پاورپوینت کامل فعل اخلاقی; معیارهای واقع گرایانه و غیر واقع گرایانه ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فعل اخلاقی; معیارهای واقع گرایانه و غیر واقع گرایانه ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فعل اخلاقی; معیارهای واقع گرایانه و غیر واقع گرایانه ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فعل اخلاقی; معیارهای واقع گرایانه و غیر واقع گرایانه ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

مکاتب اخلاقی را با توجه به دو گرایش کاملاً متفاوت، به دو بخش نظریات واقع گرا و نظریات غیر واقع گرا تقسیم می کنند. نظریات واقع گرا، گرایشی است که خلق و اخلاقیات و گزارش هایی را در ارتباط با واقع و واقعیات خارج، از احساس شخص یا اشخاص دانسته، و مصالح و مفاسد یا نتایج مترتب بر افعال و نتایج آنها و امثال آن را ملاک و معیار اخلاق می دانند، و گرایش دوم، نظریات غیرواقع گرا هستند که اخلاق و گزاره های اخلاقی را برخواسته از احساسات درونی شخص یا اشخاص یا انشاء شده از طرف خدای متعال می دانند؛ بی این که هیچ مصلحت و مفسده یا حسن و قبحی را در متعلق آن اوامر و نواهی الهی بپذیرند؛ از این رو امکان اختلاف و تفاوت میان افراد و اشخاص گوناگون وجود دارد و امکان انشای آنها به گونه ای دیگر نیز منتفی نیست. (معلمی، ۱۳۸۴، ۱۱۸) در این مختصر به تبیین مکاتب مرتبط به هر گرایش می پردازیم.

گفتار یکم: نظریات واقع گرا (moral realism)

نظریات واقع گرا بر این باورند که جملات اخلاقی از قبیل جملات خبری بوده و از عالم خارج و واقع حکایت می کند؛ در نتیجه گزاره های اخلاقی صدق و کذب پذیرند. نظریات واقع گرا خود به دو بخش تقسیم می شود. مکاتبی که واقعیت احکام و قضایای اخلاقی را واقعیت طبیعی می دانند و مکاتبی که واقعیت آنها را در امور فیزیکی و مابعد الطبیعه جست وجو می کنند (مصباح، ۱۳۸۸، ص ۱۰۸)

دسته یکم: واقع گرایی طبیعی

واقع گرایی طبیعی به شاخه های لذت گرایی، سودگرایی، عاطفه گرایی، قدرت گرایی، تطورگرایی و وجدان گرایی تقسیم می شود.

۱. لذت گرایی (Hedonism)؛ مکتب لذت گرایی مکتبی است که لذت را معیار اخلاق می داند. این نظریه در یونان باستان، توسط اپیکور آرسیتوس مطرح شد و در فلسفه جدید نیز لاک و بنتام بیان تازه ای از آن را ارایه کرده اند (معلمی، پیشین، ۱۲۳). نظریات و دیدگاه های لذت گرایانه از جمله کهن ترین و در عین حال جذاب ترین و عامه پسندترین دیدگاه ها درباره منشأ اخلاقی است. عموم لذت گرایان بر این باورند که لذت تنها معیاری است که با آن می توان ارزش افعال آدمی را محاسبه کرد؛ به عبارت دیگر، لذت گرایی اخلاقی مدعی است که فقط حالات خوشایند یا ناخوشایند نفس را می توان دارای مطلوبیت یا نامطلوبیت ذاتی دانست. (پل ادواردز، ۱۹۷۲، ص ۴۳۲) بنابراین، اصل بنیادین لذت گرایی را می توان چنین صورت بندی کرد: “عمل و رفتار درست، عملی است که دست کم به اندازه هر بدیل دیگری، غلبه لذت بر الم را در پی داشته باشد”. (فرانکنا، پیشین، ص ۱۷۹)

۲. سودگرایی (utilitarianism)؛ سودگرایی نظریه ای است که معتقد است، یگانه معیار نهایی صواب، خطا و الزام اخلاقی اصل سود است. منظور از اصل سود را نیز می توان به این صورت بیان کرد که همواره باید در همه رفتارهای اخلاقی خود سود جمعی و گروهی را در نظر بگیریم؛ به بیان دیگر، اصل سود به این معنی است که ما باید در همه اعمال خود، به دنبال آن باشیم که بیشترین غلبه ممکن خیر بر شر (یا کمترین غلبه ممکن شر بر خیر) را در کل جهان (یا دست کم، در جامعه خود) محقق سازیم. (مصباح، ۱۳۸۸: ۱۶۶) در واقع منفعت گرایی، خمیر مایه خود را از لذت گرایی می گیرد و آن را به سوی جمع هدایت می کند و قصد دارد، اشکال لذت گرایی اپیکوری که لذت فرد را مطرح می ساخت، بر طرف سازد. لاک، هیوم و اصحاب دایره المعارف فرانسه را می توان پیروان این مکتب به شمار آرود. (پل ادواردز، ۱۹۷۲: ۱۱۷) بیشتر فیلسوفان، جان لاک را بنیانگذار منفعت گرایی جدید می شناسند؛ وی لذت، فایده و حقوق طبیعی را ملاک اخلاق می داند. (معلمی، پیشین، ۱۳۴)

