پاورپوینت کامل سینما و معنویت ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سینما و معنویت ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سینما و معنویت ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سینما و معنویت ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

در مورد رابطه سینما و دین و هم چنین معنویت و سینما چه تطورات و رویکردهایی را می بینید؟

در مورد سینما باید به عرض برسانم که برخلاف بسیاری از مطالعات و بررسی ها که منشای غیرغربی دارد و سایرملل در آن پیشتاز هستند، این هنر به دلیل این که محصول تمدن غرب است، مطالعات نظری درباره ی آن هم در آنجا زودتر شروع شد. در اینجا قبل از پرداختن به جواب سوال لازم است به چند نکته توجه کنیم.

نکته ی اول این که نمادهای دینی تقریبا از ابتدای پیدایش سینما در آن بروز و ظهور یافت و کسانی مفاهیم دینی و مقدس را در فیلم های خود به کار بردند. این عده که سمبل های دینی را در فیلم های خود به کار می بردند، به چند دسته تقسیم می شوند: دسته ای به قصد ضدیت و چالش با دین به این موضوعات رو می کردند. دسته ی دیگر روشنفکرانی بودند که چون در یک جامعه و تربیت دینی رشد کرده بودند (امثال برگمان۱ و تارکوفسکی)، این دغدغه ها را در آثار خود بروز می دادند. دسته ی دیگری نیز وجود داشتند که به احتمال قوی کشیش هایی بودند که با سینما آشنایی داشتند و با استفاده از این ابزار جدید به تبلیغ مباحث دینی می پرداختند.

نکته ی دوم این که مقصود از معنویت در سینما این است که این هنر دغدغه های انسان نسبت به جهان، خدا و روابط انسان ها را بر پرده ی خود به نمایش گذارده است و به نظر من در این زمینه نیز اروپا پیشگام بوده است. یکی از مقولاتی که از ابتدا در سینمای امریکا مطرح بوده، بحث پیروزی خیر بر شر است که در اکثر ساخته های این سینما رواج دارد و عده ای معتقدند که این مسأله خود نوعی معنویت را ترویج می کند. البته باید توجه داشت که بحث معنویت در سینما را باید با توجه دقیق به فرهنگ ها و هنجارهای خاص هر جامعه مورد بررسی قرار داد، زیرا اگر بخواهیم با معیارهای خود به این موضوع بپردازیم با مشکلاتی روبرو می شویم.

نکته ی سوم، این که در ابتدای روند رو به رشد سینما، اداره ی خاصی در آمریکا به وجود آمد که بر کار استفاده از موضوعات دینی در فیلم های سینمایی نظارت داشت،۲ اما به تدریج با توجه به بُعد تجاری سینما و روند رو به رشد نفی آموزه های دینی در جوامع غربی این ادارات منحل شد.

اما در مورد مطالعات نظری می توان گفت که تقریبا تمامی کتاب هایی که در باب نسبت میان سینما و دین به رشته ی تحریر در آمدند، از دهه ۵۰ به بعد تألیف شده اند. از جمله کتاب های شاخص در این زمینه می توان به این منابع اشاره کرد:

ادوارد کانر، «مسیح بر روی پرده» در نشریه ی واقعیت های پرده، شماره ی ۱۶

,(Edward Connor Christ on the Screen, in Screen Facts,No.16)

آمده آفره (۱۹۵۳)، خدا در سینما، مشکلات زیبایی شناختی فیلم مذهبی، تولوز، انتشارات دانشگاه فرانسه

,(Amede Ayfre (1953) Deiu au Cinema, Problems Esthetiquesdu film Rligiex, Toulouse: Private, Presses Universitaires de France.)

ایوان باتلر (۱۹۶۹)، دین در سینما، نیویورک: بارنز.

,(Ivan Butler (1969), Religion in the Cinema, New York: A.S.Barnes.)

مارگارت ر. مایلز (۱۹۹۶)، دیدن و باور کردن دین و ارزش ها در فیلم ها، بوستون: انتشارات بیکون

(Margaret R.Miles (1996), Seeing and Beliving: Religion And Values in the Movies, Boston: Beacon Press.)

جان ر. می اورتیز(گردآورنده) (۱۹۹۷)، تصویر تازه ی فیلم دینی، کانزاس سیتی: شید و وارد.

(John R.May (ed) (1997), New Image of Religious Film,Kansas city: Sheed & Ward.)

کلایو مارش و گی اورتیز (گردآورندگان) (۱۹۹۷ و ۱۹۹۸)، کاوش هایی در الهیات و فیلم: فیلم ها و معنا، انتشارات بلک ول.

Clive Marsh & Gaye Oritz(eds.) (1997, 1998), Explorations in Theology and Film: Movies and Meaning,Blackwell Publishers.

جان ر. می، تصویر و شباهت، تصورات دینی در فیلم های کلاسیک امریکایی.

