پاورپوینت کامل خاورمیانه؛ بحران نفتی و دیپلماسی انرژی ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاورمیانه؛ بحران نفتی و دیپلماسی انرژی ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاورمیانه؛ بحران نفتی و دیپلماسی انرژی ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاورمیانه؛ بحران نفتی و دیپلماسی انرژی ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

پیشگفتار

امروزه نمی توان کشوی را یافت که به صورت مطلق، سیستم اقتصادی آن با سیستم دولتی یا سیستم اقتصاد آزاد اداره می شود. تمام نظام های اقتصادی، به نوعی از نظام اقتصادی مختلط برخوردارند.

نظامی که در آن، هم دولت ها نقش ایفا می کنند و هم بخش خصوصی فعال است.

به جرأت می توان گفت که امروزه و در جهان معاصر، هیچ کشوری یافت نمی شودکه بتواند، بدون کمترین وابستگی و ارتباط با سایر کشورها حیات خود را ادامه دهد، زیرا داشتن روابط گسترده در سطوح مختلف نیازی جدی و مستمر قلمداد می گردد.

در دنیایی که از آن به دهکده جهانی یاد می شود، دیگر کشوری را نمی توان یافت که از اتفاقات اقتصاد جهانی متاثر نباشد.

بحران اقتصادی حادث شده در غرب که از اقتصاد آمریکا آغاز شده و در کمترین زمان ممکن،به دیگر کشورهای اروژایی سرایت کرد خود نتیجه همین ارتباطات تنگاتنگ اقتصادی میان کشورهاست، زیرا به واقع اقتصاد این کشورها، امکان انتقال بحران را به بیرون از مرزهای خود دارد؛ بحرانی که از سال ۱۹۲۹ به بعد بی سابقه است.

مسئله دیگری که می توان آن را، به عنوان کانون جدید بحران معرفی کرد، تحولات اخیر خاورمیانه و شکل گیری انقلاب های مردمی بر ضد حکومت های دیکتاتوری است که طی سالیان متمادی، در این مناطق، بر آحاد ملت حکمرانی کرده اند.

مسئله مهمی که در خصوص ارتباط این بحران های سیاسی – مردمی با مسائل اقتصادی قابل توجه است، ا آن است که بیشتر انی تحولات، در مناطقی در حال وقوع است که سرشار از ذخایر عظیم نفتی هستند و در واقع از صادر کنندگان بزرگ نفت جهان به شمار می آیند. همین امر موجب می گردد که نتوان به این خیزش های مردمی تنها از دیدگاه علوم سیاسی و روابط بین الملل توجه کرد، زیرا تحولات اخیر در منطقه خاورمیانه، مناسبات و تعاملات منطقه ای و بعضا فرامنطقه ای را نیز دستخوش تغییرات است بسیار فراتر قرار داده و بر همه چیز اثر گذاشته است؛ از جمله بر اقتصاد و از همه بیشتر بر نفت

قیمت نفت اخیرا از مرز ۱۱۲ دلار گذشته و حتی در مقطعی به مرز ۱۲۰ دلار رسیده است که این مسئله، موجبات نگرانی بسیاری مصرف کنندگان و تولید کنندگان نفت را فراهم ساخته است.

در میان کشورهای صادر کننده نفت، بیشترین نگرانی به عربستان سعودی منتسب است، زیرا این کشور بیشترین نفت مورد نیاز را تامین می کند و بر این باور است که با افزایش قیمت نفت، ممکن است خریداران نفتی، تحت فشار قرار گرفته و در میزان خرید خود تجدید نظر کنند و این مسئله می تواند، بر اقتصاد داخلی عربستان اثرا عمده ای وارد سازد.

از این رو، بررسی بحران خاورمیانه و وقوع انقلاب های مردمی در آن، به لحاظ اقتصادی بسیار قابل توجه است و به همین علت در این مقاله سعی شده است، مسئله نفت و بحران های خارومیانه، از دو جهت عملکرد سازمان کشورهای صادر کننده نفت(اوپک) و نیز دیپلماسی اتخاذ شده از سوی کشورهای دچار بحران بررسی شود.

