پاورپوینت کامل سه رویکرد در شعر دفاع مقدس ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سه رویکرد در شعر دفاع مقدس ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سه رویکرد در شعر دفاع مقدس ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سه رویکرد در شعر دفاع مقدس ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

«غزل» قصری در شهر «قصیده» بود. شهر متروک شد و غزل ماند، با معماری های نوبه نو از مصالح کلمات، معانی و… در ادوار مختلف، و آن گاه رنگ باز سازی و تازگی را به خود دید؛ و امروز، معماران جدید کلمات، نوسازی غزل را می سرایند.

غزل در دوره ای با تصاویر عشق مجازی، چون خط و خال و جام و شراب و رباب تزیین شد و در دوره ای دیگر، به تمثال های عرفانی میدان داد. در دوره ای کوتاه، فانوسِ سیاست در آن روشن بود، و امروز می توان عرفانی ترین آواها و بهشتی ترین بشارت ها را از صدای بالِ فرشتگان کلماتش شنید و در این بین، غزل جنگ (دفاع مقدس) را حال و هوایی دیگر است.

غزل جنگ را می توان بنابر اعتبارهای مختلف ساختاری و محتوایی طیف بندی کرد و درباره ی هر طیف، نمونه های فراوانی را به عنوان مشتی از خروار پیش چشم کشید و بر پویایی و طراوت و لطافت غزل شکل گرفته در دامن روزهای ارغوانی دفاع مقدس، شاهد آورد. ما در این بررسی کوتاه، بی آن که داعیه ی تفصیل و تحقیق دقیق داشته باشیم، با تاکید بر فقدان جامعیت و مانعیت نوشته ی خود بر ساختار غزل جنگ، اندکی درنگ می کنیم و نمونه هایی را در حد وسع و مجال باز می خوانیم و خاطرنشان می کنیم که به جدّ در این مقوله می توان ـ و باید ـ به تحقیقی دراز دامن پرداخت.

به اعتباری می توان ساختار غزل جنگ را در سه طیف زیر برشمرد؛

الف) غزل حماسی به شیوه ی دوره ی بازگشت؛

ب) غزل حماسی بینابین که ما بین مکتب بازگشت و غزل امروز قرار می گیرد؛

ج) غزل حماسی نو؛

الف) غزل حماسی به شیوه ی بازگشت

هرچند بیش از یک قرن و چند دهه از آغاز مکتب بازگشت ادبی و اوج رواح آن می گذرد، امروزه نیز بسیاری از اصحاب ادب، پیرو این سبک و سیاق قدیم شعری می نمایند. میان شعرهای این گرایش، می توان تفاوتی را دریافت که برخاسته از تاثیر زمانه و ضرورت های ناشی از آن است و آن این که اگر شعرهای شاعرانی چون هاتف اصفهانی، صفای اصفهانی، آذربیدگلی و محتشم و… بازتاب تقلیدی مستقیم و پر رنگ از سبک و درون مایه ی شعر شاعران متقدم یعنی سعدی و حافظ و خواجو و… بود، در شعر بازگشتی های امروز، به ویژه تحت تاثیر فضای بی سابقه ی حماسه، حال و هوایی متفاوت رقم خورده است، ابیاتی از این دست:

یاران چه غریبانه، رفتند از این خانه هم سوخته شمع ما، هم سوخته پیمانه

بشکسته سبوهامان، خون است به دل هامان فریاد و فغان دارد، دردی کش میخانه

(پرویز بیگی حبیب آبادی)

خود آگهان که ز خون گلو وضو کردند حیات را ز دَمِ تیغ جستجو کردند

(حمید سبزواری)

کیستید ای سحر، آیینه ی رخسار شما چاک دامانِ گُل از حسرتِ دیدار شما

(محمود شاهرخی)

چو موج حادثه، شب گیر برکناره گذشت به اوج، برشد و از دامن ستاره گذشت

(مشفق کاشانی)

به خون می غلتم و، سرسبزی روح چمن دارم به پیکر همچو گُل از مخمل خون پیرهن دارم

(محمد خلیل جمالی)

سالی گذشت و کاروان منزل به منزل می رود با کاروان لاله ها، صد کاروان دل می رود

(سپیده کاشانی)

گفتمش: هادّی راهت کیست؟ گفت از نسلِ احمد گفتمش: شیدای آن والاتباری؟ گفت: آری

(محمد علی مردانی)

ب) غزل حماسی بینابین

این طیف از غزل های حماسی از جنبه ی ساختار کلامی و قالب، میان غزل بازگشتی و غزل نو قرار می گیرند. انگار شاعران این دسته از غزل ها ـ که تعدادشان چندان هم کم نیست ـ در عرصه ی زبان و نگاه شاعری، نتوانسته اند به یک دستی زبان و حال و هوای شعری دست یابند و هنوز به تردید و تردّد میان فضاهای کهنه و نو دچارند. از این رو نیز این طیف از شعرها که سرایندگان شان تکلیف خود را چندان با زبان روشن نکرده اند، به درخشندگی نمی رسد و پژواک چندانی نمی یابد.

چه می نشینی، آن دشنه تیزتر برکش شتاب کن، نفَسِ هرزه گرد بسیارست

(غلامرضا مرادی)

ای نشان عاشق بر جامه گلقام تان هم عنان نور می تازد نسیم نام تان

(میرهاشم میری)

عبور خاکی اش در آسمان عاشقی گم شد و از خورشید صدمیدان جلوتر بود، پنداری

(جعفر رسول زاده)

جز تو هیچ کس نداشت