۳. عاطفه گرایی (Emotivism)؛ مدافعان این مکتب بر این باورند که ما یک دسته غرایز، با خواسته های معین داریم که ارضا و تأمین آنها از نظر اخلاقی ارزشی ندارد؛ یعنی به خوب و بد متّصف نمی شود، بلکه به ضرورت زندگی انسان بستگی دارد؛ برای مثال، کسی که غذا می خورد و سیر می شود، مورد مدح یا ذم دیگران قرار نمی گیرد و به او گفته نمی شود که »بارک الله عجب کار خوبی کردی!«؛ اما عواطفی داریم که دارای خواسته هایی هستند و نفع این خواسته ها به دیگران می رسد؛ نه به خود انسان، یعنی جنبه اجتماعی دارند. عاطفه مادر به نفع فرزند است. وقتی مادر در راه فرزند خود فداکاری می کند، دیگران کار او را ستایش می کنند. بنابراین، ریشه اخلاق و ارزش گذاری های اخلاقی، عواطف اجتماعی است. هر چیزی که مطابق عواطف انسانی باشد، خوب و هر چه مخالف عواطف اجتماعی و معلول خودخواهی و خودگرایی باشد، بد است. (مصباح، پیشین، ۲۰۴)

۴. قدرت گرایی؛ این مکتب که به مکتب قدرت گرایی نیچه معروف است، بر این باور اعتقاد دارد که هر کاری که در خدمت افزایش قدرت باشد، “خوب” و آنچه موجب کاهش قدرت و توانایی انسان شود، “بد” است؛ یعنی محور و معیار خوب و بد، “قدرت” است؛ نه “ظلم” و “عدل” یا امثال آن. بنابراین اگر یک امر ظالمانه موجب افزایش قدرت شود، از نظر نیچه “خوب” است یا اگر کاری عادلانه موجب کاهش و ضعف قدرت شود، آن کار “بد” است. (همان)

۵. تطورگرایی (Evolutionism)؛ یکی دیگر از مکاتب واقع گرایی طبیعی، مکتب تطورگرایی است. بنیانگذار این مکتب، هربرت اسپنسر، فیلسوف انگلیسی است. این دیدگاه بر این باور است که رفتار خوب یا رفتار بد را باید بر اساس تطابق یا عدم تطابق آن با مقاصد حیات تعریف و تبیین کرد. رفتار اخلاقی به رفتاری گفته می شود که “فرد یا گروه را به تجمع و اتصال بهتر وادارد، تا به هدف نایل آیند”. (همان، ۲۱۹) اخلاق، مانند هنر، حصول وحدت در کثرت است. بالاترین فرد انسان آن است که در حقیقت، در نفس خویش به وسیع ترین تنوع و کمال زندگی وحدت بخشد. (ویل دورانت، ۱۳۸۹؛ ۳۳۹)

۶. وجدان گرایی (conscienism)؛ این دیدگاه، ریشه اخلاق را در واقعیت های مطابق با وجدان آدمی می یابد. مدعای این مکتب آن است که معیار و منشأ ارزش های اخلاقی، مطابقت یا مخالفت آنها با “وجدان” انسان است. آنچه وجدان اخلاقی می پذیرد، خوب است و آنچه بإ؛ وجدان انسان ها ناسازگار باشد و آزردگی و رنجش وجدان انسان را موجب شود، بد است. (مصباح، پیشین)

دسته دوم؛ واقع گرایی مابعد الطبیعی

این گروه مکاتب کلبی، رواقی، مکتب اخلاقی کانت، سعادت گرایی (سقراط، افلاطون، ارسطو) و مکتب اخلاقی اسلام را شامل می شود.

۱. مکتب کلبی: مکتب کلبی یکی از مکاتب و دیدگاه هایی است که می توان آن را از مکاتب واقع گرای مابعد الطبیعی دانست. مکتب کلبیان یا سگ منشان در قرن چهارم و پنجم پیش از میلاد، از سوی برخی شاگردان با واسطه یا بی واسطه سقراط مطرح شده است. خلاصه تعالیم کلبیان را می توان چنین بیان کرد: “دنیا بد است، باید خود را از آن بی نیاز کنیم؛ لذت های مادی ناپایدارند، زیرا به تأثیر بخت و اقبال حاصل می شوند؛ نه به واسطه سعی و کاردانی؛ تنها لذت های معنوی (فضیلت یا بی نیازی حاصل از تسلیم و رضا) محل اعتنا و اعتبارند و تنها این لذت ها در نظر انسان ارزش دارند”. (همان)

۲. مکتب رواقی: می توان اصل اساسی نظریه اخلاقی رواقیان را در این جمله بیان کرد که “یاد بگیر که نسبت به تأثیرات خارجی سهل گیر و بی اعتنا باشی”. (همان ۲۷۳) رواقیان بر این باورند که معیار خوب و بد “آرامش روحی” و “آسودگی خاطر” است. رواقیان معتقدند که هر چند طبیعت و حوادث طبیعی، فی نفسه خیرند؛ دل بستن به آنها موجب ناراحتی و اضطراب خاطر آدمی خواهد شد، زیرا زمانی که انسان به چیزی دل بست و آن را به درون خود راه داد، دیگر از آن حالت بیرونی خارج شده، و به درون آدمی راه یافته است و طبیعتاً هرگونه تغییر و تحولی در آن، موجب تشویش خاطر او خواهد شد. (همان)

به صورت خلاصه می توان گفت که رواقیان، چند توصیه اخلاقی مهم و اساسی دارند: نخست این که آدمیان اگر خیر و سعادت خود را می خواهند، باید بکوشند که زندگی خود را با مشی طبیعت هماهنگ کنند، زیرا نظام طبیعت سراسر خیر است و هر چه در آن واقع می شود، خیر است و دیگری آن که نباید به دنیا و حوادث طبیعت دلبستگی داشته باشیم. اگر به این دو توصیه عمل