پاورپوینت کامل حزب الله و دفاع نامتقارن ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حزب الله و دفاع نامتقارن ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حزب الله و دفاع نامتقارن ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حزب الله و دفاع نامتقارن ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

“جنگ ناهمگون”(۲)، به مفهوم بکارگیری رویکردهای غیرقابل پیش بینی یا غیرمتعارف، برای خنثی ساختن یا تضعیف قوای دشمن و بهره برداری از نقاط آسیب پذیر آن، از طریق به کارگیری فناوری های غیرقابل انتظار یا روش های مبتکرانه است.

همان گونه که جنگ ناهمگون در راهبردهای سیطره جویانه غرب مطرح شده و مقبولیت یافته، ایران نیز صیانت از تمامیت ارضی و استقلال سیاسی خود را در پرتو “دفاع ناهمگون”(۳) قرار داده است.

برای نخستین بار، مفهوم جنگ نامتقارن و در چارچوب آن تهدید نامتقارن، در گزارش چهارسالانه دفاعی آمریکا، در سال ۱۹۹۷ استفاده شد و دانشگاه دفاع ملی ایالات متحده، در برآورد راهبردی سالانه خود در سال ۱۹۹۸ فصل کامل را به تهدیدات نامتقارن اختصاص داد. افزون بر این، نومحافظه کاران در طرح قرن جدید آمریکا، مفهوم تهدیدات نامتقارن را مورد بازبینی و ارزیابی مجدد قرار دادند.(۴)

وقتی قابلیت منابع انسانی و مادی دو کشور با یک دیگر تناسب نداشته و با یک دیگر قرینه، و دارای منافع حیاتی متضاد باشند؛ کشور ضعیف تر، در سیاست های بازدارنده خود، از دکترین دفاع نامتقارن استفاده می کند؛ برای مثال شیوه مبارزاتی جمهوری اسلامی ایران برای پیشگیری یا کاهش آسیب های احتمالی ناشی از حمله ایالات متحده، یا شیوه مبارزاتی حزب الله لبنان و حماس در برابر ارتش منظم و کلاسیک رژیم صهیونیستی، بر آموزه های دفاع نامتقارن استوار است.

مهم ترین شاخص های مدیریت منابع انسانی در دفاع نامتقارن عبارت است از:

پرهیز از قرینه سازی با نقاط قوت دشمن،

ایمان و اعتقاد کامل به آرمان و هدف،

بهره گیری از تجهیزات سبک و قابل حمل،

اختیار تصمیم گیری در کوچک ترین واحد نظامی،

– توجه ویژه به ابعاد روانی، عمومی و بسیج نیروها،

– دستیابی به اهداف راهبردی با استفاده از منابع کم و تأکید به اصل کمترین هزینه در مقابل بیشترین بهره،

آشنایی با اصول جنگ های چریکی و پارتیزانی،

مقاومت در براب شرایط ضعف یا تأخیر در کمک های ستادی،

برخورداری از پشتوانه مردمی برای تداوم مقاومت،

روحیه بالا در برابر آفندهای عملیات روانی دشمن.

رویکردهای نامتقارن می توانند با به کارگیری ماهرانه عامل روانی، تأثیر قدرتمندی داشته باشند. این رویکردها که مستقیماً اراده دشمن را هدف قرار می دهند، می توانند کمبود تجهیزات یا دیگر کاستی ها را جبران کنند. هرچند ممکن است روش این رویکردها تاکتیکی باشد، اما تأثیر روان شناختی آن را باید در سطح استراتژیک جستجو کرد. این ویژگی یعنی تمرکز مداوم بر تأثیر استراتژیک، مشخصه اصلی و متمایز جنگ نامتقارن است، جنگی که با اتکا بر عنصر روانی، رویکردی مبتکرانه را به کار می گیرد.

عملیات استشهادی علیه نظامیان امریکایی در بیروت نمونه ای از جنگ نامتقارن است که طرف (به ظاهر ضعیف) با کمترین امکانات در حمله و تهاجم به طرف (به ظاهر قوی) با بیشترین توان نظامی، توانست با بهره گیری از نقاط ضعف دشمن، ضربه سهمگینی وارد کند. تفنگداران گردان ساحلی امریکا آماج هدف قرار گرفتند و نتیجه استراتژیک آن خروج نیروهای امریکایی از لبنان بود.

