پاورپوینت کامل رویکرد انتقادی به شورای عالی انقلاب فرهنگی ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رویکرد انتقادی به شورای عالی انقلاب فرهنگی ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رویکرد انتقادی به شورای عالی انقلاب فرهنگی ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رویکرد انتقادی به شورای عالی انقلاب فرهنگی ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

شورای عالی انقلاب فرهنگی بالاترین نهاد کشور در عرصه سیاست گذاری فرهنگی کشور است، که متأسفانه آن طور که باید و شاید، در عرصه فرهنگ، نقش آفرین نبوده است. در این نوشتار به بررسی انتقادی و اجمالی شورای عالی انقلاب فرهنگی می پردازیم و اذعان داریم که موارد ذکر کننده همه انتقادات وارده به شورا نیست و اینها تنها بخشی از انتقادات به این نهاد انقلابی است.

×××

شورای عالی انقلاب فرهنگی بالاترین و تأثیرگذارترین نهاد در عرصه سیاستگذاری فرهنگی و حتی علمی کشور است، که متأسفانه آن طور که باید و شاید، در عرصه فرهنگ و آموزش، نقش آفرین نبوده و سازمان ها و نهادهای فرهنگی دیگر که باید سیاست های شورا را اجرا می کردند، عمدتاً توجه و اهتمام چندانی به تحقق سیاست های مصوب این شورا ندارند و لذا به طور مستقل به کارها و سیاست های خود می پردازند.

بررسی اجمالی عملکرد و نقش شورای عالی انقلاب فرهنگی در دو دهه اخیر نشان داده است که این نهاد، بیش از آن که نهادی تأثیرگذار در عرصه فرهنگ و سیاست گذاری فرهنگی و علمی کشور باشد، بیشتر تحت تأثیر سیاست های فکری و فرهنگی حاکم بر دولت ها بوده و سیاست گذاری های بیرون از شورا، خود را بر این شورا تحمیل نموده و آن را درگیر مصوبات و موضوعات فرعی و غیر اصلی کرده است.(۱) لذا بررسی علل چنین اتفاقاتی و مشکلات این نهاد ضروری است. قبل از بررسی مشکلات این شورا به انتظاراتی که از این شورا می رود، اشاره ای کوتاه خواهیم داشت.

انتظارات از شورا

درباره انتظارات از شورا، نظرها متفاوت است. برخی همانند دکتر افروغ، که زمانی رییس کمیسیون فرهنگی مجلس، عضو حقوقی این شورا بود، معتقدند که نقش شورا بیشتر نقش نظریه پردازی است و لازمه آن هم رصد کردن چالش های فکری، معرفتی و فرهنگی کشور، جهان اسلام و حتی جهان بشریت است. اما برخی دیگر انتظار کار اجرایی و عملیاتی از این شورا دارند، که یکی از صاحب نظران و اعضای سابق شورا در این باره می گوید: »شورا از جایگاه فکری خودش که بیشتر رصد کردن و نظریه پردازی و تبیین و ارائه راه حل های کلان فکری و معرفتی باشد، کاملاً فاصله گرفته و در مسیر روزمرگی قرار گرفته است. شورای عالی انقلاب فرهنگی یا باید وصل به یک عقبه فکری یا خودش اتاق فکر باشد«.(۲)

رصد فعالیت های دو دهه اخیر نشان می دهد که شورای عالی بیشتر درگیر مباحث اجرایی فرهنگی و علمی شده است تا سیاست گذاری های کلان و حتی هر چه به سال های میانی دهه هشتاد نزدیک تر می شویم، نگاه ها روزمره تر و جزئی تر شده، ولی خوشبختانه جهت گیری های شورا به سمت سیاست گذاری در حال تغییر است، که در این زمینه، توجه به علل شکل گیری این نهاد و اهمیت فرهنگ به عنوان عامل بقا و گسترش انقلاب اسلامی، ضروری است و ما هر چه به علل وجودی این شورا و نیز اهمیت فرهنگ برای نظام تأمل کنیم، بهتر می توانیم در مورد وظایف بنیادی آن نظر بدهیم؛ چراکه شورای عالی انقلاب فرهنگی، فلسفه ای متناسب با جوهره انقلاب اسلامی، پیشینه فرهنگی این کشور و اسلام ناب داشته و برای حفظ استقلال علمی و فرهنگی و دفاع در مقابل فرهنگ و امپریالیسم فرهنگی غربی شکل گرفته است.

