاب بومی است و کم ترین شائبه ای مبتنی بر این که انقلاب اسلامی تحت تاثیر امریکا، روسیه، عربستان سعودی، فرانسه و یا قدرت دیگری باشد، وجود ندارد.

بنابر این، این فرآیند شگفت انگیز و پیوسته، روند مردم سالارانه ی بومی و پایدارِ مقدماتی را در قالب یک امر پذیرفته شده ی قانونی از درون، در دنیای اسلام بوجود می آورد و البته می توان دلایل این مسأله را به طور روشن شناسایی کرد:

ایران به عنوان یکی از کشورهای اسلامی که کم ترین تاثیر را از استعمار پذیرفته است و هویت خود را با قدرت مندی حفظ کرده است، توانسته است مفاهیم و ارزش های خارج از اسلام را در ابتدا به طور کامل رد، و سپس به صورت گزینشی و دلخواه، مجددا وارد کند. نخبگان و فرهنگ این کشور به طور کلی موفق شده اند از دو چهرگی فرهنگی اجتناب ورزند؛ همان دوگانگی فرهنگی ای که بسیاری از کشورهایی که مدت های طولانی از استعمار تمام عیار رنج می بردند، به آن مبتلا هستند.

نقش برجسته ی فرهنگی ایران در جهان اسلام و نیز تمدن باستانی پیش از اسلام، آن چنان پایه ی غنی فرهنگی و تاریخی به آن بخشیده است که به راحتی می تواند مفاهیم جدید را در خود هضم کند.

رد کامل ارزش های غربی از سال ۱۹۷۹ به این سو و انزوایی که در نتیجه ی این اقدام، از جمله از طرف جهان غرب به ایران تحمیل شد، این توان را به این کشور ارزانی داشت که در سال های پایانی قرن بیستم، آنچه را که قابلیت جذب داشت و آنچه را که به طور قطع و یقین چنین قابلیتی نداشت، ارزیابی کند.

ثروت بالقوه ی ایران از محل درآمد نفت و هم چنین موقعیت استراتژیک (راهبردی) آن در منطقه به این کشور توانایی های استثنایی، و قدرت مانور زیادی داده است. حضور فراوان گروه های مهاجر ایرانی در سرتاسر جهان، درواقع تماس این کشور را با پیشرفت جهانی به طور مؤثری حفظ کرده است. البته پرواضح است که این فرآیند، هنوز کامل نشده است، و بنابراین، هنوز در مقابل مسایلی هم چون شکاف ها و بحران های گوناگون اجتماعی ـ سیاسی، و واپس گرایی، آسیب پذیر اس