پاورپوینت کامل تحولات منطقه، ملاحظات ایران و مناسبات بین المللی ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحولات منطقه، ملاحظات ایران و مناسبات بین المللی ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحولات منطقه، ملاحظات ایران و مناسبات بین المللی ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحولات منطقه، ملاحظات ایران و مناسبات بین المللی ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

قسمت دوم

۸. تغییر آرایش پایگاه های نظامی آمریکا در خاورمیانه جدید و شمال آفریقا

نقطه عطف تغییرات سیاسی شمال آفریقا با حمایت ایالات متحده از تقسیم سودان به دو قسمت شمالی و جنوبی، در قالب برگزاری همه پرسی در نهم تا پانزدهم ژانویه ۲۰۱۱ آغاز و با برکناری »زین العابدین بن علی« و »حسنی مبارک« رؤسای جمهور تونس و مصر و احتمال شکل گیری منطقه خودمختار در شمال لیبی وارد فاز جدیدی شده، که بر تراکم و موقعیت پایگاه های نظامی آمریکا در شمال آفریقا، به ویژه شاخ آفریقا تأثیرگذار است. در مجاورت سرزمینی جمهوری اسلامی ایران نیز به لحاظ جغرافیای نظامی، کشورهای بحرین، کویت و قطر از اهمیت ویژه ای برای آمریکا برخوردارند؛ زیرا بحرین محل استقرار فرماندهی ناوگان پنجم نیروی دریایی، کویت محل استقرار فرماندهی منطقه ای نیروی زمینی و قطر نیز محل فرماندهی نیروی هوایی منطقه ای آمریکاست.

البته، اهمیت حفظ پایگاه های نظامی آمریکا در کشورهای عرب حوزه خلیج فارس، هنگامی بیشتر می شود، که واشنگتن متعهد شده تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱ نیروهای نظامی خود را از عراق خارج کند، لذا مذاکره وزیر دفاع ایالات متحده با مقام های عراقی در هشتم آوریل ۲۰۱۱ (۱۹ فروردین ۱۳۹۰) پیرامون آمادگی امریکا برای تداوم حضور در عراق پس از پایان سال ۲۰۱۱، ناشی از اهمیت حفظ پایگاه های نظامی آمریکا و تغییر اولویت بندی عرصه های سیاسی، امنیتی و نظامی امریکا در منطقه است.(۱۹)

مهم ترین پایگاه های نظامی آمریکا در کشورهای عرب حوزه خلیج فارس عبارتند از:

جدول شماره ۵

پایگاه های نظامی آمریکا در کشورهای عرب حوزه خلیج فارس

کشور میزبان نام پایگاه نام لاتین

بحرین پس از سال ۱۹۹۱ به صورت پلکانی، همکاری های خود با ایالات متحده رإ؛ افزایش داد، بطوری که بین سال های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۸، مقر منطقه ای بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل از عراق بود.

تسهیلات بحرین به ایالات متحده پس از حوادث ۱۱ سپتامبر، به ویژه در »فرودگاه المحرق«،(۲۰) بندر سلمان، »پایگاه هوایی شیخ عیسی«(۲۱) و پایگاه نظامی »الجفیر«(۲۲) در نزدیکی منامه، افزایش یافته و ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا در پایگاه نظامی الجفیر مستقر است، که نظارت بر خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران به بهانه حسن اجرای قطعنامه های شورای امنیت، پشتیبانی از نیروهای نظامی آمریکا در عراق و افغانستان، مبارزه با تروریسم و مقابله با دزدان دریایی در دریای سرخ، دریای عمان و خلیج فارس از مهم ترین وظایف این مقر معرفی شده است. ریاست کنونی فرماندهی ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا برعهده دریادار »مارک فاکس«(۲۳) است، که زیر نظر »فرماندهی مرکزی نیروی دریایی آمریکا«(۲۵) انجام وظیفه می کند.

در فوریه ۲۰۰۸ بحرین قرارداد ۶۰ ساله ای را با آمریکا برای استقرار ناوگان پنجم نیروی دریایی ایالات متحده منعقد کرده و در این پایگاه ۵۰۰۰ نیروی دریایی امریکا حضور دارند.(۲۵)

کشور امارات، کم ترین آمار نیروهای آمریکایی را در خاکش دارد، اما پس از قطر، بیشترین آمار هواپیماهای جاسوسی، سیستم های راداری و سامانه های موشکی آمریکا در این کشور قرار دارد.(۲۶) برای مثال، »شرکت ریتون«(۲۷) در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۸ (۲۸ آذر ۱۳۸۷) با استقرار »سامانه موشکی پاتریوت«(۲۸) در امارات موافقت کرد و این کشور به یازدهمین دارنده این سامانه موشکی پیوست. با گسترش خیزش های مردمی و تغییر موازنه قوا به نفع جمهوری اسلامی ایران، احتمال انعقاد توافق نامه های نظامی امنیتی جدید بین امارات و ایالات متحده افزایش خواهد یافت.(۲۹)

