پاورپوینت کامل حکمت و آموزش ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکمت و آموزش ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکمت و آموزش ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکمت و آموزش ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۱. آموزش، نهادی اجتماعی است که براساس معرفت های بنیادی استوار می شود و هویت و ماهیت آن نیز تابعی از معرفت های بنیادی است. به معرفت بنیادی عبارتند از: فلسفه، عرفان و حکمت، که هر کدام از این سه معرفت بنیادین، سه نوع جهان شناسی و جهان پدیداری را ترسیم می کنند و سپس براساس آن جهان شناسی یا جهان پدیداری نظام آموزش بنا می شود.

به عبارت دیگر، جهان شناسی و جهان پدیداری، در آموزش بازتولید می شوند.

۲. آموزش هم تابعی از جهان پدیداری و جهان شناسی است؛ یعنی فرم و صورت خود را از جهان شناسی و جهان پدیداری می گیرد. شکل جهان پدیداری، هم در شکل آموزش تأثیر می گذارد، و هم در محتوای آموزش، که جهان شناسی و جهان پدیداری را بازتولید می کند، آموزش فلسفی یک نوع آموزش خاص ارائه می دهد، که بایستی ریشه آن را در یونان قدیم جست. آموزشِ فلسفی براساس زبان بنا می شود و؟؟؟؟ آن نیز منطق می باشد که براساس زبان بنا می شود و چارچوب تقسیم بندی دانش براساس آن نیز بنامی شود.

۳. چون زبان، محور نظام آموزش واقع می شود، نظام مفهومی نیز با زبان ترتب می یابد و اولین موضوعی که در زبان انسان تجلی می یابد فیزیک است. زبان در مرحله اول جهان را مفهومی می کند؛ جهان طبیعی که براساس حرکت بنا می شود و این جهان پویا بایستی در یک نظام مفهومی – زبانی، ثبات گیرد و آرام شود، که نام آن در دانش فلسفی، فیزیک نام گرفت، (و در اصطلاح عربی به طبیعیات ترجمه شد) و چون حرکت، محور اصلی فیزیک است؛ پس حول و حوش حرکت، مفاهیم زبانی شکل می گیرد و از حرکت به محرک می رسد و از محرک به محرک اول، که مبنای فلسفه می شود.

۴. محرک اول، مبنای متافیزیک (ما بعد فیزیک یا ماورای فیزیک) واقع می شود، که براساس انتزاع زبانی رخ می دهد که همان کلیات متافیزیک یا معقولات ثانویه فلسفی را تشکیل می دهد. خداوند محرک اول یا یک مفهوم فیزیکی است که در سطح متافیزیک مطرح می شود؛ چرا که وجود خداوند از باب حرکت اثبات می شود (هر حرکتی محرک می خواهد و چون در حرکت تسلسل و دور معنا ندارد، پس در نهایت یک محرک اولیه می خواهد و آن خداوند است) خدای محرک اولیه، یک خدای غیرعاطفی و غیراحساسی می باشد؛ چرا که فقط علت العلل جهان پویا و محرک جهان متحرک است و در علت هیچ گونه عاطفه و احساس نیست.

۵. خدای فلسفی یک خدای بدون احساس و غیرقلبی است، لذا نمی توان به او امیدوار بود و فقط می توان از آن خوف داشت؛ پس خدای فلسفی خدای خوفی است نه خدای رجاء و این در دوران کانت به اوج می رسد، که اوج فلسفه جدید را تشکیل می دهد. کانت با خدای مهربان و قابل راز و نیاز و خدای نیایش به شدت مخالف است و براساس همین خدای خوفی، عقلانیت فلسفی خود را استوار می سازد، که ریشه در هر خدای پروتستانی دارد که خدایی خشن و جبری است؛ خدایی که سرنوشت افراد را از قبل تعیین کرده و انسان فقط با جاری کردن ملکوت خدا در زمین و با کار و تلاش و خلاقیت می تواند تا حدی از سرنوشت محتوم خود فاصله بگیرد؛ پس خدای پروتستانی فرهنگ آلمانی یک خدای خوفی به تمام معناست.

۶. در فلسفه کانت یک اضافه نیز وجود دارد که با این خدای خوفی ترکیب می شود و نظام عقلانیتی جامعه فلسفه جدید بوجود می آید و آن این که کانت به عنوان یک پدیدارشناسی مطرح شده است (در مقابل جوهر یا گوهرگرایی فلسفه ارسطویی) و این، حرکتی است که فلسفه جدید در مقابل فلسفه قدیم قرار می دهد و پدیدار جای ذات و جوهر می نشیند و این به خود خدا نیز سرایت می کند و خداوند از متافیزیک نیز خارج می شود و این به خاطر از بین رفتن متافیزیک می باشد؛ چرا که که متافیزیک ارسطویی به بعد، بر اساس گوهر و وجود بنا می شود و فلسفه جدید براساس زبان.

۷. فلسفه کانت براساس منطق بنا می شود؛ یعنی منطق، که همان معیار زبانی است، مقدم بر فلسفه می شود و از همین جاست که نقد متافیزیک رخ می نماید و فلسفه قدیم نقد می شود و متافیزیک نیز باطل می شود و این زمانی است که پدیدارها اصالت می یابند؛ پدیدارهایی که با نشانه ها و مفاهیم موجود در زبان تشخص پیدا می