پاورپوینت کامل عربستان؛ بیداری اسلامی و دیکتاتوری عربی ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عربستان؛ بیداری اسلامی و دیکتاتوری عربی ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عربستان؛ بیداری اسلامی و دیکتاتوری عربی ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عربستان؛ بیداری اسلامی و دیکتاتوری عربی ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

در پی تحولات سیاسی تونس، در نخستین روزهای سال ۲۰۱۱ که به سقوط رژیم زین العابدین بن علی در این کشور منتهی شد، موجی از اعتراضات، برخی کشورهای عربی خاورمیانه و شمال آفریقا را دربر گرفت که از میان آنها می توان، به اعتراضات مصر، اردن، الجزایر، یمن و بحرین اشاره کرد. موج بیداری اسلامی که به بهار عربی نیز تعبیر می شود، برای حکومت دیکتاتوری عربستان سعودی، خزان هراس انگیزی را رقم زده است. این کشور که طی سالیان طولانی، خود را یکی از کانون های مهم قدرت در خاورمیانه می دانست، با آغاز بیداری اسلامی در کشورهای مختلف منطقه، مرزهای بی ثبات دیکتاتوری خود را برای مقاومت در برابر این خیزش مردمی، از هر زمانی شکننده تر یافت.

اهمیت این موضوع زمانی روشنتر می شود که شکاف های عمیق داخلی در این کشور آشکار شود؛ وجود اختلافات عمیق مذهبی و فرهنگی میان منطقه نجد و حجاز که همواره از دغدغه های اصلی حاکمان عربستان بوده، از جمله مهم ترین این چالش ها است. وجود اختلافات قومیتی میان شیعیان و سنی ها، اختلافات شدید بین نحله های مختلف سنی، درگیری میان شاهزادگان عربستان بر سر قدرت، زیر سؤال رفتن حاکمیت مطلقه آل سعود در محافل دانشگاهی و حقوق بشری و…، تنها بخشی از شکاف های موجود در فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور عربستان است.

معضلاتی که حتی با شروع یک حرکت بسیار کوچک مردمی، در این کشور، سر باز کرده و دیگر حاکمان این کشور عربی نخواهند توانست، از انقلاب عظیم فکری و سیاسی را جلوگیری نمایند. همین مهم موجب شده است که این کشور، با ورود نظامی برای سرکوب مردم بحرین، ارائه طرح هایی برای تغییر حاکمیت در این کشور، در کنار ایفای نقش برای بحران سازی در سوریه و لبنان، در پی ایجاد انقلاب معکوس در منطقه باشد. بنابراین چنان که مشاهده می کنیم، این کشور که می توانست، مهد آزادی مسلمانان جهان باشد، به گورستان دیکتاتورهای تاریخ تبدیل شده است. عیدی امین۱، زین العابدین بن علی ۲و علی عبدالله صالح ۳ سه دیکتاتور پرورش یافته عربستان سعودی هستند که پس از سالیان متمادی ظلم و ستم به ملت خویش، هم اکنون در سایه دیوارهای پوسیده کاخ ملک عبدالله پناه گرفته اند؛ غافل از اینکه وعده الهی مبنی بر “سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون” به زودی محقق خواهد شد.

با توجه به آنچه گذشت، این پرسش شکل می گیرد که چرا عربستان سعودی که خود را رهبر جهان اسلام می داند، در حال حاضر با حمایت از رژیم های فاسد و دیکتاتور عربی، به مخالفت با موج بیداری اسلامی در منطقه پرداخته، خود را به گورستان دیکتاتورهای عربی مبدل ساخته است؟

شاید بتوان مهمترین دلایل این مسئله را رانتیر بودن ماهیت دولت عربستان، زوال قدرت منطقه ای این کشور و بی اعتمادی حاکمان آن به مقامات سیاسی ایالات متحده آمریکا دانست.

در ادامه، به بررسی این دلایل می پردازیم؛ البته پیش از آن به صورت مختصر، به بررسی چیستی جنبش های اعتراضی در خاورمیانه عربی خواهیم پرداخت.

نگاهی به جنبش های اعتراضی در خاورمیانه عربی

شکل گرفتن جنبش های اعتراضی در جهان عرب، نشان بیداری مسلمانان، از یک خواب عمیق دویست ساله است. رویگردانی از فرهنگ اصیل دینی، استبداد و استعمار، سه عامل اصلی به غفلت کشاندن مسلمانان است. جنبش های اعتراضی در خاورمیانه، در واقع در واکنش به زیاده خواهی های آمریکا، عقب ماندگی اقتصادی، استبداد سیاسی، جاماندن از پیشرفت علمی و از خودبیگانگی، از آغاز قرن بیستم شکل گرفتند.

