پاورپوینت کامل شاعر معانی رنگین ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاعر معانی رنگین ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاعر معانی رنگین ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاعر معانی رنگین ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

میرزا رفیع الدین محمد بن فتح الله قزوینی معروف به «میرزا رفیع» متخلص به «واعظ» از واعظان و عالمان مذهبی و از شاعران سده ی یازدهم هجری است که در عهد شاه عباس بزرگ و شاه صفی و شاه عباس ثانی و شاه سلیمان می زیست. و در قزوین به واعظی اشتغال داشت. وفاتش به سال ۱۰۸۹ یعنی در همان سالی که استادش (ملّا خلیل قزوینی) درگذشته بود، اتفاق افتاد.

مهم ترین اثر واعظ « ابواب الجنان » اوست به زبان فارسی در اخلاق، بنابر سنت های اسلامی و خبرها و رهنمودهای امامان شیعه.

دیوان واعظ، شامل قصیده و غزل و رباعی و قطعه و مثنوی است.

قصیده هایش در نعت پیامبر(ص) و منقبت دوازده امام (ع) است و ستایش شاه عباس ثانی.

غزل های واعظ قزوینی، پر است از نکته های اخلاقی و پند و وعظ، و این خصلت بیشتر منبرداری شاعر و اشتغال به موعظه و ارشاد دینی و اجتماعی است.

در نگاهِ کلّی، شعر او متوسط و بعضی ابیاتش در سطح نازل است و با این حال، بیت های قابل انتخاب هم کم ندارد. دیوانِ واعظِ قزوینی برای نخستین بار به تصحیح روانشاد استاد دکتر سید حسن سادات ناصری به چاپ رسیده است.(۱)

«زادروز واعظ، شهر ذی حجه ۱۰۲۷ هجری به قلم آمده است و سال مشهور ۱۰۸۹هجری را باید برای وفات واعظ معتبر شمرد. او در قزوین، در مزار امام زاده حسین (ع) مدفون شد.»(۲)

شخصیت واعظ

واعظ در مکتب تشیع پرورش یافته است، در حدیث و فقه و تفسیر و تاریخ و لغت و ادب، عالمی عامل و فاضلی متبحر و نویسنده ای چیره دست و شاعری بلند پایه و خطیبی قوی مایه بوده است. ریاضیات و نجوم و فلسفه و طب و عرفان می دانسته و ازعلوم بیان و معانی و بدیع و عروض با اطلاع بوده و اصطلاحات موسیقی را در سخن خود به کار داشته است و
از دیوان او بعضی اطلاعات جغرافیای اقتصادی و اجتماعیات می توان یافت. همچنین، دیوانش خالی از مصطلحات و واژه های ورزشی و مکتب داری نیست. وی با آنکه عزلت جویی و گمنامی را دوست داشت، از سر وجد می سرود:

فیض گمنامی ام این بس که ز خلوتگه فقر

شغل دنیا نتوانست مرا پیدا کرد

*

گمنام بس که همچو وفا در زمانه ام

کس جز شکست راه نیابد به خانه ام

*

ای که از هم چشمی دشمن، درِ شهرت زدی

آن چه نتوانست دشمن کرد، شهرت می کند

درباره ی واعظ، چه گفته اند؟

میرزا محمد طاهر نصر آبادی می گوید: «مطالع کتاب ابواب الجنان واعظ، هر کسی را از کتب اخبار و احادیث و اخلاق، مستغنی می سازد.»

محمد افضل سرخوش در کلمات الشعراء: «در سخنوری و معنی گستری، بازوی پهلوانی با صائبا و میرزا وحید می زند.»

خوش گو، صاحب سفینه خوش گو: «به همه حال، شاعر خوش لفظ نازک خیال معنی بند زبان دان بلند تلاش است.»

لطفعلی بیگ آذر بیگدلی، شاعر دیرپسند که به طرز تازه و شاعری واعظ، هم چنان که بر دیگر معانی پردازان و نازک خیالان، سست اعتقاد است، در تذکره ی آتشکده می نگارد: «در مراسم پند و نصیحت، تحریراً و تقریراً، سرآمد اهل روزگار خود بوده و کتاب ابواب الجنان بر این مطلب، شاهدی است صادق »

غلامعلی آزاد بگلرامی در سرو آزاد: «مطالعه دیوان واعظ، طبع را به اهتزاز درآورد.»

محمد قدرت الله گوپاموی در تذکره ی نتایج الافکار: «صاحب فکر بلند و طبع متین، در نظم پردازی از همنوایان میرزا صائب و طاهر وحید بود و طریق سخن به تلاش تازه و معانی دلنشین به خوش اسلوبی می پیمود.»(۳)

واعظ، پاورپوینت کامل شاعر معانی رنگین ۳۳ اسلاید در PowerPoint

به غیر معنی رنگین، مجو زِ ما میراث

به غیر رنگ، چه می مانَد از حنا میراث

واعظ، شاعرمعانی رنگین و نصیحت نامه هاست. دو چهره ی متفاوت دارد در شعر؛ چهره ای واعظانه که پر رنگ تر است و چهره ای عاشقانه. برگزیده ای که پیش روی دارید، عکسی است از چهره ی کامل واعظانه، تمام رخ و عکس دیگر از نیمرخ عاشقانه ی شاعر.

به نظر می رسد که واعظ، شعرهای عاشقانه ی خود را در جوانی سروده باشد و شعرهای واعظانه ی او آیین های از طرز بینش و اعتقاد و اخلاق زاهدانه ی اوست. اگر گزاف نباشد، او سرآمدِ شاعرانی است که پند و اندرز و نصیحت و اخلاق را در قالب غزل، سرریز کرده اند.

به گونه ای که اگرحکیم سنایی را پدرغزل عارفانه بدانیم، واعظ را پدرغزل واعظانه باید دانست.

اگر برای غزل، با توجه به درون مایه های آن، شاخه هایی روییده باشد مثل غزل عارفانه، عاشقانه، سیاسی و اجتماعی و حماسی، شاخه ی غزل واعظانه نیز یکی از شاخه های این «گل همیشه بهار» تواند بود.

هرچند پند و اندرز و نصیحت کردن دیگران گاه در چشم مخاطبان نشانه ی خودخواهی است. و برای دیگران، تلخ و ناگوار است اما در قالب غزل، شیرین و گیرا می شود، به ویژه آنگاه که با تمثیل و استدلال و حسن تعلیل و اسلوب معادله همراه باشد:

به کف، تو را زر و سیم جهان، زبُخل نپاید

نگه نداشته، کس با فشار، رنگ حنا را

*

رود به باد فنا زود مال مردم مُمسک

حباب چند تواند نگاه داشت، هوا را؟

*

نباشد جز فرو رفتن زخجلت بر زمین، فردا

اگر سرکوب ما خواهند کرد، آورده ی ما را

*

تند خویان را نباشد جز کدورت، حاصلی

نیست در کف، غیر خاک از تندی خود، باد را

واعظ، شاید نظری به درون مایه های شعر حکیم سنایی داشته باشد اما مسلماً رویکردی آگاهانه به شیوه ی تمثیلی غزل های صائب دارد و ارادت خاصی به وی؛ که در جای جای غزل های خود از صائب یاد می کند و غزل هایی را نیز به اقتفا و استقبال غزلهای صائب سروده است چنان که:

ز سادگی ست تمنای سود از این مردم

که ش