پاورپوینت کامل «پروتکل های حکمای صهیونیست» سندی جعلی است ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «پروتکل های حکمای صهیونیست» سندی جعلی است ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «پروتکل های حکمای صهیونیست» سندی جعلی است ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «پروتکل های حکمای صهیونیست» سندی جعلی است ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

ترجمه: مجید مرادی

اشاره

«المسیری» در سال ۱۹۳۸ م در مصر زاده شد. دکترای ادبیات تطبیقی را از «دانشگاه رتجرز ایالات متحده» گرفت. استاد ادبیات انگلیسی در «دانشگاه عین شمس» است و در «دانشگاه ملک سعود» و «کویت» نیز تدریس کرده است. وی کتاب های فراوانی درباره ی صهیونیسم، تاریخ و نقد ادبی نگاشته که از آن جمله است: الفردوس الارضی، الشعرالرومانتیکی الانجلیزی، نهایه التاریخ، دراسه فی بنیه الفکر الصهیونی، الایدیولوجیه الصهیونیه، موسوعه المفاهیم والمصطلحات الصهیونیه، اسرائیل و جنوب افریقیا، الاستعمار والاستیطان الصهیونی و تطبیع الشخصیه العربیه، الموسوعه العربیه للمفاهیم والمصطلحات الیهودیه والصهیونیه، هجره الیهود السوفیت، مجموعه الجماعات و العقائدالیهودیه، الانتفاضه الفلسطینیه والازمه الصهیونیه، الیهود والیهودیه والصهیونیه، و نموذج تفسیری.

از چه زمانی مطالعه و پژوهش را درباره ی پدیده ی صهیونیسم آغاز کردید؟

سال ۱۹۶۳ م، در ایالات متحده ی امریکا بود، زمانی که برای تحصیل در سطح کارشناسی ارشد و دکترا در رشته ی ادبیاتِ به این کشور اعزام شده بودم. انگیزه ی اولیه ی اهتمام من به پدیده ی صهیونیسم، انگیزه ای سیاسی بود، ولی بعدها به ابعاد دیگری گسترش یافت. در آن زمان من نیز مانند دیگر فرزندان نسل خود، سرشار از احساسات متعصبانه نسبت به تمدن غرب بودم. این ایده بر ذهنیت ما غلبه یافته بود که چاره ای جز اصلاح تمدن غرب و تصحیح روند آن نیست. به لیبرالیسم و گفت وگو معتقد بودم و به این مسأله، از این زاویه می نگریستم که باید به ابزار عقل پناه بریم تا وضعیت خود را برای غرب شرح دهیم، اما ناگهان دریافتم که جز ما کسی به عقل ایمان ندارد. آن ها همواره ما را به پذیرش واقعیات اندرز می دادند؛ چرا؟ برای این که صهیونیست ها ما را در صحنه ی جنگ شکست داده بودند. آن گاه دریافتم که مسأله ی عقل در میان نیست. مسأله ی قدرت در میان است و ما در برابر تمدنِ «دکارتی» نیستیم، بلکه مواجه با تمدن «داروینی» هستیم که به تنازع بقا و بقای طرفِ قدرتمند معتقد است.

در این اوضاع، برخی از مفاهیمی که پیش ترها در ذهنیت من شکل گرفته بود، از پایه سست شد. پس از آن، به مطالعه و پژوهش درباره ی پدیده ی صهیونیسم ـ به عنوان بخشی از ساختار تمدن غربی ـ روی آوردم و در درون من، ایمان به الگوی لیبرالیسم ـ که با اقبال جهان غرب به صهیونیسم سازگار نمی آمد ـ فروریخت. چگونه برای غرب لیبرالیست سکولار سزاوار بود که از دولتی مانند دولت صهیونیسم ـ که در تضییع حقوق دیگران به تروریسم پناه می برد ـ پشتیبانی کند؟! چگونه پذیرفتنی است که غرب با این سرگیجه ی سکولاریستی اش به مطلق گرایی های صهیونیسم ایمان داشته باشد؟! من به «تکثرگرایی»، «عدم مطلق گرایی» و «امکان گفت وگو از درون نص و خارج از آن» ایمان داشتم؛ البته ایمان به عملی بودن این گفت وگو، نه ایدئولوژیک کردن آن.

