پاورپوینت کامل ظرفیت سنجی نگاه دینی در سینما ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ظرفیت سنجی نگاه دینی در سینما ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ظرفیت سنجی نگاه دینی در سینما ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ظرفیت سنجی نگاه دینی در سینما ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

یافتن پاسخ برای پرسش اساسی «اندازه ی ظرفیت سینما برای پذیرش نگاه دینی»، می تواند شالوده های وجودی سینمای دینی را تحت تأثیر قرار داده و در همان گام نخست به تکلیف ما در مورد نسبت دین و سینما تعین ببخشد.

برای تأمل درباره ی تناسب ظرفیت سینما و نگاه دینی لازم است که ابتدا به یک سؤال اصلی و مهم پاسخ بگوییم: به طور کلی آیا «نگاه دینی» مظروف و «سینما» ظرف است؟ آیا چنین نسبتی میان این دو برقرار است یا این که این دیدگاه از ریشه دچار اشتباه معرفتی می باشد؟ به طور کلی آیا سینما در نفس خود دارای محتویاتی است که با دین سنخیت ندارد؟ آیا سینما وسیله ای است که خود نیز نوعی پیام است و این پیام ذاتا با معنای مدرنیت همگن است و با نگاه دینی غیریت دارد؟

البته در حین اندیشیدن به این وجوه، باید بدانیم که ظرفیت سینما یعنی چه؟ و چه عناصری به آن معنا می بخشند؟ علاوه بر این، نگاه دینی باید برای ما تعریف روشن و دقیقی داشته باشد. تنها با این اندیشه ی روشن و تعاریف سنجیده است که سؤال ما حکم این جمله را ندارد: «آیا یخچال توان گرم کردن این سالن را دارد؟» اگر بدانیم یخچال وسیله ای است که برای ایجاد برودت و خنک نگاه داشتن موادی که در آن نهاده می شود به کار می رود، پیش از هر تلاشی برای پاسخ به توان گرم کردن این سالن خواهیم گفت: اساسا این سؤال نادرست است.

بنابراین، بهتر است که پیش از هر تلاشی برای یافتن پاسخی کلی، جست وجو کنیم که ظرفیت سینما را چه چیزی معین می کند؟

اصولاً ظرفیت سینما، از ظرفیت عناصر اصلی و تشکیل دهنده ی آن خارج نیست، به عبارت دیگر ظرفیت سینما به این عناصر وابسته است: ۱ ـ ظرفیت نظام نشانه های تصویری. ۲ ـ ظرفیت نشانه های حرکتی که به قولی جدا دانستن آن از نظام تصویر یکی از مهم ترین گام های نشانه شناسی در سینما است. ۳ ـ نظام نشانه های زبان شناسانه ی گفتاری و کلامی. ۴ ـ نظام نشانه های نوشتاری در متن فیلم از آغاز تا پایان. ۵ ـ نظام نشانه های آوایی غیر زبانی (اصوات و صداها).

۶ ـ نظام نشانه های موسیقایی.

امّا نگاه دینی را چگونه می فهمیم؟ کلی ترین تعریفی که نگاه دینی را در بر می گیرد و آن را از نگاه غیر دینی باز می شناساند، کدام است؟ کلی ترین مرز اولیه به این مربوط است که نگاه دینی در موجودیت و هستی هر شی ء در هر مرحله، نوعی تجلّی وجود متعال و ناب را مشاهده می کند که گوهر وجودی همه ی هستی و جهان را می سازد و هر چیز موجود در وجودش، جز آن منشأی ندارد. همه ی حقایق جهان چیزی جز تجلیات اسما و صفات آن وجود ناب نیست. چنین نگاهی به اشیا نگاهی دینی است و زمانی که بر شناخت اسلامی استوار باشد، نگاه اسلامی خواهد بود.

حال دوباره می توان به پرسش اولیه بازگشت. آیا آن شش نظام تعریف شده ـ به منزله ی ارکان ظرفیت سینما ـ توانایی حمل این نگاه دینی معرفی شده را دارند؟

از دو جهت پاسخ این سؤال می تواند منفی باشد: نگاه اول معتقد است که «سینما یکی از محصولات تکنولوژیک تمدن کنونی وسکولار غرب است، به همین دلیل هرگز نمی توان حقیقت آن را مجرد از مجموعه ی کلی تمدن غرب شناسایی کرد. «غرب» دارای نوعی وحدت و کلیت است و غفلت از این معنا، بدون تردید غفلت از حقیقت تاریخ و کیفیت تحقق تاریخی اشیا و وقایع می باشد». نگاهی که شجره ی تمدن غرب با ریشه ی مدرنیته را پدیده ای گسسته از نگاه و معرفت وحیانی و خداانگاری می داند، طبیعتا این نگاه، محصول تکنولوژیک آن تمدن را بی تناسب با نگاه دینی خواهد پنداشت، زیرا «مقبولیت عام تکنولوژی در آن است که می تواند از عهده ی تأمین حوایج حیوانی انسان به خوبی بر آید و این توجه کافی است که فطرت الهی انسان در محاق واقع شود؛ گذشته از آن که عادات و تعلقاتِ همراه با آن، رفته رفته فطرت الهی انسان را در گورستان هواهای نفسانی دفن خواهد کرد». سینما هم، چون یک تکنولوژی بازتاب دهنده ی روح مدرنیته است، در صدر شمول تعریف بالا قرار خواهد گرفت که نقش آن تأمین حوایج حیوانی است و لذا تصویر نیازهای مادی قلمداد خواهد شد.

اما نگاه دوم از این مرز عبور می کند. براساس این نگرش، اگر چه انسان می تواند در تفسیر حقایق، رویدادها و عینیات همواره در معرض لغزش قرار گیرد، لیکن توانایی ها، اکتشافات، اختراعات و علم انسانی در هر حال چیزی جز تجلّی توانایی ها، اسما و در این جا علم و خلاقیت الهی نیست که در طول آن حقیقت گوهرین و ناب پدیدار شده، رشد یافته و گوشه ای از آن منبع لایزال است.

دانش یک پزشک در نگاه سکولار، گسسته از معنویت و علم الهی فهم می شود، در حالی که در اصل و حقیقت چنین نیست و علم پزشکی جهان مدرن با همه ی هم بستگی اش با کلیت مدرنیته وهمه ی حیثیت انسانی لغزنده و آمیخته به خطایش، تا جایی که حاوی حقیقت علم است تجلّی اسم «العلیم» خداوند می باشد. اختراع دوربین و سینما توگراف و رشد قابلیت عقل ابزاری انسان برای ثبت تصویر متحرک نیز، با همه ی هماهنگی خود با تمرکز حسی انسان مدرن بر موجودیت مادی اشیا، ذاتا موهبتی الهی است و از خلال واقعیت، تصویر واقعیت و واقعیت تصویر مخاطب را به اعتراف وا می دارد که فیلم،