پاورپوینت کامل فروید، صهیونیسم و وین ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فروید، صهیونیسم و وین ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فروید، صهیونیسم و وین ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فروید، صهیونیسم و وین ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

مترجم: محمود صدوقی

این مقاله شرح یک حکایت عبرت آموز است؛ بیان تجربه ای عجیب که اگرچه کاملاً شخصی است، اما توجه مطبوعات و اذهان عمومی را به شدت به خود جلب کرده است. من غالبا از شرح تجارب شخصی ام کناره می جویم، اما این بار می خواهم بر خلاف گذشته عمل نمایم؛ به این دلیل که می بینم همین حادثه ی شخصی دست خوش چه تحریف عجیبی شده است و نیز به این دلیل که بیان چنین تجربه ای می تواند زمینه ی عمومی آن را آشکار کند؛ منظور من مسأله ی چالش میان فلسطین و اسرائیل است.

داستان از اینجا شروع می شود که در اواخر ماه ژوئن و اوایل ماه ژوئیه ی «سال ۲۰۰۰»، برای دیدار دوستان و آشنایان به لبنان مسافرت کردم. در آنجا دو سخنرانی نیز ایراد نمودم. مانند بیشتر عرب ها، من و خانواده ام مایل بودیم به جنوب لبنان برویم و «کمربند امنیتی» را که بیست و دو سال در اشغال اسرائیل بود و اکنون توسط نیروهای مقاومت اسلامی لبنان آزاد شده بود، از نزدیک ببینیم.

این دیدار در روز سوم ماه ژوئن صورت گرفت که بیشتر از یک روز هم طول نکشید. طی این مدت کوتاه از زندان مخوف و بدآوازه ی «الخیام» دیدن کردیم که اسرائیل آن را در سال ۱۹۸۷ ساخته بود و بیشتر از هشت هزار زندانی را در آن شکنجه کرده بود. سپس به نقاط مرزی رفتیم که اسرائیل، به تازگی از آنجا عقب نشینی کرده بود و بر خلاف روزهای نخستین آزادسازی که این مناطق انباشته از جمعیت بود ـ و مردم به شادی و پرتاب سنگ به طرف حد فاصل میان اسرائیل و لبنان می پرداختند ـ در آن روز جز تعداد اندکی از دیدارکنندگان کسی در آن جا حاضر نبود. به طور کلی در منطقه هیچ اثری از اسرائیلی ها، سربازان و حتی مردمان عادی دیده نمی شد.

در آن جا بیش از ده دقیقه توقف نکردیم. اما بدون این که متوجه بشوم، تصویری از من گرفته شد که مرا در حالی که سنگ کوچکی در دستم بود و با دوستان دیگر به طرف سیم خاردارها پرتاب می کردیم، نشان می داد. مطمئنا به طرف کسی یا چیزی نشانه نرفته بودیم، زیرا چنانکه گفتم تا آن جا که چشم می دید، منطقه خالی از هر جنبنده ای بود.

دو روز بعد تصویر من در مطبوعات اسرائیل و کشورهای غربی چاپ و منتشر شد، البته به همراه گزارش هایی که مرا تروریست و خشونت طلب معرفی می کردند؛ از همان شیوه های رایجی که سازمان های تبلیغاتی صهیونیست برای خدشه دار کردن چهره ی آدم ها به کار می برند. به نظر من در این جا دو مغالطه ی اساسی وجود دارد: نخست این که من، حداقل «هشت کتاب» درباره ی فلسطین نوشته ام و در همه ی آن ها مردم فلسطین را به مقاومت در برابر اشغالگران صهیونیست فراخوانده ام، با این همه پیوسته بر ایجاد نوعی هم زیستی مسالمت آمیز میان فلسطینی ها و یهودیان اسرائیل تأکید کرده ام. البته به شرط این که اسرائیل از آزار و تجاوز به فلسطینیان دست بکشد. کتاب های من در سراسر جهان به بیش از سی و پنج زبان مختلف ترجمه و منتشر شده اند؛ این بدان معناست که مواضع و دیدگاه های من برای همگان روشن و مشخص است.

اکنون که صهیونیست ها متوجه شدند، نمی توانند به نقض و ابطال سخنان و دلایلی که ارایه کرده ام، بپردازند و هم چنین نتوانستند از رسیدن کتاب ها و نوشته هایم به شمار روزافزون خوانندگانم جلوگیری نمایند، به شیوه های مذبوحانه ای متوسل شدند. برای مثال دو سال پیش یک وکیل اسرائیلی ـ امریکایی را اجیر کردند که دهه ی نخست زندگی مرا مورد بررسی و مطالعه ی دقیق قرار دهد. تا از آن طریق بتواند، اثبات کند که من، به رغم این که در قدس متولد شده ام، هیچ وقت در آنجا زندگی نکرده ام. هدف اصلی آنان این بود که مرا به عنوان کسی معرفی کنند که قصد دارد، دیگران را بفریبد و زندگی شخصی خود را به گونه ای دیگر جلوه دهد و بدین وسیله بتواند، حق بازگشت به سرزمین مادری خود را مطالبه نماید. دلایلی که ارایه داده بودند، سست و بی پایه بود، تا آن جا که آنان حتی قانون شومِ اسرائیل را فراموش کردند که به تمام یهودیان، در هر نقطه از جهان که باشند، اجازه ی ورود به سرزمین های اشغالی را داده است؛ خواه اسرائیل را پیش از این شناخته باشند و خواه به طور کلی از آن بی اطلاع باشند.

