پاورپوینت کامل ایران در شطرنج خاورمیانه ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایران در شطرنج خاورمیانه ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایران در شطرنج خاورمیانه ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایران در شطرنج خاورمیانه ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

تحلیلی بر تحولات ۳۰ ساله خاورمیانه

مصردر سال ۱۹۷۹، زمان محمد انورسادات پس از سی سال مناقشه، پیمان صلحی را با رژیم صهیونیستی امضا کرد. پس از آن ارتش مصر، به استفاده از تسلیحات آمریکایی گرایش یافت. مصر در سال ۱۹۸۰ نیز طی نامه ای به آمریکا موافقت خود را با خرید ۴۰ فروند جنگنده ۱۶ A/B15 -BLOCK F اعلام کرد. نخستین فروند از این جنگنده ها در سال ۱۹۸۲، در زمان حسنی مبارک، به نیروی هوایی مصر تحویل شد. پس از آن مصر درخواست ۴۰ فروند دیگر جنگنده ۱۶ C/D -F را به آمریکا ارایه داد. این جنگنده ها به موتور Genral Electric F110 مجهز بودند. نخستین فروند از این جنگنده ها در سال ۱۹۹۱ به مصر تحویل داده شد. به دلیل رضایت مندی نیروی هوایی، کشور مصر در سال ۱۹۹۶ هم ۲۱ فروند جنگنده ۱۶ C -F را سفارش داد. این جنگنده ها از سال ۱۹۹۹تا ۲۰۰۲ تحویل داده شد. این اف شانزده ها قابلیت پرتاب بمب های ۱۵ -GBU و موشک های ماوریک را دارند. اکنون تعداد این جنگنده ها در مصر به بیش از ۲۲۰ فروند رسیده و به رادار ۸۸ V -AN/APG ساخت کمپانی گرومن مجهز شده اند.(۱)

این یک گزارش نظامی، از تغییرات تسلیحاتی طی چند دهه اخیر، در یکی از کشورهای مهم منطقه است که پیش از آن، از تسلیحات بلوک شرق بهره می جست.

گزارش سیاسی دیگری از یک کشور مهم منطقه، یعنی عربستان سعودی، می تواند نکته شگفت انگیزی را در اندیشه تحلیلی ما بیاراید.

ملک فهد بن عبدالعزیز حاکم پیشین سعودی، در پایان عمر، از اداره حکومت ناتوان شد و ناگهان پادشاهی را به ولی عهد خود ملک عبدالله بن عزیز سپرد. مسأله ای که با اعتراض شدید کاخ سفید روبرو شد و با اعلام ناهماهنگ بودن این تصمیم با آمریکا، ملک فهد به بازگشت به قدرت مجبور گردید و در سال ۱۹۹۵، در پی سکته مغزی، در حالی که روی صندلی چرخدار می نشست، عملا حکومت را به ولی عهد خود سپرد و پس از مدتی (۲۰۰۵) جان سپرد.

این دو گزارش نظامی و سیاسی، تنها نمونه ای کوچک، از نوع تحولات منطقه را نشان می دهد و راهبردی به تحلیل این تحولات و نقش آمریکا در آن است.

واقعیت این است که مدل قدیمی خاورمیانه که آمریکا آن را با محوریت ژاندارمی ایران طراحی کرده بود، با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ش شکست خورد.

