پاورپوینت کامل خاطرات بصری تولد یک جمهوری ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاطرات بصری تولد یک جمهوری ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاطرات بصری تولد یک جمهوری ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاطرات بصری تولد یک جمهوری ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

به یاد مهم ترین عکاس روزهای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس: بهمن جلالی

می توان گفت که حافظه تصویری نایاب تصاویر روزهای انقلاب اسلامی و تولد جمهوری اسلامی و دفاع بزرگ از آنِ بهمن جلالی است. او تکان دهنده ترین عکس های انقلاب اسلامی ثبت کرده و در جهان، عکس های او از مهم ترین تصاویر زیبای تولد انقلاب اسلامی در قرن بیستم به حساب می آید.

آنچه را که او برای انقلاب اسلامی ثبت کرده – از منظر مردم شناسی انقلاب – همچون تاریخ رویدادهای زنده بر لبه مرگ و سیمای انسانی یک مبارزه بزرگ اهمیت یکتا دارد. این نوشته می کوشد تا ارزش های بی نظیر عکاسی او را فراتر از سطوح تبلیغی رازگشایی کند.

این نوشته را به خواندن عکس های یک کتاب عکس اختصاص داده ام، که طی آن همچون عنوان کتاب، عکس و عکاس یکی می شوند: »بهمن جلالی« می شوند. نوشتن درباره یک »کتاب / انسان« چقدر مجاز است؟ بدیهی است یک کتاب تنها یک ردّپا از همه اثرهای وجودی یک آفرینشگر است، پس ما چگونه می توانیم انسان را کتاب کنیم؟ بهمن را کتاب کنیم و در کتابی از او، جهانش را بفشریم و تأویل مان را بازنمایی همه وجود زنده اش بینگاریم؟ هرچند که نام کتاب »بهمن جلالی باشد و من البته در اینجا صرفاً با عکس هایش کار دارم و نه با نوشتارها و گفتارهایش، می خواهم بگویم: حتی در اولین عکسِ کتاب بهمن جلالی، می توان سیمای وسیعی از موجودیت او را حدس زد. عکسی که متعلق به او نیست، گواه آورده شده و او چون یک Ready Made آن را از آنِ خود کرده و من در باره رابطه آن عکس با عکس، با آغاز عکاسی در ایران، با اولین عکاس ایرانی، با عکاسی بهمن جلالی و با خود بهمن جلالی حرف ها دارم.

× × ×

کتاب بهمن جلالی، شامل نوشتار و عکس های دوره های مختلف عمر است. گاه گویی، یک الهام آنان را که سفر ابدی در پیش دارند، وادار می کند تا چیزی تدارک ببینند که حافظِ میراث آنهاست. این کتاب از چنین حیثیتی برخوردار است. چیزی پیشامرگ، ثبت کننده زندگی، که میراث بهمن جلالی است.

× × ×

نوشتارها، مصاحبه ها و صحبت ها درباره عکس های اوست، پس سؤالات مصاحبه کننده و مقالات دیگران پرسش ها و مطالب تماشاگران و مخاطبان عکس های جلالی (هرچند حالا مخاطب آگاه و منتقد درباره آنها نوشته یا سؤال کرد) و عکس ها و پاسخ های بهمن جلالی، حرف های دیداری و شنیداری بهمن جلالی است. بدیهی است که گفتارها و نوشتارها، خواندنی است و با ترجمه می توان به آنها دست یافت (به انگلیسی منتشر شده اند).