در تحلیل ریشه های شکل گیری جنبش هایی که خود را در دسامبر ۲۰۱۰م، در اعتراض به افزایش قیمت مواد غذایی و سوخت، بیکاری و بحران اقتصادی در تونس نشان داد و به دیگر کشورهای منطقه سرایت کرد، نمی توان تنها نقش عوامل و خواسته های اقتصادی را دخیل دانست، بلکه باید منظومه ای از عوامل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی داخلی، به همراه واقعیات منطقه ای را در نظر گرفت؛ به صورت اجمال، این عوامل را می توان در موارد ذیل خلاصه کرد:

× محدودیت های سیاسی در توسعه انسانی: استبداد و فساد مقام های دولتی خاورمیانه و حمایت ایالات متحده آمریکا از آنها، وجود اقتدارگرایی سیاسی، اضمحلال پارلمان و فساد اقتصادی، توزیع نابرابر ثروت و فقدان یک طبقه متوسط، و فقدان شرایط آموزشی مناسب، از مهمترین موانع توسعه انسانی در کشورهای خاورمیانه است.

× افزایش حضور سیاسی و فعالیت اسلام گرایان: در دو دهه گذشته، اسلام گرایان به واسطه یک سری تحولات و نیز تلاش های خود، در کانون فعالیت های سیاسی، در برخی کشورهای عربی قرار گرفته اند. این نیروها حتی در دوره اوج ملی گرایی در خاورمیانه نیز به حیات خود ادامه دادند و به عنوان رقیب ملی گرایان، برای رویارویی با پیشروی کمونیسم، در منطقه مطرح بودند. شاید استبداد داخلی و استعمار خارجی، مهم ترین دلایل تجدید حیات این نهضت های اسلامی طی سال های اخیر بوده باشد.

× افزایش نقش اسلام در زندگی روزمره مسلمانان، به خصوص بهره گیری از آن به عنوان وسیله ای در راستای بسیج سیاسی.

× تلاش دولت های منطقه، برای دست اندازی به حیطه مذهب، محدود کردن شعایر مذهبی یا تغییر موازنه قدرت به نفع خود.

× شکست برنامه های توسعه اقتصادی و سیاسی، به سبک غربی در کشورهای خاورمیانه.

× وجود دولت های تصنعی میراث استعمار که رهبرانش برای ایجاد هویت ملی و مشروعیت بخشی به سلطه خود بر قدرت، به ایدئولوژی های غرب محور و پان عربیسم متوسل شدند.

× شکل گیری بحران هویتی گسترده، پس از شکست نیروهای عربی، توسط اسرائیل، در جنگ شش روزه (۱۹۶۷) که به فرار توده ها از دولت- ملت های سکولار منتهی شد.

واقعیات سیاسی و اقتصادی- اجتماعی خاورمیانه، عواملی مانند محروم ماندن بیشتر مردم خاورمیانه از درآمدهای نفتی، اشغال سرزمین های اسلامی توسط رژیم صهیونیستی و تنفر از ایالات متحده آمریکا، به دلیل حضور نظامی در کشورهای اسلامی، به بهانه ترویج دموکراسی، حمایت از رژیم صهیونیستی در قالب تلاش برای حل منازعه عربی-اسراییلی و حل منازعات منطقه ای، حمایت از رژیم های خودکامه در منطقه، به بهانه انجام اصلاحات سیاسی، جنگ با اسلام به بهانه نبرد ضد تروریسم، ترسیم چهره ای مخدوش از اسلام و مسلمانان، معرفی اسلام به عنوان منشاء اصلی خشونت در قرن معاصر، و معرفی مسلمانان به عنوان “تروریست”، معرفی دنیای اسلام به عنوان “دشمن اصلی غرب”، نادیده گرفتن پیشرفت های علمی تخصّصی مسلمانان و ترسیم چهره ای عقب افتاده و منحط از کشورهای اسلامی، توجیه تمامی جنایات و فجایعی که غرب در حق مسلمانان انجام می دهد، به عنوان یک حرکت دفاعی و حتی پیشگیرانه، و تلاش برای تشکیل گروههای تروریستی در دنیای اسلام، و معرفی آن ها به عنوان گروه های اسلامی را در برمی گیرد.

گورستان دیکتاتورها

نقش و جایگاه عربستان سعودی به عنوان برادر بزرگ تر کشورهای عربی، و نیز وجود حرمین شریفین در این کشور، بسیار حایز اهمیت است؛ کشوری که بزرگ ترین ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد و بزرگ ترین تولیدکننده و صادرکننده نفت است، از این رو قدرت های بزرگ جهانی، توجه ویژه ای به آن دارند. تا پیش از این، عربستان از جایگاه ویژه ای در منطقه خلیج فارس و خاورمیانه برخوردار بود که دلیل آن تا اندازه زیادی به پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و خارج شدن کشورمان از مدار غرب مربوط بوده است.

