پاورپوینت کامل سفرنامه خیزران ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سفرنامه خیزران ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سفرنامه خیزران ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سفرنامه خیزران ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

زخم های منتظر

سید علی میرافضلی

ظهر دیگر روز

آن علم های رشید

از شانه ها افتاد

خیمه ها را

باد آتش زد

گیسوان گریه ها پاشید

چشم هایم سوخت

در گلویم

واژه ها در هم گره خوردند

هق هقی کردند و

پژمردند

آن طرف تر

رود تابستانی اندوه

جاری بود

من کنار زخم های منتظر ماندم

رودهای خشک

زخم های انتظار ما

چارده قرن آبرو دارند

تعزیه

حمیدرضا شکارسری

ناگهان تیر خود را شکست و به زانو درآمد

پیش لبخند اصغر

حرمله گریه سر داد…

ناگهان شمر فریاد زد:

نه

نمیبرم این شط ِّخون ِفصیح خدا را…

ناگهان مُلک ری سوخت

از سکه افتاد

اِبن سعد انتخابی دگر کرد…

ناگهان خولی از کوره یک ماه آورد

شست و بوسید

ناله اش کوفه را درنوردید…

ناگهان لشکری حُر

موج برداشت

کربلا بیدریغ از فرات آب نوشید…

ناگهان صحنه را جامه ی سرخ پر کرد

جامه ی پاره پاره، دریده

تعزیه

نیمه کاره

رها شد…

ای تشنه ی عشق

سید علی موسوی گرمارودی

ای تشنه ی عشق روی دلبند

برخیز و به عاشقان بپیوند

در جاری مهر شستشو کن

وانگاه ز خون خود وضو کن. ..

رو جانب قبله ی وفا کن

با دل سفری به کربلا کن

بنگر، به نگاه دیده ی پاک

خورشید، به خون تپیده، در خاک

افتاده وفا به خاک، گلگون

قرآن به زمین فتاده، در خون

عباسِ علی، ابوفضایل

در خانه ی عشق کرده منزل

×

ای سرو بلند باغ ایمان

وی قمری شاخسار احسان

دستی که ز خویش وانهادی

جانی که به راه دوست، دادی

آن، شاخ درخت باوفایی ست

وین، میوه ی باغ کبریایی ست

. .. رفتی که به تشنگان دهی آب

خود گشتی از آب عشق، سیراب

×

آبی ز فرات، تا لب آورد

آه از دل آتشین برآورد

آن آب، ز کف غمین فرو ریخت

وز آبِ دو دیده با وی آمیخت

برخاست ز بار غم خمیده

جان بر لبش از عطش رسیده

بر اسب نشست و بود بیتاب

دل در گرو رساندن آب

ناگاه یکی دو روبه خرد

دیدند که شیر آب می برد

آن آتش حق خمید بر آب

وز دغدغه و تلاش، بیتاب

×

دستان خدا، ز تن جدا شد

وان قامت حیدری دو تا شد

بگرفت به ناگزیر چون جان

آن مشک، ز دوش خود، به دندان

وانگاه به روی مشک خم شد

وز قامت او دو نیزه، کم شد

جان در بدنش نبود و می تاخت

با زخمِ هزار نیزه، می ساخت

از خون، تن او به گل نشسته

صد خار بر آن ز تیر بسته

دلشاد که گر ز دست شد، دست

آبیش برای کودکان هست

چون عمر گل، این نشاط، کوتاه:

تیر آمد و مشک بر درید، آه

این لحظه چه گویم او چه ها کرد!

تنها نگهی به خیمه ها کرد

×

” ای مرگ! کنون مرا به بر گیر

از دست شدم، کنون ز سر گیر “

می گفت و بر آب و خون، نگاهش

وز سینه ی تفته بر لب آهش

خونابه و آب، بر می آمیخت

وز مشک و بدن، به خاک می ریخت

×

چون سوی زمین خمید آن ماه

عرش و ملکوت بود همراه

تنها نه فتاد “بوفضایل “

شد کفّه ی کاینات مایل

هم برج زمانه، بی قمر شد

هم خصلت عشق، بی پدر شد

حق، ساقی خویش را فراخواند

بر کام زمانه تشنگی ماند

×

در حسرت آن کفی که برداشت

از آب و فرو فکند و بگذاشت،

هر موج به یاد آن کف و چنگ

کوبد سرِ خویش را به هر سنگ

کف بر لب رود و در تکاپوست

هر آب رونده در پی اوست

چون مَه، شب چارده بر آید

دریا به گمان، فراتر آید

ای بحر! بِهِل خیال باطل

این ماه کجا و بوفضایل!