انتظارات رهبر معظم انقلاب از شورا

۱. ستاد مرکزی و اصلی یا ستاد عالی فرهنگی و علمی دستگاه های کشور

رهبر معظم انقلاب اسلامی، آیت الله خامنه ای در تاریخ ۷۵/۶/۱۴ با صدور پیامی ضمن تعیین ترکیب جدید اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی بر اهمیت جایگاه و وظایف خطیر آن نیز تأکید کردند، که شورای عالی انقلاب فرهنگی در جهاد ملی با بی سوادی و عقب ماندگی علمی و تبعیت فرهنگی، در حکم »ستاد مرکزی و اصلی« است….

۲. اتاق فکر فرهنگی کشور

ایشان در مناسبتی دیگر بیان می کنند: »این مجموعه [شورای عالی انقلاب فرهنگی] در کشور بی بدیل است. در مدیریت راهبردی فرهنگی، ما به غیر از این مجموعه، هیچ مرکزی را در کشور نداریم. بخش های مختلف، چه دولت، چه مجلس، چه حتی مجمع تشخیص مصلحت، وظایفی دارند، اما، هیچ کدام، وظیفه ای را که این شورا بر عهده دارد، بر عهده ندارند. اینجا را در واقع باید اتاق فرمان فرهنگی کشور یا ستاد عالی فرهنگی و علمی دستگاه های کشور؛ اعم از دستگاه های فرهنگی و سایر دستگاه ها و مرکز مهندسی فرهنگی کشور به حساب آورد.« (۸۱/۹/۲۶)

۳. قرارگاه مقدم فرماندهی

»[شما] اینجا [در] آن قرارگاه مقدم فرماندهی هستید، عقبه فکری شما در مراکز دانشگاهی و حوزوی و دبیرخانه خودتان است، که باید محور همه این مراکز باشد. خط مقدم تان هم عبارت است از دولت، مجلس و حتی مجمع تشخیص مصلحت و دستگاه قضایی و دیگر دستگاه هایی که در کشور هستند، این ها بازوان اجرایی شما هستند. این بازوان اجرایی فقط چهار وزارتخانه فرهنگی نیستند. مجلس ما برای عملی شدن آنچه اینجا به عنوان مهندسی انجام می گیرد، حتماً باید قانون بگذارند. مجمع تشخیص مصلحت هم در سیاست گذاری ها همین مهندسی کلان را در نظر داشته باشند.« (۸۳/۱۰/۰۸)

۴. قله تصمیم گیری برای مسائل فرهنگی کشور

»من از آغاز تاکنون، این شورا را در قله تصمیم گیری برای مسائل فرهنگی کشور می دانسته ام. آن قله تصمیم گیری فرهنگی به معنای نگاه کلان و مهندسی عمومی فرهنگ کشور است، که شامل دانشگاه و فرهنگ عمومی و مدرسه و نظام آموزشی و کتاب درسی و تربیت معلم و حتی صنعت و غیر ذلک می شود.« (۸۳/۱۰/۰۸) البته این ها همه انتظارات رهبری از شورای عالی انقلاب فرهنگی نیست و همین گزیده انتظارات، خود مبین اهمیت فراوان شورا و انتظارات ایشان از این شوراست.

