پاورپوینت کامل بقا و زوال امپراتوری ایالات متحده ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بقا و زوال امپراتوری ایالات متحده ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بقا و زوال امپراتوری ایالات متحده ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بقا و زوال امپراتوری ایالات متحده ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

قدرت در صحنه ی جهانی در پرتوی بهره مندی از قدرتِ اقتصادی، ظهور و مانایی می یابد. پل کندی معتقد است: «هیچ کشوری نمی تواند بدون برخورداری از قدرت اقتصادی قابل ملاحظه، جهان را رهبری کند و یا حتی به صورت یک قدرت بزرگ باقی بماند و بتواند بر کشورهای دیگر تأثیر گذاشته و الگوهای خود را توسعه بخشد».

برای پی بردن به فاصله ی اقتصادی امریکا با دیگر کشورهای قدرتمند، باید جایگاه آن کشورها را بررسی نمود. بازشناسایی کشورهایی که با یک یا چند سکو فاصله با امریکا، پابرجا ایستاده اند، ما را با جهانِ فردا آشنا می سازد. کشورهایی؛ نظیر ژاپن، چین و قاره ی اروپا ـ تنها قاره ای که از سالیان پیش در اندیشه ی وحدت و یکپارچگی بوده، تا از هر گزند و آسیبی در امان بماند و قدرتی برای نفوذ پیدا نماید ـ بدین گونه در پی حاصلی هستیم تا به روشنی دریابیم که آیا سکوی نخست قدرت، همیشه از آن ایالت متحده ی امریکا خواهد بود؟ کشوری با توانمندی های بالا در عرصه ی جهانی و سابقه ای اندک در پدیداری این سرزمین.

ژاپن، غول اقتصادی رقیب

هرمان کان می گوید: «ژاپنی ها خود را از نظر اقتصادی و مالی، غول و از حیث سیاسی و نظامی کوتوله می دانند». با گذشت زمان، این سخن درست به نظر می رسد. «کان» معتقد است: ژاپنی ها تا سالیان سال در برابر توانِ نظامی امریکا و چین، قدرت نظامی ناچیزی را دارا هستند. اما در امور جهانی نقشی را ایفا خواهند نمود، که با نقش یک قدرت بزرگ برابر است.

پس از جنگ جهانی دوم، ژاپن در تمامی زمینه های اقتصادی، رشد و توسعه ای چشم گیر یافت. به گونه ای که اگر این آهنگِ رشد هم چنان نواخته شود، امریکا از قافله ی اقتصادی ـ که پیشتاز آن است ـ بازخواهد ماند. رشد اقتصادی ژاپن، پویایی و بالندگی ساختارهای داخلی آن، امتیازهای ویژه ای برای آن کشور فراهم آورده است. به گونه ای که در شرایط اقتصادی جهانِ امروز ـ جدا از آن که یکی از برجسته ترین کشورها در جهت اقدام ها و برنامه های اساسی به شمار می آید ـ توانایی دارد با جهت گیری های کارآمد خود بر توازن و الگوی رفتار اقتصادی جهان تأثیر به سزایی بگذارد. روزگاری امریکاییان، نسبت به اتحاد جماهیر شوروی با چشمانی خیره و نگران می نگریستند. اما اکنون به ژاپن این چنین می نگرند. اضطراب اقتصاددانان امریکایی حکایت از توهم ندارد. فاصله ی اقتصادی این دو کشور ـ که در دو سوی گیتی اند ـ آرام و آهسته کاهش می یابد. از این روست، که هانتینگتون می گوید: «باید امریکا نسبت به رقبای خود هوشیار و حساس باشد. از نظر امریکا کشور ژاپن می تواند خطر بزرگی را برای سلطه و برتری آن کشور در حوزه های اقتصادی و تکنولوژیک ایجاد نماید».

در نهاد ژاپن، قابلیت هایی را می توان جست که با گذشت زمان، برجستگی چشم گیری خواهد داشت. این سرزمین به سبب ژئوپلیتیکی، نقش ویژه ای را در نظام بین الملل ایفا می کند. ده بانک مهم و اول جهان، در این سرزمین قرار دارند و سرمایه گذاری ژاپن در سرتاسر دنیا بیش از امریکا است. ژاپن پس از ایالات متحده ی امریکا در تأمین بودجه ی صندوق بین المللی پول و سازمان ملل، دارای سهم ویژه ای است. به گونه ای که در سال ۱۹۹۱ میلادی، یک سوم از کسری بودجه ی فدرال امریکا را ژاپن تأمین کرد. از منظر حکومت داری، روش دموکراتیک را برگزیده، که اکنون با قدرت نافذ و ثبات ارزش مندی به این مسیر ادامه می دهد.

