پاورپوینت کامل عرب نیا و دو هفت متفاوت ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عرب نیا و دو هفت متفاوت ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عرب نیا و دو هفت متفاوت ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عرب نیا و دو هفت متفاوت ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

فریبرز عرب نیا بازیگرتوانمندی است که این روزها پس از ایفای نقش مختار بیش از پیش بر سر زبان هاست، او با دو نوبت حضور در برنامه ی تلویزیونی “هفت” و طرح صریح دیدگاه های انتقادی خویش سیمایی دیگر از خویش ارائه داد؛ سیمای هنرمندی شجاع و برخوردار از بلوغ فکری و توان تحلیل مستقل از جریان های مسلط در عرصه ی هنر و سیاست های هنری، ضمن آن که صادقانه و شفاف، مبلغ دستمزد دریافتی خویش را از سریال مختارنامه بیان کرد،اقدامی کم نظیر که برای بار نخست شاهد آنیم و دریافت کنندگان دستمزدهای کلان در عرصه های مختلف از جمله هنر و ورزش همواره از آن طفره رفته اند!

از نکات شایان توجه در گفتار عرب نیا، بیان صریح و بدون لکنت دیدگاه هاست، معمولا حضور هنرمندان در برنامه های گفتگومحور صداوسیما جنبه ی تشریفاتی و تزیینی دارد، نقل خاطرات، شوخی ها و تعارفات بی محتوا و به به و چه چه های مرسوم منتهای ثمرحضور هنرمندان در این برنامه هاست که اغلب در مناسبت های ملی و مذهبی تقدیم بینندگان و شنوندگانِ جان می شود و فایده ی چندانی بر آن مترتب نیست، و گاه که گفتگوها به هر دلیل رو به جدیت و طرح سخنی انتقادی می گذارد، یا هنرمند ِ طرف گفتگو به دلیل ملاحظات طبق معمول به کلی گویی یا نهان روشی برگزار می کند، یا با اشارات پشت صحنه و تذکارهای گردانندگان برنامه حرف ها بریده می شود، تا میان برنامه ای ببینند و بشنوند و پس از آن با اتمام زمان برنامه یا گسیخته شدن رشته ی سخن دوباره حرف های گل و بلبلی صدمن یک غاز تحویل خلایق داده می شود.

در هر حال می توان در باره ی تحلیل های عرب نیا چندوچون کرد، اما باید پذیرفت که هم حضور او در برنامه ی هفت حضوری متفاوت بود، هم باید هوشمندی گردانندگان برنامه در تکرار حضور عرب نیا در هفته ی بعد بدون کاستن از صراحت را ستود، باور کنیم که در بسیاری از زمینه های فرهنگ و هنر و سیاست تکرارچنین هوشمندی هایی برای رسانه ی ملی ما رهگشاست.بر بخش هایی از دیدگاه های این بازیگر توانا درنگ کنیم؛

“هفت”۳۰ اردیبهشت

متأسفانه، در فرهنگ ما در سینما به خصوص در ده، پانزده سال گذشته، ما نمی دانستیم که با قهرمان باید چه کاری انجام دهیم. ما بسیار راحت تلاش کردیم که یک قهرمان را بشکنیم تا راحت شویم. بازیگری که به سطح کمال می رسد، جزو مفاخر ملی است که همه برای او زحمت کشیده اند و هزینه های بسیاری برای او داده شده است. در سال های اخیر در همه سطوح از قهرمان پروری و قهرمان سازی دوری کرده ایم. وقتی سیستم کوتوله سازی و کوتوله پروری را جایگزین قهرمان سازی و قهرمان پروری می کنیم نتیجه آن به راه افتادن سیل فیلم هایی است که اکنون روی پرده دیده می شود.

یکی دیگر از ایرادات مسئولان، مشکل نداشتن قدرت اهم و فالاهم است. به گمان من دستگاه مدیریت فرهنگی از جمله مدیریت سینمایی باید به کلی تغییر کند.

بارها از تریبون های مختلف این جمله اشتباه گفته می شود که بازیگر متعلق به مردم است. اما آیا بازیگر مانند ابزار متعلق به مردم است یا مانند یک افتخار ملی؟ یکی از اشکالات سیستم فعلی این است که از بازیگر به عنوان یک ابزار استفاده می کنند، سیستم، اسم برای او مهمتر از شخصیت و روح بازیگر است. به همین دلیل است که می بینیم در بعضی از مراسم ها از بازیگر به عنوان دکور مراسم استفاده می شود یا می بینیم که مسئولین به راحتی یک بازیگر را ممنوع الکار می کنند و البته خودشان نیز گاهی در دام بازیگران می افتند.

سیستم مدیریت ما به خصوص مدیریت فرهنگی که ما از آن استفاده می کنیم یک سیستم فاسد است. البته این فساد به معنای فحشا در نظر من نیست. بلکه منظورم بدون تحرک بودن این سیستم است. یعنی سیستم مثل آب راکد شده است که باید عوض شود چرا که این سیستم بر اساس ترس بنا شده است. البته این موضوع در سخنان حضرت علی (ع) نیز دیده می شود که ایشان می گویند بزرگترین گناه ترس است. به نظر من یک سیستم مدیریت غلط بر اساس ترس بنا شده است، این ترس می تواند از مسائل مختلف و متنوعی باشد.

من تنها در مورد سیستم فعلی مدیریت فرهنگی در جامعه صحبت نمی کنم، بلکه تمام مدیریت های گذشته را وارث سیستم غلطی می دانم که