پاورپوینت کامل غیبت آمریکای لاتین ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غیبت آمریکای لاتین ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غیبت آمریکای لاتین ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غیبت آمریکای لاتین ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

رویکرد یک جانبه گرایانه در مطالعات سیاسی و فرهنگی

اشاره

این نوشتار گوشه ای از مسائل و مشکلاتی است، که طی چند سال مطالعه و تحقیق درباره منطقه آمریکای لاتین با آن مواجه شده ام. بخش زیادی از آنها ناظر به تجربیات و مشاهدات نگارنده است، که در تعامل با نهادها، سازمان ها و برخی صاحب نظران و کارشناسان این منطقه به دست آمده است.

× × ×

فقدان نگاه جهانی

در فعالیت های فرهنگی، علمی، اجتماعی و حتی اقتصادی ما، نگاه بین المللی و جهانی کمتر دیده می شود یا این که اصلاً دیده نمی شود. حتی می توان گفت که فعالیت های بین المللی ما اصولاً سازمان یافته و روی برنامه و سیاست خاصی نیست و عمده فعالیت های صورت گرفته از روی علاقه شخصی بوده است تا فعالیت سازمانی.

کم توجهی ها یا بی توجهی های ما هم به صورت های مختلفی دیده می شود و شاید به همین دلیل است که ما، نویسندگان، هنرمندان، شاعران و فیلم سازان بین المللی و شاخصی در دنیا نداریم. البته منظور من حافظ، مولوی، سعدی و دانشمندانی؛ مانند ابن سینا و ملاصدرا و… نیست؛ چون آنها مربوط به دوران گذشته اند. اگر فیلم سازانی؛ مانند عباس کیارستمی، محسن مخملباف و… داریم، که کم و بیش در رسانه های بین المللی شناخته شده اند، بیشتر به خاطر رویکردهای سیاسی و اجتماعی خاصی است که اتخاذ کرده اند، نه ارزشمندی کارهای آنها.

کم توجهی به تحقیقات و مراکز تحقیقاتی درباره مسائل بین المللی

مسأله دیگر این که، به طور فراوان مشاهده شده که مراکز یا مؤسساتی که به مسائل جهانی می پردازند، غالباً به اروپا و آمریکا توجه می کنند و از بقیه مناطق جهان غافل می شوند. کارهای ارزشمندی در حوزه های مسایل اصلی انجام می شود که یا مورد بی مهری دستگاه های دولتی واقع می شوند و یا این که اصلاً حمایت جدی از آنها برای ادامه و گسترش کار صورت نمی گیرد.

به عنوان نمونه، موسسه مطالعاتی کارا پژوهش سبز بود که در سال های میانی دهه هفتاد با تمرکز روز منطقه آفریقا، فعالیت ها و تحقیقات ارزشمندی در خصوص سیاست، اقتصاد، فرهنگ و اجتماع آفریقا انجام داد، ولی به علت عدم حمایت و مشکلات مختلف، تعطیل شد. نکته جالب توجه این که مسئولان دولتی و سازمان های متولی فعالیت در این قاره؛ مانند وزارت خانه های امور خارجه، کشاورزی، جهاد سازندگی و… بیشترین استفاده را از گزارشات و تحقیقات همین موسسه می کردند.

بی توجهی دستگاه دیپلماسی و صدا و سیما به مناطق مختلف جهان

جهان در نظر غالب مسئولان کشور، به ویژه دستگاه دیپلماسی و سازمان صدا و سیما؛ یعنی آمریکا و اروپا، آن هم نه همه اروپا، بلکه اروپای غربی (مانند آلمان، انگلیس و فرانسه) و ایالات متحده آمریکا. البته بنا به شرایط محیطی و سیاسی، اخبار عراق، افغانستان، فلسطین و لبنان هم بیان می شود و تا پیش از انقلاب های اخیر جهان اسلام، کمتر توجهی به این کشورها داشتند.

با این که صدا و سیما در تأمین برنامه هایش هزینه های فراوانی می پردازد، ولی حاضر نیست طی روندی عادلانه، و نگاهی جامع، به همه فرصت های موجود بین المللی گفتمان جبهه مقاومت جهانی توجه کند. برای مثال، شما آمار منطقه ای و محتوایی فیلم ها، سریال ها، مستندها و حتی اخبار و گزارشات پخش شده در صدا و سیما را دربیاورید و آن وقت مقایسه کنید که چند درصد این برنامه ها، گزارش ها و اخبار، جریان مقاومت اسلامی و جبهه مقاومت جهانی را منعکس می کنند و چند درصدش اخبار نظام سلطه و دنیای استعماری را با مقایسه آماری به راحتی می توان دریافت که کفه ترازو به طور قابل توجه ای به سمت کشورهای غربی و نظام سلطه است. این آمریکازدگی و اروپازدگی در اغلب رسانه ها؛ چه رسانه ملی و مطبوعات، از هر جناح و گروهی، و هم چنین شبکه ها و برنامه های صدا و سیما به راحتی قابل رؤیت است. برای مثال، بارها دیده شده که مستندهای حیات وحش – با انواع اسم ها و از شبکه های مختلف – را در ده ها قسمت و در بهترین ساعت ها پخش می کنند ولی از نمایش مستندهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی درباره آمریکای لاتین، آفریقا، آسیای مرکزی، آسیای جنوب شرقی، اسلام گرایی در جهان امروز، مسائل جهان اسلام و بیداری اسلامی در جهان و… خبری نیست.