این طرح که بر پایه نقشه های استعماری انگلیس پی ریزی شده بود، بر جامعه شناسی دقیقی تکیه داشت و ایرانی ها را از استعمار مستقیم بی نیاز می دانست. ایرانی ها برخلاف هندوها و عرب ها، به حضور مستقیم و مدیریتی بیگانگان نیازی نداشتند و از حکومت های بومی نیرومند برخوردار بودند. بنابراین، با تطمیع و ترساندن حاکمان ایران، همه این سرزمین، در اختیار استعمارگران قرار می گرفت و زحمت کم تری هم برای غربی ها ایجاد می کرد. در مقابل، ایرانی ها هم احساس استقلال کرده، به تاریخ پادشاهی چند هزار ساله خود می بالیدند و با ورود سرمایه نفت به کشور و خریدهای تسلیحاتی، نقش ژاندارمی را هم به عهده گرفته و حس غرور ملی و فراملی آنان نیز ارضا می شد. در این طرح، نه تنها ایران یک قلدر منطقه ای و نوکر رسمی آمریکا و غرب می شد، بلکه امنیت اسرائیل در برابر عرب های مسلمان نیز تامین می گشت.

ترویج بهائیت و دیگر فرقه ها و نیز سکولاریزم و اباحی گری توسط هنر و سینما با پول نفت خود ملت، روش مناسبی برای دور کردن ملت از باورهای دینی بود و دغدغه اندیشه های جهادی و هم دردی با مسلمانان نیز از بین می رفت؛ چنین نقشه ای با اندکی تفاوت، در ترکیه و افغانستان نیز در حال اجرا بود.

کوتاه این که مدل قدیمی خاورمیانه، با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی و روحانیت، و حمایت امت مسلمان، شکست خورد و پایان پذیرفت.

با این پیروزی و داعیه به حق صدور انقلاب به کشورهای مسلمان منطقه و خوی ضد استعماری ایران جدید، راهبرد غرب به رهبری آمریکا به سرعت تغییر کرد و در لاک دفاعی فرو رفت.

در روزگاری که ایران صنعت مونتاژ، کارخانه های خودرو سازی و صنایع سبک و سنگین را در اختیار داشت، در کشورهای عربی، هنوز شتر سواری مرسوم بود و مردم در فقر به سر می بردند. این بدان معنا بود که انقلاب اسلامی ایران، به راحتی می تواند، پنبه های صحرای خاورمیانه را آتش بزند و رستاخیز بزرگی در منطقه به پا کند و پای غرب را همواره از این سوی جهان ببرد.

این بود که طرح های دفاعی غرب در منطقه، برای دوران گذار به اجرا درآمد. بخشی از دلارهای نفتی به دستور آمریکا، خرج عمران ظاهری کشورهای عربی شد و ناگهان صحراهای عربستان آسفالت شده و خودروهای پیش رفته در آن جولان دادند! عرب ها که دشمنان وحشی دیروز بودند، به دوستان مهربان امروز تبدیل شده و حکومت های عربی نیز در کنار ساکت کردن مردم، با توزیع بخشی از ثروت ملی که در انحصار خاندان های خاص بود، مشتری ثابت تسلیحات نظامی غربی شدند. در مقابل، به تضعیف نقش رهبری ایران پرداخته و به ظاهر، خود چنین نقشی را به عهده گرفتند. تحمیل جنگ هشت ساله بر ایران نیز در همین راستا و برای سرنگونی ایران، یا دست کم فرسودگی کشورهای منطقه و تبدیل آن به خرابه ای بزرگ صورت گرفت. تبلیغات رسانه ای، تهاجم فرهنگی، حمایت از تروریسم و نفوذ چهره های خودباخته در امور سیاسی و فرهنگی، از دیگر اقدامات بازدارنده آمریکا در ایران و منطقه بود. پس از انحراف حرکت انقلابی مردم مصر و جاگذاری مبارک در رأس حکومت، این نقشه ها به نتیجه رسید و خاورمیانه تا اندازه ای به آرامش مطلوب غرب رسید؛ گرچه هرگز نتوانست، مشکلی به نام ایران را حل کند.

