پاورپوینت کامل ابزارها و روش ها با مبانی و پیش فرض ها ناهمسازند ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابزارها و روش ها با مبانی و پیش فرض ها ناهمسازند ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابزارها و روش ها با مبانی و پیش فرض ها ناهمسازند ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابزارها و روش ها با مبانی و پیش فرض ها ناهمسازند ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

مصاحبه از: علی اقلیدی نژاد

یکی از مراکزی که در طول سال های دهه ی شصت شکل گرفت و به خصوص در مقطع انقلاب فرهنگی و بازگشایی دانشگاه ها فعالیت زیادی از خود نشان داد، فرهنگستان علوم اسلامی است که مرحوم «سیدمنیرالدین هاشمی» آن را تأسیس و هدایت می کرد در گفت وگو با حجت الاسلام میرباقری فعالیت ها و گرایش های فکری این مرکز را ملاحظه می کنید.«پگاه»

با سپاس از فرصتی که حضرت عالی به عنوان یکی از شاگردان ایشان مبذول فرمودید، به عنوان اولین پرسش برای آگاهی خوانندگانی که ممکن است اطلاعات کمتری در مورد مجموعه فرهنگستان علوم اسلامی مجموعه داشته باشند، خلاصه ای از روند فعالیت های آن را بیان بفرمایید.

کارهایی که در فرهنگستان علوم اسلامی انجام گرفت، از مباحث اقتصادی آغاز شد و به تدریج به بحث فلسفه و فلسفه ی روش ها و سپس به بحث فلسفه ی جامعی که بتواند منشأ هدایت روش و علوم شود، منتهی گردید و پس از تولید فلسفه ی جامعی که بتواند مبنای فلسفه ی روش ها قرار بگیرد، به تولید فلسفه ی روش و روش پرداخت در حوزه ی معارف دینی و هم چنین حوزه ی علوم کاربردی پرداخت. البته حوزه ی سومی که باید به طور جدی به آن پرداخته شود، حوزه ی اجرا و سامان دهی عینی و برنامه ریزی است که فرصتی برای ورود جدی به آن فراهم نشده است. آنچه اکنون در دسترس است، فلسفه ای است که می تواند مبنای هماهنگ سازی، برنامه ریزی، سازماندهی و چگونگی اجرا در حوزه ی عدالت سیاسی، فرهنگی و اقتصادی قرار گیرد، فلسفه ای است که ناظر به عمل است نه ناظر به چگونگی تحول و تبدیل اشیا و دست آورد آن در حوزه ی فلسفه ی روش و روش ها نمایان می شود.

پدیده ی انقلاب اسلامی ایران چه تأثیری در شکل گیری و جهت گیری این مرکز داشته است؟

انقلاب اسلامی ایران، حرکتی جهانی در مقابل مدرنیسم است. یعنی تمدن جدیدی که چه در بلوک شرق (سوسیالیسم و کمونیسم) و چه در بلوک غرب (لیبرال دموکراسی) هردو بر یک امر که دین زدایی از حیات اجتماعی بشر است، متفق هستند. در این تمدن تعریف عدالت اجتماعی در حوزه های مختلف، بر مبنای عقلِ نقّادِ خودبنیادِ مستقل استوار است. در مقابل این تمدن که در اشکال مختلف خود با دخالت دین و تعریف عدالت اجتماعی تعارض دارد، انقلاب اسلامی ایران مدعی تحقق عدالت اجتماعی بر محور دین است؛ یعنی معتقد است که تنها راه دستیابی به عدالت اجتماعی پیروی از ادیان الهی در عرصه ی حیات اجتماعی است. طبیعی است که از دیدگاه اول، نفی معنویت و قدسیت از حیات اجتماعی بشر از ارکان تحقق عدالت اجتماعی است، اما در نگاه دوم، توجه به ادیان الاهی و آرمان هایی که ادیان الاهی برای حیات اجتماعی بشر تعریف کرده اند، شالوده ی تحقق عدالت اجتماعی است.

