پاورپوینت کامل دین و قومیت در بالکان ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دین و قومیت در بالکان ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دین و قومیت در بالکان ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دین و قومیت در بالکان ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

به نظر می رسد که دین در شبه جزیره ی بالکان، نقش بسیار مهم تری را نسبت به زبان در روند ایجاد قومیت ایفا کرده است. بر اساس دین است که صرب ـ کروات زبانان در سه جامعه ی قومی، از یکدیگر جدا شده اند. و به همین دلیل، ملیت بوسنیایی ظهور یافت که هویت خویش را از اسلام اخذ کرده، و خود را آشکارا از کروات های کاتولیک و صرب های ارتدوکس متمایز می نماید. از آغاز قرن نوزدهم، با استقرار دولت های ملی در بالکان، تلاش های فراوانی صورت گرفت تا دولت های مسیحی پیش از دوران عثمانی مجددا به وجود آیند. (در آن زمان) با بیرون راندن اقلیت های نژادی و دینی، یا با همگونی اجباری آنان، جمعیت منطقه از نظر نژادی متجانس شد. مسلمانان بالکان، خصوصا مسلمانان ترکیه به طور اخص قربانی این سیاست شدند.

به طور کلی فرض این است که در شبه جزیره ی بالکان، دین و جامعه ی اسلامی بیش تر از زبان نقش تعیین کننده ای در ساختار ملیت داشته است. یوگسلاوی سابق از جمله مصادیق این سخن ما است. در بخش مرکزی بالکان شرقی ـ که یوگسلاوی سابق قرار داشت ـ به زبان اسلاو جنوبی تکلم می شود که تا همین اواخر، زبان صرب ـ کروات یا بالعکس خوانده می شد. در قرن نوزدهم، لهجه های بسیار شبیه به هم صرب ـ کروات در یک قالب ادبیات زبانی ریخته شد که هدف از آن، ایجاد «وحدت» در بین ملت یوگسلاوی، یا اسلاو جنوبی در برابر بسیاری از دشمنان آنان (ژرمن ها، مجارها و ترک ها) بود.

با این وجود، در همین ایام، در جامعه ی صرب ـ کروات زبان، هویت های ملی بر اساس دین ظهور یافتند، یا بهتر است بگوییم: پیدایش جوامع قومی دقیقا مقارن با ظهور جوامع دینی بود. کاتولیک های صرب ـ کروات زبان، که در امپراتوری های «بسبورگ» زندگی می کردند، خود را کروات می نامیدند، در حالی که صرب ـ کروات زبانان ارتدوکس که در امپراتوری های بسبورگ، عثمانی و ایالت مستقل صربستان پراکنده بودند، خود را صرب تلقی می کردند.

پیدایش خود آگاهی ملی بوسنیایی، در میان صرب ـ کروات زبانانِ مسلمان، اندکی پس زده شد؛ این امر دو علت عمده داشت: اول این که صرب ها و کروات ها تلاش می کردند تا حداقل از لحاظ فکری، ملت بوسنی را در جوامع قومی خود تحت عنوان مسلمانان صرب یا کروات هضم کنند. و دوم این که ملت بوسنی، تعلق خود به جوامع مسلمان را بسیار مهم تر از تعلق به جوامع دیگر تلقی می کردند. ملی گراهای یوگسلاوی که تلاش داشتند، ملت یوگسلاوی واحدی را ایجاد کنند، تمایل داشتند که اختلافات دینی را میان بوسنیایی ها، کروات ها و صرب ها به حداقل برسانند، همان گونه که در برابر روند ایجاد وحدت بین اسلاو زبانان جنوب موانعی را به وجود آوردند.

با این وجود، در قرن بیستم، به خصوص در سال (۱۹۱۸م) پس از تشکیل قلمروی مرکب از صربستان، کرواسی و استووِنی (در سال ۱۹۲۹ م مجددا یوگسلاوی نام گذاری شد)، در نتیجه صرب ها قدرت سیاسی و نظامی را در انحصار خود درآورده و از نظریه ی ملت و دولت واحد و اسلاو جنوب فاصله گرفتند و زبان مذهب کاتولیک، به عنوان زبان برجسته ی ملت کرواسی در مقابل صرب ها قد علم کرد. طی جنگ جهانی دوم، پس از تلاش بی ثمر و تا حدی رسوا کننده، جهت ایجاد دولت مستقل کرواسی با حمایت آلمانِ نازی، کرواسی مجددا به یوگسلاوی پیوست که در سال (۱۹۴۴م) به صورت دولت فدرال کمونیستی در آمده بود.

سرانجام در سال (۹۹۱م) کرواسی به هدف خویش دست یافت و در همین سال بود که جمهوری کرواسی به صورت بین المللی رسما پذیرفته شد.

ملیت بوسنی

پس از جنگ یوگسلاوی، ایجاد جامعه ی ملی بوسنیایی به سرانجام رسید. پذیرش رسمی ملیت بوسنیایی در سال (۱۹۹۶م) با نام گذاری نسنجیده ی مسلمانان به مفهوم نژادی این کلمه، عمدتا ناشی از نیاز به جامعه ای ملی بود که نمایندگان آن، موازنه را بین تجزیه طلبی کرواسی و فزون طلبی صربستان در سطح دولت فدرال و دولت جمهوری بوسنی و هرزه گووین ایجاد می کردند.

با این حال، این امر به معنای آن نیست که ملت بوسنی ظهور تصنعی داشته است؛ زیرا هم اکنون بوسنیایی ها یک جامعه ی ملی بسیار متمایزی را ایجاد کردند که با اسلام خود را معرفی می کنند، درست مثل کروات ها و صرب ها که به ترتیب خود را کاتولیک و ارتدوکس می نامند. در واقع تأثیر عملی همین پافشاری های کروات ها و صرب ها بر تعلقات دینی، به عنوان رکن اساسی هویت ملی باعث شد که بوسنیایی ها از تلقی خود به عنوان صرب یا کروات مسلمان دست بردارند، چه این که هم صرب ها و هم کروات ها همیشه تلاش می کردند تا این باور را در بوسنیایی ها به وجود آورند.

اگر ارتدوکس بودن، مبنای صرب بودن است، چگونه احتمال دارد که مسلمانان صرب باشند؟ علاوه بر این، همان طور که کروات ها ملت خود را بخشی از تمدن غربی می پندارند و صرب ها وابستگی به ارتدوکس اسلاو اروپای شرقی را در ذهن می پرورانند، بوسنیایی ها نیز ملت خود را جزیی تمام عیار از خانواده ی عظیم جهان اسلام با آن قدمت و سنت های فرهنگی غنی تلقی می کنند که هویت ملی بوسنیایی را تشکیل می دهد.

در شبه جزیره ی بالکان، دین به طور کلی ارتباطی با دین داری و تدین ندارد. طی چهل سال حاکمیت کمونیستی، حضور کلیسا و مسجد بسیار کم رنگ بود. تجدید حیات دینی دهه ی اخیر اصولاً نتیجه تمایل مردم به این سو بود که وابستگی خود را به جامعه ی نژادی و ملی مورد نظر خود ابراز دارند؛ زیرا دین جزء اساسی هویت ملی محسوب شده و حضور کلیسا و مسجد به نظر می رسد که نمایش خود آگاهی ملی باشد. البته روحانیان، اعم از کاتولیک، ارتدوکس و مسلمان، این فرصت را مغتنم شمرده اند، تا موقعیت خود را در جامعه تثبیت کرده و کم و بیش وجاهت رسمی و ملیت خود را به د