پاورپوینت کامل سنت های اسلامی وجنبش فمینیستی;مقابله یا همکاری ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سنت های اسلامی وجنبش فمینیستی;مقابله یا همکاری ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سنت های اسلامی وجنبش فمینیستی;مقابله یا همکاری ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سنت های اسلامی وجنبش فمینیستی;مقابله یا همکاری ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

مترجم: دکتر عصمت السادات طباطبایی لطفی

زنان مسلمان در آسیا، آفریقا، اروپا و امریکا با تشویش به جنبش فمینیستی می نگرند. جنبش فمینیستی ویژگی هایی دارد که ما، به عنوان مسلمان، خواهان تشریک مساعی با آن هستیم؛ ولی از ویژگی هایی نیز بهره می برد که موجب دلسردی و حتی مخالفت ما می شود. بنابر این، پاسخ ساده یا «آنی» به مسأله ی همکاری یا رقابت آتی با فمینیست در محیط های اسلامی وجود ندارد.

البته برخی سنت های اجتماعی، روان شناختی و اقتصادی وجود دارد که بر تفکرات اکثر مسلمانان حاکم است و به ویژه بر وضعیت و نقش زنان در جامعه تأثیر می گذارد. درک این سنت ها می تواند ما را در درک درست مسایل تأثیرگذار و بر وضعیت اجتماعی و نقش مردان و زنان یاری دهد و با شیوه ی واکنش در برابر جنبش هایی که در پی بهبود موقعیت زنان در کشورهای اسلامی اند، آشنا سازد.

سیستم خانواده

یکی از سنت های اسلامی که بر شیوه ی پاسخ زنان مسلمان به نظریه های فمینیستی تأثیر خواهد گذاشت، دفاع فرهنگ اسلامی از نظام خانواده ی غیر هسته یی است.

برخی از خانواده های مسلمان «غیر هسته یی سکونتی» هستند؛ به این معنا که اعضای آن ها به طور اشتراکی با سه یا چند نسل از خویشاوندان (پدر بزرگان، والدین، عموها و عمه ها و فرزندان آن ها) در یک ساختمان یا حیاط زندگی می کنند.

کمک ها و مسئولیت های متقابل مؤثر به این گروه های بزرگ نَسَبی نه تنها مطلوب است، بلکه طبق قوانین اسلامی بر اعضای جامعه شرعا واجب است. قرآن کریم، مردم را به همبستگی خانواده ی غیر هسته یی ترغیب می کند. افزون بر این، حدود چنین مسئولیت هایی را مشخص می سازد و احکامی برای وراثت، حمایت و دیگر ارتباطات نزدیک در خانواده ی غیر هسته یی ارایه می دهد.۱

سنت های اسلامی ما هم چنین دخالت شدید خانواده در عقد و حفظ ازدواج ها را تجویز می کند؛ در حالی که اغلب فمینیست های غربی دخالت خانواده یا ازدواج های از پیش ترتیب داده شده را، به عنوان اعمال نفوذ منفی و محدود سازی آشکار آزادی و مسئولیت فردی، تقبیح می کنند. به عنوان یک مسلمان، ما باید استدلال کنیم این دخالت ها هم برای افراد و هم برای گروه ها سودمند است. دخالت خانواده نه تنها ازدواج مبتنی بر اصولی معتبرتر از جاذبه ی فیزیکی و جنسی را تأمین می کند، بلکه حفاظ هایی مستحکم برای دوام موفق زناشویی فراهم می آورد. اعضای خانواده به زوج های جوان – که دوران تطبیق با یک دیگر را سپری می کنند – مساعدت های گوناگون ارایه می دهند و مرجع توصیه و هم فکری به شمار می آیند. یک طرف ازدواج به آسانی نمی تواند روشی نامتعارف به زیان همسر دنبال کند؛ زیرا این رفتار موجب مقابله ی گروهی بزرگ خواهد شد. نزاع ها هرگز چنان نیستند که پایه ی ازدواج را ویران سازند؛ زیرا دیگر اعضای بزرگسال خانواده، به عنوان میانجی، عمل می کنند؛ مایه هایی جایگزین برای رفاقت فراهم می آورند و برای عدم توافق راه چاره یی می یابند. مشکلات ناسازگاری و فاصله ی نسلی نیز خفیف تر است. کلوپ های مجردان و مراکز ادواری آموزش برخورد اجتماعی نیز غیر ضروری است. در خانواده های غیر هسته یی فرزندان والدین شاغل مشکل بی سرپرستی، بی توجهی و کمبود عاطفه و اجتماعی نبودن ندارند؛ زیرا خانه ی خانواده ی غیر هسته یی هرگز خالی نیست. بنابر این، احساس گناهی که اغلب والدین شاغل در خانواده ی هسته یی یا سازمان تک والدینی دارند، وجود ندارد. مصیبت، حتی طلاق، برای بزرگان یا فرزندان آن چنان ناتوان کننده نیست؛ زیرا واحد گسترده ی اجتماعی، افراد باقی مانده را خیلی آسان تر از آنچه سازمان خانواده ی هسته یی بتواند پیش بینی کند، جذب می کند.

فاصله گرفتن از ارتباط تنگاتنگ خانوادگی – که قبلاً جامعه ی غرب از آن بهره مند بود – رواج سیستم خانواده ی کوچک و فردگرایی – که اغلب فمینیست ها طرف دار آنند یا دست کم در زندگی خویش بدان پای بندند – با رسوم و سنت های اسلامی ریشه دار ناسازگار است. اگر فمینیست ها در جهان اسلام از مدل خانواده ی غربی حمایت می کنند، بی تردید باید با اعتراض جدی مسلمانان، به ویژه زنان مسلمان، رو به رو شوند.