آیا می توان چنین برداشت کرد که شما کاملاً از لیبرالیسم دست شسته اید و حتی به عنوان چارچوب گفت وگو نیز به آن اعتقادی ندارید؟

خیر، من هنوز هم به روش های لیبرالیستی در گفت وگو ایمان دارم، زیرا آن را از دست آوردهای بزرگ بشر می دانم. پذیرش راهکار لیبرالیستی در مسأله ی گفت وگو با دیگران، چیزی از ما نمی کاهد و زیانی به ما نمی رساند.

بنابراین، شما به گفت وگو به عنوان یک ابزار و نه به عنوان ارزش و عقیده ایمان دارید؟

به لیبرالیسم به عنوان راهکار و مقررات گفت وگو ـ و نه به عنوان عقیده ای سیاسی، یا اقتصادی یا اجتماعی ایمان دارم؛ زیرا اختلاف بین بشر، حقیقتی اسلامی است. شما به عنوان یک مسلمان اعتقاد دارید که اسلام دین حق است و هم چنین می دانید که دیگران چه بسا به آنچه شما ایمان دارید، ایمان ندارند. از این رو برای حل وفصل این نزاع، به گفت وگو پناه می برید. من به این ابزارها ایمان دارم: برخورد برهان با برهان و تمسک به عقل در فهم دیگری. غربِ معرفتی، به ارزش های قدرت و بقا مستند است. غرب غارتمان کرد، ولی با ما جنگ نکرد، لذا فهم غرب جز از راه تجربه ی امپریالیسم ـ یعنی گفت وگو با جهان با زبان تفنگ ـ برای ما ممکن نیست. از این رو ایمان من به عقلانیت غربی، از هم پاشید و این، زمانی بود که دریافتم غربی ها مروّجان و مبلّغان خشونت صهیونیستی اند؛ نه از آن رو که صهیونیسم را عقیده ای عقلانی و خیرآور برای بشر می دانند، بلکه تنها برای آن که به مدد صهیونیسم بر ما چیره می شوند. متأسفانه با صراحت باید بگویم که این کارِ بوزینگان است.

پروتکل های حکمای صهیونیست

با توجه به این که شما متخصص پدیده ی صهیونیسم هستید، این پرسش را از شما داریم که آیا «پروتکل های حکمای صهیونیست» سندی تاریخی به شمار می آید، یا چنان که گفته می شود سندی جعلی و غیرواقعی است؟

کتاب «پروتکل های حکمای صهیونیست»، از کتاب هایی است که بسیاری از پژوهشگرانِ پدیده ی صهیونیسم، بدان اشاره کرده و با شیفتگی شدید از آن اقتباس می کنند و ادعا می کنند که این کتاب شامل برنامه های صهیونیسم برای استیلا بر جهان است و بسیاری از آنچه در این کتاب آمده، تحقق یافته است!

مروجان این کتاب می گویند، این کتاب در سال ۱۸۹۷ در پازل سوئیس و در سال نخست انعقاد کنگره ی صهیونیسم نوشته شده است، حتی برخی گمان کرده اند که «هرتزل» این کتاب را درکنگره قرائت کرده است، ولی چنین پنداری نادرست است.

نخستین بار این کتاب در سال ۱۹۰۵ م به عنوان پیوست کتاب «بزرگ کمی پیش تر» تألیف «سرگئی نیلوس» روسی منتشر شد. سرگئی مدعی بود که متن دست خط این کتاب را در سال ۱۹۰۱ م نزد یکی از دوستانش ـ که او هم آن را از زنی به نام مادام ک دریافت کرده بود ـ دیده است. مادام ک هم مدعی بود که این کتاب را از یکی از بزرگان فراماسونری در فرانسه دزدیده است، اما خود نیلوس به یکی از فرهیختگان روسی اطلاع داد که این زن، کتاب را از رییس پلیس مخفی روسیه در فرانسه گرفته و آن پلیس هم این کتاب را از آرشیو محفل فراماسونری دزدیده است.

پس از انقلاب بلشویکی ـ که همان زمان برخی آن را انقلاب یهودیان نامیدند ـ این کتاب رواج گسترده ای یافت. کتاب پروتکل های حکمای صهیونیست در سال ۱۹۱۹ م از طریق برخی مهاجران روسی به اروپای غربی منتقل شد و در دوره ی بین دو جنگ، به اوج رواج خود رسید؛ زمانی که بسیاری از آلمان ها خواستند شکست خود را در جنگ به گردن یهودیان و شرکت کنندگان در توطئه ی بزرگ یهودی بیاندازند. در این دوره، کتاب پروتکل ها، پس از کتاب مقدس، بیشترین رواج را داشت و به همه ی زبان های جهان و از جمله زبان عربی ترجمه گردید و به چاپ های پیاپی رسید و مورد اهتمام برخی نویسندگان و از جمله نویسندگان ژورنالیست ـ که به عنوان سندی بسیار مهم، بدان ارجاع می دادند ـ قرار گرفت. هرچند از بخت نیک، هیچ مرکز پژوهشی و مطالعاتی عربی، اهتمامی به چاپ آن نگماشت و به نشر آن اقدام نکرد، مگر برخی مراکز انتشاراتی تجاری که اهمیت چندانی نداشتند.