گیرم دو سه گام برتر آیی

کو حد حریم کبریایی؟!

لالایی برای اصغر

محمدحسین شهریار

گشودی چشم در چشم من و رفتی به خواب اصغر

خداحافظ، خداحافظ! بخواب اصغر، بخواب اصغر

به دست خود به قاتل دادمت هستم خجل امّا

ز تاب تشنگی آسودی و از التهاب اصغر

به شب تا مادرت گیرد به بر قنداقه ی خالیت

بگریند اختران شب به لالای رباب اصغر

تو با رنگِ پریده غرق خون، دنیا به من تاریک

کجا دیدی شب آمیزد شفق با ماهتاب اصغر

برو سیراب شو از جام جدّت ساقی کوثر

که دنیا و سر آبش ندیدی جز سراب اصغر

گلوی تشنه بشکافته بنمای با زهرا

بگو کز زهر پیکان ها به ما دادند آب اصغر

اَلا ای غنچه ی نشکفته پژمرده بهارت کو؟

چه در رفتن به تاراج خزان کردی شتاب اصغر

خراب از قتل ما شد خانه ی دین مسلمانان

که بعد از خانه ی دین، هم جهان بادا خراب اصغر

به چشم شیعیانت اشک حسرت یادگار توست

بلی در شیشه مانَد یادگار از گل گلاب اصغر

اَلا ای لاله ی خونین چه داغی آتشین داری!

جگرها می کنی تا دامن محشر کباب اصغر

تو آن ذبح عظیم استی که قرآن را شدی ناطق

اَلا ای طلعتِ تأویل آیات کتاب اصغر

خدا چون پرسد از حقّ رسول و آل در محشر

نمی دانم چه خواهد داد این امّت جواب اصغر!

در حوالی عطش

بهمن صالحی

تو کیستی که جهان تشنه ی زلالی توست

بهار عاطفه مرهون ِخشکسالی توست

شب زمانه که مقهور بامدادان باد

شکیب خاطرش از خونِ لایزالی توست

ز قصّه ی عطشت چشم عالمی گریان

هزار چشمه ی جوشنده در حوالی توست

تو ماه من به کدامین ظلامه ات کشتند

که پشت پیرفلک تا ابد هلالی توست

ندید نقش تو را کس به حجم آینه ها

حکایت همه از صورت خیالی توست

چه عاشقی تو که در دفتر قصاید سرخ

هر آن چه خواند دلم، شاه بیت عالی توست

سزد که رایحه ی درد، سازَدم مدهوش

که باغ عشق، به داغ شکسته بالی توست

فغان که وارث بانوی آب های جهان

تویی و تشنه ی یک قطره، مشک خالی توست

تو شهر عشقی و دروازه ات به باغ بهشت

دل شکسته ی من یک تن از اهالی توست

ذوالجناح

سید عبدالله حسینی

به استاد محمود فرشچیان

جوشنی از زخم بر تن اشک افشان ذوالجناح

بازگشت آشفته یال از گرد میدان ذوالجناح

تا بَرد از قتلگاهِ گُل خبر بر خیمه ها

یال را تر کرد با خون شهیدان ذوالجناح

تا کنار خیمه های منتظر خود را رساند

حلقه ای را دید گردِ خویش گریان ذوالجناح

حلقه زد بر دورِ مرکب اهل بیتِ سوگوار

اشکباران اهلبیت و اشکریزان ذوالجناح

زینب آمد از میان خیمه بیرون با شتاب

دید برگشته ست بی صاحب ز میدان ذوالجناح

گیسوان خویش را آغشته با خون کرده بود

تا ببندد با حسین این گونه پیمان ذوالجناح

پرسش از حال برادر کرد امّا در جواب

ریخت تنها از دو چشمش خون غلطان ذوالجناح

کودکی پرسید بابا کو؟ جوابی چون نداشت

کرد یال خویش در پاسخ پریشان ذوالجناح

گاه می سایید سُم بر سنگ، گاه از همدلی

نرم