پاورپوینت کامل انگاره ی دموکراسی در اندیشه ی ارسطویی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انگاره ی دموکراسی در اندیشه ی ارسطویی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انگاره ی دموکراسی در اندیشه ی ارسطویی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انگاره ی دموکراسی در اندیشه ی ارسطویی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

ارسطو حکومت ها را به شش نوع تقسیم می کند که این تقسیم شش گانه حاصل دو تقسیم مهم دیگر است. تقسیم اوّل براساس این است که اِعمال اقتدار توسط یک فرد، یا گروهی از مردم و یا اکثریت باشد و تقسیم دوّم مبتنی بر این است که اعمال کنندگان اقتدار بر مدار صلاح مردم گام نهند، یا آن که منافع خویش را طلب کنند.

ارسطو در کتاب سوّم از سیاست می نویسد:

اینک بایدببینیم انواع حکومت چند تا وکدامها هستند تاگفت وگوی خود را از انواع درست حکومت آغاز کنیم؛ زیرا با تعریف آنها حکومت های منحرف را نیز باز می شناسیم.

تا زمانی که مملکت به همان معنای دولت باشد و دولت نیز برترین قدرت را در کشور اعمال کند ـ خواه به دست یک تن و خواه به دست گروهی از مردم یا اکثر مردم ـ هر گاه آن یک تن یا گروه اکثریت در پی صلاح [همه]ی مردم باشند، حکومت از انواع درست است، ولی اگر نفع خویش را برتر از صلاح مردم نهند حکومت ایشان در شمار انواع منحرف در می آید.

ارسطو برای هر یک از اقسام شش گانه ی حکومت، نام خاصی را درنظر گرفته و می نویسد:

حکومتی که صلاح عموم را در نظر داشته باشد اگر به دست یک فرد اعمال شود، «حکومت پادشاهی» نام دارد و اگر به دست گروهی از مردم اعمال شود «آریستوکراسی» خوانده می شود. شاید به این دلیل که بهترین مردمان [یا [Aristoi در آن حکومت می کنند و یا شاید به این دلیل که هدف آن بهترین چیزها[Aritston] برای کشور و افراد آن است. و امّا حکومتی که نیت خیر و صلاح همگان را در سر دارد و به دست اکثریت اداره می شود، دارای همان نامی است که عنوان مشترک همه ی انواع حکومت ها است؛ یعنی پولیتی [جمهوری]…

این سه نوع حکومت، گاه از راه راست خارج شده و انحراف را می پذیرند؛ پس حکومت پادشاهی به حکومت ستمگر [یا تورانی [Tyrannyآریستوکراسی به الیگارشی و جمهوری به دموکراسی مبدل می شود. حکومت ستمگر آن است که فقط به راه تأمین منافع فرمانروا کشیده شود.الیگارشی آن است که فقط به صلاح توانگران می اندیشد و دموکراسی حکومتی است که فقط به صلاح تهیدستان نظر دارد، درهیچ کدام از این ها، حکومت درتامین صلاح عموم نیست.

علت این که ارسطو الیگارشی را بر مدار منافع توانگران و دموکراسی را برمدار منافع تهیدستان می داند این است که در اغلب موارد مالداران اندک، وتهیدستان بسیار هستند، به همین دلیل او وجه اصلی افتراق الیگارشی از دموکراسی را در کثرت کمی حاکمان نمی داند، بلکه دو اصل را در توانگری و تهیدستی حاکمان و جهت گیری حکومت آنان نسبت به منافع این دو گروه معرفی می کند. درالیگارشی جهت گیری حکومت توجه ثروت و مال است و لکن در دموکراسی جهت گیری متوجه امری است که مربوط به اکثریت مردم می شود و آن چیزی که مربوط به اکثریت است مال و ثروت نیست، بلکه آزادی است، ارسطو در این باره می نویسد:

پس هرگاه فرمانروایان از برکت ثروت خویش به قدرت رسیده باشند، خواه تعداد آنها کم باشد و خواه بسیار، باید حکومت ایشان را «الیگارشی» نامید و اگر تهیدستان فرمانروا باشند نام حکومت «دموکراسی» است. اگر چه همچنان که گفتیم از روی اتفاق توانگران کم شماره و تهیدستان بسیارند، ثروت همیشه به دست گروه کوچکی از مردمان است، ولی آزادگی می تواند از آنِ همه باشد، از این رو موضوع اصلی دعوای دو گروه [دموکراتها و الیگارها [به ثروت و آزادی بر می گردد.

«الیگارها» عدالت را در برابری و برابری را با میزان دارایی می سنجند، در نظر آنان برتری در ثروت مایه ی برتری در هزینه هاست و در دموکراسی برابری در آزادی، مایه ی برابری در همه ی امور می باشد.

ارسطو سه نوع از حکومت؛ یعنی دموکراسی، الیگارشی و استبداد را منحرف دانسته و به دور از درستی و حقیقت می داند، ملاک درستی و نزدیکی جامعه ی سیاسی به حقیقت وحدت، کثرت، پاکی و زیادی حاکمان نیست، بلکه از نظر ارسطو، توجه حکومت به صلاح مردم است؛ زیرا به بیان او هدف جامعه ی سیاسی زیستن نیست، بلکه بهزیستن است، و بهزیستی از توجه به فضیلت و سعادت حاصل می شود. به نظر ارسطو جامعه ی سیاسی هنگامی به راستی شایسته ی عنوان جامعه ی سیاسی است ـ و نامی بی مسمّی نیست ـ که فضیلت را در رأس دارد. جامعه ای که بر مدار فضیلت و سعادت سازمان یافته نباشد، حتی اگر از یک قانون اساسی مورد قبول همگان برخوردار باشد، چیزی جز یک اتحادیه ی ساده نیست، از نظر ارسطو هر نوع میثاق، یا پیمان اجتماعی که بین مردم منعقد شود دلیل بر تکوین و شکل گیری یک جامعه ی سیاسی سالم و صحیح نیست، ا