آهنگ رشد در جمهوری خلق چین

سرزمین چین، با یک پنجم جمعیت جهان و با بیش از یک میلیارد نیروی انسانی، به سوی فردایی درخشان در حرکت است. گرچه جمعیت چین، چالش هایی را برای چینیان به وجود آورد و آنان روزگاری از درآمدِ سرانه ی ملی پایینی، در رنج بودند. اما از این گذرگاه با کمال خردمندی سیاسی و اقتصادی عبور کردند. در این دوران، دیگر نیروی انسانی گسترده، در توسعه ی قدرت اثربخش نیست. با وجود این، مردان چینی از این امر بهره جستند.

چین با وسعتِ جمعیتی که داراست، کوشش کرد تا هرگونه اصلاحی را در ساختارهای داخلی خود پدید آورد، و این امر موجب می شود تا موج مهاجرت، کشورهای هم جوار را تهدید نماید. این تهدید شامل تمامی کشورهایی می شود، که از متحدان امریکا به شمار می آیند. این مسأله خطر جدی ای برای امریکا به حساب می آید، که موجب بی ثباتی سرزمین های دیگر خواهد شد. کشورهایی که امریکا در آنها به صورت پنهان و پیدا منافع و مصالحی دارد. از این رو با حمایت های گوناگون، امریکا به یاری چین شتافت و راهش را در مسیر اقتصاد جهانی هموار نمود. سرمایه گذاری هایی که در چین انجام شد، در سال ۱۹۹۴، چهل و سه میلیارد دلار و در سال ۱۹۹۵، به چهل و هشت میلیارد دلار رسید. فضاسازی برای پی ریزی بستری امن در جهت جذب سرمایه گذاری، موجب برافراشتن بنایی مستحکم خواهد شد که در سیاست جهان تأثیر به سزایی خواهد گذاشت.

پس از آن که «دنگ» به کرسی قدرت تکیه زد، آهنگ رشد اقتصادی در سرتاسر چین نواخته شد و محور اصلی تمامی برنامه ها، امر اقتصادی گشت. روابطی که چین با کشورهایی؛ نظیر روسیه، ژاپن، امریکا و دیگر کشورهای آسیای شرقی گسترش داد، تا سال های بعد تأثیر آن نمودی دیگر یافت. در باب نظام و نظامی گری، بودجه ای که چین در نظر گرفت، بسیار ناچیز بود. در سال ۱۹۹۶، سه درصد از تولید ناخالص داخلی صرف هزینه های نظامی شد. این روند رو به رشد و ترقی، فاصله ی چین را ـ از منظر اقتصادی ـ با دیگر کشورهای هم جوار و ممالکی که با این کشور در یک ردیف قرار داشتند، بیشتر نمود. یکی از دلایل همواری راه چین در مسیر اقتصادی، مناسبات گسترده ی آن با همسایگان و غرب بود، که درآمد سرانه ی خود را به ۱۰۰۰ دلار رساند. اما اعتقاد دیگران بر این است، که چنین پیشرفتی برای فردای جهان و دگرگونی در مناسبات اقتصادی، اثرگذاری چندانی را به وجود نمی آورد. چراکه چین به سازمان تجارت جهانی راه نیافته و قدرت صاحب نفوذی به شمار نمی آید و راه درازی را باید بپیماید، تا فاصله ی خود را با سکوی نخست قدرت، که از آنِ امریکاست، طی نماید.

چینی ها در سازمان های بین المللی رفتاری دوگانه دارند. می توان گفت که چین در شورای امنیتِ سازمان ملل، تمامی قطع نامه هایی را که امریکا به دیده ی تحسین و به سود خویش می بینند، تأیید می کند. از سال ۱۹۹۰ م چین سعی نکرده تا برخوردی بازدارنده از خود نشان دهد. با این همه این دو کشور همکاری قابل توجه ای با هم ندارند. و گاهی از اوقات چین رأیی صادر نموده که مانند سدی در برابر امریکا به شمار می آمد. با این همه، چین در پی آن نیست تا فضایی مه آلود و تنش زا در مناسبات بین المللی به وجود آورد، که رابطه ی خویش با ایالات متحده ی امریک