کم توجهی به هنر آمریکای لاتین

حال که امریکای لاتین موضوع بحث ماست، از این نکته غافل نشویم که گروه های هنری منطقه آمریکای لاتین در ساخت مستندهای اعتراضی و انتقادی، تبحر خاصی دارند، و مستندهای تأثیرگذار بسیاری درباره مسائل مختلف این منطقه وجود دارد، که غالباً به نقد سیاست های کشورهای غربی در قالب استعمار قدیم و جدید و هم چنین کشتار بومیان منطقه و در ضعف نگه داشتن منطقه پرداخته است. رضا برجی، یکی از مستندسازان و عکاسان برجسته کشور به یکی از علت های مهم مهجوریت سینما و مستند آمریکای لاتین در کشور پرداخته و می گوید: »سینماگران ما با این که خود جزو کشورهای به اصطلاح جنوبند، اما با این حال، همه فکرشان فیلم ساختن برای مطرح شدن در کشورهای شمال است، حتی به قیمت پشت کردن به آداب و رسوم و سنت های دینی و ملی مردم خود«.(۱) این مسأله مهمی است که این مستندساز و عکاس چنگ به آن اشاره کرده است؛ چرا که اغلب ما، اگر فردی شرقی و اسلامی باشیم، نگاه مان به غرب است و با تفکر غربی و لیبرال غربی ارتباط و علقه عاطفی و روحی داریم و در درون، غرب زده و به تعبیر دقیق تر، اروپا زده و آمریکازده ایم.

آشنایی اجمالی با هنر و سینمای آمریکای لاتین

غالب محققان و هنرمندان سینمای آمریکای لاتین را »سینمای اعتراض« می نامند. اعتراض علیه بی عدالتی، استثمار فرهنگی و اقتصادی، تبعیض، ترور، کودتا، فقر و… که در این رابطه تجربیات و اشتراکات زیادی با ما دارند؛ چرا که سینمایی متعهد و مبارز است که اغلب فیلم سازان در بطن مردم زندگی می کنند و فیلمی را که می سازند، مردم آن را می فهمند، سینماگرانش با هدف مبارزه با بی عدالتی و ظلم، دوربین به دست می گیرند.

به عنوان مثال در دهه های پیش، فیلمی به نام »خون کرکس« به زبان بومی در بولیوی ساخته شده بود، که واکنش سرخپوستان یک منطقه را به عقیم کردن زنان قبیله شان توسط یک هیئت صلح آمریکایی! به تصویر می کشید این فیلم آن چنان تأسف برانگیز است، که دولت بولیوی، دو سال بعد، این هیأت آمریکایی را از کشور اخراج می کند. حتی چند سال پیش مردم یکی از کشورهای آمریکای لاتین به فعالیت های یک تیم پزشکی از یهودیان در آن منطقه حساس و مشکوک شدند و برای آن مستند ساختند؛ چرا که دیدند پس از مدتی، زنان شان نازا و عقیم شده و ترکیب جمعیتی آن منطقه به نفع مخالفان آنها (و حامیان یهود) تغییر کرده است. این سیاست کثیف از طریق مستند افشا شد، که نمونه های فراوانی از آن در آمریکای لاتین، آفریقا، آسیای جنوبی شرقی و حتی اروپا و آمریکا وجود دارد و با اندک پی گیری و تحقیق می توان موارد مشابه زیادی را نیز پیدا کرد.