۱. بررسی جایگاه دفاع نامتقارن در جنگ ۳۳ روزه حزب الله و رژیم صهیونیستی

پس از آغاز انتفاضه دوم در سال ۲۰۰۰ میلادی که از حمایت های معنوی و سیاسی حزب الله لبنان و حماس برخوردار بود، رژیم صهیونیستی، برای حفظ امنیت مرزهای فلسطین اشغالی، در ۱۴ آوریل ۲۰۰۲ دیوار حائل را در کرانه باختری ایجاد کرد. “آریل شارون” مجری این طرح بود، تا تشکیلات خودگردان را در نوار غزه و کرانه باختری محدود سازد و رویای کشور مستقل فلسطینی در این مناطق به تحقق بپیوندد؛ اما پیروزی حماس در انتخابات ۲۵ ژانویه ۲۰۰۵ همه محاسبات اسرائیل و آمریکا را برهم زد و بستر وقوع دو جنگ “باران های تابستان ۲۰۰۶ ” و “سرب های داغ ۲۰۰۹ ” را در جنوب لبنان و غزه فراهم کرد.

ششمین جنگ اسرائیل با اعراب در دوازدهم ژوئیه ۲۰۰۶ با تهاجم گسترده ارتش اسرائیل به جنوب لبنان، با هدف نابودی حزب الله به وقوع پیوست که ۳۳ روز طول کشید و با صدور قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت پایان یافت.(۵) در این راستا یکی از روش های جنبش مقاومت حزب الله برای ناکام سازی رژیم صهیونیستی در جنگ ۳۳ روزه، بهره گیری از شیوه های دفاع نامتقارن علوی بود.

راهبرد نظامی اسرائیل، به دلیل جمعیت اندک و عمق استراتژیک پایین فلسطین اشغالی، بر “سلطه سریع” استوار است. به گونه ای که به وضوح می توان آن را در جنگ ۶ روزه هفتم ژوئن ۱۹۶۷ مشاهده کرد که در آن رژیم صهیونیستی، در مدت ۶ روز بر قدس، کرانه باختری، نوار غزه و بلندی های جولان تسلط یافت.

روحیه سلطه گری رژیم صهیونیستی به اندازه ای است که در تاریخ ۶۰ ساله پیدایش خود، جنگ های متعددی را با کشورهای عربی داشته است که مهمترین آنها عبارت است از:

– جنگ های ۱۹۴۸ موسوم به جنگ اشغال.

– جنگ ۱۹۵۶ کانال سوئز.

– جنگ ۶ روزه ۱۹۶۷.

– جنگ رمضان ۱۹۷۳.

– جنگ ۱۹۸۲ و اشغال لبنان.

– جنگ ۱۶ روزه ۱۹۹۶ با حزب الله لبنان.

– جنگ ۳۳ روزه با حزب الله.

– جنگ ۲۲ روزه در نوار غزه با حماس.(۶)

پس از جنگ ۱۹۶۷، اکتبر ۱۹۷۳ و جنگ مجدد اعراب و اسرائیل به رهبری مصر، رژیم صهیونیستی به واسطه سلطه سریع بر صحرای سینا و شکستن مقاومت ارتش مصر در یک جنگ فرسایشی، در ازای صلح کمپ دیوید، در سپتامبر ۱۹۷۸ و پس از به رسمیت شناختن اسرائیل توسط قاهره، از صحرای سینا عقب نشینی کرد و استراتژی سلطه سریع اسرائیل در رسیدن به اهداف سیاسی موفق گردید. در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۱ نیز رژیم صهیونیستی، بلندی های جولان را به اشغال خود درآورد؛ تنها موردی که اسرائیل نتوانست بر اهداف جنگی تعریف شده دست یابد نبردهایی بود که در آن جنبش های مقاومت، راهبرد خود را براساس مبانی دفاع نامتقارن تعریف کردند که نقطه عطف آن، به قیام انتفاضه اول در ۹ دسامبر ۱۹۸۷ می گردد.

در دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون (۱۹۹۲ ۲۰۰۰) طرح تشکیل دولت مستقل فلسطینی مطرح شد. در ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳، به موجب امضای توافقنامه غزه و اریحا (اسلو) میان سازمان آزادی بخش فلسطین و اسرائیل، نوعی خودگردانی با اختیارات محدود، در ۶۰ درصد از نوار غزه و شهر اریحا در کرانه باختری رود اردن به فلسطینیان اعطا شد.(۷)

در جنوب لبنان نیز جنبش مقاومت حزب الله لبنان، با حمایت معنوی جمهوری اسلامی ایران، در دهه ۹۰ با رهبری “سید حسن نصرالله” قدرت گرفت و توانست برای نخستین بار در ۱۱ آوریل ۱۹۹۶ میلادی، در جنگ ۱۶ روزه موسوم به “خوشه های خشم”، ارتش مجهز و اسطوره ای رژیم صهیونیستی را که از ابتدای پیدایش آن، در هیچ جنگی از اعراب شکست نخورده بود، به تن دادن آتش بس، تسلیم کند؛ بی این که ارتش اسرائیل، هیچ دستاورد سیاسی را در این جنگ کسب کند.(۸)

