پاورپوینت کامل تحولات منطقه و تقابل گفتمانی اسلام و غرب ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحولات منطقه و تقابل گفتمانی اسلام و غرب ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحولات منطقه و تقابل گفتمانی اسلام و غرب ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحولات منطقه و تقابل گفتمانی اسلام و غرب ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

تحولات اخیر درکشورهای عربی، تقابل دو گفتمان اسلام و غرب را بار دیگر به رخ جهانیان کشید و منازعه آرمان های لیبرال دموکراسی را با اسلامخواهی، جلوهای دیگر بخشید. در این بین، تلاش غرب برای ترسیم شکست جمهوری اسلامی در صدور انقلاب و حکومت مطلوب خود، به موازات مصادره جنبش های اخیر قابل توجه است؛ زیرا در این شرایط است که بررسی بایسته های سیاست خارجی جمهوری اسلامی در برخورد با جنبش های اخیر قابل توجه است؛ چرا که از سویی، این تحولات موجب حساس شدن نقش ایران به عنوان دولت شیعی در بین دولت های عرب است و برخورداری از یک سیاست مطلوب و کارآمد می تواند بر حاکمیت گفتمان جمهوری اسلامی بر منطقه بینجامد و از سویی دیگر، واقعیت این تحولات را به معنای جا به جایی توازن قدرت در معادلات منطقه ای و فرامنطقه ای رخ نمون می سازد.

در واقع، شرایط نوین منطقه ای دوگزینه فرصت / تهدید را فراهم ساخته است. بنابراین، در این شرایط سیاست خارجی ای که بتواند علاوه بر تأمین اهداف سند چشم انداز بیست ساله، افق نوینی را در جهت هژمون شدن گفتمان انقلاب اسلامی بگشاید، امری ضروری به نظر می رسد، چرا که بررسی تاریخ تحولات سیاسی نشان می دهد آن دسته از بازیگران سیاسی موفق بوده اند که توانسته اند متغیرهای محیطی را به سرعت درک کرده و ضمن درونی کردن تحولات ناشی از آن به آماده سازی خود پرداخته و در نهایت به بهره گیری از آن بپردازند. در همین راستا نوشتار مزبور به بررسی الزامات سیاست خارجی جمهوری اسلامی در مقابل موج نوین اسلامگرایی می پردازد.

سیاست خارجی و استراتژی چیستی و چگونگی

از دیدگاه دانشمندان و اندیشمندان، سیاست خارجی از جایگاه ویژه ای در معادلات بین المللی برخوردار است. سیاستمداران و دانشمندان مختلف فلسفه سیاسی و قانون اساسی به فراخور خود به جایگاه ویژه این رشته اشاره کرده اند. برخی معتقدند که این مفهوم از نوعی ایستارهای با ثبات نسبت به صحنه بین الملل حکایت دارد. این گروه، سیاست خارجی را همان طرح ذهنی یا عینی یک کشور نسبت به روابطش با دنیای خارج می دانند. بنابراین، طرح سیاست خارجی تصویری از موقعیت بالفعل و بالقوه کشوری در خارج است. با این تصور سیاست خارجی حاوی اصول راهنما و ایستارهایی است که بر مسایل و تصمیمات آن کشور تأثیر می گذارد.

گروهی نیز وجود دارند که مفهوم سیاست خارجی را حاوی موضوعات و مطالب بارز امّا فرعی در صحنه سیاسی می دانند. به نظر این گروه، چیزی به عنوان سیاست خارجی نه وجود داشته و نه وجود خواهد داشت. از این منظر، سیاست خارجی به طور مقطعی و غیر منسجم شکل می گیرد(باربر و اسمیت، ۱۳۷۲). نگارنده از میان دو دیدگاه مزبور، دیدگاه اول را بر می گزیند که با توجه به نیاز به منطق و عقلانیت برای نیل به موفقیت، مطلوب تر به نظر می رسد.