همه این گزاره های بازدارنده برای مدیریت بحرانی بود که انقلاب ایران در جهان ایجاد کرد. با فروپاشی شوروی فرمول های سیاسی دوباره تغییر کرد. قدرت گرفتن چین و بازیابی قدرت روسیه نیز به معضل جدید آمریکا تبدیل گردید. بهانه تراشی برای برخورد با صدام و فعال کردن طالبان و القاعده، راه حل دیگر آمریکا برای این دوره و حضور بیشتر در منطقه بود که به ناچار باید هزینه آن پرداخت می شد، چرا که در غیر این صورت منافع مالی غرب در خاورمیانه به خطر می افتاد و امنیت صهیونیست ها نیز به چالش می افتاد.

کارشناسان سیاسی و نظامی می دانستند که با ثبات قدم دشمنی به نام ایران، با موقعیت جغرافیایی، جایگاه فرهنگی و بهره مندی از نفت و همجواری با روسیه و چین، و نیز تسلط بر خلیج فارس و از همه مهم تر، داعیه داری انقلابی، هیچ یک از این روش ها نمی تواند ماندگاری داشته باشد و مسکنی پر هزینه برای غرب است. تنها کافی است یک تغییر نابهنگام یا برنامه ریزی نشده، همه تکه های جورچین غرب برای رسیدن به مدل جدید خاورمیانه جدید را برهم بریزد. مدلی که در آن، ایران به شدت تضعیف شده و کشورهای منطقه نیز ضمن خود کنترلی، روابط دوستانه ای با صهیونیست ها برقرار کنند و با تقویت بنیه نظامی و سیاسی در آینده اسرائیل بزرگ، حاکم منطقه باشد.

پیش روترین تغییری که در منطقه می توانست شکل بگیرد و صندلی امنیت غرب را در این سوی جهان از زیر پای آنان بکشد، تغییر حکومت های مادام العمری بود. اگر ستم های صدام به انقلاب در عراق منجر می شد یا کودتایی شکل می گرفت، یا صدام به مرگ طبیعی می مرد؛ اگر ملک فهد ناگهان از قدرت کنار می رفت و بر سر تخت پادشاهی بین خاندان سعودی درگیری می شد؛ اگر افغانستان پس از رهایی از شوروی و جنگ های داخلی، به تشکیل حکومت اسلامی دست می زد و اگر اردن پس از ملک حسین با توجه به جمعیت مهاجر فلسطینی، پایداری حکومت را از دست می داد؛ اگر با مرگ یاسر عرفات، جایگزین مناسبی برای وی یافت نمی شد؛ اگر در پاکستان یا ترکیه، اتفاق ناگواری می افتاد؛ اگر لبنان به ثبات می رسید؛ اگر پس از حافظ اسد، سوریه نا امن می شد و ده ها گزینه اگری که بسته به دگرگونی حکومت ها و عمر بالای حاکمان منطقه، پیش روی آمریکا بود و باید برای آن نقشه ای طراحی می کرد.

واقعیت این بود که جمهوری اسلامی تا پایان حیات رهبر کبیر انقلاب و معمار بزرگوار آن، چند مسئله را حل کرده بود. در جنگ و دفاع مقدس شکست نخورده بود؛ گرچه با هزینه های سرسام آور و دیوانه وار غربی ها، از توفق بیشتر بازمانده و صدام را برجای خود ننشانده بود و هنوز درگیر مسائل پس از جنگ، اسرا و خرابی ها و خسارت های آن بود.

با دفاع جانانه خود، انقلاب را بهتر از آن چه گمان می شد، صادر کرده و چهره ای ضداستعماری از خود، به جهانیان ارایه داده بود و در مسائل جهان اسلام، مرجعیت نسبی به دست آورده بود.

در طول سال های پس از انقلاب، نفوذی ها وطن فروش ها و عناصر فریفته را شناسایی و مفتضح ساخته و از همه مهم تر، مسئله قائم مقامی را حل کرده بود.

پس از ارتحال امام خمینی نیز حضور ملت، پیامی بلند به جهانیان ابلاغ کرد و جانشینی مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای و حمایت همه جانبه از ایشان، همه نقشه ها را به هم ریخت. بازسازی کشور، تاکید بر دانش محوری، پر