پاورپوینت کامل مشکلات دموکراسی در اندیشه ی سیاسی عرب(۲) ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشکلات دموکراسی در اندیشه ی سیاسی عرب(۲) ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشکلات دموکراسی در اندیشه ی سیاسی عرب(۲) ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشکلات دموکراسی در اندیشه ی سیاسی عرب(۲) ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

محمد کریشان: اندکی بیش به این نکته اشاره کردید که بسیاری از مفاهیم ارزشی، مانند کثرت گرایی و دموکراسی تنها در حوزه ی خصوصی؛ یعنی قلمرو روشنفکران یا نخبگان جامعه متداول و رایج است و به حوزه ی عمومی یا اعماق جامعه ی عربی راه نیافته است، اکنون این روشنفکران را مقصر می شمارید. بنابراین، اگر این مفاهیم نخبه گرا هستند و از سوی دیگر نخبگان مقصر، پس چه باید کرد؟ چگونه می توان آگاهی سیاسی نوینی بوجود آورد؟ یعنی درست مانند کتاب مشهور شما «گفتمان معاصر عرب» که در آن گفتمان سیاسی و فکری جهان را نقد کردید ـ این کتاب در سال ۱۹۸۲ منتشر گردید و اخیرا به چاپ ششم هم رسید ـ چگونه می توان گفتمان عربی یی ابداع کرد که این بار معاصر باشد؟ (مراد از معاصر، معنای اخیر و متداول آن است).

محمد عابد جابری: ما مانند بافنده ی یک پارچه، نمی توانیم تفکر یا گفتمان را تولید کنیم، بلکه تمام پرسش هایی که مطرح می شود و حتی این گفت وگو که در آن به بیان مشکلات و کاستی ها می پردازیم، همه به منزله ی زمینه سازی است. از این رو، به نظر من هر چه بر میزان این گفت وگوها بیفزاییم و کتابهای بیش تری را در این زمینه تالیف، یا ترجمه کنیم، باز هم نمی توانیم گفتمانی را پی ریزی کنیم. در حال حاضر، ما نیازی به ترجمه ی کتابهایی در زمینه هایی که ذکر شد، نداریم و این که در روزنامه ها یا رسانه های جمعی پیوسته برخی از مفاهیم دشوار و عمیق را بازگو کنیم، کافی نیست و باید به پیشینه ی این مفاهیم و نحوه ی تکامل آنها توجه کرد. هم چنین ضروری است که در درون میراث خود، وجوه و مفاهیم مشترک با این ارزشها را بیابیم؛ زیرا این ارزشها تنها به قلمرو فرهنگ معاصر غرب اختصاص ندارد.

اگر یادتان باشد، اندکی پیش این پرسش را مطرح کردم که چه تعداد از عرب ها کتاب جمهوری افلاطون را خوانده اند؟ به رغم گذشت بیست و پنج قرن از نگارش کتاب جمهوری، این کتاب همچنان کتابی زنده است و در هر زمان که خوانده شود، در آن، همان مفاهیمِ ظلم، استبداد و عدالت جویی را خواهی یافت. کتاب ماکیاولی با وجود شهرت بدی که پیدا کرده است، همچنان مورد قرائت و تفسیر و تاویل مجدد قرار می گیرد.

این سخن درباره ی شخصیت های فرهنگی ما، یعنی کسانی مانند ابن خلدون، ابن رشد و ابن تیمیه نیز درست است، یعنی باید متون آنها نشر و قرائت شود و برخی از مفاهیم که دارای ابعاد روشنگرانه ای هستند، استخراج شود و در زمینه هایی که بیان شد به کار گرفته شوند؛ زیرا ما با مساله ای به نام فرهنگ روبرو هستیم که درگذشته ریشه دارد و در ذهنیت و روح و هم چنین در رفتار انسان دارای فرهنگ، حاضر است. از این رو جای تعجب نیست، اگر امروز بشنویم، شخصی که منادی دموکراسی است، فردا با تغییر شرایط تن به استبداد خواهد داد (اگر نگوییم خود به شخص مستبد تبدیل خواهد شد.)