در این دوران، هراس بی مورد کشورهای کوچک عرب از ایران، و نیز وقوع انقلاب اسلامی، موجب گرایش بیشتر این کشورها به عربستان گردید و عربستان تا اندازه ای توانست، هژمونی خود را به صورت یکپارچه بر پنج کشور شورای همکاری خلیج فارس تسری داده، نقش منطقه ای برجسته ای بیابد. این کشور همچنین با کمک های فراوان در روی کار آوردن طالبان در افغانستان، سعی داشت که قدرت خود را به رخ دیگران بکشاند و تا آنجا پیش رفت که در آسیای مرکزی و قفقاز نفوذ کرده بود.

به هرحال، برخلاف گذشته که عربستان نقش و جایگاه خاصی را برای خود تعریف می کرد، با توجه به اوضاع پیش آمده در منطقه خاورمیانه، طی سال های اخیر، چنین نقش و قدرتی رو به افول نهاده و نقش و قدرت کشورهای غیرعرب منطقه، مانند ایران و ترکیه رو به افزایش گذارد. ازجمله این عوامل می توان، به حذف طالبان از صحنه سیاسی افغانستان و در نتیجه برچیده شدن بساط یکی از دشمنان ایدئولوژیکی ایران در مرزهای شرقی کشورمان، اشغال عراق و سرنگونی صدام حسین از قدرت، به عنوان سنگ موازنه ای در برابر ایران، و روی کارآمدن دولتی با اکثریت شیعی در آنجا، پیروزی حزب الله و حماس در انتخابات داخلی کشورهایشان که خود به منزله تحکیم جایگاه ایران در این کشورها بوده است، شکست نیروهای صهیونیستی در برابر حزب الله لبنان که نوعی سرافکندگی را برای رژیم های مدعی قدرت، ازجمله عربستان به همراه داشت، تقویت پیوند استراتژیک ایران و سوریه به واسطه حذف صدام، هسته ای شدن ایران، و به تازگی وقوع انقلاب های نوین عربی در کشورهای منطقه که پایه های حکومت سعودی را به لرزه درآورده، اشاره داشت.

همه این عوامل، در کنار بحران جانشینی در عربستان که به علت کهولت سن پادشاه این کشور، چندان دور از انتظار نیست، خود تضعیف جایگاه عربستان و افزایش قدرت منطقه ای ایران و شاید ترکیه را به همراه داشته است؛ به گونه ای که ترکیه نیز با بهره گیری از فرصت پیش آمده، رویکرد غرب محور خود را رها کرده، و سعی دارد از این شرایط، به نفع خود بیشترین بهره را بگیرد. همین عوامل موجب شده است که شروع انقلاب های مردمی در کشورهای خاورمیانه، ترس به جان سعودی ها انداخته است، چرا که اینان خود به خوبی می دانند که این تحولات، شاید پایانی برای حکام مرتجع در این منطقه، ازجمله خود ایشان باشد.

در ابتدا زین العابدین بن علی در تونس سرنگون شد و به خانه دوم خود، یعنی عربستان گریخت. پس از آن حسنی مبارک، دیگر متحد عربستان در منطقه، از قدرت کنار نهاده شد و اکنون در انتظار محاکمه خود و خانواده اش است. به هرحال، این موج متوقف نشده و جدای از لیبی در شمال آفریقا، به همسایگی عربستان سعودی، یعنی یمن و بحرین، کشورهایی با گستره جمعیتی شیعیان نیز رسیده است.۴ در واقع، شاید سعودی ها هیچ گاه فکر نمی کردند که روزی در همسایگی خود، با قیام و بیداری شیعیان روبرو شده و شیعیان خود این کشور که بیشتر هم در مناطق نفت خیز عربستان، و هم مرز با بحرین و یمن ساکن هستند از آن ها تأثیر بپذیرند.

شایان ذکر است که منابع نفتی سعودی، در مناطق شیعی نشین این کشور قرار دارد و هرگونه آشوب و ناآرامی می تواند، خسارات جبران ناپذیری را متوجه دولت مردان این کشور سازد. حال اگر این تأثیرپذیری به جدایی احتمالی این مناطق از عربستان سوق یابد که باید فاتحه خاندان سعودی را خواند.

دقیقاً نیز به همین دلیل است که در سال ۲۰۰۹، در یمن و اکنون در بحرین، شاهد هستیم که نیروهای سعودی، برای سرکوب شیعیان این کشورها، نیروهای خود را وارد ساختند و به کشتار مردم بی گناه پرداختند. برای کشوری همچون عربستان که ادعای رهبری عربها را داشته و اقتصادی متکی به درآمدهای نفتی دارد، هیچ چیزی وحشتناک تر از آن نیست که یک بار دیگر تجربه عراق تکرار شده و دولت هایی در همسایگی آن روی کار آیند که اکثریت آن ها را شیعیان تشکیل دهند. ازسوی دیگر، وجود دولت های شیعی در عراق، بحرین و یمن، در حوزه خلیج فارس، به مثابه افزایش قدرت منطقه ای ایران است و این امر به معنای پایان یافتن نقش برادر بزرگ تری عربستان برای حکام فاسد منطقه اس