بخش یکم. بررسی عملکرد اقتصادی – سیاسی سازمان کشورهای صادر کننده نفت

نختسستین اقدام برای تاسیس سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک)، به سال ۱۹۴۹ باز می گردد. در این سال ونزوئلا با ایران، عراق، کویت و عربستان سعودی گفت وگو و پیشنهاد کرد که برای همکاری نزدیک تر میان خود (دارندگان بزرگ نفت) به تبادل نظر و بررسی گزینه های گوناگون بپردازند.

سازمان کشورهای صادر کننده نفت،یک کارتل بین المللی نفتی است که از کشورهای الجزایر، ایران، عراق، کویت، لیبی، نیجریه، قطر، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، اکوادور، آنگولا و ونزوئلا تشکیل می شود.

هدف اصلی این سازمان آن چنانکه در اساسنامه آن امده، هماهنگی و یکپارچه سازی سیاست های نفتی کشورهای عضو، تعیین بهترین راه برای تامین منافع جمعی یا فردی آنها، طراحی شیوه هایی برای تضمین ثبات قیمت نفت در بازار بین المللی نفت، به منظور از بین بردن نوسانات مضر و غیر ضروری،تامین نفت کشورهای مصرف کننده به صورت کارآمد و بازده مناسب و منصفانه برای آن هایی است که در صنعت نفت سرمایه گذاری می کنند.

این سازمان در راستای دفاع،در مقابل سیاست استثماری شرکت بزرگ نفتی، مشهور به »هفت خواهران« که به دلیل در اختیار داشتن تکنولوژی تولید نفت و تسلط بر شبکه حمل و نقل نفت خام، از افزایش قیمت نفت جلوگیری می کردند و ارزش آن را به صورت مصنوعی د در بازار پایین نگاه می داشتند، تاسیس گردیده است.

اوپک در دهه نخست عمر خویش، سعی در تداوم بقا، و در دهه دوم، برای تاثیر گذاری بر بازار نفت و اعاده حقوق کشورهای تولید کننده می کوشید؛ اما هم اکنون اوپک با افزایش وحدت نظر میان اعضای خود، برای جلوگیری از سقوط ناگهانی و نیز افزایش انفجاری قیمت نفت تلاش می کند.

مسئله حائز اهمیت آن است که اعضای فعلی اوپک، تولید کننده قریب به ۴۰ درصد نفت جهان هستند و حدود دو سوم (۶۵ درصد) ذخایر نفتی شناخته شده جهان، در اختیار آنهاست.

در جهان امروز، اقتصاد بیش از هر امری دیگری به نفت وابسته است و همین امر، اهمیت اوپک را به عنوان یک سازمان، با رویکرد همکاری اقتصاد افزایش می دهد؛ برای مثال، در زمان بحران انرژی ۱۹۷۳، اوپک از ارسال نفت به آن دسته کشورهای غربی که از اسرائیل حمایت می کردند، خودداری کرد و همین امر موجب گردید قیمت نفت در بازهارهای جهانی ۴ برابر افزایش یابد. این رشد قیمت که به مدت ۵ ماه ادامه داشت، در ۱۷ اکتبر ۱۹۷۳ آغاز شد و در ۱۸ مارس ۱۹۷۴ به پایان رسید. پس از آن، کشورهای عضو اوپک، در ۷ ژانویه ۱۹۷۵ با هم توافق کردند که قیمت نفت خام را ۱۰ درصد افزایش دهند و کشورهای عضو اوپک، از جمله آن کشورهایی که از قبل صنعت نفت خود را ملی کرده بودند، به اتفاق، خواستار برقراری نظم نوین اقتصاد جهان با ائتلاف کشورهای اصلی تولید کننده نفت شدند.

با این همه، توانایی اوپک برای بالا بردن قیمت نفت محدودیت هایی نیز دارد. افزایش قیمت نفت موجب کاهش مصرف می شود و در نتیجه درآمد خالص سازمان کاهش می یابد. افزون بر آن، افزایش بی حد و حصر قیمت نفت می تواند، زمینه ساز تلاش برای تغییر نظام مند در رفتار کشورها گردد؛ از قبیل استفاده از آنرژی جایگزین یا بقای انرژی.

