پاورپوینت کامل فضای سایبر و شیوه‏های نوین درگیری ۸۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فضای سایبر و شیوه‏های نوین درگیری ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فضای سایبر و شیوه‏های نوین درگیری ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فضای سایبر و شیوه‏های نوین درگیری ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

در سال های اخیر، حکومت ها و سازمان های بین المللی با امنیت سایبر و لزوم توجه بسیار زیاد به این مقوله روبرو شده اند، لذا چالش های امنیتی در فضای سایبر را می توان حد نهایت مشکلات کنونی دولت های مدرن دانست. البته این چالش های نوین مجازی در دوران معاصر، علاوه بر دولت ها، بازیگران غیردولتی را نیز درگیر خود ساخته است. همان گونه که در جنگ های نظامی، سلاح های سخت افزاری موجودیت دولت هدف را مورد حمله قرار می دادند، در جنگ سایبر نیز تکنولوژی های نوین رایانه ای، ماشین دولت، نهادهای مالی، زیر ساخت های حیاتی در بخش انرژی، حمل ونقل، و در نهایت، روحیه و عزم ملی را هدف حملات خود قرار می دهند.(کار، ۲۰۰۳)

اگرچه در فضای سایبر، حملاتی که با انگیزه سیاسی علیه دولتی رخ می دهد، در مقوله جنگ های سایبر قرار می گیرد، اما توجه به این نکته مهم ضروری است که در فضای مجازی، همه این حملات، با هدف سیاسی سازماندهی نمی شود و چنین حملاتی که معمولا با انگیزه های اقتصادی، یا شخصی صورت می پذیرند، در تحلیل نهایی جزء جنگ سایبر به حساب نمی آیند. برهمین اساس، درک تمایز بین اقدامات جنگی و غیرجنگی در فضای سایبر از اهمیت بسیار زیادی برای تدوین استراتژی های مناسب به منظور مقابله با این حملات برخوردار می باشد.(مارکف، ۲۰۰۳)

نکته مهم دیگر در مورد جنگ های سایبری این است که نوع ابزار جنگی به کار گرفته شده در فضای مجازی – بسته به بازیگری که آن را به کار می برد – از درجه اهمیت متفاوتی برخوردار است. برای مثال، ممکن است حملات سایبری گروه های تروریستی، جاسوسان و مجرمان سازمان یافته بسیار خطرناک باشد، اما لزوما به جنگ سایبر ختم نمی شود؛ زیرا تنها اقداماتی در مقوله جنگ سایبر می گنجند که با انگیزه سیاسی و با هدف وارد آوردن ضربه جدی به زیرساخت های حیاتی یک بازیگر دولتی یا غیردولتی طراحی شده باشد. (ردریگوس و شانز، ۲۰۰۱)

نکته دیگری که می توان در مورد جنگ سایبر گفت این است که امکان دارد یک دشمن در به کار بردن وسایل متعارف جنگ سخت ناتوان باشد، اما از چابکی و توانمندی بسیار زیادی برای ایجاد حملات سایبری برخوردار باشد. علاوه براین، آنچه امروزه توانسته چهره جنگ سایبر را از جنگ های متعارف متمایز نماید، سرعت و پیچیدگی ماهیت تهدیدات در فضای مجازی می باشد؛ به گونه ای که بازیگر مورد حمله قرار گرفته شده از سرعت بسیار زیاد و نیز ماهیت پیچیده تهدیدات، دچار غافل گیری شده و نمی تواند به صورت مناسب واکنش نشان دهد و همین مساله سبب گردیده تا مفهوم پیروزی و شکست در جنگ سایبر از جنگ های متعارف متفاوت باشد. (کرف، ۲۰۰۱)

مسأله دیگری که بر شدت پیچیدگی فضای سایبر می افزاید، این است که در این فضا نمی توان هیچ چارچوب اخلاقی، ارزشی یا هنجاری مشخصی برای مبارزه و درگیری تعریف نمود. بنابراین، به نسبت ابهام و نامشخص بودن فضای سایبر، درجه آسیب پذیری بازیگران نیز افزایش می یابد.

