پاورپوینت کامل فصل جدید رابطه ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فصل جدید رابطه ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فصل جدید رابطه ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فصل جدید رابطه ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

تحلیلی بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق جدید

پیشگفتار

یکی از مهم ترین فرآیندهای زندگی اجتماعی و فردی بشر، تصمیم گیری است. از این رو، سیاست خارجی هم چیزی جز مجموعه ای از تصمیم گیری ها که در حوزه خارجی قابلیت اعمال دارد، نیست. به عبارت دیگر، سیاست خارجی و سیاست بین الملل، تبلور تصمیم گیری های بازیگران نظام بین الملل است، که تحت این شرایط می توان با عنایت به تئوری های تصمیم گیری، به بررسی محیط کل و پارامترهای تصمیم گیری وارزیابی سیاست خارجی پرداخت. در واقع، رفتار سیاست خارجی، واکنشی به محرک های داخلی و خارجی است که به صورت حلقه های یک زنجیر به هم ارتباط دارند.(۱) بنابراین، وجود متغیرهای گوناگون و تأثیرگذار بر روند تصمیم گیری ها، باعث گردیده تا امکان برخورداری از یک سیاست خارجی واحد در قبال کلیه کشورها وجود نداشته باشد و روابط با هر کشور مشخص، راهکار و ویژه گی های خاص خود را بطلبد. از این روست که در سال های اخیر، بررسی عوامل متعددی که بر رفتار سیاست خارجی نقش دارند، در حوزه علوم سیاسی و روابط بین الملل متداول گشته است.

البته اهمیت موقعیت ژئوپلیتیکی ایران در منطقه و جهان بر هیچ کس پوشیده نیست، چرا که واقع شدن جمهوری اسلامی ایران در چهار راه ارتباطی بین شرق مدیترانه، آسیای مرکزی و قفقاز، جنوب شرق آسیا و خاور دور، از یک سو واشراف بر خلیج فارس و به ویژه تنگه هرمز و تسلط بر ۱۵ جزیره در حاشیه آن و شاهراه ارتباطی بین کشورهای محصور در منطقه خشکی آسیای مرکزی و قفقاز، از سوی دیگر، ایران را به یکی از نقاط مهم راهبردی جهان مبدل ساخته است.(۲)

هم چنین بررسی موقعیت جغرافیایی و سیاسی ایران نشان می دهد که عرب ها، جزء مهم ترین همسایگان ایران محسوب می شوند؛ زیرا روابط با آنان از قدمتی دیرینه و طولانی برخوردار است. یکی از همسایگان عربی، که دارای مرزهای طولانی با ایران بوده و روابط با آن بسیار حساس و حائز اهمیت است، کشور عراق می باشد. روابط با عراق از آن حیث درخور تامل است که از حدود پنجاه سال پیش،ارتباط گسترده و مناسب با این همسایه قدیمی به یکی از محورهای اساسی سیاست خارجی ایران تبدیل گردیده است. اختلافات ارضی و مرزی به همراه مسائل مذهبی؛ همچون تبعیض علیه شیعیان در عراق و مسائل قومی و نژادی؛ همانند مناقشه عرب و عجم به همراه خوی توسعه طلبانه حاکمان بغداد، از جمله عوامل اصلی تنش یا منازعه میان دو کشور در نیم قرن اخیر محسوب می گردد. با این حال، روابط دو کشور همیشه در سطحی نامطلوب قرار نداشته و در تاریخ روابط ایران و عراق، نقاط قابل اتکایی نیز یافت می شود. از زمان قیمومیت انگلیس بر عراق ۱۹۲۰ و سپس استقلال آن کشور در سال ۱۹۳۲ و تا پایان عمر حکومت پادشاهی در سال ۱۹۵۸، به دلیل نفوذ انگلستان بر منطقه و وجود حکومت پادشاهی در هر دو کشورایران و عراق، روابط دو دولت، چه در قالب پیمان سعدآباد و چه پیمان بغداد، که به منظور مقابله با تهدید کمونیسم شکل گرفته بودند، دوستانه بوده است. هر چند که در این دوره نیز، اختلافات مرزی، گاه و بیگاه رخ می داد، اما مع الوصف، معمولاً بدون درگیری مهمی حل می شد.(۳) اما آنچه بیش از پیش در اذهان ملت هر دو کشور باقی مانده، نزاع، درگیری، جنگ، مخاصمه و بویژه جنگ هشت ساله میان این دو کشور است.