محمد کریشان: بنابراین، ما پیش از هرچیز به بنیادی کردن این مفاهیم نیازمندیم. اما در اینجا نکته ای مهم به نظر می رسد و آن این که در کشورهای عربی منادیان دموکراسی، بیش تر مبارزان و انقلاب خواهان بوده اند تا متفکران؛ یعنی در سالهای گذشته بسیاری از مبارزان چپ گرا یا ناسیونالیست و یا اسلام گرا را دیدیم که خواستار دموکراسی بودند و بسیاری از آنان سال ها زندان را نیز تحمل کردند. در مقابل، از میان متفکران کسی را ندیدیم که منادی و پشتیبان دموکراسی باشد و یا در تلاش باشد که در عرصه ی اندیشه ی سیاسی معاصر، به مفهوم دموکراسی اصالت ببخشد. به نظر شما آیا چنین معضلی نیز وجود دارد؟

محمد عابد جابری: بله، در جهان معاصر عرب نیز ما با چنین مشکلی روبرو هستیم، حتی می توان این حکم را برای تمام کشورهای عربی تعمیم داد. شرایطی که جهان عرب از آغاز استعمار تاکنون تجربه کرده است، مبارزه علیه استعمار را ضروری می نمود. در حال حاضر نیز انبوهی از مشکلات، از جمله اسرائیل که جهان عرب با آن روبرو است، موجب شده است که عمل سیاسی بر کار فرهنگی مقدم شود؛ زیرا استعمار باید از کشورهای عربی بیرون رود و فلسطین باید آزاد شود.

بنابراین طبیعی است که مبارزه ی سیاسی بر فعالیت فرهنگی مقدم دانسته شود؛ یعنی کار سیاسی به وظیفه ای فوری و عاجل تبدیل شده است که طبعا این امر، فعالیت های فرهنگی را محدود می کند. در این زمینه می توان به دلیل دیگری نیز اشاره کرد و آن این که در دوره های گذشته تعداد نخبگان اندک بود؛ یعنی نخبگانی که آموزش های جدید و حتی آموزش های سنتی دیده بودند بسیار اندک بودند، از این رو، هر متفکری سیاستمدار و در کار سیاست بود و اگر به سیاست نمی پرداخت، کسی جای او را پر نمی کرد. اما امروز، وضعیت فرق کرده است؛ زیرا تعداد متفکران آموزش دیده رو به افزایش است تا آنجا که ما امروزه با پدیده ای به نام بیکاری طبقه ی متفکران روبرو هستیم(در اینجا ذکر این نکته لازم است که ظهور این پدیده پیامدهای زیانباری نیز به همراه دارد). در هر حال شرایط کنونی سبب شده است که متفکران تنها به فعالیت های فکری روی آورند و از ورود به عرصه های دیگر سرباز زنند؛ یعنی امروزه مسایل مادی یا غیر مادی چندان فریبنده نیستند که متفکر را از ادامه ی فعالیت فرهنگی باز دارند، یا آنکه دچار وضعیت و شرایطی شوند که خود را ناچار به کار تولید فرهنگ بیابند؛ یعنی ناچار شوند برای اینکه پاینده و زنده یاد بمانند ـ در مقابل صاحبان ثروت که غالبا با مرگ، نام آنها از یادها و خاطره ها زدوده می شود ـ به عرصه های فرهنگی روی آورند.

بنابراین، امروزه شرایط بکلی عوض شده است و معتقدم که نسل حاضر، به رغم انتقاد مردم از جوانان، در وضعیت بهتری قرار خواهند گرفت و ما از این لحاظ در قیاس با گذشته در شرایط بهتری بسر می بریم.

محمد کریشان: آیا این خوش بینی شما بدین معنا است که استبداد در کشورهای عربی در حال نابودی است. در سال های گذشته در اکثر کشورهای عربی شاهد برپایی انتخابات چند حزبی ـ چه برای مجلس و چه برای ریاست جمهوری ـ بودیم. آیا این نشانه ی آن است که زندگی سیاسی ما در آینده از تکامل و گسترش بیش تری برخوردار خواهد شد؟ یا اینکه این تغییرات را ظاهری و خالی از هرگونه محتوای اصیل و واقعی قلمداد می کنید؟

محمد عابد جابری: به نظر من، سیر تاریخ به گونه ای است