نظر رایج کنونی در مجامع علمی این است که کتاب پروتکل ها، سندی جعلی و بی اعتبار است و نویسنده اش از جزوه ای فرانسوی آن را اقتباس کرده است. نویسنده اش هم روزنامه نگاری مسیحی است به نام «موریس ژولی» که جزوه ای را با عنوان «گفت وگویی در جهنم با ماکیاولی و مونتسکیو» نوشت و در سال ۱۸۹۴ م در بروکسل منتشر کرد. این گفت وگو بعدها تبدیل به پروتکل ها شد و فیلسوف (ماکیاولی) به «حکمای صهیونیست» بدل گردید.

وجوه شباهتی بین آن جزوه ی فرانسوی و پروتکل ها کشف شده که نشان می دهد «پروتکل ها»، حاوی اقتباس های لفظی ـ و گاه استعاری و تصویری ـ از آن جزوه است. امروزه این نظر رایج است که چاپ و پخش کتاب پروتکل ها به اشاره ی پلیس سیاسی روسیه و با هدف سرکوبی جنبش های انقلابی و لیبرال، و بسیج ملت روس در خدمت تزار و آریستوکراسی و کلیسا، از راه ترساندن آنان از توطئه ی پنهان یهودیان بوده است. کتاب پروتکل ها ـ که تعداد آن به بیست وچهار می رسد ـ چنین ادعا می کند که خاخام ها و رهبران یهود، کنگره ای مخفی با هدف وضع برنامه ای محکم و همکاری با فراماسونرهای آزاد و لیبرالیست ها و سکولارها و ملحدان، برای برپایی امپراطوری ای جهانی و تابع قدرت یهود و تحت اداره ی حکومتی جهانی یهودی ـ به مرکزیت قدس ـ تشکیل داده اند.

این کتاب تاکید می کند که سیاست تابع اخلاق نیست و یهودیان برنامه ی تروریستی خود را از راه خدعه و نیرنگ به پیش خواهند برد؛ مثلاً در سطح اجتماعی، به از بین بردن ارکان خانواده و رشته های قرابت، اشاعه ی اباحی گری، سوءاستفاده از آزادی های عمومی، تخریب نهادهای مسیحی و تباه کردن اخلاق جهان مسیحی اروپایی اقدام خواهند کرد. اما در سطح دولت ها خواهند کوشید تا از راه فتنه افکنی بین دولت ها و روشن کردن آتش جنگ، پایه ی موجودیت دولت ها را سست کنند؛ به این ترتیب که این جنگ ها به تعدیل هایی در مرزهای کشورها، یا دستاوردی سرزمینی بینجامد تا سرمایه بتواند با کسب غنایم نیرومندتر شود.

این کتاب هم چنین تاکید می کند که باید رقابت در جامعه را تشدید کرد و به چالش های طبقاتی دامن زد تا همگان به سوی طلا ـ که یهودیان بنا به عادت شان احتکارکنندگان آن بودند ـ هجوم آرند و در نتیجه، قدرت «سرمایه» بر همه ی جوامع حاکم شود و نهادهای دینی و سیاسی فروپاشند. اهتمام «پروتکل ها» در مراحل نخستِ برنامه ریزی این است که یهودیان بر مطبوعات و انتشارات و همه ی ابزارهای تبلیغاتی مسلط شوند تا چیزی جز آنچه که یهودیان می خواهند، به افکار عمومی جهانی راه نیابد. هم چنین بر یهودیان لازم می شمارد که بر دولت های استعماری سیطره یابند و آن ها را به تسخیر خواسته های خود درآورند. «پروتکل ها» یهودیان را مسئول همه چیز ـ از خیر و شر ـ و سوسیالیسم و سرمایه داری می دانند. به عنوان مثال، پروتکل ششم می گوید: برای این که ما (یهودیان) بتوانیم صنایع دیگران را تخریب کنیم، باید مزد کارگران را افزایش دهیم (گرایش های سوسیالیستی)، اما در همان حال، بهای مواد ضروری و اولیه را اف