در هر حال، مسئله حائز اهمیت آن است که از سال ۲۰۰۳ با حمله امریکا به عراق، این کشور به مهم ترین کانون بحران در روابط بین المللی تبدیل گردیده است؛ زیرا بحران جهانی ژئوپلیتیک عراق، بسیارپیچیده و سیال بوده و زمینه دخالت وسیع منطقه ای، فرامنطقه ای و جهانی را فراهم نموده است، چرا که از یک سو، امریکا عراق را صحنه اصلی رویارویی خود با دو تهدید اصلی؛ یعنی ایران و القاعده می داند و از دیگرسو کشورهای عربی و حتی ترکیه نیز نسبت به سرنوشت عراق و به ویژه نقش ایران در این کشور،بسیار حساس بوده و تلاش زیادی برای تأثیرگذاری در آن دارند.

حال با توجه به آنچه گفته شد، تحولات سیاسی، امنیتی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی عراق، از یک سو و روابط آن با امریکا و کشورهای همسایه، از سوی دیگر، تأثیری مستقیم بر منافع و اهداف ملی جمهوری اسلامی ایران دارد، که درک و شناخت عمیق این تحولات و ویژگی های آن، ضرورتی حیاتی و استراتژیک برای ایران به شمار می آید.(۴)

فصل اول: سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق قبل ازواقعه یازدهم سپتامبر

۱- سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق در جریان جنگ تحمیلی

حمله حزب بعث عراق به سرکردگی صدام به خاک ایران اسلامی و شروع جنگ تحمیلی تقریبا مصادف با شکل گیری و انسجام اولیه نظام جمهوری اسلامی ایران بود. هر چند آغاز جنگ بین این دو کشور تا حدود زیادی باعث ایجاد اتحاد و همدلی در داخل ایران گردید و برخی اختلاف ها نیز فروکش کرد، ولی عدم قبول پیشنهادهای ایران باعث تداوم نبردها شده و تعیین شرایط پایان جنگ از سوی حضرت امام(ره) نیز بر این امر صحه گذاشت.به هر حال، با تغییر و تحولی که در صحنه جنگ صورت گرفت، با ورود ایران به خاک عراق و تصرف مناطقی از خاک آن کشور، به ویژه تصرف فاو و احتمال سقوط بصره، به عنوان مهم ترین مرکز حیاتی عراق در جنوب این کشور، یک اجماع جهانی گسترده علیه ایران را ایجاد نمود؛ چرا که واگذاری اطلاعات ویژه به ارتش عراق، استقرار نیروهای نظامی در مناطق مرزی و اعمال فشار بر کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای مبنی بر عدم کمک رسانی به ایران، بیشترین اثرگذاری را در پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت بر ایران وارد نمود. با توجه به مطالب ذکر شده، چنین می نماید که ایران در پذیرش قطعنامه ۵۹۸ بیشترین تأثیرپذیری را از متغیر نظام بین الملل داشته است، بدین معنا که حضور قدرت های بزرگ فرامنطقه ای و منطقه ای در کنار عراق و کمک های قابل توجه به این کشور و هم چنین زمزمه های تحریم تسلیحاتی ایران، اولین و بیشترین تاثیرگذاری را بر پذیرش صلح و آتش بس بر ایران داشته است.(۵) به عبارت دیگر، ایران در جریان جنگ تحمیلی یک رویایی ویژه با جامعه جهانی را تجربه نمود؛ رویایی که درآن در یک سو جمهوری اسلامی ایران قرار داشت و در سوی دیگر، عراق و به عبارت بهتر، کل جامعه جهانی. بنابراین، آنچه از روابط جمهوری اسلامی ایران با عراق در جریان جنگ هشت ساله بدست می آید، یک رابطه بدون توجه و رعایت اصول دیپلماسی بین الملل و قواعد پذیرفته شده حقوق بین الملل می باشد.

