پاورپوینت کامل غایه القصوی و دو حاشیه عالمانه ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غایه القصوی و دو حاشیه عالمانه ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غایه القصوی و دو حاشیه عالمانه ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غایه القصوی و دو حاشیه عالمانه ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

الف: حاشیه میرزا جواد آقا ملکی تبریزی

میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، فرزند حاج میرزا شفیع تبریزی (متوفای ۱۳۴۳ ق) عارفی فقیه، مجتهدی سالک و عالمی عامل بود، که با دو بال فقاهت و سلوک توانست به سوی ملکوت اعلی پرواز نموده و در جرگه ملکوتیان و مناجاتیان قرار گیرد.

البته نکته قابل توجه در رابطه با علما و اندیشمندان دینی است که: ظلمی که طرفداران یک مکتب به طور ناخواسته وبه جهت جهل مرکب، مرتکب می شوند، کمتر از ظلم مخالفان آن مکتب نیست و گاهی بیشتر است؛ زیرا شخصیت های دینی و علمی حوزه های علمیه، که از جهات گوناگون؛ مثل فقه، اصول، فلسفه، کلام و ادبیات سرآمد بوده و به عللی در یک بعد خاص در جامعه مطرح می گردند، ظلم دو چندان به آن شخصیت است، که بارزترین نمونه آن در ارتباط با مقام فقاهت، عرفان، فلسفه و اصول امام خمینی(ره) است؛ چرا که به جهت رهبر و بنیان گذار بودن جمهوری اسلامی ایران، تمام مقامات علمی ایشان نادیده گرفته می شد – چنانکه معاندین و مخالفین نظام جمهوری اسلامی چنین می پندارند – و لذا اگر ما از مقام فقهی، فلسفی و عرفانی امام خمینی(ره) غافل بمانیم وتنها به رویکرد سیاسی شخصیت ایشان بپردازیم، به مرور زمان ظلم به آن شخصیت می شود.

یکی از ظلم هایی که در دهه های اخیر به شخصیت علمی و فقهی میرزا جواد آقا ملکی تبریزی شده، مسأله سیر و سلوک و مقامات عرفانی ایشان است، زیرا تمام افراد زمان خویش؛ اعم از مجتهدین وغیره، وحتی پس از وفات ایشان، شیفته سلوک عارفانه آن مرد خدا شده اند و از خصوصیات اخلاقی آن مرد ملکوتی سخن گفته و ده ها کتاب به چاپ رسانده اند، لذا این گونه تکریم های به حقی که از ایشان شده و می شود، نباید بن مایه های علمی آن شخصیت را کم فروغ نماید، یا به فراموشی بسپارد و در نتیجه با گذشت زمان ایشان در جامعه فرهنگی فاقد فقاهت، شریعت و… جلوه گر شوند. و حال آن که سیر و سلوک، همزاد با شریعت بوده و از هم دیگر جداپذیر نیستند، همانگونه که قرآن و عرفان از هم جدائی ندارند. سیر و سلوکی که بر مبنای شریعت نباشد، ره به جایی نبرده و سرابی بیش نیست، همانگونه که عکس آن نیز صادق است. سیر و سلوک و عرفان میرزا جواد آقا ملکی تبریزی بر مبنای فقاهت و شریعت استوار بوده، نه از قبیل سیر و سلوک ها، که در جامعه رواج داشته و دارد.

مقاله پیش رو در صدد معرفی شخصیت فقهی مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی و معرفی حواشی غایه القصوی ایشان است. این فقیه عارف نخست بن مایه های فقهی، اصولی، کلامی و… خود را در نجف و ایران به حد اعلی رسانید.

این مرد بزرگ، در جوانی، در مجلس درس اساتید بزرگ نجف اشرف حاضر شد، که اساتید او در فقه مرحوم آیه اللَّه فقیه محقق حاج آقا رضا همدانی، در أصول، علامه مدقق مرحوم آخوند ملا محمد کاظم خراسانی، در عرفان، اخلاق و سلوک آیه اللَّه صاحب مقامات و کرامات مرحوم آخوند حسینقلی همدانی رضوان اللَّه علیهم اجمعین بودند.