در حال حاضر یکی از قوی ترین مراکز مستندسازی جهان،کشور کوباست که شهرت بین المللی بسیاری دارد. »انجمن هنر و صنعت سینما« (ICAIC) که به ریاست »گابریل گارسیما مارکز«، نویسنده مشهور بین المللی منطقه فعالیت می کند. این مرکز، بزرگ ترین مدرسه سینما و مستند در سراسر آمریکای لاتین و یکی از قوی ترین مدارس سینمایی جهان است که معروف ترین سینماگران، فیلم نامه نویسان و حتی بازیگران جهان که روحیه انتقادی و اعتراضی یا انسان دوستان دارند، و کم و بیش با این مرکز در ارتباط هستند. اما مراکز فرهنگی و هنری ما و حتی سینماگران ما با این مدرسه ارتباط برقرار نکردند. حال پرسش این است که چرا ما نباید از این مدرسه برای ارائه سینمای مستند، به خصوص نگاه اشراقی و مستند دفاع مقدس مان – به ویژه مستندهای روایت فتح به کارگردانی شهید آوینی – را در این مراکز ارائه، تبیین و تبلیغ کنیم و بدین طریق، سینما و مستند و نگاه جدید و انسانی خودمان را بین المللی کنیم؟ باب تعامل باز است، اما متأسفانه ما انگیزه ای برای این نوع فعالیت ها نداریم. ما حتی به داشته های خودمان بی اعتنا و کم توجه هستیم.

بی توجهی به پوشش اخبار منطقه آمریکای لاتین

نکته بعدی، ضرورت توجه رسانه های ما به اخبار مناطق مختلف جهان، به ویژه اخبار جهان عرب و آمریکای لاتین است. چطور است که اخبار جزیی ترین رفتار زندگی خصوصی یک هنرمند یا بازیکن فوتبال در تلویزیون و بخش های مختلف خبری به کرات و منظم مطرح می شود، اما از اوضاع مناطقی، چون آمریکای لاتین، آفریقا، آسیای جنوب شرقی، آسیای مرکزی و حتی کشورهای اسلامی منطقه اطلاع کافی و درستی نداریم و تا قبل از جریان های اخیر، اخباری از اوضاع فرهنگی، اجتماعی و سیاسی غالب آنها نداشتیم.

بنابراین، یک پیشنهاد ساده این است که صدا و سیما، بخش هایی ویژه و مستقلی برای پوشش اخبار و گزارش تحولات این منطقه اختصاص دهد تا هم مسئولان و اساتید ما در جریان تحولات آن مناطق قرار بگیرند و هم این که توده مردم بدانند که غیر از اروپا، آمریکا، چین و ژاپن، کشورها و مناطق دیگری هم در جهان هستند.

شناخت کم و اطلاعات نادرست از منطقه

علت اصلی عدم ارتباط یا ارتباط ضعیف مردم ما با این مناطق، همین شناخت نادرست و آگاهی کم است، در حالی که قطعاً اطلاعات و شناخت کافی از این مناطق باعث افزایش تعاملات و ارتباطات مردمی، فرهنگی، هنری، علمی اقتصادی ما با مردم این مناطق می شود. در حال حاضر ما دانشجویان، محققان و اساتید دانشگاهی زیادی داریم که به علت سیاست های غلطپژوهشی و آموزشی، در انتخاب پایان نامه و تحقیقات خویش، دچار سردرگمی هستند و یا این که اصلاً نمی دانند روی چه موضوعاتی تحقیق کنند. واقعاً نمی دانند که چه موضوعاتی برای کشور اهمیت و اولویت دارد! از سویی، مسئولان و متولیان امور هم توجهی به بخش های مطالعاتی و فکری در این حوزه ها نمی کنند.

بنابراین، به دلیل نامشخص بودن سیاست های پژوهشی، به خصوص در حوزه علمیه انسانی و اجتماعی، کشور ما با بایسته های خود نیز فاصله زیادی دارد. حال چون موضوع بحث درباره آمریکای لاتین است، چه بسیار موضوعاتی که می توانند مورد تحقیق و بررسی دانشجویان و پژوهش گران واقع شوند و فقدان چنین تحقیقاتی؛ یعنی این که مسئولان و متولیان امور از این مناطق غافلند و آمریکای لاتین و آفریقا، جزو سیاست های دسته چندم دولت مردان ما هم نیست و فقط شعارش را می دهند.

ضرورت شناخت درست از منطقه

برای شناخت درست و دقیق منطقه، باید گام های اساسی برداشته شود، که گام اول، برای شروع فعالیت، تقویت و گسترش روابط، شناخت و آگاهی دقیق و جامع از این منطقه است.

گام دوم، بسترسازی برای حضور و ارتباط است و اگر قصد تعاملات عمیق تر و پایدارتری داریم، باید زمینه و بستر حضور بخش های خصوصی و غیردولتی – اعم از تجار، صنعت گران، اساتید، هنرمندان، نویسندگان و… – را به این مناطق هم باز کنیم.

متأسفانه اگر شما پایان نامه های دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترای دانشگاه های مختلف کشور را بررسی کنید، کمتر پایان نامه ای می یابید که به آمریکای لاتین، با موضوعات مرتبط به آن بپردازند، انگشت شمارند. اما تحققات با موضوعات تکراری بسیار فراوانند و این امر نشان دهنده فقدان سیاست پژوهشی در کشور ماست. با این که سالانه بودجه های