علاوه بر این، روش ها و شیوه های این وکیل آن قدر واهی و بی اساس بود که بسیاری را وا داشت علیه او مقالاتی بنویسند. حتی اکثر مطبوعات از چاپ و نشر این مقاله سرباز زدند؛ به جز یک مجله که سردبیر آن به صراحت اعلام کرد این خزعبلات را منتشر کردم تا به مشروعیت و مقبولیت ادوارد سعید خدشه وارد شود. البته اظهارات وی درست بود، زیرا من خوانندگان و طرفداران زیادی دارم، اما عجیب این که او به جای تسویه حساب با شخص من، به مقابله با تمام مردم فلسطین برخاست و مطالبه ی حق بازگشت آنان را سست و بی پایه معرفی کرد. در همین اثنا قضیه ی پرتاب سنگ از طرف من مطرح شد. مغالطه ی دوم درست از همین جا نشأت می گیرد: چنان که می دانیم اسرائیل طی بیست و دو سالی که لبنان را اشغال کرده بود، مرتکب جنایت های فجیعی گردید؛ روستاهای زیادی را به طور کامل تخریب کرد، صدها نفر از مردمان عادی را به شهادت رساند و مزدوران خود را بر لبنان حاکم نمود تا مردمانش را چپاول کنند و تحت وحشیانه ترین آزارها و شکنجه ها قرار دهند، که زندان «الخیام» گواهی بر این مدعا است. با این همه، تبلیغات صهیونیستی با پشتیبانی تبلیغات فاسد غرب کوشیدند، سنگ پرانی ساده ی مرا بزرگ نمایند. تا آنجا که از من، چهره ای خشونت طلب و تشنه ی خون یهودیان ترسیم نمودند. در حالی که رسانه های تبلیغاتی وضعیت و شرایط رفتار ساده ام در آن روز را به کلی نادیده گرفتند، زیرا من هیچ کاری انجام نداده بودم و فقط به مکانی خالی از اسرائیلی ها سنگی را پرتاب نمودم، بدون این که مزاحم فرد یا قصد آزار کسی را داشته باشم. و عجیب تر آن که صهیونیست ها به همین مقدار هم بسنده نکردند و حمله ی دیگری را علیه من تدارک دیدند و کوشیدند تا مرا از دانشگاهی که بیش از سی و هشت سال در آن تدریس می کنم، اخراج نمایند. در این حمله ی تبلیغاتی مقالات و یادداشت های متعددی را در مطبوعات به چاپ رساندند و نامه های توهین آمیز زیادی برای من فرستادند و حتی مرا به قتل تهدید کردند، تا از این طریق مرا بترسانند و زبانم را ببندند. با این همه، در پایان، این تلاش همه جانبه و در عین حال احمقانه که می کوشید رفتار ساده ام در آن روز را با تمام زندگیم پیوند دهد، نافرجام ماند. البته این امر، ثمره ی همبستگی و همدلی همکاران من و عده ای دیگر بود. مهم تر از آن، دفاع جانانه ی مدیریت دانشگاه از من به خاطر داشتن آزادی بیان و عمل بود. هم چنین تاکید آنان بر این نکته که حمله ی تبلیغاتی صهیونیست ها علیه من سابقه ای طولانی دارد و به حادثه ی پرتاب سنگ که آن نیز عملی مشروع و از مصادیق آزادی عمل محسوب می شود، محدود نمی گردد، بلکه معارضه و هجوم صهیونیستی، برخاسته از دیدگاه ها، فعالیت های سیاسی و مبارزه ی من علیه سیاست های اشغالگرانه و ظالمانه ی اسرائیل می باشد.

اما مسأله به این جا ختم نشد، بلکه سریال مذکور قسمت پایانی نیز داشت که بسیار فضاحت بارتر و غم انگیزتر بود. در واپسین روزهای ماه ژوئیه رییس «انجمن و موزه ی آثار فروید» در وین، در تماسی از من خواست که به عنوان سخنران در نشست سالانه ای که درباره ی فروید در ماه مه سال ۲۰۰۱ برپا می شد شرکت کنم. من نیز پذیرف