پاورپوینت کامل ولایت صدرایی ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولایت صدرایی ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولایت صدرایی ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولایت صدرایی ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

در امکان و امتناع ولایت سیاسی مجتهدان از منظر صدرالمتالهین

چند سالی است که جریانی فلسفی در پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم در تلاش است تا فلسفه یا اندیشه سیاسی ملاصدرا را کشف نموده و به عنوان سیاست متعالیه در جامعه مطرح و از این طریق به فلسفه سیاسی اسلامی دست یابد، که بتواند نظرات و مکاتب رقیب را پشت سر گذاشته و جامعه ای اسلامی را رقم زند. البته در این زمینه کوشش هایی علمی؛ اعم از گفت وگو، مقالات و همایش های مختلفی برای این منظور سامان یافته است.

اما سال ها قبل کتابی در این زمینه توسط استاد نجف لک زایی به نگارش درآمده که دقیقا به اندیشه سیاسی ملاصدرا پرداخته است و شاید اساس کارهای بعدی در توسعه اندیشه فلسفی ملاصدرا در دانش سیاسی قرار گرفته شد.

در قسمت ولایت سیاسی مجتهدان، که می تواند مهم ترین بخش کتاب باشد، دیدگاه ملاصدرا در زعامت سیاسی در عصر غیبت را روشن می سازد، که آیا ملاصدرا برای مجتهدانِ در اصطلاح، ولایت سیاسی قائل است یا این که ولایت تنها از آن حکما، که خلفای الهی هستند می باشد و مجتهدان؛ یعنی خبرگان فقه، شأنی در ولایت سیاسی ندارند؛ چرا که ولایت سیاسی شانی از شئون ولایت باطنی است که آن نیز نزد حکیم و عارف بالله است، نه صرفا مجتهد فقهی. بنابراین، مجتهد فقهی تنها مرجع احکام برای تقلید به شمار می رود، نه مرجعی برای اداره سیاست و مدن.

موضوع نوشتار ما تنها دلیل نویسنده برای ولایت سیاسی مجتهدان از نظر ملاصدرا است. ما برای فهم دقیق سخن ملاصدرا ابتدا عین متن مورد استدلال را از ملاصدرا نقل و سپس استدلال نویسنده را نقل می کنیم و در ادامه، به نقد دلیل نویسنده و برداشت وی از سخن ملاصدرا می پردازیم. ما خواهیم گفت که طبق این متن، که از سوی نویسنده تنها دلیل ولایت سیاسی مجتهدان از نظر ملاصدرا است اتفاقا وی هیچ اعتقادی به ولایت سیاسی مجتهدان فقهی ندارد و ولایت سیاسی تنها حق حکیم الهی و عارف ربانی است که نویسنده کتاب خود بدان اعتراف می کند.

سخن ملاصدرا

ملاصدرا در “الشواهد الربوبیه” در المشهد الخامس می نویسد:

“الاشراق التاسع: فی انّ النّبوه و الرساله منقطعتان عن وجه الأرض، کما قاله خاتم الرسل

اعلم! انهما منقطعتان بوجه دون وجه-کما قاله بعض العارفین- انقطع منها مسمی النبی و الرسول و انقطع نزول الملک حامل الوحی علی نهج التمثیل و لهذا قال “و لا نبی بعدی” ثم ابقی حکم المبشّرات و حکم الائمه المعصومین عن الخطاء و حکم المجتهدین، و ازال عنهم الاسم و بقی الحکم، و امر من لا علم له بالحکم الإلهی أن یسأل أهل الذّکر، کما قال تعالی: “فاسئلوا اهل الذّکر ان کنتم لاتعلمون” فیفتونه بما أدّی إلیه اجتهادهم و إن اختلفوا، کما اختلف الشّرائع، قال: “لکلٍّ جعلنا منکم شرعه” و کذلک لکل مجتهد جعل له شرعه من دلیله و منهاجا و هو ما عین دلیله فی إثبات الحکم و حرّم علیه العدول عنه و قرّر الشرع الإلهی ذلک.