در کل، در تعریف جنگ سایبر می توان گفت که این جنگ، زیرمجموعه ای از جنگ اطلاعاتی است که شامل اقداماتی می شود که در فضای سایبر رخ می دهد. دنیای سایبر، واقعیت مجازی است که توسط مجموعه ای از رایانه ها و شبکه ها ایجاد می شود. بنابراین، می توان جنگ سایبر را یک داستان نامتعارف هشداردهنده دانست که معمولا بیشتر از آنچه که ارتباط نزدیکی با سیاست عمومی داشته باشد، با فضای مجازی تکنولوژی مرتبط می باشد.(ولبری و وولف، ۱۹۹۷)

برای تحلیل صحیح از اهداف، ابزار و روش های جنگ سایبر ابتدا باید به نکات ذیل در مورد مفهوم آن توجه نماییم:

× فضای سایبر، که ارتباطات دیجیتال جهانی و ساختارهای انتقال اطلاعات را دربر می گیرد، سبب شکل گرفتن چالش های امنیتی گسترده برای اشخاص، شرکت های بازرگانی، حکومت ها و سازمان های بین المللی شده است. البته امنیت سایبر در سال های اخیر بیشتر در حوزه سیاست عمومی و رسانه ای مطرح شده است؛

× اگرچه جنگ سایبر معمولا بین دولت ها و با انگیزه سیاسی رخ می دهد، اما این جنگ می تواند از طریق روش های متفاوت، بازیگران غیردولتی را نیز درگیر نماید؛

× در جنگ سایبر، شناسایی اهداف نیز بسیار مشکل است، لذا اهداف این جنگ می تواند دارای ابعاد سیاسی، نظامی، اقتصادی، صنعتی و مدنی باشد؛

× جنگ سایبر می تواند بازیگران این عرصه را برای دستیابی به اهداف سیاسی و استراتژیکی شان بدون نیاز به جنگ مسلحانه توانمند سازد؛

× جنگ سایبر، قدرت نامتناسبی را به بازیگران کم اهمیت و کوچک فضای سیاسی و اقتصادی می دهد؛

× در فضای سایبر، حمله کنندگان می توانند بدون ترس از شناخته شدن، یا حتی مجازات، به اهداف خود دست یابند؛

× در جنگ سایبر، مرز بین اقدامات نظامی و غیرنظامی مبهم بوده و حملات سایبر می تواند به وسیله بازیگران دولتی یا غیردولتی یا حامیان آنها طراحی شود؛

× جنگ در فضای مجازی را می توان در کنار جنگ دریایی، زمینی، هوایی و فضایی، پنجمین عرصه نبرد دانست. بنابراین می توان گفت: اگرچه این جنگ در فضای مجازی و با تکنولوژی های جدید رایانه ای رخ می دهد، اما روش ها و ابزارهایش چندان متفاوت از محیط متعارف نبرد نمی باشد؛

× اهداف و ابزار جنگ سایبری برای موفقیت باید با دیگر روش های اجبار، اقناع و درگیری همراه شود؛

× در جنگ سایبر، اهداف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی به طور متناقضی با اهداف امنیتی دنبال می شود. برهمین اساس باید در محیط سیاسی، چارچوب استراتژیک مناسبی برای مقابله با این حملات تدوین شود؛ یعنی برای جنگ سایبر باید الزامات اخلاقی، قانونی، ارزشی و هنجاری معین گردد.

حال با توجه به این مقدمه، در ادامه به بررسی این سؤالات مهم خواهیم پرداخت، که آیا تکنولوژی های اطلاعاتی و شبکه های اجتماعی مجازی برای امنیت ملی فرصت ساز است یا تهدیدزا؟

آیا تکنولوژی های نوین اطلاعاتی سبب از بین رفتن اهمیت مرزهای جغرافیایی در جهان معاصر شده است؟

آیا تکنولوژی های نوین اطلاعاتی با زمینه سازی برای دزدیده شدن اطلاعات مهم و حیاتی یک کشور، باعث عدم احساس امنیت در میان مردم می گردند؟

در پاسخ به همه این سؤال ها می توان تنها به یک نکته اکتفا نمود و آن این که، جنگ سایبر مهم ترین تهدید برای امنیت ملی و بین المللی در دنیای کنونی است.

