پاورپوینت کامل گفتمان نظری پست مدرنیسم در ایران ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتمان نظری پست مدرنیسم در ایران ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتمان نظری پست مدرنیسم در ایران ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتمان نظری پست مدرنیسم در ایران ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

در عصر گذر از مدرنیته و ورود به پست مدرنیسم، هرگونه دفاعی از مدرنیته ـ و لو انتقادی ـ در حکم خلاف جهت آب شنا کردن است. در عین حال نقد هوشمندانه ی پروژه ی ناتمام تجدد برای جامعه ی در حال گذری؛ چون ایران (البته در حال گذر از سنت به مدرنیته و نه از مدرنیته به پست مدرنیته) ضرورتی اجتناب ناپذیر است که به بسط آن در سطح اروپا؛ یعنی بررسی بروز زمینه های پسامدرنیسم می انجامد. یکی از سرفصل های مورد توجه متفکران پست مدرن، تاملات آن ها درباره ی وضعیت علم در جوامع مدرن است، به طوری که خیلی از آنها وضعیت پست مدرن را «تحول دانش» گزارش داده اند.۱

در ابتدایی ترین تعبیر، می توان «مدرنیته» را به عنوان یک «صورت بندی نظری» یا رفرماسیون دانست، اما «پست مدرنیته» یک صورت بندی نیست، بلکه می توان آن را یک «گفتمان نظری» عنوان نمود. در مدرنیسم بستری است که در درونش یک سری تغییر و تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی وجود دارد که در مراحل و فرازهای مختلف تاریخی رخ داده است. این صورت بندی که در واقع بسترساز تحولات مذکور است، خود مبتنی بر مراحل مشخصی می باشد و این مراحل معین را باید ستون هایی دانست که بنای صورت بندی مدرنیته روی آنها استوار است. این ستون ها و ارکان، چهار فراز مهم تاریخی اجتماعی غرب است که عبارتند از: ۱. رنسانس، یا عصر نوزایی در سده ی چهارم میلادی؛ ۲. رفرماسیون، یا عصر اصلاح دینی؛ ۳. روشنفکری، یا عصر خرد و عقلانیت؛ ۴. انقلاب صنعتی و دست آوردهای علمی و فن آوری های آن. به عبارتی نمی توان مدرنیته را به یک دوره ی زمانی خاص محدود نمود، چرا که با کارکردهای جامعه شناختی مدرنیسم مغایرت پیدا خواهد کرد؛ یعنی نباید صرفا آن را ادامه ی پروژه ی ناتمام روشنگری، یا یک پروسه، یا جریان قرن هیجدهمی، یا قرن نوزدهمی دانست. لذا آغاز مدرنیته مقارن با آغاز رنسانس در قرن چهاردهم میلادی است.

اصولاً مفهوم «مدرن» مختص عصر بخصوصی نیست، بلکه هم به تعبیر «لیوتار» و هم به تعبیر «هابرماس» (یعنی دو فردی که از دو دیدگاه مختلف به قضیه می نگرند) یک مفهوم بسیار قدیمی و طولانی است. «لیوتار» صراحتا به این مطلب اشاره کرده می گوید: «مردم در گذشته های دور هم عادت داشتند که خود را مدرن بنامند»۲. «هابرماس» نیز در همین رابطه می گوید: (مفهوم «مدرن» مختص ما، یا یکی دو سده ی قبل نیست، بلکه انسان ها حتی در قرن هشتم، یا در دوران «شارل کبیر» در قرن دوازدهم نیز خود را مدرن می دانستند.) پرواضح است که با گذشت زمان، صورت بندی مدرنیته کامل تر شده و با رسیدن به قرن بیستم در واقع به اوج خود می رسد.

بسیاری از شارحان؛ هم چون «چالز جنکز» و «ایهاب حسن» پست مدرنیسم را به عنوان گسست، یا انقطاع از مدرنیسم نمی دانند، بلکه به آن به عنوان مفهوم «مدرنیسم متاخر» اعتقاد دارند. لذا «لیوتار» در این زمینه می گوید: «هر چیزی برای این که مدرن باشد باید ابتدا پست مدرن باشد تا بعد بتواند واجد ویژگی های لازم برای مدرن بودن باشد». اینان معتقدند که پست مدرن ادامه ی منطقی مدرنیته است، اما در عین حال راه کارهایی در درون خود دارد که به طور ماهوی بر ضد مدرنیته اند. بنابراین در تعریف این گروه از پست مدرنیست ها، «پست مدرن» پارادوکسی وجود دارد. تناقضی که از یک سو بیانگر نوعی استمرار، تداوم و تکمیل پروسه ی ناتمام مدرنیته است و از سوی دیگر در درون خود ـ به طور ذاتی ـ واجد عناصر ضد مدرن و ضد مدرنیته می باشد و این مساله نقطه ی چالش برانگیزی است که در تعاریف ارایه شده ی آن ها درباره ی پست مدرنیسم به چشم می خورد.

دسته ی دیگر از پست مدرنیست ها ـ به طور مطلق ـ آن را گسست از مدرنیته می دانند که بزرگترین آنان «نیچه» می باشد. تا آنجا که عصر حاضر را عصر «پسانیچه» نام نهاده اند.۳ پروژه ی مدرنیته با داشتن پشتوانه های عظیم فکری ای؛ چون «کانت» و «هگل» در نقادی های نیچه توان خود را از کف داده و نقادی نیچه برتمامی زوایای مدرنیته؛ مانند فلسفه ی مدرن، اخلاق مدرن، سیاست مدرن و نهایتا انسانی که محصول این ها است؛ یعنی انسان مدرن، فرود آمد. نیچه حتی پا را فراتر از اینها گذاشت و دو سده ی آینده را