۲- سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق بعد از جنگ تحمیلی

بعد از به پایان رسیدن جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران، هر چند تا مدت ها شرایط مناسب و دوستی مسالمت آمیز بر پایه اصول و قواعد بین المللی میان دو کشور شکل نگرفت، اما رفته رفته با سقوط رژیم صدام و حزب بعث، تمایل هر دو کشور به شکل دهی یک رابطه نزدیک با همسایگان دیرینه هم افزایش یافت. دولت جمهوری اسلامی ایران که به دلیل اتخاذ سیاست های خاص خود در خصوص مسئله لبنان، بویژه حمایت از فلسطین و نیز مخالفت و دشمنی آشکار با صهیونیسم جهانی، داشتن رابطه نزدیک با قدرت های بزرگ از دست می داد، سیاست خارجی خود را بیش از پیش براساس توسل به همگرایی منطقه ای و داشتن دوستان نزدیک در خاور میانه و منطقه قرار داد. همچنین عراق که بعد از شکست در جریان حمله به ایران و اقدام نا فرجامش در جریان حمله به کویت – که با شکست سنگین ازجانب ایالات متحده امریکا و صدور قطعنامه شورای امنیت مواجه شد – بیش از گذشته ضعیف گردیده و نیاز به یک حامی قدرتمندتر از خود را که بتواند با اتخاذ سیاست خارجی مناسب در خصوص آن، به یک رابطه قدرتمند نزدیک شود را بسیار احساس می کرد. از این رو هر دو کشور گام های جدی ای را در خصوص گستردگی روابط و افزایش تعاملات با یکدیگر برداشتند.

فصل دوم: سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق بعد از واقعه یازدهم سپتامبر

حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ نقطه عطفی در سیاست بین الملل محسوب می شود؛ زیرا از این مقطع زمانی به بعد، روابط ایالات متحده آمریکا با کشورهای خاورمیانه، از جمله ایران تحت تاثیر فضای ۱۱ سپتامبر قرار گرفت.آمریکا جهان را به دو بلوک جدید تقسیم کرد: گروه هایی که حامی تروریسم هستند و مجموعه هایی که در برابر تروریسم مقاومت می کنند، هرچند تعریف مشخصی از تروریسم وجود نداشت. در این چارچوب، ایالات متحده سعی داشت تا با توجه به منافع خود و اقتضائات ملی و امنیتی اش به ارائه تعریف در این خصوص بپردازد. بنابراین، در چنین فضایی، آمریکایی ها تفسیر نا متقارن از واژه، مفهوم و کارکرد تروریسم به عمل آوردند.

نکته حائز اهمیت در این زمینه آن است که نوع و چگونگی رویکرد ایالات متحده درخصوص تروریسم بعد از واقعه یازدهم سپتامبر، تاثیر مستقیمی بر جمهوری اسلامی ایران و اتخاذ سیاست خارجی مناسب برای آن در ارتباط با سایر کشورها داشته است؛ زیرا حادثه ۱۱ سپتامبر ظاهرا بزرگ ترین عملیات تروریستی غیر دولتی در جهان تلقی می شود، که توسط یک گروه خاص انجام گردیده است؛ چرا که نوع عملیات، طراحی بعمل آمده و اهداف انتخاب شده، این حادثه را از سایر عملیات تروریستی در گذشته متمایز می نماید. همچنین این حادثه بهانه و سرآغاز بروز تحولات قابل توجهی در منطقه خاورمیانه شد. حمله به افغانستان و عراق، دو پدیده ای هستند که به صورت مستقیم منافع و امنیت ملی کشورمان را متاثر می نمایند.