فالنّبوّه و الرساله من حیث ماهیتهما و حکمهما ما انقطعت و ما نسخت و إنما انقطع الوحی الخاصّ بالرسول والنبی من نزول الملک علی أُذنه و قلبه، فلایقال للمجتهد و لا للإمام: إنه نبی و لا رسول”.(۱)

اما استاد لک زایی در کتاب اندیشه سیاسی صدر المتالّهین چنین می نویسد:

“ولایت سیاسی مجتهدان”

دلیل اصلی بر ولایت سیاسی پیامبران، ائمه(ع) و مجتهدان (در عصر غیبت) داشتن تخصص و دانش است…..

دلیل دیگر، قاعده لطف است، که پیش از این، از آن صحبت کردیم.

صدرالمتالّهین بر زعامت مجتهدین در عصر غیبت تصریح کرده، می گوید: «بدان که نبوت و رسالت از جهتی منقطع می گردد و از جهتی دیگر باقی است. […] ولی خدای متعال
(پس از قطع نبوت و رسالت) حکم مبشرات و الهامات و حکم ائمه معصومین(ع) و همچنین حکم مجتهدین (و ارباب فتاوی را برای افتاء و ارشاد عوام) باقی گذاشت، اما اسم و نام نبی و رسول را از آنان سلب فرمود، ولی حکم آنان را تایید و تثبیت نمود و آنان را که علم به احکام الهی ندارند، مامور نمود که از اهل علم و اهل ذکر سؤال کنند. […]

و بنا براین، مجتهدین، پس از ائمه معصومین (در مورد خصوص احکام دین) بدان گونه که از طریق اجتهاد دریافته اند، فتوا می دهند، هر چند در فتاوا با هم اختلاف داشته باشند. […] همچنین برای هر فردی از مجتهدین از طریق ادله تفصیلیه ای که در دست آنان است راه و روش و منهجی قرار داده است و آن راه و روش، همان است که دلیل او آن را در اثبات حکم تعیین نموده و عدول و انحراف از آن راه را بر وی حرام کرده است.

ممکن است گفته شود، که در عبارت طولانی مذکور، بر بعد ولایت سیاسی مجتهدین تاکید نشده است، اما عبارت ملاصدرا می تواند در بعد ولایت افتا ظهور داشته باشد، که در پاسخ می گوییم: اولا، سیاق بحث، ریاست بر امور دینی و دنیوی و تعیین مصلحت این دو است؛ ثانیا: از آن جا که خلافت و حکومت برای پیامبر و امام بود، طبق عبارت فوق می توان آن را برای مجتهدین هم که جانشین پیامبر و ائمه هستند، استظهار کرد؛ ثالثا: در عبارت، به ولایت قضایی هم تصریح نشده است، اما می دانیم که در داشتن ولایت قضایی برای مجتهدین اتفاق نظر وجود دارد؛ و رابعا: فقراتی داریم که در آن ها بر زعامت و ولایت سیاسی دانایان در همه ادوار تاکید شده است و لذا طبیعی است که این مستندات شامل مجتهدین هم می شود و یا به عبارت دیگر، تصریح ملاصدرا در باب زعامت مجتهدین در فقدان نبی و امام، مفسر مستنداتی است که در آن ها از سروری حکما و دانایان سخن رفته است. برخی از این مستندات پیش از این آمده و به برخی از آن ها نیز در این جا اشاره می کنیم:

حکیم الهی و عارف ربانی، سرور عالم است و به ذات کامل خود که منور به نور حق است و فروغ گیرنده از پرتوهای الهی است، سزاوار است تا نخستین مقصود خلقت باشد و فرمان روا بر همگی خلایق، و مخلوقات دیگر به طفیل وجود او موجود و فرمان بردار اوامر اویند.

تذکر این نکته ضروری است که مراد صدرالمتالّهین از “مجتهد”، کسی است که علاوه بر معرفت کامل به اسلام، در تمامی ابعاد آن، انسان خود ساخته و یا به تعبیر خود وی “حکیم الهی و عارف ربانی” است. وی در جای جای آثار خود این نکته را متذکر شده است، که الفاظی چون “حکیم”، “فقیه” و “شیخ” لازم است در معنای اصلی خود به کار رود، نه در معنای جعلی و تحریف شده».(۲)

نقد و بررسی:

ابتدا استدلال استاد لک زایی و پاسخ ایشان به اشکال مطرح شده را به نقد کشیده و سپس خواهیم گفت که این فراز از سخن ملاصدرا در «شواهد» نشانگر آن است که وی هیچ اعتقادی به ولایت سیاسی فقی