پاورپوینت کامل تنگناهای ناتو در عملیات لیبی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تنگناهای ناتو در عملیات لیبی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تنگناهای ناتو در عملیات لیبی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تنگناهای ناتو در عملیات لیبی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

این روزها عملیات نظامی ناتو در لیبی به مسئله ای جدی و حاد در میان اعضای این سازمان تبدیل شده و احتمال بروز شکاف در بین آنها را افزون تر ساخته است. به طوری که اجلاس غیررسمی وزرای خارجه عضو ناتو در برلین در ۱۴ و ۱۵ آوریل نیز نتوانست بر روی این اختلاف نظرهای جدی تأثیر بگذارد و اعضا را به مشارکت فعال و حمایت همه جانبه از عملیات ناتو در لیبی وادار نماید.

در واقع، عملیاتی را که کشورهای فرانسه و بریتانیا به همراه آمریکا در اواخر اسفند ۱۳۸۹ به منظور اجرای قطعنامه شورای امنیت آغاز کردند و پس از گذشت چندی، اجرای آن را به ناتو سپردند، اینک برای ادامه کار دچار مشکل جدی شده و آمریکا، به عنوان قدرت مندترین عضو، فرماندهی و راه بری عملیات را واگذار کرده و به شکلی آگاهانه، توان نظامی خود را دریغ داشته است. حال این سؤال مطرح است، که چه مسائلی باعث بروز شکاف در ناتو بر سر لیبی شده و یا به عبارت دیگر، چه عواملی مانع شکل گیری تفاهم در سطح استراتژیک سیاسی شده است و آیا ناتو می تواند با فائق آمدن بر این مسائل به موفقیت در لیبی دست پیدا کند؟

پیشینه

اوایل مارس، تظاهرات گسترده مردم علیه حکومت قذافی به سرعت به قیامی فراگیر در کل لیبی و به خصوص در شرق آن تبدیل شد و شهر بن قاضی پایگاه اصلی مخالفان قذافی نام گرفت. در اواسط ماه مارس، دولت قذافی با قدرت هرچه تمام به سرکوب مخالفان در تریپولی دست زد و حمله علیه مخالفان در غرب کشور را آغاز نمود، که به دنبال این تحولات، کشور فرانسه با حمایت قوی بریتانیا و پشتیبانی آمریکا و اتحادیه عرب در ۱۷ مارس، قطعنامه ۱۹۷۳ را علیه حکومت قذافی به تصویب رساند. طبق این قطعنامه شدیدالحن، حفاظت از جان غیرنظامیان، ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی و اجرای تحریم تسلیحاتی لیبی تصویب و از جامعه بین المللی خواسته شد تا با به کارگیری تمامی ابزارها از جان غیرنظامیان محافظت نمایند. هنوز جوهر قطعنامه خشک نشده بود، که در ۱۹ مارس، فرانسه و به دنبال آن بریتانیا و ایالات متحده، حمله هوایی علیه لیبی را آغاز کردند. در هفته اول، نیروهای مذکور به موفقیت های سریعی دست یافتند و تقریباً نیروهای هوایی و پدافند هوایی لیبی را از کار انداختند، اما ادامه حملات در هفته دوم از اهداف ذکر شده در قطعنامه، به خصوص منطقه پرواز ممنوع فراتر رفت و این گسترش دامنه عملیات، با کاهش حمایت اتحادیه عرب، انتقاد ترکیه و آلمان و مخالفت روسیه و چین روبه رو گردید. خودداری آمریکا از رهبری عملیات و نیز عدم تمایل بریتانیا برای فرماندهی عملیات از پاریس سبب شد تا فرماندهی و کنترل کل عملیات، به ناتو سپرده شود و این سازمان دومین مداخله فرامنطقه ای خود را بعد از افغانستان این بار در قاره آفریقا و در لیبی تجربه کند. البته موفقیت های ناتو در روزهای نخست جنگ باعث شد تا سارکوزی و کامرون در کنفرانس ۲۹ مارس لندن آشکارا اعلام کنند، که قذافی باید حکومت را واگذار کرده و از صحنه قدرت کنار بکشد. این موضع گیری عملاً به این معنا بود که ناتو وارد روند براندازی حکومت قذافی شده و دو کشور پیشرو در این عملیات؛ یعنی فرانسه و انگلیس نه به دنبال اجرای قطعنامه شورای امنیت، بلکه به دنبال براندازی حکومت قذافی برای رسیدن به منافع سیاسی و اقتصادی خاص خود هستند. این تغییر روند در پرتو چرخش اوضاع به نفع نیروهای قذافی، به بحث های جدی در ناتو بر سر اهداف این سازمان در لیبی دامن زد و با مخالفت و انتقاد اعضای مهمی؛ چون آلمان و ترکیه روبه رو گردید و نتیجه این شد که بسیاری از اعضای ناتو مشارکت خود در عملیات علیه لیبی را به حداقل کاهش داده و این سازمان را با تنگ ناهای بسیاری در عرصه تأمین نیرو و تجهیزات مواجه ساختند.

مسائل ناتو در لیبی

این روزها قوی ترین اتحاد نظامی دنیا فاقد انسجام و همبستگی است و هنوز چند ماهی از ارائه مفهوم نوین راهبردی آن نگذشته، که در لیبی به خوبی نشان می دهد، که این سازمان در وضعیتی نیست که بتواند از پس چالش های امنیتی آینده برآید. آنچه مأموریت ناتو در لیبی را به شدت دشوار ساخته و این سازمان را در وضعیت دشواری قرار داده عبارت است از:

۱. تعارض مداخله در لیبی با اساسنامه ناتو: هرچند قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت به جامعه بین المللی اجازه داده تا توان لازم و ضروری را برای حفظ جان غیرنظامیان به کار گیرند، اما طبق اساسنامه ناتو و ماده ۵ این اساسنامه، این سازمان فقط حق دارد در صورتی که به یک کشور عضو حمله شود، به مقابله برخواسته و وارد عملیات شود. ازاین رو، مداخله در لیبی، که بعد از افغانستان (که براساس حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر و مقابله با تروریسم جهانی توجیه گردید) دومین مداخله فرامنطقه ای ناتو به حساب می آید، فاقد توجیه حقوقی و سازمانی است و اعضا در خصوص آن توافق ندارند.

۲. جدید بودن اصل »مسئولیت محافظت یا R2P«. این اصل با تکیه بر تجربیات تلخ جنوب عراق در زمان رژیم صدام و جنگ بوسنی، در اجلاس عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۰۵ و در راستای حفاظت از جان غیرنظامیان به تصویب رسید و مورد لیبی اولین استفاده از این اصل در عرصه بین المللی است. به عبارت دیگر، این اولین باری است که سازمان ملل برخلاف ماده ۲ منشور خود که کشورها را از مداخله در امور داخلی یکدیگر باز داشته و چنین مداخله ای را مغایر با اصل حاکمیت کشورها می داند، عمل می کند. این اصل