پاورپوینت کامل فقه جعفری و فهم اجتماعی نص ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فقه جعفری و فهم اجتماعی نص ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فقه جعفری و فهم اجتماعی نص ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فقه جعفری و فهم اجتماعی نص ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

بازخوانی نظریه »فهم اجتماعی نص« شیخ محمد جواد مغنیه

فکر می کنم، این نخستین بار است که متنی را از فقیهی اسلامی، که پرورده مدرسه امام صادق(ع) است می خوانم، که در آن گسترده ترین نظریه عنصر »فهم اجتماعی نص« ارائه شده و در آن تفاوت میان مدلول لغوی- لفظی نص و مدلول اجتماعی آن، به صورت موشکافانه و ژرف بررسی شده و حدود مشروع مدلول اجتماعی نیز مشخص شده است.

به رغم آن که فقها در ممارست کار فقهی شان و در حوزه های استنباط از نص، عنصر فهم اجتماعی را در فرایند فهم دلیل، در کنار بعد لفظی دلالت، وارد و برآن اتکا می کنند، اما آنان غالباً در فرایند فهم دلیل، بعد لفظی را از بعد اجتماعی به عنوان دو بعد متمایز که هر کدام ملاک و حدود جداگانه ای دارند، تفکیک نمی کنند، بلکه این دو بعد در کار آنان به صورت دوگانه و تحت نام واحدی که »ظهور« است به کار برده می شود.

نخستین بار با مطالعه برخی بخش های کتاب مجدّد جاودانه »فقه الامام الصادق«، تألیف استاد ما، حجّت بزرگ، شیخ محمدجواد مغنیه درباره عنصر فهم اجتماعی نص، مطلبی می خوانیم، که فقه جعفری با این کتاب ابداعی، به لحاظ روش و بیان، تصویری درخشان یافته است.

در چند جای این کتاب ارزشمند بر عنصر اجتماعی فهم دلیل، تفکیک میان آن و بعد لفظی ناب آن تأکید شده است، حال برای این که ایده کتاب را درباره فهم اجتماعی نص و محتوا و نقش این فهم در استنباط حکم از نص را توضیح دهیم، لازم است ابتدا از ظهور سخن بگوییم.

حجیت ظهور

یکی از اموری که به لحاظ مبدئی و بنیادین در علم اصول محل اجماع است، اصل حجیت ظهور است. این اصل ایجاب می کند که هر خطاب شرعی ای را، در صورتی که قرینه ای برخلاف ظهورش وجود نداشته باشد، حمل بر ظاهر کنیم. ظهور نیز چنان که در مباحث اصولی آمده، درجه ای خاص از دلالت کلام است که معنایی را که بدان اشاره می کنیم، برآمده از ظاهر کلام و متناسب با آن از هر معنایی دیگر قرار می دهد؛ زیرا گاهی یک لفظ می تواند برای تعبیر از معانی متعدد به کار رود، اما معنای ظاهری اش یک معنای خاص از این معانی است. مانند لفظ شیر که گاهی برای حیوان درنده به کار می رود و گفته می شود که شیر سلطان جنگل است و گاه هم کنایه از شجاعت است، که گفته می شود فلانی شیر است. اما لفظ شیر را وقتی، گسسته از قرائن خاص لحاظ می کنیم، در می یابیم که معنای ظاهری اش همان معنای اول است؛ زیرا ماهیت لغوی اسد بیش از آن که دلالت بر انسان شجاع داشته باشد، دلالت بر حیوان درنده دارد و از این رو، این معنا تناسب بیشتری با لفظ شیر دارد.

انواع ظهور

ظهوری که بنا به تعریف پیش گفته، درجه ای معین از دلالت لفظ بر معنا را دارد محصول دو نوع دلالت است:

نخست: دلالت لفظی قراردادی، یا دلالت های ناشی از قرارداد لغت (واژه) چنان که واژه شیر، معنای ظاهری اش حیوان درنده است، نه انسان شجاع؛ زیرا برای دلالت براین معنا قرار داده شده است.