سیاست خارجی دارای تعریف های متعددی است، کی جی هاستی در تعریف سیاست خارجی به اقدامات یک دولت درقبال محیط خارجی و شرایط داخلی موثر بر اقدامات مزبور پرداخته و سیاست خارجی را در برگیرنده مقاصد و ارزش ها می داند. به نظر اوکسانی که ازطرف یک جامعه تصمیم می گیرند این عمل را بدان خاطر انجام می دهند که محیط داخلی و خارجی را دگرگون سازند یا آن راحفظ کنند و یا قواعد و ساختارها را که به یک مجموعه خاص روابط مربوط می شود تنظیم نمایند. (هالستی، ۱۳۸۵) در تعریف دیگر از سیاست خارجی آمده است که مفهوم سیاست خارجی دریک کشوربه تدوین، اجرا و ارزیابی تصمیم گیری هایی که از دیدگاه خاص همان کشورجنبه برون مرزی دارد، اهداف ملی که کشورها در صدد رسیدن به آنها هستند و ابزار دستیابی به آنها مربوط می شود. به عبارت دیگر، سیاست خارجی عبارت است از یک استراتژی یا یک رشته اعمال از پیش طراحی شده توسط تصمیم گیرندگان حکومتی که مقصود از آن دستیابی به اهدافی معین، در چارچوب کلی و در محیط جهانی و بین المللی است به طورخلاصه می توان گفت: »مجموعه روابط خارجی رسمی یک بازیگر مستقل(معمولا یک دولت) در روابط بین الملل«. (هیل،۱۳۸۷)

با پیچیدگی جهان واقعی و تنوع علایق و منافع مختلف افراد و جوامع انسانی، از جمله دولت ملی، ضرورت تدوین استراتژی سیاست خارجی در دو سطح کلان(کلی) و خرد (موضوعی)، تعیین تاکتیک ها واهداف سیاست خارجی پیش از پیش لازم شده است. اکنون شاید دلیل تمرکز بر دیدگاه اول کارشناسان درباره سیاست خارجی واضحتر شود. استراتژی عمومی هر نظامی، جایگاه و چگونگی بقا، انطباق و تحول آن- از جمله در حوزه دولت ملی- را به طور کلی در مقابل دیگر بازیگران و محیط تعیین می کند. این اقدام معمولاً در جایگاهی ورای دستگاه سیاستگذاری خارجی – و احتمالاً در مراکزی چون شورای امنیت ملی، قوه مقننه و کابینه کشور- تعیین و به عنوان رهنمود برای دستگاه سیاست خارجی به آن واحد ابلاغ می شود، که پس از تعیین استراتژی عمومی، دستگاه سیاستگذاری، از جمله خارجی، در قالب این چارچوب کلی استراتژیک، استراتژی های جزیی و موضوعی بخش خود را به مقتضای موضوعات مختلف و یا به مقتضای مناطق مختلف (داخلی، منطقه ای و بین المللی) تدوین کرده، برای اجرا به واحدهای داخلی و خارجی خود ابلاغ می کند تا در قالب آنها تاکتیتک های مناسبی که ابتدا از استراتژی بخشی و در نهایت از استراتژی ملی الهام گرفته است، به کار گرفته شوند. سیف زاده،۱۳۸۴)

بنابراین، اتخاذ سیاست خارجی مناسب درباره یک تحول منطقه ای یا بین المللی به عنوان داده ای نوین نیاز به اتخاذ استراتژی موضوعی در قالب استراتژی ملی دارد، که در تدوین این استراتژی باید به موارد زیر توجه کرد:

۱- شناسایی تغییرات داخلی و محیطی؛

۲- تعیین اهمیت تغییرات؛

۳- ارزیابی سیاست های فعلی نظام؛

۴- تعیین روند آتی تحولات؛

۵- مدل سازی مفهومی برای ارزیابی داده های خام؛

۶- تعیین نتایج بدیل؛

۷- جهت گیری کلی نظام در قالب استراتژی جامع ملی(کلارکسون، ۱۹۸۱).

بدین ترتیب، تحولات منطقه ای و یا بین المللی موجب می شود تا سیاست خارجی کشور در قالب استراتژی موضوعی و خرد در قالب استراتژی ملی و در واقع سیاست های کلان کشور تدوین شود. با توجه به مبانی نظری فوق، تحولات منطقه ای که از بهمن ۱۳۸۹ کشورهای عربی را درگیر خود ساخته است، به عنوان یک تغییر محیطی مهم قابل ارزیابی است، که نیاز به اتخاذ استراتژی موضوعی دارد که به دلیل فقدان استراتژی ملی در قالب سیاست های کلان و برنامه های میانی مورد بررسی قرار می گیرد.

ارزیابی سیاست های فعلی

تحولات سیاسی پیش آمده در کشورهای عربی در فضای تقابل دو گفتمان اسلامی و غربی دو گونه تعبیر شده است: از سویی، موج اسلام خواهی و از سویی نیز موج دموکراسی خواهی. سیاست آمریکا به عنوان سردمدار گفتمان غرب، تلاش در جهت هدایت و مدیریت این امواج مردمی بوده، تا از سویی داعیه خود را اثبات نماید و از سویی نیز شکست صدور انقلاب ایران را به رخ جهانیان بکشاند، که در این شرایط به نظر می رسد جمهوری اسلامی، نتوانسته به اندازه ایالت متحده آمریکا در راستای داعیه خود برنامه ریزی مطلوبی داشته و از آن استفاده نماید. جمهوری اسلامی، اگر چه با توسل به تبلیغات و دیپلماسی عمومی سعی دارد تا از ملت های ستمدیده حمایت کند، امّا رویه سیاست های جاری نوعی تناقض و ابهام در سیاست خارجی را نشان می دهد. در واقع سیاست ایران واکنشی و تا حدی منفعلانه بوده است.