اما چیزی که برای ما اهمیتی ویژه دارد، همان عکس هاست. و اولین عکس در آغاز کتاب در میان مطالبی است که در مورد آغاز عکاسی در ایران چاپ شده، که این عکس متعلق به بهمن جلالی نیست، عکس از Krziz است. تصویر ناصرالدین شاه، البته به گفته اعتماد السلطنه در اواخر سلطنت محمدشاه امیر ریچاردخان روی بشقاب های نقره، تصویر عکاسی شاه را ثبت کرد. و اوایل سلطنت ناصرالدین شاه، وقتی که مدرسه دارالفنون تأسیس شد، میر کریتسیس اولین عکس ها را روی کاغذ عکاسی کرد. عکسی که کتاب بهمن جلالی را آغاز کرده با عکس، یا آغاز عکاسی در ایران، اولین عکاس ایرانی ناصرالدین شاه، با خود عکاسی بهمن جلالی و با خود بهمن جلالی ارتباطی عمیق و باورنکردنی دارد.

اکنون سؤال این است که آیا گزینش این عکس با همه آگاهی بهمن عجین بوده؟ آیا این تأویل ماست که بر عکس ها، نگاه و آگاهی مان را بار می کند؟ آیا هرمنوتیک مدرن، ظرفیتی برای خود متن جهت ظهور نیروی تأویل پذیری و لایه های ضمنی قایل نیست و هر عکس و متنی ارزش گفتگو دارد؟ و اگر هم چنان گفتنی در برابر عکسی یا کتاب عکسی پیش پا افتاده درگیرد، به مضحکه ای بدل نخواهد شد؟

نه! به نظرم حتی یک انتخاب، حاوی هوش خلاق یک عکاس و بخشی از جهان اوست، و لو اینکه عکس از آنِ او نباشد و برای شروع عکس های او در کتابی باشد که اتفاقاً نامش با نام عکاس یکی است: بهمن جلالی.

چرا عکس نخت مجموعه آثار بهمن جلالی، کتابی که دربردارنده عکس های خانه هدایت، روزهای آتش و خون، آبادان شهر سوخته، معماری کویر ماهی گیران میکس های قمری، و red ,Image of Smagination است (که دوست دارد به جای تصویر خیال، سرخ) اینجا »عکس خیال، سرخ« بر گردانمش« این همه اهمیت دارد؛ زیرا در این کتاب عکس مذکور به جزیی از جهان عکس های بهمن جلالی و به پاره ای از عکاسی او و وجود زنده او بدل شده و آن را نمایندگی می کند و باید با تأویل و واگشایی آن دروازه ای برای ورود به جهان کتاب بهمن جلالی و بهمن جلالی بازگشود. عکسی که همزمان مستند، و یک استعاره، یک تمثال و یک وجهه عمومی، یک شمایل و تصویر ذهنی، یک تصویر و صور خیال، یک نقش عکاسانه و یک ایماژ، یک مظهر و نماد و یک مثال بارز بدل شده است.

عکس، تصویری از ناصرالدین شاه است، که نشسته و درباریان پشت سرش ایستاده اند، زمینه دیوار پشت سر عکس ها پوشانده و در سمت چپ عکس، آیینه ای قدی است و سوژه عکس در آن بازتاب یافته و ما جهت معکوسش را در آیینه می بینیم. این عکس استوایویی چه نوک تیز و به قول »بارت« چه پانکترم خراشنده ای دارد که ما را به تأویل، مشتاق می سازد؟ آن چه چنین مرتبه ای را به عکس می دهد تنها ارزش آنتیک و سندیت مهم و قدیمی اش نیست، بلکه درست به خاطر قرارگرفتن در آغاز کتاب، مجموعه عکس های یک عمر بهمن جلالی است.

