پاورپوینت کامل دیپلماسی قرآنی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیپلماسی قرآنی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیپلماسی قرآنی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیپلماسی قرآنی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

اقدام تبلیغاتی «تیری جونز» کشیش کلیسای «دوف وورلد اوستاریچ» در نهمین سالگرد واقعه ۱۱ سپتامبر موجی از اعتراضات گسترده را در سراسر کشور برانگیخت و این اعتراضات در قالب راهپیمایی سراسری، انتشار بیانیه و برخی شیوه های نوین سامان گرفت که در جای خود تأملاتی را می طلبد.

نگارنده این یادداشت نیز همچون همگان نسبت به هرگونه توهین و اهانت به ساحت مقدس قرآن کریم اعلام برائت و انزجار نموده و معتقد است که این رویکرد در هر شکل و شمایل، برآمده از ضعف منطق و استدلال و محکوم به شکست است لیکن سعی دارد با نگاهی متفاوت و از زاویه ای دیگر به این رویداد بنگرد.

پیش از هرچیز باید گفت نه اولین بار است نه آخرین بار خواهد بود که برخی به قداست ادیان معترض می شوند و اجازه توهین به مقدسات یک ملت و پیروان یک دین آسمانی رابه خود روا می دارند. تنها بعد جدید آن که شاید سابقه ای در گذشته ندارد، این است که از زبان کشیشی بیان می شود که می بایست به قداست ادیان دیگر احترام بگذارد و این پدیده تازه تعجب برانگیز است به طوری که حتی با اقبال و تأیید هیچکدام از نهادهای مسیحی و سایر کلیساها و شخصیت های مذهبی غرب روبرو نشد و پیش از اقدام به شکست انجامید. چرا که آگاهان مغرب زمین خوب دریافته اند که اسلام دین محبت و تسامح، عدالت و هدایت و گفت وگوی سازنده است و با هرگونه خشونت و افراط گرایی مخالفت و تعارض دارد.

شعار قرآن احترام به ادیان است و از تاریخ انبیاء عظام، از آدم گرفته تا موسی و عیسی(ع)، با عظمت و احترام یاد می کند و بین پیامبرانش تفاوتی قائل نیست: «لانفرق بین احد من رسله». اما چرا چنین زمزمه خصمانه و کراهت باری ازگوشه کلیسایی کوچک که هیچ مرجعیتی برای سایر کلیساها ندارد، بلند می شود؟ آیا عداوت تنها می تواند مایه و انگیزه آن باشد یا در پشت این عداوت و خصومت توده ای از جهالت و ناآگاهی یا تبلیغات سوء و برداشت های نادرست قرار دارد که مانع از هشیاری و بیداری آنان شده و حجاب دیدگاه و بینش آنان شده است؟ قطعاً آنانی که با بصیرت و علم به پیشینه شناخت تحریف شده و مجعول غربی ها نسبت به حقایق قرآنی آگاهند، نیک می دانند که حرص و ولع خاورشناسان غربی نسبت به شناخت قرآن ریشه در تاریخ قرون وسطی دارد و همین مقطع تاریخی است که پایه و بنیاد آن را بر تهدیدانگاری دین اسلام و کتاب آسمانی آن بنا نهاده و تا قرن ۱۹ تقریباً با بدفهمی و کج فهمی ها همراه بوده است.

در قرون وسطی نخستین کسانی که به مطالعه و شناخت قرآن روی آوردند، گروهی از عالمان مسیحی بودند که به قصد جلوگیری از نفوذ اسلام به این اقدام گرویدند و پیش فرض آنها این بود که قرآن خطرناک است و با تکیه بر همین احساس تهدید از قرآن بود که تبلیغات خود را بر بیان نقاط ضعف اسلام و ترجیح مسیحیت بر آن متمرکز کردند. در گذر از جهالت خانمان سوز این عصور و زمانه تاریک، هرچه پیش می رویم این مفروضات رنگ می بازد اما همچنان وجود دارد. به طوری که در میانه قرن دوازده یک راهب مسیحی فرانسوی به نام «پیرو نرابل» در سفر به اسپانیا و مشاهده همزیستی مسالمت آمیز مسلمین و مسیحیان دچار شوک شد، و از اینکه مسیحیان در سایه حکومت اسلامی زندگی می کنند، دچار حسادت و عوارض روحی و روانی می شود و تصمیم می گیرد که با جهان اسلام حاکم بر اروپای آن عصر به مقابله برخیزد و لذا مظاهر فرهنگی اسلام را هدف گرفته و مجموعه «طلیطله» را که حاوی ترجمه هایی از قرآن و ردیه هایی علیه آن بود، تکثیر و برای مبلغان و مبشران مسیحی ارسال می کند تا تفکر سوء خود نسبت به اسلام و قرآن را توسعه دهد. مجموعه یاد شده در طول ۶ قرن دست به دست چرخیده و در پایان قرن ۱۷ ترجمه دیگری از قرآن که توسط «ماراچی» کشیش ایتالیایی عرضه شد، گونه ای دیگر از بدفهمی و غرض ورزی در خصوص اسلام را بازتاب داد و صرف نظر از قضاوت منصفانه «نولد کر» در قرن ۱۹ که صداقت و درستی پیامبر اسلام را ستود و تأیید کرد، مجموعه این اقدام ها نشان از آن داشت که سمت و سوی مطالعات و شناخت ادلیه غربی ها نسبت به اسلام و قرآن خواسته و ناخواسته به غرض ورزی آلوده شده و طبیعی است که نگرش و بینش آنها نسبت به حقیقت آن مجعول و غیرواقعی بوده باشد. اما این فقط یک روی سکه است و روی دیگر آن رویکرد مسلمین نسبت به این تمایلات خاورشناسانه غربی ها است که تنها در خصوص قرآن و کتاب آسمانی اسلام با رکود و رخوت و تأخیر همراه است و تا اوایل قرن بیستم ترجمه منقّح و صحیحی از قرآن برای ذائقه غربی ها ارائه نشد. شاید در مقاطعی از تاریخ این فکر غلط که ترجمه قرآن رابدعت می دانست عامل این تأخیر بود و رویکرد سیاستمداران و دولتمردانی چون آتاتورک در جغرافیای عثمانی که باعربی بودن قرآن و اعمال دینی مخالفت داشت و در دوره او نماز واذان به زبان ترکی قرائت می شد، این تأخیر را قوت بخشید، اگر چه اندیشمندانی چون محمد فرید وجدی، در همان زمان اعتقادی به بدعت ترجمه نداشتند و ترجمه قرآن را تأیید می کردند اما دیگران عملاً از همراهی با رویکرد عثمانی ها خودداری کردند و آن را بدعت خواندند.

تمایل الأزهر به ترجمه قرآن در دهه های پایانی قرن بیستم یکی از شواهدی است که تأثیر آن بر روی بهبود کیفی پژوهش ها و مطالعات خاورشناسان را می توان سراغ گرفت. از آن زمان به این سو بویژه در مقطع پس از پیروزی انقلاب اسلامی در