به نظر برخی – از منظر استراتژیک – شواهد نشان می دهد که در وضعیت حاضر و با آمادگی برای قبول هزینه های گزاف، ایران نیز، هم استعداد قدرت ایذایی تهدید منافع قدرت های بزرگ و تهدید امنیتی کشورهای منطقه را دارد و هم میتواند نقش مثبتی در ثبات و پیشرفت منطقه ایفا کند، که البته به نظر می رسد این امر به فراموشی سپرده شده است. در این میان، برخی کشورهای منطقه نیز از سنگ اندازی و به خصوص بزرگ نمایی سیاست های هسته ای ایران دریغ نمی کنند. (سیف زاده و ملکی سعید آبادی، ۱۳۹۰) توجه به روند آتی تحولات می تواند موقعیت و وضعیت موجود را بیشتر معرفی نماید.

روند تحولات آتی

اگر چه نمی توان درباره پدیده های اجتماعی با قطعیت سخن گفت، امّا به نظر می رسد روند تحولات آتی نشان از شکست الگوهای موروثی و ختم سلسله حکومت سنتی باشد. روند تحولات نشان می دهد پیروزی اسلامگرایان در برخی از این کشورها امری محتمل است که شاید تا حدی از الگوی اسلامی انقلابی دور باشد، امّا می تواند به خصوص در مورد مصر توازن قدرت را به نحوی چالش برانگیز به فرصتی برای ایران تبدیل کند. این امر خود بیانگر دلیل تلاش آمریکا در مدیریت جریان های اخیر است. بنابراین، موج اسلام خواهی که با پیروزی انقلاب اسلامی دچار یک خیزش صعودی شد، بار دیگر با تحولات تونس وارد عرصه نوینی شده است. اگر چه به لحاظ تفاوت های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی نمی توان از همسانی نسخه ایران برای این کشورها سخن گفت و حتی تفاوت های قابل توجهی – به لحاظ گوناگون – میان این تحولات و انقلاب ایران موجود است امّا روند تحولات شاید نشان از بهره برداری اعراب از تجربه های به دست آمده از حکومتداری ایرانی باشد؛ تجربه هایی که شاید انتخاب گزینه های موجود الگوی حکومتی را برای آنها آسانتر سازد.

هم چنین در این روند نباید از سیاست ایران هراسی آمریکا در سطح منطقه ای و جهانی غفلت ورزید، چنانچه سیاست انزوای ایران در منطقه از سوی آمریکا با همکاری عربستان سعودی در هفته های اخیر نمودی از آن بوده است (سیاست روز،۱۳۸۹). این امر تلاشی در جهت سد گفتمان جمهوری اسلامی و شکست صدور انقلاب ایران است.

افزون بر این، شاید بتوان از آنچه در این تحولات به نام سونامی دیپلماسی خوانده شده (مرشدی، ۱۳۹۰) سخن گفت، که مؤلفه قابل توجهی است. این به معنای تبدیل مخاطبان سیاست خارجی کشورها از دولت های منطقه به ملت های منطقه است، یک جا به جایی سطح که به نظر در فرآیند تحولات اهمیت خود را حفظ می نماید.

مدل سازی مفهومی برای ارزیابی داده های خام

با توجه به اهمیت ساخت یک مدل مفهومی، ابتدا باید داده ها با رایزنی های علمی، فرهنگی، صنعتی، نظامی و سیاسی – امنیتی جمع آوری شود، که در واقع، جمع آوری عینی و دقیق اطلاعات مربوط به توانمندی ها، امکانات، موانع و خواسته های ملی در دو صحنه محیطی و داخلی مورد نیاز است، آن هم به گونه ای که صورت پردازی و دقیق داده های خام در دو صحنه محیط و داخلی رخ دهد.

به نظر نگارنده، مؤلفه هایی که نیاز به توجه و تمرکز دارد تا مدل مفهومی مورد نیاز ساختار منطقی و عقلانی خود را بازیاید، توجه به بعد مذهبی، تأکید بر ملت ها به عنوان سطحی از برخورد، سیاست های آمریکا و سیاست