اما پرسش اساسی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، این بود که آیا دستیابی به آن ارزش ها و آرمان ها برای ما میسر می شود؟ آیا می توان با توجه به سازوکارهایی که برای تحقق مدرنیسم به وجود آمده، به تحقق آرمان ها و ارزش های اسلامی امیدوار بود یا این که دستیابی به ارزش های اسلامی به سازوکارها و لوازم خاص و متناسب به خود احتیاج دارد؟ (مثلاً ادبیات متناسب با خودش را می طلبد)

ادعای این مجموعه این است که دستیابی به این تمدن این ارزش ها و آرمان ها جز از طریق لوازم متناسب با خود آن ممکن نخواهد بود. طبیعی است که اگر ما نتوانیم این لوازم و این سازوکارها را فراهم کنیم، در جدال بین سازوکارهای مدرنیته و ارزش ها، ارزش ها منزوی خواهند شد. برای تحقق چنین آرمان هایی ناچاریم، سازوکاری متناسب با ارزش ها را فراهم کنیم. در صورتی که اندیشه ای عمیق صورت پذیرد، به این نکته پی خواهیم برد که تحقق این سازوکارها بدون یک کار فرهنگی عمیق امکان پذیر نیست. یک انقلاب فرهنگی است که زمینه ی پیدایش ادبیاتی بر مبنای فرهنگ دین را فراهم می کند که آن نیز نیازمند تحول در روش ها و فلسفه ی روش ها می باشد؛ یعنی بدون تغییر در روش ها و فلسفه ی روش های اجتماعی (تا زمانی که روش اداره ی فرهنگ در جامعه، در عرصه های مختلف، دستخوش تحول نشود) دستیابی به فرهنگ جدید ممکن نیست و هم چنین در صورتی که ما به فرهنگ جدید دست نیابیم، نمی توانیم آرمان های خویش را به صورت هماهنگ در همه ی عرصه های حیات بشر محقق کنیم. تحول در روش ها و فلسفه ی روش ها به فلسفه ی جامعی محتاج است تا بتواند عهده دار تحول روش و فلسفه ی روش شود که ما از آن با نام «فلسفه ی شدن» یاد می کنیم.

بنابراین، اگر ما نتوانیم یک «فلسفه ی شدن»، «فلسفه ی تغییر» و «فلسفه ی چگونگی» (که غیر از تحلیل چرایی و چیستی اشیا، ناظر مکانیزم تحول آنها نیز است و طبیعتا قدرت کنترل عینیت را در اختیار ما قرار می دهد.) داشته باشیم، لوازم تحقق آن اهداف و آرمان ها در اختیار ما نخواهد بود و به یک فرسایش جدی در عینیت مبتلا می شویم؛ فرسایشی بین ارزش ها و روش های اداره. چه این که اگر ما ابزار و روش هایی را که برای تحقق عدالت اجتماعی به کار می گیریم، بر مبنای تعریف ناهماهنگِ با مبانی ما باشد، نتایج فرهنگی ای که در درازمدت به بار می آورد این است که نوع ارزش های اجتماعی بر محور فرهنگ بیگانه شکل می گیرد؛ به عبارت دیگر زیبایی شناسی اجتماعی تعریفی جدید می یابد.

مجموعه ای که با نام فرهنگستان علوم اسلامی شناخته می شود، نگاه انتقادی شدید و تهاجمی یی به وجه سیاسی مدرنیته؛ یعنی دموکراسی غربی دارد. آیا این برداشت صحیح است؟

بله، دموکراسی غرب از نظر کارآمدی یک اشکال و از نظر مبنایی یک اشکال دارد. از نظر «کارآمدی» اشکال آن این است که بر خلاف و عده ای که این مکاتب در ابتدای رنسانس و به خصوص پس از انقلاب صنعتی به بشر داده اند (وعده ی عدالت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، تحقق آزادی انسان و نفی بردگی او و کرامت انسان)، نتایج بدست آمده کاملاً برعکس بود؛ یعنی م