مشکلات اساسی شورای عالی انقلاب فرهنگی(۳)

در مورد مشکلات شورا نمی توان به صورت قطعی و یقینی روی یک عامل مشخصی دست گذاشت. یک سلسله مشکلات نظری و اجرایی باعث وضعیت فعلی این شورا، عدم پویایی و نقش آفرینی جدی و موثر آن در فضای فرهنگی و علمی کشور شده، که عبارتند از:

الف) مشکلات مبنایی یا رویکردی؛ شامل:

۱. غلبه نگاه کمیت گرا و تک بعدی و غفلت از نگاه جامع علوم انسانی و علوم اجتماعی؛

۲. نگاه تزئینی برخی مسئولین به فرهنگ و بی توجهی به مسائل فرهنگی؛

۳. کم توجهی به نظریه پردازی و سیاست گذاری و توجه فراوان به مباحث اجرایی.

یکی از اعضای سابق این شورا می گوید که »ضعف اصلی شورای عالی انقلاب فرهنگی آن است که به فکر و نظریه پردازی بها نمی دهد. به رصد کردن چالش های فکری و معرفتی سه جهان (جهان بشر، جهان اسلام و جهان ایران) بها نمی دهد. نگاه کاملاً کمیت گرا و مکانیکی حاکم است و حتی بر مهندسی فرهنگی که نظر انداختم باز این نگاه کمیت گرایانه را شاهد بودم«.(۴)

۴. روحیه محافظه کاری برخی اعضا و مسئولان شورا

روحیه محافظه کاری برخی اعضا و مسئولان دبیرخانه شورا، از جمله مشکلات مبنایی شوراست که عملاً به حفظ وضع موجود، سکون و سکوت فضای فرهنگی و انفعالی عمل کردن کلیت شورا دامن می زند.

ب) مشکلات اجرایی؛ شامل:

۱. ترکیب خود شورا؛ یک اشکال ساختاری و بنیادی

ترکیب شورا نشان داده است که وقتی شخصیت های فکری با مسئولان کشوری در یک میز کنار هم بنشینند، غالباً آنچه که مسئولان اجرایی اراده کنند، محقق می شود و طرح ها و برنامه های شخصیت های فکری چندان مورد توجه قرار نمی گیرد. لذا همین امر باعث سرخوردگی، یأس و ناامیدی و احساس عدم تأثیرگذاری شخصیت های فکری در این نوع شوراها می شود و بعد از مدتی، آنها کم کم تبدیل به ماشین امضاء و تأیید سیاست های اجرایی مسئولان می شوند و مسئولان و مدیران اجرایی برای اینکه نظر آنها را جلب کنند و به گونه ای آنها را در تصمیم گیری های خود سهیم کنند، آنها را مسئول تحقیقات یا پروژه هایی می کنند که حتی این هم در عرصه عمل و اجرا، چندان مورد توجه و اهتمام و اجرا قرار نمی گیرد.

۲. جایگاه قانونی شورا

جایگاه قانونی شورا هم یکی از مشکلات پیش روی شوراست. یکی از فعالان فرهنگی مرتبط با این شورا در تحلیل مشکلات و چالش هایی که شورای عالی انقلاب فرهنگی دارد، می گوید: »یکی از مشکلات اساسی، که شورای عالی انقلاب فرهنگی با آن روبرو است، جایگاه این شورا در قانون است، به گونه ای که در قانون اساسی جایگاه تعریف شده ای برای شورای عالی انقلاب فرهنگی در ارتباط با نهادهای دیگر نظام وجود ندارد. لذا برخی از سلایقی که به لحاظ مقاطع مختلف تاریخی و در نحوه مواجهه با شورای عالی انقلاب فرهنگی می توانست اعمال شود، ظرفیت اعمالش کمتر می شد.