مرحوم ملکی تبریزی به تدریس فقه نیز می پرداخته و »مفاتیح« مرحوم فیض را تدریس می کرده است و نیز دو مجلس درس اخلاق داشته، یکی در منزل برای خواص بوده، ودیگری در مدرسه فیضیه برای عموم….

در پایان کتابی در فقه، که از تألیفات ایشان است نوشته شده: »تمّ الجزء الأوّل من کتاب النکاح ویتلوه الجزء الثانی، واوّله الولایه، بید المذنب العاصی أسیر الآمال والأمانی فی یوم السابع عشر من شهر صفر المظفر، وقد مضت من الهجره النبویه الف و ثلاث مائه واثنی عشر سنه (۱۳۱۲ ق) فی مشهد الغری«.

و بر روی کتاب نوشته است: »لا یخفی أنّ هذه الوجیزه من تصنیفات حضره مولانا العلّامه حجه الإسلام وملاذ الأعلام باب الفتاوی والأحکام آیه الملک العلّام، صاحب النفس الزکیه العبد الصالح الحاج میرزا جواد التبریزی متّع اللَّه الإسلام والمسلمین بطوله بقائه، کتبه فی عنفوان شبابه بمشهد ولی رب العالمین امیر المؤمنین ارواح العالمین فداه فی شهر شعبان«.

مرحوم میرزا جواد آقا در عنفوان جوانی در سال ۱۳۱۲ ق از حیث فقه و اصول به مقام بزرگی رسیده و در این فن صاحب نظر و اهل خبره بوده است.

در ابتدای حواشی خود بر غایه القصوی می نویسد: »باسمه تعالی، السلام علیکم ورحمه اللَّه وبرکاته، این حواشی که احقر به غایه القصوی نوشته ام، حکم قطعی به واقع نیست. بلی، آن چه از ظواهر اخبار ائمه معصومین: وادلّه دیگر که آن ها هم مرجعش به آن ها هست، فهمیده ام و خودم عمل می کنم می باشد وامیدوارم که اخوان مؤمنین هم که بر طبق این ها (آن ها: خ ل) عمل [قی] نمایند، معذور باشند و معاقب نباشند، بلکه اگر عمل را خالص بکنند مقبول و مثاب باشند. از همه التماس دعا دارم. العبد جواد رحمه اللَّه«.

حواشی میرزا جواد آقا ملکی تبریزی تا پایان کتاب صوم واعتکاف را در برمی گیرد؛ یعنی تمام جلد اول کتاب غایه القصوی را حاشیه نوشته است.

حواشی غایه القصوی تاکنون به زیور طبع آراسته نشده و امید است که همراه با حواشی دیگر علما به جامعه علمی و فقهی عرضه شود.

شاگردان وهم عصران ایشان در ارتباط با مقام علمی وفقهی میرزا جواد آقا بیاناتی دارند، که به جهت روشن شدن مقام فقهی ایشان به تفصیل بازگو می کنیم.

۱. میرزا خلیل کمره ای، گزارش کتابی در فقه را چنین نوشته است: »اما کتاب فقه ایشان در نکاح است وشرحی در مفاتیح [فیض کاشانی] است، که هنوز بر ما معلوم نیست که این مفاتیح از کیست. مقدمه ای دارد در اعتبار احادیث و مبانی ایشان در حدیث به طوری که مبانی فقه گردد. ومباحث تعادل وتراجیح در چهل و دو صفحه به قطع وزیری کوچک دارد وخود کتاب ۴۷۷ صفحه است و آن مسأله اختیار ثیب است«.