براساس »نظریه سرزمین حاشیه«، این سناریو پررنگ است، که در میان مدت حضور نظامی آمریکا در »جمهوری سودان جنوبی«(۳۰) و لیبی افزایش یابد، بطوری که یکی از دلایل حمایت واشنگتن از همه پرسی تقسیم سودان، مقدمه سازی برای تقویت حضور نظامی در جغرافیای استراتژیک شاخ آفریقاست؛ چرا که رایزنی واشنگتن با »سالوا کر مایاردیت«(۳۱) اولین رئیس جمهور منتخب سودان جنوبی جهت احداث پایگاه هوایی در همین چارچوب ارزیابی می شود و قرار است در این پایگاه شماری از هواپیماهای دورپرواز بمب افکن B52، هواپیمای غول پیکر ترابری-S AOS5 -141 و هواپیمای سوخت رسان ۱۳۵ KS برای پشتیبانی از انجام حملات هوایی در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا مستقر شود. در همین چارچوب، دولت جمهوری سودان جنوبی موافقت خود را برای اجاره بخش هایی از سرزمین خود به ایالات متحده برای احداث پایگاه نظامی اعلام کرده و احتمال می رود که با تحقق این هدف، پایگاه بمب افکن های B52 و هواپیماهای دورپرواز مستقر در جزیره دیه گوگارسیا در نقاط دوردست اقیانوس هند به پایگاه های نظامی آمریکا در شاخ آفریقا، که به خاورمیانه نزدیک تر است منتقل شود.

یکی دیگر از کانون های حضور نظامی آمریکا، کشور یمن است، چرا که دو طرف توافق نامه های دفاعی و اطلاعاتی را با همدیگر منعقد نموده اند. پایگاه های نیروی دریایی و هوایی امریکا در خلیج عدن و خلیج باب المندب، توان نظامی امریکا را در دریای سرخ افزایش داده است.(۳۲) یکی از برنامه های پنتاگون، احداث مرکز نظامی در »جزیره سوکوترا«(۳۳) واقع در ۳۶۰ کیلومتری جنوب شرق عدن، که ایجاد و گسترش اعتراضات مردمی، ابهاماتی را در احداث این مرکز بوجود آورده، که بالتبع، هرگونه تغییر ساختار قدرت و پیروزی احزاب اسلام گرا می تواند تهدیدی برای تداوم استقرار پایگاه های نظامی آمریکا در این کشور باشد.

اهمیت جغرافیای نظامی یمن برای ایالات متحده آمریکا به حدی است، که کنگره این کشور در فوریه ۲۰۱۰، کمک ۵۸ میلیون و ۴۰۰ هزار دلاری به یمن را تصویب کرد. کنگره، هم چنین مبلغ ۱۵۰ میلیون دلار برای آموزش و تأمین برخی تجهیزات نیروهای امنیتی یمن اختصاص داد.

تأثیر تحولات یمن بر امنیت ملی آمریکا به حدی است که در دستور کار صد و دوازدهمین کنگره آمریکا نیز قرار گرفته است. در همین راستا، مرکز پژوهش های مجلس امریکا با ارائه گزارشی به کنگره در ۲۲ مارس ۲۰۱۱، اعلام کرد که یمن به سمت سناریوی »دولت ناکام« در حرکت است. و این خود مبین این واقعیت است، که نظریه دولت ناکام در حال تبدیل شدن به یک ابزار مداخله جویانه در سیاست خاورمیانه ای امریکاست، که می تواند در میان مدت احتمال مداخله نظامی واشنگتن در برخی کشورهای برخوردار از خیزش های مردمی را بوجود آورد.(۳۴)

از طرفی، یمن یکی از خاستگاه های مهم رهبران القاعده محسوب می شود و هرگونه کاهش نظارت امریکا بر این کشور می تواند عقاید ضد امریکایی را در منطقه گسترش دهد، بطوری که وزیر امنیت داخلی امریکا در گزارش به کنگره اعلام کرد که هرگونه تغییر موازنه قوا در یمن می تواند به سیاست های ضد تروریستی امریکا ضربه وارد کند.

عربستان و مصر نیز از کشورهایی هستند که هرگونه بی ثباتی در آن ها می تواند موازنه منطقه ای را به نفع جمهوری اسلامی ایران تغییر دهد.