تهدیدها و چالش های امنیتی در جنگ های سایبر

حکومت، بخش خصوصی و شهروندان، همه در معرض حملات سایبر از جانب بازیگران دولتی یا غیردولتی، مجرمین سازمان یافته و گروه های تروریستی می باشند. علی رغم رشد آگاهی و شناخت جهانی از فضای سایبر، ماهیت، نوع، ابزار، تکنیک ها و تاکتیک های حملات در جهان مجازی، هم چنان ناشناخته باقی مانده است. ماهیت تهدیدها در جنگ های سایبر بر خلاف جنگ های سخت افزاری، مبهم و نامشخص می باشد. در این فضا شناسایی ماهیت و انگیزه بازیگرانی که تنها با هدف مجرمانه، حملاتی را طراحی می نمایند از اهداف گروه هایی که دارای انگیزه سیاسی می باشند، کار بسیار پیچیده ای است. با این وجود شناسایی ماهیت و انگیزه های واقعی دشمنان در فضای مجازی برای تدوین سیاست های کارآمد امنیتی بسیار مهم می باشد.

با توجه به این مقدمه کوتاه در این بخش می کوشیم تا به این سوالات پاسخ دهیم:

۱. منابع مستقیم و غیرمستقیم تهدیدها در فضای سایبر چیست؟

۲. بازیگران اصلی عرصه جنگ سایبر چه کسانی بوده و از چه ماهیتی برخوردارند؟

۳. هدف حملات سایبری چیست؟ آیا هدف حملات سایبری، کسب سلطه، برتری سیاسی یا استراتژیکی بوده یا تنها با هدف وارد آوردن ضربات امنیتی بر دولت یا شهروندان طراحی شده است؟

برای پاسخ به این سؤال ها نیز می توان گفت: ماهیت تهدیدها در جنگ های سایبری به تناسب بازیگران آن متفاوت است. بنابراین، ماهیت تهدیدها در فضای مجازی متناسب با اینکه این حملات از جانب دولت ها، گروه های افراطگرای ایدئولوژیکی یا سیاسی، مجرمان سازمان یافته و یا گروه های کوچک، طراحی شده باشد متفاوت است. با این وجود، وجه مشترک همه تهدیدها سایبری عدم تقارن آنها می باشد. برهمین اساس از جنگ سایبر معمولا با عنوان جنگ نامتقارن نیز نام برده می شود، که در کل می توان تهدیدهای سایبری را به موارد ذیل تقسیم نمود:

الف- تهدیدهای مستقیم نظامی در فضای سایبر

تکنولوژی های سایبر با دارا بودن عملکردهای بسیار مشخص نظامی می توانند به طور مستقیم بر میدان نبرد تاثیرگذار باشند. بخش نظامی هر کشوری برای آموزش و تجهیز نیروها، سیستم های جنگ افزاری، ماهواره ها و شبکه های ارتباطی یا داده پردازی اطلاعات به تکنولوژی های سایبری وابسته است.

در واقع می توان گفت: فضای اطلاعاتی و سایبری به همان نسبت که می تواند فرصت های بسیار زیادی را برای نیروهای نظامی هر کشور به وجود آورد، به همان میزان نیز می تواند تهدیدهای بزرگی را برای این بخش به وجود آورد.(گراف، ۲۰۰۱)

بنابراین پیشرفت های اطلاعاتی صرفا نحوه جنگیدن را متحول نمی کند، بلکه ماهیت و هدف از جنگ را نیز دستخوش تغییر می کند. فراگیر شدن فناوری اطلاعات و ارتباطات بر چگونگی آغاز و پایان جنگ و مدت زمان آن تاثیرات بسیار زیادی دارد. امروزه به کمک تکنولوژی های اطلاعاتی می توان اخبار بسیار زیادی را در مورد صحنه های نبرد به دست آورد و اقدامات یگان ها را هماهنگ نمود. اما اگر بخش هایی از این شبکه ها در جنگ مختل شود، تاثیر بسیار زیادی بر سازمان دهی نیروها خواهد گذاشت. علاوه براین، با توجه به فضای سایبر، امکانات جدیدی برای حملات استراتژیک از فواصل دور به ساختارها و زیربناهای حیاتی یک کشور به وجود آمده است. هم چنین، افزایش میزان هوشمندی سلاح های جنگی به همراه سیستم های حس گر، فرماندهی و کنترل پیشرفته باعث شده تا نیروهای دشمن از کیلومترها فاصله، سیستم های پشتیبان کشور هدف را کاملا از کار بیندازند.