علاوه بر این موارد که ذکر کردم پژوهش در این زمینه روند رو به رشدی داشته است و به خصوص جشنواره های گوناگونی در غرب به بررسی نسبت دین و سینما پرداخته اند.۳ اکنون نیز بسیاری از دانشگاه ها۴ به طور جدی به این مسأله می پردازند. علاوه بر این تعدادی از جشنواره های معتبر جهانی نیز بخش هایی را به مباحثی هم چون، سینما و ایمان، سینما و دین و… اختصاص داده اند. در کنار همه ی اینها امروزه کشیش هایی را می بینیم که علاوه بر تحصیلات دینی و مذهبی با سینما هم به خوبی آشنا هستند. از جمله روحانیون مسیحی فعال در زمینه ی مطالعات سینمایی می توان به «آمبروس آیشنبرگر» (کشیش دومینکنی) و «مایکل پل گالاخر» (کشیش یسوعی ایرلندی) اشاره نمود. اما از میان کسانی که به صورت جدی مطالعات دانشگاهی خود را به دین و سینما (یا به طور اعم به دین و هنر) اختصاص داده اند، می توان افراد زیر را ذکر کرد: «هنک هونکسترا، پیتر مالون، استفن بران، ایان ماهر، (خانم) ساندرا رابرتز، ون رابرتز، جان ر.می، گی اورتیز، دیوید جان گراهام، (خانم) ماریت وربیک، پیتر هاسنبرگ، (خانم) دایان آپوستولوس کاپادونا، (خانم) لوسیندا ابرسول، راینهولد تسوئیک، سیلواین د بلیکره و…».

البته تذکر یک نکته در اینجا لازم است و آن این که در این باره «کاتولیک ها» از بقیه ی ادیان و حتی سایر مذاهب مسیحی فعال تر هستند، زیرا همان طور که «جان رمی» در «خدا در فرهنگ عامه پسند» (۱۹۹۸) بیان می کند، الهیات کاتولیک کاملاً تجسری است. برخلاف الهیات پروتستانی، یهودی و اسلامی که به گسستگی ریشه ای میان خدا و دنیا اعتقاد دارد. «گریلی» می گوید: «شعر دینی کاتولیک کل آفرینش را یک استعاره می داند: هر چیزی رحمت است»۵ بنابراین کاتولیک ها معتقد هستند که می توانند با استفاده از سینما و فیلم آن آموزه ها را به صورت بهتر به مخاطبان خود منتقل کنند. ما هم می توانیم برای بیان مفاهیم دینی اسلام از این رسانه استفاده کنیم. اگرچه نمی توانیم به اندازه ی آن ها بعضی از نمادها و شخصیت ها را به صورت عینی به تصویر بکشیم. در انتهای این قسمت لازم است به این نکته اشاره کنم که وجه غالب رویکرد سینمای غرب و به خصوص سینمای امریکا به مذهب بسیار کم رنگ است و حتی گاهی می توان گفت نسبتی با دین ندارد.

اگر دایره را مقداری وسیع تر فرض کنیم و مفاهیم دینی را همان مفاهیم جاری در زندگی روزمره ی مردم بدانیم و سینما را هم به عنوان وسیله ی بازگوکننده ی قسمت هایی از همین زندگی در نظر بگیریم، آیا نمی توانیم مفاهیم دینی بیشتری را در سینما ببینیم؟

این یک رویکرد دیگری است که تا اندازه ای انسان گرایانه به مسأله نگاه می کند و به معنی جست وجوی مفاهیم معنوی و روحانی در زندگی روزمره ی آدم ها است. برای مثال فیلم «ایثار» اثر «تارکوفسکی» مفهوم ایثار را در همین زندگی معمولی انسان ها جست وجو می کند؛ یعنی در حقیقت محتوای فیلم دینی و معنوی است، اما ظاهرش نه. به طور خلاصه کسانی که قائل به این رویکرد هستند، معتقدند که یک اثر هنری در هر حال معنوی هم هست. پس ملاحظه می کنید که دایره وسیع تر شده و تنها اختصاص به چارچوب های یک دین خاص ندارد؛ به عبارت دیگر به نوعی به پلورالیسم یا تکثرگرایی معنوی – هنری اعتقاد دارند.

رویکرد دیگری نیز وجود دارد که بسیار افراطی است و معتقد است که معنویت مانند یک طیف نوری است و ممکن است در یک فیلم شدید و در فیلم دیگر ضعیف باشد؛ به این معنا که به هر حال در تمام فیلم ها می توان رگه هایی از معنویت را جست وجو کرد.

البته نباید از یک مسأله ی مهم غافل بود و آن همان «مخاطب و بیننده» است که به هر حال براساس زمینه های فکری، فرهنگی و اجتماعی خود در مقابل پرده ی سینما می نشیند و فیلم را می بیند، سپس آن را بر همان اساس ذهنی خود ارزیابی می کند. برای مثال فیلم «انجیل به روایت متی» اثر «پی یر پائولو پازولینی» – که یک اثر شاعرانه درباره ی زندگی حضرت مسیح است – را برای دو نفر با دو دیدگاه مختلف نمایش بدهیم: یکی دیندار و معتقد به مسیح، او حتما فیلم را فیلمی دینی خواهد یافت، اما اگر طرف دیگر یک کمونیست باشد و از سوابق پازولینی هم خبر داشته باشد، از فیلم تحلیلی مارکسیستی ارایه خواه