دوم: دلالت لفظی سیاقی؛ یا دلالت های برآمده از سخن و شیوه تعبیر؛ به عنوان مثال وقتی گفته می شود که غسل جمعه به جا آورید که ثواب دارد، می فهمیم که غسل جمعه مستحب است، نه واجب؛ زیرا شیوه بیان نشان می دهد که الزام و وجوبی در این جا مطرح نیست. درست است که انجام واجبات هم ثواب دارد، اما اگر غسل جمعه واجب می بود باید شیوه بیان عوض می شد و به جای ترغیب به ثواب، شیوه ترساندن از عذاب به کار گرفته می شد و لذا از مجموع دلالت های سیاقی و قراردادی، ظهور لفظی شکل می گیرد و معنای لفظ با این دلالت ها هماهنگ است.

اما این که این نوع دلالت های قراردادی و سیاقی چگونه زاده می شود و شکل می گیرد و چه رابطه ای میان آنها وجود دارد و چگونه می توانیم نوع دلالت قراردادی و سیاقی هر سخن را معین و اثبات کنیم و این که آیا هر فرد می تواند چارچوب زبانی خاص خود را معیار تعیین این دلالت ها قرار دهد و یا این که باید چارچوب زبانی عمومی معیار آن باشد و این که، همان چارچوب زبانی عمومی چگونه معیاری است و آیا چارچوب زبانی عمومی عصر صدور نص معیار است و یا رجوع به چارچوب زبانی عمومی معاصر نیز به رغم تحول و پویایی زبان کفایت می کند؟

تمام این پرسش ها و بیش از آنها، در دایره مقتضیات فرایند استنباط در بحث اصولی مرتبط با حجیت ظهور می گنجد و این جا تنها خواستیم تصوری خلاصه از ظهور لفظی ارائه داده باشیم تا با بعد لفظی و زبانی فرایند فهم نص آشنا شده باشیم، تا به زاویه تازه ای برسیم، که کتاب »فقه الامام الصادق« بررسی کرده و آن همانا بعد اجتماعی این فرایند است.

بعد اجتماعی فهم نص

پرسشی که باید در این جا مطرح کنیم این است که، آیا شخصی که می کوشد تا نص را بفهمد، در صورتی که دلالت های لفظی قراردادی و سیاقی را احصا کرد و داده لغوی نص را دریافت، به معنای نهایی آن دست یافته است؟

پاسخ این پرسش به طور یک جا هم مثبت و هم منفی است؛ زیرا پاسخ، مثبت است، در صورتی که فرض کنیم این شخصی که می خواهد نص شرعی را بفهمد، انسانی باشد که تنها با زبان سروکار دارد و از زبان الهام می گیرد و زبان را می شناسد و دلالت های قراردادی و سیاقی الفاظ را درک می کند و هیچ تخصص دیگری ندارد، لذا چنین انسان زبان شناس و لغوی که تخصصی غیر از زبان ندارد، کارش در فهم نص، محدود به گردآوری دلالت های قراردادی و سیاقی و معین کردن ظهور لفظی براساس این دلالت هاست.

اما پاسخ، در صورتی منفی است که شخصی که می کوشد تا نص را بفهمد، انسانی باشد که با دیگر عقلای هم نوع خویش در حوزه های مختلف حیاتی، زندگی ای اجتماعی داشته باشد؛ زیرا افرادی که حیاتی اجتماعی از این دست دارند، تجربه مشترک و ذهنیت واحدی برایشان شکل می گیرد که در کنار تجربه و رویکرد شخصی، متمایز هر فرد است و لذا این تجربه و ذهنیت مشترک و واحد، مبنای ارتکازات عمومی و ذوق مشترک را در حوزه های متعدد و از جمله حوزه تشریعی و تقنینی شکل می دهد. ارتکازات عمومی و ذوق مشترک در حوزه تشریعی و تقنینی همان چیزی است که فقها در فقه عنوان مناسبات حکم و موضوع را بر آن اطلاق می کنند.

برای مثال می گویند: اگر