حزب الله لبنان پس از عقب نشینی رژیم صهیونیستی از جنوب لبنان در سال ۲۰۰۰ میلادی توانست خود را در لبنان به عنوان یک حزب شیعی – اسلامی ملی معرفی نماید و به فعالیت های خود ادامه دهد. پس از عملیات “باران های تابستانی” اسرائیل به نوار غزه و سپس ربودن دوسرباز اسرائیلی توسط حزب الله رژیم صهیونیستی حملات همه جانبه خود را بر جنوب لبنان انجام داد و برای اولین بار دو طرف از کنترل خارج شده و خارج از مرزهای خود در یک نبردی سنگین با یکدیگر روبرو شدند و در طی ۳۳ روز حزب الله توانست شکست سنگینی بر رژیم صهیونیستی تحمیل کند و به قول “اوبگیدور لیبرمن” وزیر مقابله با تهدیدات استراتژیک کابینه ایهود المرت، شکست اسرائیل در جنگ ۳۳ روزه یک شکست استراتژیک بود که در ابعاد سیاسی، روانی، اقتصادی و نظامی اسرائیل را با شکست روبرو کرد و ساختار تهاجمی ارتش را متزلزل ساخت.

مهم ترین شیوه های حزب الله لبنان در دکترین دفاع نامتقارن علوی در جنگ ۳۳ روزه عبارت بودند از:

اصل غافلگیری

ایجاد “جنگ فرسایشی”(۹) با هدف کسب زمان برای بقا و ضربه زدن به دشمن در فرصت مناسب

دفاع متحرک همه جانبه

به علت عمق استراتژیک پایین فلسطین اشغالی و شرایط جغرافیایی منطقه، تدارک و تجهیز نیروها و پایگاه های متحرک ضرورت و اهمیت دارد؛ در راهبرد دفاع متحرک، زمین و پایگاه های ثابت، اهمیت سنتی خود را از دست می دهند؛ به گونه ای که در مراحل آغازین جنگ، پایگاه تدارکاتی نیروهای حزب الله، در کوله پشتی آنان بود. آنان هر چه لازم داشتند، با خود حمل می کردند. فراتر از این، سکوهای متحرک پرتاب موشک (دوش پرتاب)، از اهمیت بالایی برخوردارند. غافلگیری ارتش اسرائیل در سایه دفاع متحرک مقدور شد.

دفاع نامتقارن موشکی

اصل غافلگیری در راهبرد نظامی حزب الله دو گونه تجلی یافت. نخست، حزب الله با حمله به نیروهای اسرائیلی در روز ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶ در آغاز عملیات نسبت به اسرائیل پیش دستی کرد. این پیش دستی، ارتش اسرائیل را که از ماه ها قبل تهاجم به لبنان و حزب الله را طراحی کرده بود، کاملاً غافلگیر کرد. اقدامی که شوک شدیدی به ارتش اسرائیل وارد ساخت وآن را از واکنش مطلوب و کارآمد در موقع مناسب بازداشت. علاوه بر این، در ادامه جنگ و در صحنه عملیات نیز رزمندگان حزب الله با به کارگیری شیوه ها و ابزارهای جنگی ناشناخته و ابتکاری، ارتش اسرائیل را متحیر و غافلگیر نمود. موشک اندازهای متحرک، موشک های ضد تانک و موشک های زمین به هوا و دریا از جمله تسلیحاتی بودند که از نظر کمیت و کیفیت عملیاتی اسرائیل را غافلگیر وناتوان ساخت. مهم ترین عامل غافلگیر کننده راهبرد حزب الله توان موشکی آن بود. ۱۰

موشک های کاتیوشا و کوتاه برد حزب الله، سامانه دفاع ضد موشکی پیکان اسرائیل را از کار انداخت. این سامانه موشکی، پس از حمله موشکی عراق در سال ۱۹۹۱، برای رهگیری موشک های دوربرد تأسیس شده بود. از طرفی موشک های ضد تانک آرپی جی، توان رزمی نیروهای زرهی اسرائیل، به ویژه تانک های مدرن مرکاوا ۴ را تضعیف کرد. ناکارآمدی این سیستم، اسرائیل را بر آن داشت تا از نیروهای هوایی برای انهدام توان موشکی حزب الله بهره ببرد. تاکتیکی که در اثر استفاده حزب الله از سکوها و موشک اندازهای متحرک ناکام ماند. دوم، موشک های پیشرفته ضد تانک نیروهای مقاومت اسلامی، از جمله آر.پی.جی ۲۹، قدرت رزمی نیروی زره ای ارتش اسرائیل، به ویژه تانک های مدرن مرکاوا ۴ به میزان زیادی تضعیف و کاهش یافت. توانی که نقطه قوت نیروی زمینی ارتش اسرائیل را به آسیب پذیری آن تبدیل نمود. سوم، توان موشکی ض