پاورپوینت کامل زخم های زیبای عشق ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زخم های زیبای عشق ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زخم های زیبای عشق ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زخم های زیبای عشق ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

همن صالحی در سال های پیش از انقلاب، مجموعه های «افق سیاه تر»۱ و «باد سرد شمال»۲ را منتشر کرد و در سال های پس از انقلاب، مجموعه های «کسوف طولانی»۳، «نخل سرخ»۴، «بانوی آب»،۵ «خطوط دلتنگی»۶، «مردی از گیلان»،۷ «پاورپوینت کامل زخم های زیبای عشق ۳۲ اسلاید در PowerPoint»۸، «در حوالی عطش»۹ و «برگزیده ی شعر»۱۰ را به چاپ سپرد.

این ده مجموعه، از یک سو گرایش ها و دل مشغولی های گونه گون شاعر را باز می تاباند و از دیگر سو تجربه های متنوع و متفاوت او در زمینه ی غزل و قالب های کلاسیک و رویکرد به شعر نو (نیمایی) را به نمایش می گذارد. به تقریب می توان عصاره ی این تجربه را در آخرین مجموعه ی او (برگزیده ی شعرها) که دست آورد چهار دهه شاعری او است، ملاحظه نمود.

اگر بنا باشد که از این چهار دهه شاعری، به اشارت و اجمال روایت کنیم، شاید این عبارت فشرده گویا باشد: «صادقانه، ملایم و متعادل، به دور از افراط و تفریط، چه در صورت و چه در محتوا…» این جمله را که چندان ـ هم ـ جامع و مانع نیست، می توان با تاکید بر دو طیف از اشعار بهمن صالحی بیش تر تبیین کرد: یکی، طیف شعرهای نیمایی؛ و دیگری، طیف غزل های کلاسیک و نوکلاسیک.

صالحی در هر چهار دوره ی شعری اش، کوشید با دوری از تعصب ورزی ها و هنجارشکنی ها، شعرش را به ویژه در حیطه ی قالب و فرم، از فروغلطیدن در ورطه ی آوانگاردیسم به دور داشته، از افراط ها و تفریط های مرسوم در جماعت کلاسیک گرایان و نوگرایان پرهیز کند. چنین پرهیز و مراقبه ای، گرچه شعر «صالحی» را از تشخص و تفرّد در زبان و دیگر مؤلفه های سبکی بی نصیب داشته، حال و هوایی به هنجار (نرمال) را برای شعرش به ارمغان آورده است که در انطباق با روش و منش شاعر، شر جنجال ها و آرتیست بازی های مرسوم را از سر زندگی و شعرش کم کرده است و این دست آورد، در وانفسای هیاهوهای رنگ رنگ اهالی هنر و ادبیات و روشنفکری، دستاورد مغتنمی است.

ناگفته پیدا است بنا بر همین مؤلفه، شعر «بهمن صالحی» ـ به تعمّد ـ شعری فرم گرا نیست، شعری زبان گرا و حتی تصویرگرا نیست، بلکه بیش تر شعری محتوا گرا است که با تکیه براندیشه ها و تصویرهای عاطفی، شکل می گیرد و از این نظر، با شعر شاعرانی چون «فرخ زاد» سنخیت بیش تری می یابد:

با من بگو

با من بگو که کیستی ای آنکه نام تو

خشک و عبوس

مثل صدای پای راهبه ها

در دیرهای ساکت و طولانی است؟

من یک پرنده ام

که در شیارِ گونه تو تخم می نهم

وقتی که بر بهارِ مسافر

در ایستگاه های زمان فکر می کنی…

(مصاحبه با مرگ)

۲

اگر ناگزیر باشیم از ده کتاب «بهمن صالحی» گزینه ای فراهم کنیم، در انتخاب من، تأکید بر دو دسته شعرها خواهد بود. گویا امتیازها و برجستگی ها و دست آوردهای عمده ی شعر وی را باید در همین شعرها جست: یکی غزل های نو و غزل واره ها؛ و دیگری شعرهای نوی که بارویکرد به درون مایه های دینی، که در سال های پس از انقلاب شکل گرفته اند، گرچه می توان از دیگر طیف های شعر صالحی، اشعاری موفق، مانند پاییزی، کودک وعید، کتابخانه ی عمومی و مصاحبه با مرگ را سراغ گرفت.

با این وصف، معتقدم جایگاه و مرتبت صالحی در شعر معاصر، با همین دو دسته شعر رقم می خورد. غزل ها و غزل واره های صالحی ـ به شهادت جُنگ ها و مجله های دهه های چهل و پنجاه ـ تاثیری انکار ناشدنی بر ذهنیت ره پویان غزل نو داشته و رتبه ی پر ارجی را در این عرصه برای شاعر به ارمغان آورده است؛ در کنار شاعران دیگری چون نیستانی، ابتهاج، شفیعی کدکنی، بهمنی، منزوی، بهبهانی، صلاحی، صادقی و چند تن دیگر که اندک اندک جریان غزل امروزی را شکل دادند و پررنگ ساختند. پس از آن، به ویژه در دهه ی شصت و هفتاد، غزل معاصر ما به دلیل اقبال عام و گسترده ی شاعران جوان و خلّاق ـ که به تجدید حیات و نو شدن توش و توان غزل انجامید ـ تجربه های متنوع تر و پیشروتری را نیز درنوردیده است که البته چیزی از جایگاه و فضل تقدم غزل سرایان ارجمند دهه های پیشین نمی کاهد.

اما صالحی باغزل هایی از این دست می درخشد:

تو مثل پاکی برفی به کوهسار، کبوتر!

مباد بال تو آلوده غبار کبوتر!

تو فکر پاک ترین مرگی، زخود عمیق تر ای دریا

مرا که عاشق اعماقم، ببر، ببر، ببر ای دریا

درخت کوچک من، عاشق بهاران باش

رفیق چشمه و هم درد جویباران باش

تو را صدا زدم از عمق جان، به نام، ای مرگ

کجایی… ای تو صمیمی ترین کلام، ای مرگ

صدای تلخ تو از فصل درد می گذرد

چو نیزه ای که ز خواب نبرد می گذرد

شب می شود به دیده من با وحشتی گران سپری

سر برکش از حجاب افق، آه ای ستاره سحری

ستاره ها حیران، پرنده ها بیدار

ترانه ها خونین، جوانه ها تبدار

شیر مردا به تو در بیشه آهن چه گذشت؟

به تو در حجم شب دشنه و دشمن چه گذشت

ذهن مغشوش بهاری، جنگل ای فریاد سبز

سبز از یاد تو بادا ذهن من ای یاد سبز

۳

اما دسته ی دوم اشعار برجسته ی این شاعر، حاصل رویکرد سرشار از عشق و اخلاص، و صدق و صفا به مضامین دینی او در فضای سال های پس از انقلاب است که نه به طمع طعمه ای، نه به پشتوانه ی صِلتی و نه به نیت تقرب به زمامداران سروده شده، و هرچه بوده و هست،