مغایرت فردگرایی با سازمان گسترده

حمایت سنتی از سازمان گسترده و به هم پیوسته ی خانواده با یکی دیگر از سنت های اسلامی که با گرایش های اخیر غرب و طرز تفکر فمینیستی ناسازگار می نماید، مربوط است. اسلام و زنان مسلمان عموما از طراحی اهداف و منافع فرد بر اساس رفاه گروه گسترده و اعضای آن طرف داری می کنند. اسلام، به جای در نظر گرفتن اهداف ترجیح فردی، بر درک جایگاه فرد در خانواده و مسئولیت وی در گروه تأکید می ورزد. این امر در نظر مسلمانان محدودیت فرد تلقی نمی شود. سنت های دیگر ـ که بعدا از آن بحث می شود ـ شخصیت حقوقی افراد را تضمین می کنند. بنابراین فمینیسم به عنوان هدفی که باید بدون ملاحظه ی ارتباط جنس مؤنث با دیگر اعضای خانواده دنبال گردد، مورد حمایت زنان مسلمان واقع نخواهد نشد. زن مسلمان چنان باور دارد که آرمان هایش باید متعادل و یا حتی تحت الشعاع آرمان های خانواده باشد. فرد گرایی متداول در زندگی معاصر – که اهداف فرد را ترجیح می دهد یا آن را جدا از عوامل دیگر بررسی می کند – بر خلاف تعهد سنگین اسلامی بر به هم پیوستگی اجتماعی است.

تفاوت نقش افراد بر اساس جنسیت

سومین سنت اسلامی تأثیرگذار بر آینده ی جنبش های فمینیستی در کشورهای اسلامی، سنّتی است که تفاوت نقش زنان و مردان و مسئولیت های آنان در جامعه را مشخص می سازد. فمینیسم، چنان که در جوامع غربی نشان داده شده، به طور کلی هر گونه تفاوت را انکار می کند و با هدف به دست آوردن حقوق مساوی برای زنان خواستار حرکت به سمت جامعه ی «یک جنسی» است. مراد از جامعه ی «یک جنسی»، جامعه یی است که در آن مجموعه یی از نقش ها و امور مورد ترجیح و احترام هر دو جنس قرار می گیرند و از سوی تمام اعضای جامعه، با قطع نظر از تفاوت جنسی و سنی شان دنبال می شوند. در فمینیسم غربی، اهدافی ترجیح دارد که به طور سنتی به وسیله ی مردان انجام می گرفته است. نقش هایی مانند تأمین پشتوانه ی مالی، به عهده گرفتن مقام های سیاسی و اجرایی مورد احترام و علاقه ی شدید است و امور مربوط به روابط اجتماعی، خانه بچه داری، کارهای ذوقی، زیبایی شناسی و رفع کننده ی خستگی روحی بی ارزش یا حتی حقیر شمرده می شود. مردان و زنان هر دو مجبور شده اند در قالبی واحد جای گیرند؛ قالبی که شاید از شکل پیشین – که بخشی از کارها را به مردان و بخشی دیگر را به زنان می سپرد – محدودیت آورتر، خشک تر و اجباری تر می نماید.

این نوعی جدید از مردپرستی است که سنت های اسلامی نمی تواند با آن کنار آید. اسلام هر دو نوع نقش را به طور مساوی شایسته ی تعقیب و احترام می داند. تقسیم کار بر اساس جنسیت، چنانچه با عدالت مورد تقاضای دین همراه شود، به سود همه ی اعضای جامعه است.

البته ممکن است فمینیست ها این امر را گشایش راهی برای تبعیض تلقی کنند؛ ولی ما، به عنوان مسلمان، سنت های اسلامی را در جهت حمایت از عدالت میان زن و مرد می دانیم. قرآن زن و مرد را در ارتباط با خدا یکسان می بیند: «همانا کلیه ی مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان با ایمان و مردان و زنان اهل طاعت و عبادت و مردان و زنان راستگوی و مردان و زنان بردبار و مردان و زنان خدا ترس و خاشع و مردان و زنان خیرخواه و مسکین نواز و مردان و زنان روزه دار و مردان و زنان با حفاظ و خوددار از تمایلات حرام و مردان و زنانی که خدا را بسیار یاد می کنند، برای همه ی آنان، خداوند آمرزش و پاداش بزرگ آماده ساخته است.»۲

«هر کس از مرد و زن که به خدا ایمان داشته باشد و کار نیک انجام دهد ما وی را در زندگانی خوش و با سعادت [جاودان [می سازیم و در برابر کردار نیکش پاداش بسیار به او می دهیم.۳

اسلام تنها در ارتباط با یک دیگر و جامعه، میان زن و مرد تفاوت گذاشته است؛ یعنی تفاوت در نقش یا وظیفه است. حقوق و مسئولیت های یک زن با حقوق و مسئولیت های یک مرد مساوی است؛ گرچه ضرورتا شبیه آن نیست. تساوی با تشابه تفاوت دارد. سنت های اسلامی تساوی را مطلوب و تشابه را نامطلوب می داند. مردان و زنان باید در سازمانی چند وظیفه یی مکملِ هم باشند نه آن که در جامعه یی تک وظیفه یی رقیب یک دیگر به شمار