پاورپوینت کامل ریشه های جنبش های تجدید حیات اسلامی ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ریشه های جنبش های تجدید حیات اسلامی ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ریشه های جنبش های تجدید حیات اسلامی ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ریشه های جنبش های تجدید حیات اسلامی ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

در گفت وگو با پروفسور ابراهیم ابوربیع؛

باید به جنبش های اسلامی اجازه ابراز وجود داد

اشاره:

پروفسور ابراهیم ابوربیع، پژوهشگر برجسته و مسلمان فلسطینی است که هم اکنون در مرکز مطالعات اسلامی”دانکن بلک مک دانلد” مدرسه علوم دینی هارتفورد آمریکا به تدریس مطالعات اسلامی اشتغال و در عین حال، مدیریت این مرکز را نیز بر عهده دارد. او همچنین، عضو شورای سردبیری نشریه The Muslim World و دارنده کرسی انجمن “جمعیت های اسلامی “ادمونتون در دانشگاه آلربتاست. ابوربیع در دانشگاه بیرزیت فلسطین و دانشگاه های سینسیناتی و تمپل فیلادلفیای آمریکا مدارج تحصیلی را پیموده و پیش تر به عنوان استاد مطالعات اسلامی در دپارتمان فلسفه و مطالعات ادیان دانشگاه ویرجینیا کامِنوِلث به تدریس اشتغال داشته است. او در زمینه اندیشه اسلامی معاصر – به ویژه در حوزه دین و اجتماع – تخصص دارد و به دفعات برای تدریس و سخنرانی به خاور دور، خاور میانه و غرب سفر کرده است. مقالات و دیدگاه های ابوربیع در نشریات مختلف آمریکایی، خاور میانه و هند به چاپ می رسد. از آثار او می توان به: “ریشه های فکری تجدید حیات اسلامی در جهان عرب امروز “(انتشارات دانشگاه ایالتی نیویورک، ۱۹۹۵)، “اندیشه اسلامی معاصر “(انتشارات بلک ول، ۲۰۰۶)، “اندیشه عرب معاصر “(انتشارات پلوتو، ۲۰۰۵) و “خوانش معاصر عرب از اسلام سیاسی “(انتشارات پلوتو، در دست چاپ – اوت ۲۰۱۰)، اشاره کرد.

آنچه می خوانید، گفت وگوی” ژان فرانسیس میر” از نشریه RELIGIOSCOPE با اوست که وبسایت مرکز مطالعات اسلامی “دانکن بلک مک دانلد” به انتشار آن مبادرت ورزیده است.

* ممکن است درباره عناوینی؛ چون “اسلام گرایی”، “تجدید حیات اسلامی”، “بنیادگرایی اسلامی” و “احیاء اسلامی “برایمان توضیح دهید؟ به کار بردن کدام یک از آنها را مناسب می دانید و کدام را نامناسب؟ کدام عنوان بهتر از بقیه معرف جنبش های امروزی جهان عرب است؟

من در کتابم تحت عنوان: “ریشه های فکری تجدید حیات اسلامی در جهان عرب امروز” نیز از عبارت “تجدید حیات اسلامی “یا “احیاء اسلامی” استفاده کرده ام، نه “بنیادگرایی اسلامی”، چون اگر نگاهی به ریشه های تجدید حیات اسلامی در قرن نوزدهم میلادی بیندازیم، درمی یابیم که این موضوع بسیار گسترده تر و فراگیرتر از یک جنبش صرفاً سیاسی بوده است. در واقع، بسیاری از مسلمانان در قرن نوزدهم به دنبال احیاء ارزش های اسلامی و شیوه های اسلامی زندگی بوده اند، به ویژه آنهایی که با حضور استعمار در جهان اسلام دست و پنجه نرم می کرده اند؛ چیزی که اغلب از آن تحت عنوان مدرنیته یاد می شود و صد البته مدرنیته واقعی این نبوده است، بلکه این در واقع، تحمیل عقاید غربی ها به جهان اسلام از طریق نظام سیاسی و اقتصادی سلطه گر غرب بوده، که علت آن، واکنش گسترده از سوی نهادهای اسلامی، دولت های اسلامی و متفکران اسلامی به آن نظام سلطه گر نیز همین بوده است.

* اگر گستره این تجدید حیات اسلامی فقط به کشورهای عربی محدود می شد، شاید می شد آن را نتیجه شکست ناسیونالیسم عربی دانست، اما می بینیم که فقط به جهان عرب محدود نشده بود. با این اوصاف، عمده ترین دلایل این تجدید حیات اسلامی از نظر شما کدام است؟ فقط مقابله با مدرنیته؟

فکر می کنم که باید بین سه فاز مختلف تجدید حیات اسلامی تمایز قائل شد:

۱- من نام فاز اول این تجدید حیات اسلامی را فاز پیشااستعماری می گذارم، چیزی مثل جنبش وهابی ها در عربستان، که در واکنش به عقاید بیگانگان اروپایی نبوده، بلکه یک جنبش داخلی بوده و در این مورد، یک جنبش پیشااستعماری بوده است.

۲- بعد دومین تجدید حیات اسلامی را داریم؛ فاز دوران استعمار که تقریباً در اوایل قرن نوزدهم میلادی آغاز شد و تا اواسط قرن بیستم ادامه یافت. این جنبش، در واکنش به شیوه های مختلفی بود که اروپا برای سیطره بر جهان اسلام در پیش گرفته بود. جنبش اخوان المسلمین که ریشه در مصر داشت، یکی از مهم ترین نمونه های آن است. نمونه دیگر، جماعت اسلامی پاکستان است که حوالی سال های ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ توسط مودودی بنیان گذاشته شد؛ یعنی قبل از جدایی هند و پاکستان. این ها دو سازمان اسلامی مهم و بزرگ بودند که در دوران استعمار به وجود آمدند.

۳- دیگر جنبش های اسلامی، بعد از جنبش های دوران پسااستعماری به وجود آمدند، که می توانیم طالبان را یکی از این پسااستعماری ها بنامیم. سازمان جهاد مصر هم یکی دیگر است. بنابراین، همان طور که گفتم باید بین فازهای پیشااستعماری، دوران استعمار و پسااستعماری تمایز قائل شد.

* آیا می توانیم برافتادن نظام خلافت را که بعد از سقوط امپراتوری عثمانی اتفاق افتاد، رویدادی مهم در این رابطه بدانیم؟ البته نه فقط برافتادن نظام خلافت، بلکه آنچه که شما در بخش هایی از کتابتان نیز به طور تلویحی به آن اشاره کرده اید؛ این که سکولاریزاسیونی که مصطفی کمال آتاتورک به آن دست زد، از سوی متفکران مسلمان معاصر او در جهان عرب به عنوان اتفاقی نامیمون شناخته شد. آیا خود این مسئله، زنگ خطری برای