پاورپوینت کامل حمله ی نظامی هیچ گاه مدنی و متمدنانه نبوده است ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حمله ی نظامی هیچ گاه مدنی و متمدنانه نبوده است ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حمله ی نظامی هیچ گاه مدنی و متمدنانه نبوده است ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حمله ی نظامی هیچ گاه مدنی و متمدنانه نبوده است ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

گونترگراس نویسنده ی پرآوازه ی آلمان و برنده ی جایزه ی نوبل ادبی که اکنون به سن ۳۷ سالگی رسیده است از جمله روشنفکران اروپایی است که چه در کتاب ها و چه در مقالات، سخنرانی ها، یا مصاحبه هایش به مسایل اجتماعی و سیاسی آلمان و جهان توجه ویژه ای داشته است. وی در دورانی که «ویلی برانت» صدراعظم آلمان بود، در زمره ی مشاوران او به شمار می آمد و از سیاست های مترقیانه ی داخلی و خارجی او به گرمی حمایت می کرد. «گراس» تا پس از مرگ «برانت» نیز عضو حزب سوسیال دموکرات آلمان بود، اما چند سال پیش همنوایی این حزب با محافل راست آلمان در امر سخت کردن شرایط پناهندگی را برنتابید و از این حزب کناره گرفت.

نام گراس گرچه بیشتر با نام رمان معروف او؛ یعنی «طبل های حلبی» گره خورده است، اما آثار متأخر وی؛ هم چون «دشت گسترده» و «سده ی من» نیز خوانندگان بسیاری یافته اند و نام او را در شمار پرخواننده ترین نویسندگان معاصر جهان قرار داده اند. آنچه در ذیل می خوانید، بخش های عمده از مصاحبه ای است که سایت اینترنتی هفته نامه ی اشپیگل، روز (۱۰ اکتبر) با گونترگراس انجام داده است و نظریات او را درباره ی رویدادهای اخیر جویا شده است.

آقای گراس! آیا شما این جنگ را محقانه و عادلانه می دانید؟

گراس: حملات نظامی هیچ گاه مدنی و متمدنانه نبوده اند. این واقعیت را با فرو ریختن کیسه های حاوی مواد غذایی در مناطق مورد حمله نیز نمی توان مکتوم و پوشیده نگه داشت. متمدنانه آن کاری بود که سازمان ملل به همراه سایر سازمان های امداد بین المللی و پیش از شروع جنگ در افغانستان انجام می دادند. اقدامات این سازمان ها به میزان زیادی از رنج مردم افغانستان می کاست. اما اینک این ها نیز از ترس حملات نظامی، کارشان را تعطیل کرده اند و از افغانستان خارج شده اند….

یک اقدام نظامی محدود منطقه ای به شرطی درست و عادلانه است که برای مثال محل اقامت بن لادن در ۲۴ ساعت آینده مشخص باشد، اما با توجه به تحرک وزیرکی ستاد رهبری او، کار سهل و ساده ای نیست. از این رو، هر اقدام محدود نظامی علیه محلی که بن لادن در آنجا نباشد، عملاً متوجه بی گناهان می شود.

آیا آنچه اکنون بر روی صفحات تلویزیون ها مشاهده می شود، شما را نگران و بدبین می کند؟

من نگران هستم که این جنگ، چنان که اعلام شده، به یک موقعیت جنگی نامرئی و چندین و چند ساله راه بَرَد و آن گونه که امریکا مایل است از یک یاغی، به سوی یاغی دیگر و از یک کشور متمرد، به سوی مملکت متمرد دیگر هدایت شود. همبستگی با چنین جنگ و پیکاری برای من بی معنی است. حمله ی نظامی از نظر من ابزاری ناکاراست که تنها، سرخوردگی و ناشکیبایی را دامن می زند. و این پدیده ها هم معمولاً ثمره ی سوء مدیریت و کارایی در امر سیاست هستند. چهار تن از کارکنان سازمان ملل که آثار آخرین جنگ؛ یعنی مینها را از خاک افغانستان پاک می کرده اند، اینک قربانی همین ناکارایی شده اند. حال، حداقل از این چهار نفر نامی به میان می آید و یادشان هم گرامی داشته می شود. امّا از قربانیان دیگر کسی نامی هم نمی برد.

دست کم در مورد این قربانیان هم خبر و هم گزارش منتشر می شود.

بله، اما نه درباره ی آنانی که پیش از این کشته شده اند، یا هم اکنون بی آنکه مورد اصابت بمباران قرار گیرند، از پای در می آیند. این لشکرکشی بزرگ ابعاد به منطقه که چهار ناو هواپیمابر و واحدهای نظامی مختلف را در بر می گیرد، حتی پیش از شروع به اصطلاح ضربه ی متقابل هم، وضعیتی را ایجاد کرد که روزانه به مرگ شهروندان افغانی منجر می شده است. چرا که میلیون ها انسان از بچه و زن گرفته، تا سالخوردگان در حال فرار و آوارگی اند. لذا مرگ و میر، قبل از شروع عملیات هم بوده است و این طور نیست که ما حالا باید از بابت آنها دچار بیم و نگرانی شویم.

اما این تهاجم نظامی انگیزه ی مشخصی دارد و آن هم عبارت است از حملات تروریستی به نیویورک و واشنگتن، به این ترتیب آیا نمی توان امریکا و متحدانش را در انجام این تهاجم محق دانست؟

ملت امریکا در نتیجه ی اقدامات تروریستی مزبور به گونه ای بی سابقه، مورد ظلم و بی عدالتی واقع شده است، لذا این اقدامات را بدون اما و اگر باید محکوم کرد. با این حال سیاست دولت امریکا باید کماکان آماج انتقاد باقی بماند. از این رو، من با بازماندگان قربانیان ترور احساس همدردی می کنم، اما کسی نمی تواند مرا وادارد که با سیاست دولت امریکا نیز همبستگی و تفاهم داشته باشم. من با هیچ دولتی حتی با دولت خودمان هم ابراز تفاهم نمی کنم. در این مورد باید کاملاً تفاوت قایل شد.

شما چه اتهامی را متوجه دولت امریکا می دانید؟

بن لادن و مجاهدان دیگر دست پرورده ی سازمان سیا هستند و با پول آن تعلیم و تربیت یافته اند. چنین کاری تنها و تنها در راستای تحقق اهداف امریکا انجام گرفت