بنابراین، امروزه سرنوشت جنگ ها را دیگر تخریب ها، انفجارها و عملیات فرسایشی تعیین نمی کنند، بلکه از هم گسیختگی ظرفیت های فرماندهی و کنترل در فضای مجازی می تواند برای نتیجه برخوردها، بسیار تعیین کننده باشد. علاوه براین امروزه بعد اطلاعاتی به عنوان یکی از ابعاد محوری جنگ در همه عملیات ها، رزم ها و نبردهای آینده دخیل خواهد بود. هم چنین در جنگ های آینده کسب برتری سریع در حوزه اطلاعاتی یکی از عوامل مهم موفقیت خواهد بود. از این رو، در جنگ های نوین دیگر نمی توان ادعا کرد که پیروزی به این بستگی دارد که کدام یک از طرفین بیشترین مقدار سرمایه، نفرات و فناوری را دارند، بلکه مهم این است که کدام یک از طرفین بهترین اطلاعات را در اختیار دارند.

برهمین اساس، کشور چین برای مقابله با برتری نظامی ایالات متحده آمریکا مهم ترین هدف استراتژی های نظامی خود را کسب برتری اطلاعاتی تعریف نموده است. در همین راستا نیروهای نظامی چین از یک نیروی ماشینی در جهت یک نیروی اطلاعاتی در حال حرکت می باشند. در واقع چین می کوشد، برای موفقیت در برابر ایالات متحده آمریکا، اطلاعات را به عنوان یک ابزار مهم به کار ببرد. در واقع این کشور می کوشد تا فضای مجازی را به عنوان روشی برای کسب برتری در برابر آمریکا بدون نیاز به وارد شدن به عرصه نبرد نظامی به کار ببرد. البته چین در همین راستا می کوشد تا اصول دفاع فعال را برای آماده سازی نیروهایش برای مقابله با تهاجمات نظامی در عرصه مجازی را نیز طراحی نماید. (سواستوپولو، ۲۰۰۷)

روسیه نیز در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ در جنگ با گرجستان از تکنولوژی های اطلاعاتی استفاده نمود. بنابراین، می توان گفت که استفاده از توانمندی های سایبری در هماهنگی با نیروهای نظامی متعارف، آینده جنگ های میان دولت ها را شکل می دهد.

ب- تهدیدهای سایبری غیرمستقیم و غیرنظامی

همان گونه که هدف اصلی در جنگ های متعارف از کار انداختن ماشین جنگی دشمن از طریق حمله به ساختار دولت، نهادهای مالی، زیربناهای حیاتی در بخش انرژی و حمل و نقل و از میان بردن روحیه و عزم ملی می باشد، در جنگ های سایبر نیز همین اهداف دنبال می شود. (هووز، ۲۰۰۳)

لذا یکی از اولین نمونه های این نوع از جنگ سایبری در سال ۱۹۸۲ بین اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا در دوران ریگان زمانی که وی دستور حمله به سیستم خطوط لوله این کشور در سیبری را داد، اتفاق افتاد. با گذشت سال ها از آن جنگ، در سال ۲۰۱۰ جدیدترین نمونه این گونه از حملات سایبری، به وسیله حمله کرم استاکس نت۱ شکل گرفت. این کرم خطرناک که تلاش می کرد تا اطلاعات سیستم های کنترل صنعتی را به سرقت برده و آنها را بر روی اینترنت قرار دهد، با اهداف سیاسی و به منظور فشار بر ایران برای توقف طرح غنی سازی اورانیوم، نیروگاه های اتمی بوشهر و نطنز را مورد هدف قرار داد.

هم چنین، حمله این کرم خطرناک نشان داد که ماهیت مبهم و نامشخص جنگ های سایبر سبب می گردد، که اقدامات مقابله به مثل با مشاجرات سیاسی همراه شود و چه بسا هزینه های بسیار زیادی را برای دولت ها به وجود آورد. هم چنین در جنگ های سایبر مرز بین اهداف نظامی و غیر نظامی مبهم است.

بنابراین، می توان به این نکته اشاره نمود که بازیگران جنگ های سایبری می توانند بدو