به گزارش مرکز پژوهش های آمریکا در فوریه ۲۰۰۱، میزان کمک های نظامی آمریکا به مصر بعد از جنگ جهانی دوم به صورت ذیل بوده است:

جدول شماره ۶

کمک های نظامی آمریکا به مصر پس از جنگ جهانی دوم(۳۵)

ارقام به میلیون دلار

۹. پررنگ شدن مداخلات بشردوستانه در دکترین امنیتی ناتو

رفتارکاوی نحوه مدیریت آمریکا در قبال خیزش های مردم منطقه، مبین برنامه ریزی واشنگتن برای پررنگ کردن نقش ناتو در معادلات منطقه ای، یا رویه سازی مداخلات بشردوستانه این سازمان در ساختار حقوق امنیت بین الملل است، که برای اولین بار در مورد کوزوو اجرا شد و مداخله ناتو در لیبی به بهانه بازوی شورای امنیت سازمان ملل برای اجرای قطعنامه ۱۹۷۳ و پیش گیری از بروز »فاجعه انسانی«(۳۶) در همین چارچوب قابل ارزیابی است. ۱۹ مارس ۲۰۱۱ آغاز عملیات نظامی آمریکا و فرانسه به لیبی است.(۳۷) »آندره فوگ راسموسن، دبیر کل پیمان آتلانتیک شمالی«(۳۸) در ۲۴ مارس ۲۰۱۱ (چهارم فروردین ۱۳۹۰) اعلام کرد: ناتو فرماندهی نظارت بر منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی را بدست می گیرد. البته هر چند ناتو رهبری عملیات نظامی در لیبی را برعهده گرفته، ولی دستیابی به یک توافق جامع به سختی حاصل شد. ابهام پیرامون رفتار لیبی در بکارگیری موشک های اسکاد، تسلیحات شیمیایی و مجاورت سرزمینی آن با اروپا برخی ملاحظات ناتو در اتخاذ تصمیم منسجم و فوری برای مقابله با معمر قذافی بودند.

روندکاوی فعالیت ناتو مبین این واقعیت است، که این سازمان در حال بازتعریف کارویژه های جدیدی برای خود است.

با توجه به برنامه ریزی ناتو برای عضوگیری از کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و تفسیرهای جهت دار و نسبی این سازمان از مقوله »آستانه تهدید«،(۳۹) ترسیم نقشه ریسک دورنمای توسعه »کارکردی، ساختاری و جغرافیایی«(۴۰) ناتو، بایستی به عنوان یکی از اولویت های مدیریت راهبردی امنیت ملی مورد توجه نهادهای ذی ربط قرار گیرد.

رفتارکاوی ناتو بیانگر بازسازی به سمت نقش پذیری جهانی است، بطوری که این سازمان بین امنیت نظام های منطقه ای و منافع راهبردی خود، یک رابطه پایدار را تعریف می کند.

مقابله با تروریسم بین الملل، جلوگیری از مهاجرت های غیرقانونی، نظارت های دریایی به بهانه عدم تکثیر تسلیحات کشتار جمعی، مقابله با جرایم سازمان یافته؛ مانند قاچاق انسان و مواد مخدر، مقابله با دزدی دریایی و نظارت بر آتش بس، بخشی از اهدافی است که ناتو با استناد به آنها در راستای گسترش برد و تعمیق مداخلات جهانی خود استفاده می کند.

با توجه به افزایش صدور برخی قطعنامه های سازمان های بین المللی، که با ویترین حمایت از هنجارهای بشردوستانه مزین شده اند و هم چنین افزایش نقش و حضور ناتو در لایه های منظومه امنیتی پیرامون جمهوری اسلامی ایران، بایسته است تا نهادهای ذی ربط ارزیابی استراتژیکی از نقش مداخلات بشردوستانه، یا مقابله با منع تکثیر تسلیحات اتمی در دورنمای دکترین امنیتی این سازمان داشته باشند.

۱۰. ضرورت بازتعریف جغرافیای سیاسی شیعه در ساختار امنیتی خاورمیانه جدید

شیعیان در کشورهای جمهوری اسلامی ایران، عراق، بحرین و جمهوری آذربایجان از اکثریت جمعیت و در لبنان، سوریه و عربستان دارای جمعیت اقلیت قابل توجه اند. برای مثال، توزیع نامتناسب و ناعادلانه قدرت بین شیعیان و سنی ها در بحرین و نیز بروز ناآرامی ها در مناطق شیعه نشین عربستان، برخی از دلایلی هستند که اهمیت نقش ژئوپلیتیک شیعه در ساختار امنیتی خاورمیانه را پررنگ تر کرده اند.

یکی از بازخوردهای افزایش اهمیت جغرافیای سیاسی شیعه، برنامه ریزی کشورهای منطقه برای مدیریت آمایش جمعیتی شیعیان است، که احتمال دارد در صورت پایان اعتراضات و باقی ماندن حاکمان فعلی در کانون قدرت، سیاست شیعه زدایی و برقراری موازنه جمعیتی بین شیعه و سنی در کشورهایی، مانند بحرین یا امارات به صورت جدی دنبال شود. در مقابل، افزایش محدودیت ها و سرکوب شیعیان بحرین و عربستان سعودی، نه تنها احساس همدردی بین شیعیان منطقه را تقویت نموده، بلکه تعلق خاطر شیعیان این دو کشور به جمهوری اسلامی ایران را نیز افزایش داده است.

در این میان، جایگاه نیروی مقاومت حزب الله لبنان نیز در ترتیبات امنیتی منطقه پررنگ شده و یک سناریوی احتمالی این است که شیعیان بحرین یا معترضان یمنی پس از ناکامی در بکارگیری شیوه