پاورپوینت کامل نسبت سنجی مدینه ی فاضله و دموکراسی در آرای حکیمان اسلامی ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسبت سنجی مدینه ی فاضله و دموکراسی در آرای حکیمان اسلامی ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسبت سنجی مدینه ی فاضله و دموکراسی در آرای حکیمان اسلامی ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسبت سنجی مدینه ی فاضله و دموکراسی در آرای حکیمان اسلامی ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

در تاریخ تفکر اجتماعی مسلمانان، جریان های کلامی، فلسفی و عرفانی، هریک زیرساخت ها و مبانی معرفتی خاصی را برای اندیشه ی سیاسی و اجتماعی مسلمانان فراهم آورده اند. فیلسوفان مسلمان نیز در برخی موارد آن مبانی را به صورت اندیشه ای اجتماعی و سیاسی مدون نموده اند. آثار فارابی و خواجه نصیرالدین طوسی در این زمینه، برجستگی و گستردگی بیشتری دارند. اندیشه ی سیاسی این دو فیلسوف، با بهره گیری از مبانی فلسفی مشترک، از شباهت و همراهی زیادی برخوردار است. خواجه نصیرالدین طوسی در سومین مقاله از کتاب «اخلاق ناصری» به «سیاست مدن» پرداخته است. او خود درباره ی این مقاله می نویسد: «اکثر این مقالات، منقول از اقوال و نکت او (حکیم ابونصر فارابی) است».

نوع بندی ای که فارابی و خواجه نصیرالدین طوسی برای جوامع بیان می کنند، متناسب با انواع انسان ها، انواع معارف و آگاهی ها و هم چنین متناسب با انواع گرایش ها و رفتارهای آدمیان است. نوع بندی آنان تنوعی بسیار بیشتر از نوع بندی افلاطون، یا ارسطو دارد. یکی از جوامعی که در آثار فارابی و خواجه نصیر از آن سخن رفته است، مدینه ی جماعت است. خصوصیاتی نیز برای این جامعه ذکر کرده اند که منطبق با خصوصیات جامعه ی دموکراتیک می باشد.

خواجه نصیر، در یک تقسیم بندی اولیه، جوامع را به چهار قسم تقسیم می کند: فاضله، جاهله، ضاله و فاسقه.

«مدینه ی فاضله» که در آثار فارابی به تفصیل درباره ی آن سخن گفته شده است، مدینه ای است که بر مدار حقیقت سازمان می یابد. این مدینه، در هر حال، حتی در حالی که واقعیت نیافته باشد، با حقیقت همراه است. برای مدینه ی فاضله، مراتب و انواعی تصور شده است. مدینه ی فاضله حکمای مسلمان، با همه ی مراتب و انواعی که برای آن تصور می شود، مدینه ای بر حق می باشد و بهره وری این مدینه از حقیقت، بر مدار حضور عقلانیت در آن شکل می گیرد. از این جهت، این مدینه مشابه حکومت های سیاسی ای است که افلاطون و ارسطو، به عنوان حکومت های حق به رسمیت شناخته اند.

در مدینه فاضله ی افلاطون، یا خواجه نصیرالدین طوسی، عقلانیت در مراتب و معانی مختلفی حضور دارد که نازل ترین مرتبه ی آن عقلانیت ابزاری و کاربردی است. گسترده ترین و بنیادی ترین مرتبه ی آن نیز، عقل متافیزیکی است که در دو شاخه ی عقل نظری و عملی ظاهر می شود. این معنای عقلانیت، عنصر مشترک مدینه ها و حاکمیت حقیقی حکمای مسلمان و یونان است، لکن عنصر دیگری از عقلانیت نیز در مدینه ی فاضله حضور دارد که بنیادی ترین و عمیق ترین لایه ی عقل به حساب می آید، و آن عبارت از مرتبه ی ناب و برجسته ای است که با شهود و اتصال وجودی نفس انسان کامل با روح القدس و عقل فعال تحصیل می شود. این عنصر گرچه در اندیشه ی افلاطون یا ارسطو حضور دارد، لکن به آن مقدار که در اندیشه ی حکمای مسلمان مورد نظر است برجسته و روشن نیست. از طریق همین معنای عقلانیت، حکمای مسلمان جایگاه رفیع وحی را در نظام اجتماعی و سیاسی مشخص می ساختند و همین معنای از عقلانیت، در طول تاریخ فلسفه و عرفان اسلامی ـ به شرحی که از عهده ی این مختصر خارج است ـ به طور فزاینده ای روشن و روشن تر می گردید. حکمت اشراق، و به دنبال آن حکمت متعالیه، به تأسی از آنچه که در میدان عرفان اسلامی شهود می شد، به تدریج تبیین های دقیق تری از این معنا ـ و بلکه از مبدأ عقلانیت ـ ارایه نمودند.

فارابی و خواجه نصیرالدین طوسی، در قبال مدینه ی فاضله از جوامع متنوع دیگری نیز یاد کرده اند که ویژگی مشترک همه ی آن ها، بی بهره بودن از حقیقت است. تنوعی را که اندیشمندان مسلمان برای این نوع از جوامع بیان کرده اند، به مراتب بیشتر از تنوعی است که افلاطون و ارسطو برای جوامع منحرف و باطل ذکر نموده اند. افلاطون و ارسطو، در تشریح جوامع منحرف بیشتر به محیط اجتماعی خود نگریسته اند و