پاورپوینت کامل ملاصدرا، بینش انتقادی و تاملات سیاسی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ملاصدرا، بینش انتقادی و تاملات سیاسی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ملاصدرا، بینش انتقادی و تاملات سیاسی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ملاصدرا، بینش انتقادی و تاملات سیاسی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی، مشهور به صدرالمتألهین، با تألیف اثر بسیار

مهم خود «الحکمه المتعالیه فی اسفار العقلیه الاربعه» و نظام و قوام بخشیدن به حکمت

متعالیه، به اوج حیات پربار علمی خود دست یافت، که این مسئله نشان دهنده سعی و

تلاش طاقت فرسایی است که او برای بسط دانش، به ویژه فلسفه از خود بر جای گذارد.

البته این سعی و تلاش مداوم ملاصدرا با تب و تاب ها و تبعید خودخواسته وی همراه شد،

چرا که رقابت ها و حسادت های معمول میان عالمان ظاهربین و عالمان باطن بین از یک

سو و شرایط اجتماعی، سیاسی و مذهبی زمانه از سوی دیگر و هم چنین وضعیت روحی

جستجوگر، ناآرام و پرتلاطم صدرالمتألهین، از جمله دلایلی است که موجبات پذیرش

تبعید خودخواسته از سوی وی را فراهم آورد.

البته از میان دلایل پیش گفته جهت تبعید خودخواسته صدرای شیرازی، وجود

حسادت ها و رقابت ها در میان طیف های مختلفی از عالمان زمانه، در صدر قرار دارد؛ زیرا

برجستگی های علمی صدرالدین در علوم مختلف سرآمد بودن در دانش های معمول، و به

ویژه نوآوری ها و ابداعات او در مسائل فلسفی و الهیاتی و مشی متفاوت فلسفی وی در

دوره صفویه، او را در معرض مخالفت ها و حسادت هایی قرار داد که در نهایت برای او

دردسر ساز شد، چرا که او در آثار خود به نقل و نقد و تحلیلِ جریان هایی از عالمان پرداخته

که در زمانه وی می زیسته اند. در این میان ملاصدرا بیش از همه به دو جریان از عالمان

ظاهربین و باطن بین می پردازد: او، که به نظر می رسد خود را در شمار عالمان باطن بین

جای می دهد، نقدهای تند و تیزی را متوجه عالمان به اصطلاح ظاهربین و حتی

عارف نمایان کرده است. انتقادهای صدرای شیرازی بر این جریان از عالمان زمانه، که

طیف گسترده ای از عالمان، به ویژه فقها و صوفیان را نیز در بر می گیرد، در شرایطی رخ

داده که همزمان پدیده اخباری گری نیز در حال نشو و نما بوده است. در این میان، چون

صدرا به خوبی دریافته بود که با حضور گسترده این طیف در حوزه های علمی و عمومی و به

ویژه حضور رو به رشد عالمان اخباری در دستگاه سلطانی، امکان تداوم حیات عقلی-

فلسفی بسیار دشوار خواهد گشت، لذا این همه موجب شد تا نگاه ها و حساسیت ها به صدرالدین بیشتر و بیشتر شده و او در معرض اتهامات تازه تر قرار گیرد.

البته باید بر نکته فوق، شرایط، اوضاع زمانه و فشارهایی که از این ناحیه بر

صدرالمتألهین وارد می شد را نیز افزود. با وجود این فشارها و اوضاع اجتماعی، سیاسی و

مذهبی نامساعد، دیگر زمینه ای برای فعالیت علمی آزاد، آرام و همراه با امنیت برای

ملاصدرا باقی نمانده بود؛ زیرا از سویی با توجه به روحیه آزادمنش و آزاداندیش صدرا، که از

نوع تربیت، تحصیل و منزلت اجتماعی خانواده وی حکایت می کرد، هیچ گونه سنخیتی

میان وی و نهاد سلطنت دیده نمی شد و از سوی دیگر، با توجه به مسلک و مرام فلسفی و

عرفانی وی و هم چنین به دلیل نگاه غالباً متفاوت موجود در جامعه که متأثر از حضور

گسترده تر علمای ظاهربین و رقابت آنان با عالمان باطن بین بوده است، عرصه حضور وی

در جامعه علمی تنگ و تاریک گشته و دیگر امکان تداوم فعالیت علمی آزادانه برای وی

باقی نمانده بود. از این رو، صدرا که به نظر می رسد در پی آن بوده تا تغییری در شرایط

موجود فراهم آورد و با توجه به روحیه نازک اندیش خود، ترجیح داد تا از وضعیت موجود و

جامعه و شهر پر هیاهوی اصفهان کناره گیری کرده و به عزلت گزینی در کنج روستای

خوش آب و هوا و ساکت و آرام کهک قناعت نماید؛ و در پرتو آن، از گرم کردن آتش

حسادت ها برکنار باشد و اندوخته ها و تجربه های عرفانی و باطنی را ذخیره سازد.

در نهایت، چنان که ذکر شد، صدرالمتألهین در مرحله ای دیگر در تلاش است تا افقی

دیگر را در معرفت نفسانی بپیماید. این بار او بر آن است تا گام در راه پالایش نفس

سرکش و درون خود بپردازد. البته این وضعیت در شرایطی رخ می دهد که روح جستوجوگر

صدرالمتألهین از همه آنچه گفته آمد، در تب و تاب و رنج و عذاب بود. و او در پی راهی

است تا بتواند روح آزاده و سرکش خویش را بیش از گذشته در اختیار بگیرد. برای همین

ترجیح می دهد در این عزلت نشینی صرفاً به مصاف با نفس خویش همت گمارد و از

هیاهوی معمول میان حوزه های علمی فاصله گیرد، که در نتیجه، در آخرین دوره حیات

علمی خود، راهی تبعیدی خودخواسته می گردد تا بلکه از تلاطم روحی خویش بکاهد و

راه های معرفت را این بار از طریقی دیگر به تجربه بیاموزد. شاید بتوان گفت: روحیه جستوجوگر و نیز دشواری ها و تلاطم های روحی ملاصدرا نقش اساسی و اصلی را در

گزینش این تبعید خود خواسته داشته است.

گرچه به نظر می رسد صدرا در مصاف با مشکلات و تب و تاب های حیات خویش با

پذیرش تبعیدی خود خواسته، فضا را برای رقبا مهیا و رها کرده و با خالی کردن میدان به

کناری پناه برده، اما با توجه به تحولات درونی وی در این دوره و نگارش بخش های

عمده ای از اسفار اربعه و آثار مهم دیگر مناسبترین و تأثیرگذارترین شیوه را برای بسط

اندیشه متعالی خویش برگزیده است؛ اندیشه ای که تا به امروز جستوجوگری ها و تب و

تاب هایی را فراروی مشتاقان حیات عقلی – باطنی قرار داده و صدرالمتألهین را از تبعید

خودخواسته خارج ساخته است، اما با این وصف، برخی برآن اند که ملاصدرا همچنان در

تبعید باقی بماند و اندیشه وی طرح و بسط نیابد، رونق نگیرد و در محاق بماند. از این رو،

یکی از پژوهشگران معاصر از منظری خاص بحثی را مطرح کرده و مدعی شده که

صدرال