۲. حضرت آیت اللَّه بهاء الدینی؛ نکته ای زیبا از حاج میرزا جواد آقا بیان کرده و می فرمایند:

»زمانی شهرت پیدا کرده بود که حاج شیخ عبدالکریم حائری نماز میرزا جواد آقا ملکی را تحریم کرده بود. منشأ این شایعه اجتهاد یک طلبه بود، که شنیده بود میرزا جواد آقا آب قلیل را در ملاقات با نجاست منفعل نمی دانند. این طلبه خدمت میرزا جواد رفته و سؤال کرده بود، که آیا شما به این فتوا عمل هم کرده اید؟ میرزا جواد آقا هم گفته بود: بله. آن طلبه پیش خودش این طور فکر کرده بود، از آن جا که حاج شیخ عبدالکریم حائری فتوایش منفعل شدن آب قلیل در اثر ملاقات با نجاست است، پس میرزا جواد آقا نجس است ونماز پشت سر او درست نیست.

من در آن زمان سیوطی وشرح نظام می خواندم وسیزده، چهارده ساله بودم وحاج شیخ عبدالکریم حائری به من عنایتی ویژه داشتند. رفتم خدمت حاج شیخ عبدالکریم وگفتم: شما فرموده اید نماز با حاج میرزا جواد آقا ملکی جایز نیست؟ ایشان سه مرتبه فرمود: من غلط کردم. آقا سید عبداللَّه سیف پیشکار ایشان گفت: این غلط را کی کرده وگفته؟ پس از آن ما رفتیم وفرموده حاج شیخ عبدالکریم را در میان طلاب شایع کردیم وآن مسئله برطرف شد.

مرحوم آقا میرزا جواد آقا مرد وارسته ای بود، از دوران جوانی که در حوزه بود. مرد پر تلاش وبه درد بخوری بود.

البته این نظر حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، که قائل به عدم انفعال آب قلیل با ملاقات نجاست بودند، مخالفانی هم داشت که برخی از آن ها علناً این نظریه را رد می کردند. در این باره حضرت آیت اللَّه العظمی حاج سید موسی شبیری زنجانی (دام ظله العالی) می فرمودند: »از جناب آقا شیخ عباس تهرانی شنیدم که روزی جناب حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی وجناب حاج شیخ ابوالقاسم کبیر به منزل ما تشریف آورده بودند و راجع به مسأله عدم انفعال آب قلیل در ملاقات با نجاست بحث به میان آمد. پس از این بحث، مرحوم حاج شیخ ابوالقاسم کبیر چون خواستند تشریف ببرند، من ایشان را تا در منزل بدرقه کردم. چون خواستند از منزل بیرون بروند، فرمودند: مبادا این حرف های تازه را قبول کنید؟

البته این مطلب با آن سخن که میرزا جواد آقا به منزل کسی میهمانی نمی رفته است، منافات دارد. شاهد این که جائی نمی رفته اند نیز آن است که مرحوم میرزای نائینی هم که به قم آمدند، ابتداءً رفتند منزل حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، چون ایشان به دیدن کسی نمی رفتند«.

۳. این کتاب از مبحث ادلّه عقلی باب احتیاط را شامل می شود، که در ۲۵۰ صفحه و در کاغذ ترمه به خط مؤلف است، که در پایان یادداشتی در معرفی کتاب آمده است:

هذه رساله شریفه من مؤلفات حضره الأقدس حجه الإسلام مرجع الأحکام، المولی المقام مدقّق المحقّقین ومحقّق المدقّقین، شمس فلک التحقیق وبدر سماء التحقیق العالم الفاضل آیت اللَّه فی الوری مولانا الأجل الأکرم واستاذنا الأعظم الأفخم الحاج میرزا جواد آقا التبریزی وحرّره دام ظله العالی بقلمه الشریف.

در آغاز این کتاب نیز می گوید: »وبعد؛ فلمّا فرغتُ من اتمام عین الانصاف الذی صنفته فی ردّ الاعتصاف من مسائل البرائه والإحتیاط وأردت أن أجمع الأوراق نبّهنی بعض الفضلاء من الأخلاء أن أفرد هذا المصنّف بتنصیفه إلی جزئین لتیسیر الانتفاع فی کل وقتٍ فانتبهت بمذاکرته فأفردت المقصد الثانی من هذه المسأله بین هاتین الدفتین. المقصد الثانی فی الشک فی المکلّف به…«.