بهمن جلالی عکاسی است که در تاریخی مشحون از فراموشی و عدم استناد، کوشیده تا تصویرهای مستندی از زندگی و بزرگ ترین رخدادهای زمانه اش را فراهم آورد و گواه آن باشد. امروز وقتی به عکس های مستند او از انقلاب و جنگ می نگریم، پیش تر اوقات او را نه صرفاً یک گزارش گر رخداد، بلکه یک چشم تیزبین می بینیم که باورکردنی ترین شکل، چیزی را با ما در میان می نهند که »چیز دیگر« است، حاصل یک مشاهده یکتا که به انبوه تسلیم نمی شود. با آن ها همراه است، یا آنها بر لبه مرگ راه می رود، اما چشمش را نبسته و دکمه را فشار نداده، بلکه نگاه کرده و دیده است. این عکاس؛ یعنی بهمن جلالی، سپس به یک مضموم آرتیستیک، میکس در عکاسی، می گردد و این میکس، یک کولاژ ساده نیست، بلکه تفکر عالم نور و مثالی در پس آن روایت می شود. که عمیقاً ایرانی و ضمناً حاوی ساختارزدایی و بازخوانی نو از یک نگاه سنتی و انطباق اش با رخدادهای معاصر است. و من درباره این جنبه عکس های قاجاری او بیشتر سخن خواهم گفت. اما گویی همین عکس پادشاه قاجار و آن آینه بوده که بعدها در پایان عمر بهمن جلالی، فکر بازتاب های به جا مانده در آینه را در ذهنش جرقه زده و به مجموعه عکس های قاجاری ختم شده است.

ایده بهمن در آفریدن آن عکس ها، ایده ای اتفاقی نیست، بلکه یک خودآگاهی فرهنگی ریشه دار است که به ذهن او خطور می کند و وقتی انسان نگرنده در آینه، از روبروی آینه می رود، تصویر او هم محو می شود، اما گویی روح تصویر در ذهن آینه ثبت می شود و می ماند، این عالم خیال و مثال عرفانی در مورد عکس به ایده بازتاب ها ختم شده و آن قدر برایم هیجان انگیز بوده که کاملاً آن را درک کرده ام؛ زیرا بهمن و عکس یک ارتباط درونی، باطنی و زنده داشته اند. در چشم بهمن عکس ها روح دارند، ما همه عکس را جسمانی ترین ثبت از شی ء می دانیم، یک ماشین بی روح از سطح هر شی ء تصویری بر سطح دو بعدی ضبط می کند. نام مقاله »روح ماشینِ بی روح بازتاب ها در عکس های بهمن جلالی« هم کوشش مدرن و مستدل سازی هوشمندانه ای است برای همین تفسیر عینیت گرا. اما عکس ها چیز دیگری می گویند، آنها خود نه صرفاً به دلیل رفلکس ها، بلکه ماهیت مستقل خود، روح دارند و ایده آینه که با تفکر ایرانی ملکوت نزدیک است و بیش از هر پدیده ای متضمن شی ء برزخی یا روح و عالم روحانی است، از همین رو، کارهای آخرِ جلالی اهمیت می یابد و او با میکس به یک تلقی آرتیستیک در عکاسی ایرانی می رسد، که با همه هستی، فرهنگ، نگاه و تفکر ریشه دار ما پیوند خورده و مبین همان نیروی عظیم و مثبت »این آن دیگر« است که آن را الگوی قانع کننده تری از »نه این نه آن« برای توصیف نیروها و انگیزه های حیات مند و روح ایران و شکل هستی و باشندگی اش حتی هزاره های متمادی می دانم.

اکنون، اولین عکس کتاب، به طور قانع کننده تری، اهمیت اش را بازمی گوید، قاجار، عکس به مثابه سوژه عکس و تأکید بر عکس، اولین عکاس، آینه، و تأکید بر بازتاب و رابطه آنچه در آینه به جا مانده، با هنر عکاسی، و یک شاه مستبد که در همان حال که »این« است، »آن« هم هست:

مسحور تمدن مدرن، و گشاینده راه ورود عکاسی به ایران که بسیاری از عالمان بزرگ دینی در ابتدا آن را حرام می دانسته اند و…. و اینها یعنی گردآمدن اکناف و جغرافیا و ابعاد وجودی، نگاه و تفکر بهمن جلالی! این است که این عکس چنین با قدرت از آن کتاب او و در واقع از آنِ او می شود و اصلاً اهمیت اش را در این کتاب به نحو دیگری باز می آفریند. البته حتی در اینجا هم ارزش آن به عن