در حال حاضر بسته به این که مجلس یا دولت چه مقدار نسبت به رهبری و احکام رهبری همراهی و توجه داشته باشند، ظرفیت نفوذ شورا و اجرایی شدن احکام آن مشخص می شود؛ چرا که یک مسیر مشخص قانونی ایشان را موظف نمی کند و اگر اراده ای برای همراهی با شورای عالی وجود نداشته باشد، عملاً مصوبات شورا به صورت مصوبات روی کاغذ باقی می ماند. لذا نکته اول این است که در بازبینی قانون اساسی که هر ده سال یک بار انجام می شود، یکی از مواردی که لازم است در آنجا راجع به آن اظهار نظر بشود، جایگاه شورای انقلاب فرهنگی است«.(۵)

۳. ترکیب اعضای حقیقی و حقوقی و فقدان برخی صاحب نظران رشته ها و نمایندگان نهادها

در ترکیب فعلی شورا برخی از نهادها و هم چنین صاحب نظران رشته های خاص حضور ندارند تا بتوانند از منظر خاص خود، هم نظر بدهند و هم اینکه اجرایی شدن آن را در سازمان خود پی گیری کرده و به تحقق سیاست های شورا اهتمام بورزند. برای نمونه حضور یک صاحب نظر رسانه (مستقل از رئیس صداوسیما)، کارشناس مسائل خانواده و جوان یا نماینده ای از حوزه علمیه قم و… خالی است. رئیس کمیسیون حوزوی شورای عالی انقلاب فرهنگی معتقد است، که در ترکیب روحانی این شورا، حوزه های علمیه را در شورای عالی انقلاب فرهنگی نمایندگی نمی کنند، لذا این خلأ وجود دارد و پیشنهاد می دهد، افرادی باشند تا حوزه های علمیه را از چند جهت نمایندگی کنند: اولاً: آشنایی نزدیکی با نیازها و زمینه های درون حوزه داشته باشند. ثانیاً بتوانند ارتباط فعالی را بین حوزه علمیه و شورای عالی برقرار کنند تا نیازهایی که از حوزه های علمیه باید در سطح سیاست گذاری های کلان فرهنگی تأمین شود را دنبال نمایند.(۶)

۴. ضعف دبیرخانه شورا در برقراری ارتباط و به کارگیری مراکز تحقیقاتی و پژوهشگاه ها

در حال حاضر یکی از مشکلاتی که در مورد شورا وجود دارد، ضعف دبیرخانه شورا در برقراری ارتباط، به کارگیری از ظرفیت نخبگان کشور، خود شورا و اعضای آن است. گویا دبیرخانه شورا نتوانسته است از پتانسیل واقعی اعضای شورا و مراکز تحقیقاتی کشور استفاده کند و خودش با راه اندازی مرکز مطالعات راهبردی، پژوهشکده مستقلی شده است. لذا نه تنها از دیگر ظرفیت ها استفاده نکرده، بلکه خودش هم یک نهاد جدیدی را در این زمینه ایجاد کرده که مشخص نیست تا چه حد می تواند در کار او تأثیرگذار باشد و تا چه حد ظرفیت علمی چنین امری را دارد.

ما هم اکنون بیش از ۵۰ پژوهشگاه، پژوهشکده و دانشگاه معتبر و بزرگ داریم، لذا کافی است رصد کنیم، که شورای عالی انقلاب فرهنگی با کدام یک از آنها تعامل دارد؟ اگر سطح ارتباط و همکاری کشف شود، مشخص می شود که این شورا چقدر از پتانسیل علمی مراکز تحقیقاتی کشور استفاده می کند، و حتی می توان حدس زد که شورا با چه دانشگاه ها و پژوهشگاه هایی ارتباط دارد و از چه مراکزی غفلت کرده است. از سوی دیگر، بر فرض دانستن سطح ارتباط، کیفیت ارتباط و تعامل هم مهم است و این که واقعاً چه استفاده هایی از آنها می شود؟ برای تبیین سیاست های فرهنگی مناطق مختلف چقدر از مراکز پ