۴. آیت اللَّه العظمی آقا سید موسی شبیری زنجانی می فرماید: »میرزا جواد آقا ملکی تبریزی فرمودند: من کتابی نوشته بودم وپیش از چاپ متوجه شدم که مرحوم فیض کاشانی کتابی در همین موضوعی که من به آن پرداخته بودم، تألیف کرده است. از این رو به تردید افتادم که با وجود کتاب فیض کاشانی آیا صلاح است که من هم کتابم را به چاپ برسانم؟ برای رفع آن تردید روزه گرفته به دستورالعملی که برای رؤیت امامان: در خواب است، عمل کردم وبه حضرت امام صادق(ع) متوسل شدم، که در خواب از حضرتش سؤال کردم که با وجود کتاب مرحوم فیض، کتابم را چاپ کنم یا نه؟ در خواب از آن حضرت سؤال کردم آیا کتاب من بهتر است یا تألیف فیض؟ حضرت سکوت کردند، عرض کردم: أمِثْلُک یخیبُ السائِل؟! آیا همچو تویی سائل را محروم می کند؟! آن گاه حضرت فرمودند: کتاب فیض بهتر است. من نیز کتابم را محو کردم«.

۵. حضرت آیت اللَّه سید حسین فاطمی قمی از شاگردان برجسته ایشان می نویسد: »ایشان بسیار محیط به اخبار بودند، همچنین در فقاهت؛ زیرا حقیر کتاب غایه القصوی داشتم، ایشان حاشیه بر او نوشته و حضرت آیت اللَّه العظمی آقای آقا شیخ ابوالقاسم قمی وحجه الإسلام جناب آقای آقا سید محمد تقی (طاب ثراهما) هر وقت در مسأله ای از مسائل فقهیه توقف داشتند با ایشان مذاکره می کردند، لیکن جناب ایشان به خیال مرجع تقلید شدن نبود«.

۶. آیت اللَّه سید مهدی کشفی از شاگردان میرزا جواد آقا ملکی تبریزی می فرمایند: »یکی از حکایت هایی که آقا سید مهدی از میرزا جواد آقا نقل کرده این است که نقل می کنند: میرزا جواد آقا با این که خودشان خیلی عالم اهل علم اصول بودند و منزلش که می رفتند، مقداری کتاب های اصولی داشتند وخودشان یادداشت های اصولی در رساله ای در علم اصول نوشته بودند…«.

۷. خانم ثقفی همسر امام خمینی؛ نقل می کنند که: »حضرت امام وقتی پس از دوران طولانی دوری از وطن به ایران بازگشتند وبه قم آمدند، به قبرستان شیخان رفتند وبر سر قبر مرحوم حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی – که درس اخلاق را پیش ایشان خوانده بودند – حاضر شدند ودر کنار آن نشستند. آن گاه به نشانه تواضع یک طرف عمامه خویش را باز کردند وبا آن که همیشه دستمال همراه داشتند، با گوشه عمامه غبار سنگ استاد را زدودند وسپس به قرائت فاتحه وتلاوت قرآن پرداختند«.

۸. آیت اللَّه حاج شیخ محمدرضا طبسی درباره تحصیلات خود چنین فرمودند: »در هیجده سالگی به قم مشرّف شدم. مرحوم حاج شیخ عبدالکریم، حجره ای را درمدرسه فیضیه برایم معین کردند ودرس ها را شروع کردم وکتاب ریاض المسائل سید علی طباطبایی را خدمت آقا میرزا جواد ملکی تبریزی شروع کردم. بنده یکی از مقیدین بحث اخلاق مرحوم آقا میرزا جواد ملکی بودم وپیش