وقوع حوادث ۱۱ سپتامبر باعث تغییرات شگرفی در سطح نظام بین الملل گردید. محکومیت اقدام صورت گرفته و ابراز همدردی با جان باختگان این حوادث، باعث نزدیکی دیدگاه های دولتمردان ایالات متحده و برخی کشورهای دیگر شد. شناسایی عاملان حوادث از سوی مقامات ایالات متحده و عدم واگذاری آنان از سوی رژیم طالبان و همچنین اجماع جهانی در خصوص تنبیه متهمان، باعث شد تا شورای امنیت سازمان ملل نیز مجوز اقدامات متقابل نظامی در برابر اقدامات گروه القاعده مستقر در افغانستان را براساس دفاع مشروع صادر نماید. از سوی دیگر، تحقق ماده ۵ اساسنامه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، باعث حضور نیروهای ناتو در کنار ایالات متحده امریکا شد.

در چنین شرایطی که تمام نظام بین الملل در راستای مبارزه با تروریسم قرار گرفته بود، دولت جمهوری اسلامی ایران با اعلام سیاست بی طرفی، خود را از مناقشه بیرون راند، البته سفر برخی مقامات دولت های اروپایی باعث گردید تا ایران با سیاست اعمالی خود و با توجه به قطعنامه های صادر شده شورای امنیت، همکاری های وسیعی با نیروهای ائتلاف شمال افغانستان انجام دهد. اقدامات دیگر هم چون اجازه پرواز هواپیماهای آسیب دیده از حریم هوایی کشور و پیشنهاد امداد رسانی به سربازان مجروح و… که همه اینها نشان از همکاری های نزدیک با نیروی های ائتلاف علیه تروریسم بود. البته علت این همکاری را هم باید در ایجاد یک اجماع نظر بین المللی در خصوص تروریسم و هم چنین واگذاری مجوز شورای امنیت به نیروهای ائتلاف علیه تروریسم دانست. به هر حال، با اجماع جهانی در خصوص حمله به افغانستان، دولت ایران بر آن بود که از طریق راه های دیپلماتیک و بر اساس سیاست اعلانی خود، راه حلی برای جلوگیری از بحران در منطقه ایجاد نماید، به طوری که هر یک از دولت مردان ایران اگرچه در ابتدا اقدامات ۱۱سپتامبر را محکوم کردند، ولی با اشغال افغانستان به هیچ وجه موافق نبودند. هم چنین ایران نسبت به حوادث ۱۱سپتامبر، موضع دوگانه ای را اتخاذ نمود؛ چراکه از یک سو این حادثه را فرصتی برای از بین رفتن طالبان می دید و از طرفی دیگر، نگران آن بود که آمریکا از شرایط جدید به نفع خود بهره برداری کرده و فشار بر ایران را افزایش دهد، که این دوگانگی از اصلی ترین مواضع اتخاذ یک رویکرد صریح نسبت به حمله آمریکا به افغانستان بود. البته دیدگاه های مختلف در بین تصمیم گیرندگان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر ۴ نوع نگرش بنا شده بود، که عبارت بودند از دیدگاه ژئوپلیتیکی، ژئو استراتژیکی، ژئو اکونومیکی و فرهنگی اسلامی و این موارد بر این جریان صحه می گذاشتند و البته دولت مردان ایران در پی آن بودند که از بروز مناقشات در منطقه و سرایت آن به داخل کشور جلوگیری نمایند. در سطح جامعه نیز وجود ۳میلیون افغانی در داخل کشور و وجود قرابت های قوی با مناطق مرزی کشور و نیز حمایت از نیروهای ائتلاف شمال، از عواملی بود که باعث شده بود تا ایران از اتخاد یک رویکرد ستیزه جویانه در