در آگوست سال ۲۰۰۴ اوپک اعلام کرد که اعضای این سازمان، ظرفیت عرضه مازاد را ندارند. این اعلام به معنای آن بود که کارتل دیگر، نفوذ و تاثیری بر قیمت نفت خام در بازارهای جهانی ندارد.

اما در سال ۲۰۰۷ اوپک اعلام کرد که از روز ۲۰۰۷/۱۱/۱، تولید خود را به میزان ۵۰۰ هزاربشکه در روز افزایش خواهد داد. افزایش تولید نفت به دلیل مقابله با اثرات منفی قیمت ۷۷ دلاری نفت بر اقتصادی جهانی و کاهش ذخایر جهانی نفت اتخاذ شد و این ۵۰۰ هزار بشکه،بر تولید واقعی کشورهای عضو اضافه گردید؛ به این ترتیب، تولید واقعی ده کشور، غیر از عراق و آنگولا، از روز ۲۰۰۷/۱۱/۱، با ۲۷/۲ میلیون بشکه در روز رسید؛ ولی علیرغم اعلام افزایش تولید اوپک، بهای یک بشکه نفت خام برای نخستین بار از مرز ۸۱ دلار عبور کرد. هم زمان با نشست شورای امنیت(گروه ۱+۵) برای بررسی وضعیت ایران، قیمت نفت در بازارهایآمریکا با افزایش دو و نیم درصد، به حدود ۸۴ دلار در هر بشکه رسید و در آستانه فصل سرما، بهای نفت در بازارهای جهانی به رکورد کم سابقه ۹۳ دلار برای هر بشکه رسید؛ این در حالی است که قیمت این ماده خام در بازارهای خاور دور، به بالای ۹۳ دلار رسید. در نتیجه بازارهای جهانی، خود را برای افزایش بهای نفت به میزان ۱۰۰ دلار در هر بشکه آماده کردند؛ هر چند در آغاز سال ۲۰۰۷ میلادی قیمت هر بشکه نفت در حدود ۶۰ دلار آمریکا بود.

به این ترتیب، قیمت نفت در سال ۲۰۰۷، با افزایشی ۵۸ درصدی، بیشترین افزایش قیمت را در یک دهه گذشته داشته است.

تنش های موجود در خاورمیانه، کاهش قدرت دلار آمریکا و کمبود گنجایش ظرفیت کاری پالایشگاه ها، از عوامل موثر در این افزایش قیمت بوده اند.

تصمیمات متخذه از سوی اوپک می تواند، اثرا عمده ای را بر شرایط اقتصادی – سیاسی کشورهای عضو وارد سازد، زیرا در جهان امروز سیاست های اتخاذی از سوی هر یک از کشورهای کوچک و بزرگ اثرات مهمی را بر دیگر کشورها خواهد گذارد.

آنچه در بالا آمد مختصری از عملکرد سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) طی ده های متمادی فعالیت این سازمان بود که به خوبی روشن کننده مقصوده ما از طرح آن در این مقاله است، زیرا به شکل کاملا روشن تاثیر و تاثّر نفت را در بازارهای جهانی و بر اقتصاد کشورهای تولید کننده و صادر کننده و تاثیر انتخاب هر گونه استراتژی را از سوی اوپک بر اقتصاد – سیاسی هر یک از کشورهای عضو یا حتی غیر عضو مطرح کند.

بخش دوم: بررسی اوضاع اقتصاد سیاسی کشورهای دچار بحران در خاورمیانه با تاکید بر کشورهای صادر کننده نفت

به خوبی روشن است که راهبرد غرب در خاورمیانه، بر دو پایه اصلی ذیل استوار است:

۱. حفظ امینت اسراییل

۲. حفظ جریان ارزان نفت به غرب

بنابراین، هر گونه تحول در خاورمیانه، که بتواند بر این عنصر کلی، کمتری خدشه ای را وارد سازد و بنا به هر علت، امنیت و ادامه حیات مهم ترین متحد غرب، یعنی اسرائیل را با چالش مواجه سازد؛ تردید عکس العمل شدید این